سیستم های قدرت فعلی اساساً به سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر وابسته بوده که علت اصلی آلودگی محیط زیست و تغییرات آب و هوائی هستند. بخاطر این مشکلات و کاهش تدریجی منابع نفت خام، پیدا کردن جایگزین مناسب ضروری به نظر می رسد. اتصال چند واحد تولید مقیاس کوچک به سیستم های توزیع فشارضعیف به نوعی از سیستم قدرت انجامید که ریز شبکه نامیده می شود. ریزشبکه ها در دو نوع ac و dc می باشند. برای فشرده سازی و کاهش هزینه استفاده از ریز شبکه ها همواره سعی می شود المان های بکار رفته در آن را کاهش دهند. لذا در این پایان نامه به بررسی مدارات الکترونیکی مورد نیاز برای این سیستم و بیان ضرورت بهینه سازی این مدارات و در نهایت کاهش المانهای زیر ساخت الکترونیکی به ویژه در قسمت مدارات درایو igbt و ایزولاسیون پرداخته می شود. در بخش مدار درایو مداری پیشنهاد شده است که توسط آن می توان دو یا چند اینورتر موازی را با یک مدار مشترک راه اندازی کرد. در بخش ایزولاسیون مدار کاک به جای مدار باک بوست پیشنهاد شده است که نیازی به مدار ایزولاسیون ندارد و در نهایت برای روش های پیشنهادی یک محاسبه صرفه اقتصادی صورت گرفته است.

کیفیت گشتاور یک موتور سنکرون مغناطیس دایم داخلی نسبت به برخی از پارامترهای ابعاد رتور حساس است و این حساسیت می تواند برای کاهش cogging torque و نوسان گشتاور موتور استفاده شود. از آنجا که یک قسمت از نوسان گشتاور،cogging torque است، در این پایان نامه، یک روش جدید برای کاهش cogging torque با استفاده از مدل مغناطیسی ساده شده موتور انجام می شود. نتایج روش جدید منجر به شکل دهی جدید air bridge و موتور با cogging torque پایین می شود.نتایج روش اجزاء محدود نشان می دهد که روش ارایه شده نه تنها باعث کاهش cogging torque موتور می شود بلکه میزان نوسان گشتاور کل را هم به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. در پایان، با توجه به کیفیت گشتاور موتور در شرایط بار نامی و حالت دایمی و با استفاده از آنالیز اجزاء محدود به روش magneto static بهینه سازی موتور انجام می شود. با مقایسه این روش با دیگر روش های ارایه شده برای کاهش نوسان گشتاور، به سادگی و تأثیر قابل توجه این روش پی می بریم.

در حقوق بین الملل سنتی، مداخله بشردوستانه با مشکل زیادی مواجه نبود زیرا توسل به زور بطور کلی ممنوع نشده بود. اما با تدوین تدریجی اصول ممنوع کننده کاربرد زور در روابط بین المللی از جمله در میثاق جامعه ملل، پیمان بریان - کلوگ، و تکمیل آنها در منشور ملل متحد و همچنین تاکید در دوران پس از منشور، بر اصل عدم مداخله و عدم توسل به زور، و حل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی شده است، مداخله بشردوستانه بعنوان امری مطرود و مغایر با حقوق بین الملل در آمد و در مواردی که دولت ها تحت این بهانه دست به اقدام زدند با محکومیت جامعه بین المللی مواجه شدند. بعنوان مثال، مداخلات بشردوستانه هند در پاکستان شرقی، اسرائیل در اوگاندا، تانزانیا در اوگاندا، ویتنام در کامبوج، آمریکا در نیکاراگوئه، از سوی دولت ها و نهادهای بین المللی محکوم شدند.ولی بررسی اقدامات شورای امنیت در دهه کنونی، نشان می دهد در وضعیت هایی که شورای امنیت به دلیل پناهندگی گروه زیادی از انسانها به قلمرو دولت های مجاور، یا گسترش جنگ های داخلی به کشورهای همسایه، یا خطر مرگ برای عده زیادی از انسانها بعلت درگیری های داخلی، صلح و امنیت را در خطر احساس کرده است، مبادرت به مداخله بشردوستانه نموده و واکنش جامعه بین المللی نیز با گذشته، متفاوت بوده است. آنچه ملاحظات دهه اخیر را از موارد قبلی متمایز می سازد این است که مداخلات بشردوستانه دهه اخیر، با مجوز شورای امنیت بوده است. بعبارت دیگر شاهد تحولی بنیادین در توسعه مفهوم صلح و امنیت بین المللی و تسری آن به حقوق اساسی بشر بوده ایم. بطوریکه در حال حاضر عده‏‎‎‏ ای از حقوقدانان بین المللی، رعایت حقوق اساسی بشر توسط دولت ها را از جمله تعهدات ارگا اومنس ‏‎(erga omnes)‎‏ دولت ها تلقی می نمایند و نقص آن را موجب نگرانی جامعه بین المللی می دانند.