خاکهای واگرا، خاکهای رسی هستد که در طبیعت استعداد بالایی برای فرسایش دارند و حاوی درصد بالایی از یونهای سدیم ‏‎(na)‎‏ قابل تعویض می باشند. این خاکها می توانند سریعا به علت تجزیه تک تک اجزا حذف شود. فرسایش یابند. برای تثبیت خاکها واگرا، روشهای شیمیایی همچون اصلاح آب مخزن (در سدها) یا اصلاح با آهک و سیمان می تواند موثر باشد. پوزولانها سیمانهای طبیعی هستند که برای تثبیت خاکهای واگرا می توانند مورد استفاده قرار گیرند.در این تحقیق از پوزولان جاجرود که پوزولان طبیعی است استفاده شده است. خاک واگرا از شمال غربی ایران از منطقه ملک کیان تهیه شد. طبق نتیجه آزمایش پین هول، نمونه خاک از واگرایی بالایی ‏‎(d2)‎‏ برخوردار می باشد. پوزولان در درصدهای 0 تا 17 درصد به خاک افزوده شد و در زمانهای 1، 7، 28 و 90 روز عمل آوری گردید. اثر تغییرات درصد پوزولان و زمان عمل آوری بر روی دانه بندی، حدود اتربرگ، خصوصیات تراکمی، مقاومت تک محوری، مقاومت برشی ‏‎(cu)‎‏ و واگرایی خاک با آزمایشهای پین هول و هیدرومتری دوگانه بررسی شده اند.طبق نتایج آزمایشات، اصلاح خاک با پوزولان با افزایش زمان عمل آوری و درصد پوزولان، باعث کاهش میزان و گرای و مقاومت فشاری تک محوری و دانسیته حداکثر خشک خاک می شود. نمونه های حاوی 8 درصد پوزولان حداکثر مقاومت برشی را دارند و اصلاح خاک با پوزولان باعث درشت تر شدن دانه ها می شود و حد روانی خاک و افزایش می دهد. همچنین اصلاح خاک با پوزولان رظوبت اپتیمم خاک را افزایش می دهد.