در این پژوهش سعی بر آنست تا با رویکردی کلی نگر سیر تحول و تطور یکی از جریانات مهم هنری ایران یعنی وقایع نگاری را مورد بررسی قرار داده و زمینه های پیدایش آن را از اولین دوره های حیات بشر مورد غور و تفحص قرار دهد. تحقیق حاضر به روش توصیفی _تحلیلی و شیوه ی گردآوری اطلاعات در آن کتابخانه ای، اسنادی بوده است. در این پژوهش منظر متفاوتی از ذکر نام نگارگری مدّ نظر است و هر آنچه نقشی بر بستری ایجاد کرده را در زمره ی نگاره و پیشینه ی آن پیش رو قرار می دهد. به علت گسترده بودن موضوع وقایع نگاری، دامنه ی وسیع نگاره های ایرانی و با توجه به گستردگی تعریف نگاره که طیف بیشماری از سنگ نگاره و سفال نگاره تا نگاره های کاغذی و دیواری و ... را در بر دارد، تمرکز و دسته بندی نگاره ها بر اساس میزان تکرار نقش بوده است که باعث شده سه گروه اصلی یعنی مضامین مذهبی، اعتقادی، رزمی و شکار، بزمی و عاشقانه در اهّم اولویت آن قرار گیرد. از اینرو به منظور کشف چگونگی ظهور این مضامین، اندکی رجوع به پیشینه ی تاریخی، وقایع سیاسی و اجتماعی دوران نیز مورد توجه قرار گرفته است. شایان توجه است حتی با محدود کردن این نقوش به دسته بندی فوق طیف وسیعی از نگاره ها وجود دارد که در این پژوهش ممکن است مغفول مانده باشد چراکه بررسی تمامی آنها به کمال در این مقال نگنجد. به همین جهت برای جلوگیری از اطناب سخن تنها نمونه هایی از نگاره های مذکور مربوط به هر دوره ای مورد توجه قرار گرفته است. امید است در پایان باب جدیدی برای بررسی هر چه عمیق تر و جزیی نگرتر این موضوع پیش روی پژوهندگان قرار گیرد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

همانگونه که در مقدمه آورده شد قدیمی ترین ماخذی که در آن به گویش اصفهان اشاره شده احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم تالیف ابوعبدالله محمدبن احمدالمقدسی متعلق به قرن چهارم هجری است . بطور مسلم زمان مذکور نمی تواند آغاز پیدایش این گویش باشد. از آنجایی که قدیمی ترین مرحله زبان دری قرن پنجم میلادی (قرن یکم هجری) می باشد، می توان چنین نتیجه گیری نمود که اصفهانی و دری پا به پای یکدیگر وجود داشته اند. بعد از اسلام میان فارسی دری متداول در خراسان با فارسی متداول در مناطق مرکزی و جنوبی ایران بعضی تفاوتهای لهجه ای وجود داشته است . در فارسی متداول در خراسان عناصر قرضی پارتی بیشتر بوده و در فارسی مناطق مرکزی و بخصوص جنوبی به پهلوی بیشتر شباهت داشته است (علی اشرف صادقی، تکوین زبان فارسی، ص 139). اصفهانی به دلیل اینکه یکی از لهجه های مرکزی ایران می باشد، تحت تاثیر زبان پهلوی قرار گرفته که از جمله می توان وجود نداشتن واج "ژ" در اصفهانی را نام برد. می توان گفت که اصفهانی گونه محاوره ای از پهلوی بوده که در اصفهان به آن سخن گفته می شده است . از مشخصه های خاص لهجه اصفهانی که در سایر لهجه های آن زمان وجود نداشته می توان از وجود نداشتن واج و جایگاه تولید دو واج و /d3/ را نام برد. نتیجه گیری که در پایان می توان داشت اینست که اصفهان نیز در مقایسه با خراسان، فارس و دیگر مناطق گویش مخصوص به خود داشته که پا به پای دیگر گویشها به حیات خود ادامه داده است . نکته لازم به تذکر اینست که این گویش نیز مانند سایر گویشها تحت تاثیر گونه استاندارد، روز به روز در حال رنگ باختن می باشد. در تحقیق مشاهده گردید که می توان با استفاده از واج شناسی زایشی به توصیفی دقیق از مکانیسم آوایی اصفهانی دست یافت . با استفاده از این نظریه می توان فرآیندهای آوایی آنرا به خوبی نشان داد و آنها را به صورت یک سری تحولات منظم نشان داد. اصفهانی نیز دارای آن پیچیدگیهای برخی از زبانها و گویشهای دیگر نیست و می توان گفت یکی از ساده ترین موارد جهت توصیف براساس این نظریه می باشد.

امتحان انشا بعنوان روش ارزشمندی برای ارزیابی و سنجش دانش زبان شناخته شده است . با این وجود، گرچه امتحان انشا از مزایای جامع بودن و طبیعی بودن برخوردار است ، ولی این نوع امتحان از نواقصی در ثبات در نمره دهی و عملی بودن روش تصحیح رنج میبرد. محققین زیادی در این راه تلاشهای ارزنده ای کرده و روشهایی عینی ابداع نموده اند. ولی هیچ یک از این مطالعات به آنچه روساخت زبان بر آن بنا شده است ، التفاتی ننموده اند. این تحقیق قصد دارد تا ابداع روشی نوین بر اساس مولفه های معنایی در راه رفع این نواقص گام بردارد. هدف ارائه روشی جدید برای تصحیح انشاهاست که نه تنها بر پایه معنایی زیرساختاری زبان استوار شده باشد، بلکه در عین حال روشی عینی و عملی باشد. بعلاوه، هدف دیگری که این تحقیق دنبال میکند استفاده از یک برنامه کامپیوتری است که بتواند به امر سرعت بخشی در تصحیح انشاها کمک کرده و روش ارائه شده برای تصحیح را عملی تر سازد. خوشبختانه انجام مراحل آزمایشی این تحقیق نشان داد که روش ارائه شده در این تحقیق برای تصحیح انشاها از طریق مولفه هاتی معنایی میتواند روشی موثر و در عین حال عینی و عملی باشد.