فوزی معلوف یکی از شاعران مهجر است. که دو مرحله ی شعری را پشت سر نهاده است او در مرحله اول شعری اش به مفاهیمی سنتی چون وصف، غزل، رثا، اشتیاق به وطن و برخی موضوعات اجتماعی و تاریخی پرداخت. اماآگاهی او به زبان اسپانیایی و عمیق شدن تجربه اش از طریق تامل و رویارویی با غم و اندوه و تلاش برای رهایی از وجود ،او را به نظم قصائدی با گرایش صوفیانه و افلاطونی سوق داد. قصائدی که او را از عمود شعر عربی وحتی عمود شعر مهجری خارج نمود.این رساله که تحت عنوان بررسی آثار و اندیشه های فوزی المعلوف تدبیر شده است شامل مقدمه و چهار فصل است فصل اول شامل کلیاتی در ارتباط با عصر شاعر، زندگی و ویژگی های ادبی وی می باشد.فصل دوم تحت عنوان:«فوزی بین کلاسیسم و رومانتیسم»ویژگی های این دو مکتب شعری در اشعار وی مورد برسی قرار گرفته است.فصل سوم را به برسی اثر ارزشمند وی «علی بساط الریح»اختصاص داده ایم.فصل چهارم به برسی انواع بینامتنیت(قرانی،اسطوره ای ، تاریخی ، ادبی )در آثار فوزی پرداخته ایم

لقد حظی البحث عن الموتیف باهتمام واسع فی النقد الأدبی الأوربی باعتباره عنصراً فعالاً فی النقد و تحلیل النصوص الأدبیه. و اصل کلمه "الموتیف" فرنسویه، و تعنی فی الأدب الفکره الرئیسیه أو الموضوع الذی یتکرر فی النتاج الأدبی أو المفرده المکرّره أو الحافز و الباعث. و الموتیفات فی شعر الشاعر تحمل دلالات و ایحاءات وثیقه الصله بنفسیه الشاعر و توجهاته و آرائه. ومن یتصفّح دواوین الشاعر العراقی یحیی السماوی سوف یستشف مدی إبداعه فی توظیف ظاهره الموتیف و إلحاحه علی تکرار بعض الجوانب الهامه و المثیره فی حیاته. فهذه الرساله التی اعتمدت فی خطتها علی المنهج الوصفی – التحلیلی، تهدف إلی الکشف عن ظاهره الموتیف وتوظیفها فی شعر السماوی، فتجیب عن الأسئله التالیه: ما هی أبرز الموتیفات التی تطرّق لها الشاعر فی دواوینه؟ ما هو سبب إلحاح الشاعر علی هذه الموتیفات و تکرارها؟ و ما هی دلالاتها و إیحاءاتها الرمزیه؟ رکّزنا فی هذه الدراسه علی أهمّ الموتیفات فی شعره بدءاً بالمفردات التی شکّلت المعجم اللغوی للشاعر، و الرموز التی انزاحت عن دلالتها المعجمیه لتحمل دلالات جدیده، وبالتالی آفاق وروی مختلفه، ثمّ جاء الترکیز علی التقنیات التعبیرته، کإستدعاء الشخصیات والأساطیر والمدن والألوان التی ترد بکثافه فی شعر السماوی، وفی الختام تناولنا المضامین البارزه فی شعره کالوطن والإغتراب والمقاومه.

رساله حاضر پژوهشی در مورد نثر عماد اصفهانی، نویسنده و شاعر نامدار قرن ششم هجری است. وی آثار فراوانی در نثر فنی دارد که می توان آن ها را در قالب دو نوع ادبی و تاریخی تقسیم و بررسی کرد. شیوه ای که وی در نثر به کار گرفته، همان شیوه اهل زمان خود یعنی سبک تصنّع و تکلّف است. نثر ادبی وی در مقایسه با نثر تاریخی از تکلّف کمتری برخوردار بوده، به همین دلیل سهل تر و مطبوع تر است. عماد در جهت تزیین موسیقایی کلام خود بسیار کوشیده است و در این مسیر بیشترین عناصری که به کار می گیرد، سجع، جناس و تکرار است. وی از صنایع بیانی نیز در جهت زیباسازی نثر خود سود برده است که از مهم ترین این عناصر می توان به تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه اشاره کرد. اما به طور کلی در نثر عماد، تمامی این صنایع در راه آفرینش سجع و جناس به کار گرفته می شود که وی در این راه گاه معانی و مفاهیم یکسان را در قالب صنایع متفاوت تکرار می کند و می باشد.

تصوّف طریقه ای التقاطی از فلسفه و مذهب است که به عقیده¬ی پیروان آن راه وصول به حق منحصر بدان می باشد. پیوند میان شعر و تصوّف پیوندی عمیق است و شاعران، در دوره های مختلف از تصوّف و موضوعات آن در شعر خود بهره گرفته اند. یکی از این شاعران صلاح عبدالصّبور از شاعران برجسته معاصر عرب می باشد که از تصوّف برای بیان اندیشه های اجتماعی خود استفاده نموده است.

چکیده حوزه ی فراخوانی شخصیت های پیامبران بسیار گسترده است. کمتر دیوانی را می توان یافت که از فراخوانی داستان های پیامبران خالی باشد. این فراخوانی، ارزش های فنی و معنایی گوناگونی را برای شعر معاصر عربی به ارمغان آورد. با آن که، حوزه ی فراخوانی این نماد ها بسیار گسترده است؛ اما پژوهشگران به شکل مستقل و دقیق به آن نپرداختند؛ بلکه ضمن دیگر نمادها آن را بررسی کردند و برخی از زوایای آن همچنان پنهان باقی مانده است. به طور یقین، جدا کردن حوزه ی این نمادها، کمک شایانی به کشف و روشن شدن زوایای پنهان آنها می نماید. این کار تلاشی است جهت تحقق این امر می باشد و در عین حال برای تبیین نقش داستان های پیامبران در افزایش ارزش های فنی قصیده و گسترش حوزه ی معنایی آن است. این رساله، ابتدا کلیاتی تاریخی درباره ی سنت ها ، مصادر و دلایل گرایش شعرای معاصر به این سنت ها، ارائه می کند. در گام بعدی، برخی از تکنیک های به کارگرفته شده در باز پروری ظرفیت های پنهان داستان های پیامبران را مورد بررسی قرار می دهد. در آخرین گام نیز ، مهم ترین درون مایه ها و دلالت های معنایی حاصل از فراخوانی این داستان ها را تحلیل و بررسی می نماید. شیوه ی در پیش گرفته شده در این رساله، شیوه ی تحلیلی تطبیقی است. حوزه ی کاری آن نیز شامل اشعار شعرای نسل نخست نوگرایان ، برخی از شعرای نسل دوم نوگرایان و شعرای مقاومت فلسطین است. کلید واژه: پیامبران، دلالت، نماد، شعر معاصر، درونمایه

چکیده ندارد.