پژوهش و بررسی روش های تربیتی از جمله مباحث حوزه تعلیم و تربیت اسلامی هستند و قرآن کریم و احادیث معصومین(علیه السلام) مهم ترین منابع مطالعات این حوزه به شمار می روند. قرآن و روایات به جهت دارا بودن نکات عمیق و ظریف در امر تربیت در همه زمان ها به ویژه در عصر حاضر بسیار مورد توجه اهل علم و دانش خصوصاً مربیان و صاحب نظران در تعلیم و تربیت اسلامی قرار گرفته است. این پژوهش با موضوع «روش های تربیت فرزند از دیدگاه اسلام» شایع ترین، نافذترین و سالم ترین روش های تربیتی را در جهت رشد و پرورش فرزندان و تأمین نیازهای جسمی و روانی آن ها مورد بررسی قرار داده است. در ادامه، روش های کلی تغذیه سالم، محبت، احترام، تشویق، گذشت، تنبیه، قصه گویی، الگوسازی، بازی و آموزش و همچنین شیوه ها و فنون به کارگیری آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

از جمله تئوری هایی که در خصوص توسعه در کشورهای جهان سوم ارائه شده است ، تئوری دولت های اقتدارگرای بوروکراتیک است که توسط گوئیلرمواودانل و در توصیف وضعیت توسعه در آمریکای لاتین ارائه شده است . در این نظریه عنوان می شود که جوامع توسعه نیافته جهت گذار از وضعیت سنتی و دست یابی به مدرنیسم نیاز به یک دولت مقتدر مرکزی و بوروکرات دارند. در این تحقیق سعی خواهد شد تا تئوری فوق بر بخشی از تاریخ کشورمان تطبیق داده شود. دوران 20 ساله قدرت و حکومت رضاخان در ایران (1300-1320) دارای مشخصاتی است که مطابقت میان آن و تئوری فوق الذکر را امکان پذیر می سازد. براساس تئوری اودانل مشخصات دولت اقتدارگرای بوروکراتیک عبارت است از: کاربرد موثر زور در تمامی عرصه ها، موفقیت نظام در کاهش مشارکت مردم در تصمیم گیریهای سیاسی، فرو ریختن مرز میان سیاست فرد و اقتصاد، حاکمیت دیوان سالاران، انحصار سیاسی، انحصار اقتصادی، سیاست زدایی و تعمیق سرمایه داری وابسته. در این پژوهش مواردی مانند نهادینه شدن ارتش ، گسترش دیوان سالاری و اصلاحات اداری و مالی، وقوع تحولات در عرصهء حمل و نقل و ارتباطات ، تاسیس سیستم نوین حقوقی و فضایی، بروز تحولات در بخش صنعت و تجارت ، انحصار سیاسی و دفع مشارکت سیاسی مردم به عنوان مشخصات حکومت رضاخان شناسایی شده و با مقایسه میان این دسته از مشخصات با ویژگی های حکومت مورد نظر در تئوری اودانل تلاش خواهد شد تا این فرضیه به اثبات برسد که حکومت رضاخان می تواند از جمله مصادیق تئوری اودانل به شمار آمده و یک نمونه از دولت اقتدارگرای بوروکراتیک محسوب گردد.

رابطه بین دیدگاههای مختلف درباره شناخت دین و بهره برداری از منابع وحیانی، به ویژه اعتبار یافته های عقلی و مسائل مطرح در حوزه آموزش و پرورش اسلامی، از جمله موضوعاتی است که تاکنون کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. اختلاف دیدگاهها بطور مستقیم در فلسفه آموزش و پرورش اسلامی و دیگر مسائل مطرح در قلمرو آموزش و پرورش، نظیر روش تدریس، برنامه درسی، رابطه معلم و شاگرد و ... اثر می گذارد و جهت گیری ها و توصیه های خاصی را به مربیان و مجریان امر تربیت پیشنهاد می کند. پژوهش حاضر در صدد است تا با بررسی و گزارش دیدگاه های علامه طباطبایی (ره) در زمینه نقش عقل در شناخت دین، آثار و توابع این دیدگاه را در قلمرو مسائل مطرح آموزش و پرورش نشان دهد. رساله در پنج فصل تدوین شده است: در فصل اول و دوم، به ((کلیات تحقیق)) و ((پیشینه پژوهش)) پرداخته شده است؛ فصل سوم به پاسخ تفضیلی به یکی از سوالات کلی پژوهش، یعنی ((جایگاه عقل در دین شناسی از دیدگاه علامه طباطبایی (ره))) اختصاص یافته است. در این فصل، ابتدا معانی عقل و نسبت بین معانی فلسفی و برداشت قرآنی از آن بررسی شده و آنگاه با نقد دلیلهای مخالفان، اعتبار عقل در شناخت دین، نقش عقل در فهم مسائلی که حل و فصل آنها مقدم بر رجوع به متون دینی است و نقش عقل در فهم متون دینی و حل تعارض عقل و دین مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل چهارم نیز، براساس تبیین های حاصل از فصل سوم، به ترتیب اقتضائات این دیدگاه در مبانی، اهداف و روش های تربیت عقلانی توضیح داده شده است.