حسن بن محبوب معروف به سراد یکی از اصحاب امام ابوالحسن الرضا (ع) بوده و از بزرگان رجال شیعه و راویان معروف است . او جزو اصحاب اجماع بوده و بزرگان علم رجال از او و فرزندانش به نیکی یاد نموده و آنان را ثقه و ممدوح می دانند. شیخ طوسی و سایر بزرگان ابن محبوب را جزو ارکان اربعه عصر خود دانسته اند. وی دارای تالیفات فراوانی است . از جمله : الحدود، الدیات ، الفرائض ، النکاح، الطلاق، نوادر و کتاب التفسیر و کتاب معرفه رواه الاخبار از اوست . مهمترین اثر ابن محبوب کتاب مشیخه وی می باشد . اودراین کتاب اساتید و مشایخ خودرا باتوجه به زمان ملاقات آنان را عنوان کرده است . کتاب المشیخه، بار اول بر اساس نام مشایخ و اساتید او و بار دیگر براساس معانی فقه مبوب و تنظیم شده است . و آخرین خبری که از کتاب مشیخه در دست داریم زمان شهید ثانی است و دیگر خبری از آن نیست : در این رساله سعی شده است با مراجعه به منابع و متون اسلامی مشایخ و مسانید و روایات ابن محبوب مشخص گردند و در حقیقت کتاب مشیخه وی احیاء گردد. و بعد از تفحص و استقصاء معلوم گردیده است که در میان حدود 200 تن از مشایخ او و 147 نفر از شاگردان امام صادق (ع) می باشند. رساله شامل سه فصل است : 1) معرفی ابن محبوب و مشیخه وی 2) معرفی اساتید و مشایخ ابن محبوب 3) نگارش احادیث و روایات ابن محبوب .