فرآیند انجماد-سردسازی شامل نگهداری ماهیان در فریزر، انجمادزدایی و سپس نگهداری آنها در شرایط سرد مانند یخ و یخچال می باشد. با استفاده از فرآیند انجماد- سردسازی امکان برداشت انبوه، فرصت بازاریابی، حمل و نقل در مسافت های طولانی و عرضه ماهیان در مراکز دورتر از محل تولید فراهم می شود. بنابراین، هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت ماهی فیتوفاگ منجمد شده قبل و بعد از جمود طی فرآیند انجماد-سردسازی بود. برای اندازه گیری شاخص جمود ماهیان تازه در یخ قرار گرفتند و این شاخص در زمان های 0، 3، 9، 18، 24، 48، 60 و 72 ساعت پس از مرگ، اندازه گیری شد. درصد جمود در این زمان ها بترتیب 0، 71/2، 32/9، 5/37، 15/80، 36/79، 64/58 و 22/30 درصد بود. بر این اساس ماهی فیتوفاگ نگهداری شده در یخ پس از 18 ساعت وارد جمود شد (%5/37). بعد از 24 ساعت به حالت جمود کامل رسید (%15/80) و پس از 72 ساعت جمود برطرف شد. سپس ماهیان فیتوفاگ قبل و بعد از گذراندن جمود نعشی به مدت 3 ماه در دمای 18- درجه سانتیگراد به شکل منجمد، نگهداری گردیدند. بعد از انجمادزدایی، ماهیان به مدت 12 روز در یخ و یخچال نگهداری شدند و طی نگهداری ارزیابی کیفی ماهیان در روزهای 0، 3، 6، 9 و 12 از طریق اندازه گیری فاکتورهای شیمیایی (اسیدهای چرب آزاد، تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای نیتروژنی فرار، رطوبت تحت فشار، ph، و میزان رطوبت)، میکروبی (شمارش کلی باکتری ها) و حسی ماهی فیتوفاگ خام (بافت، ظاهر عمومی، بوی آبشش، ظاهر آبشش و چشم) و پخته (طعم، بو، رنگ و پذیرش کلی) انجام شد. به طورکلی میزان ffa، tba، رطوبت و شمارش کلی باکتری ها در ماهیان منجمد شده قبل و بعد از جمود نعشی با افزایش زمان سردسازی افزایش یافت. روند این افزایش در ماهی فیتوفاگ منجمد شده بعد از جمود نسبت به ماهی فیتوفاگ منجمد شده قبل از جمود سریع تر بود. همچنین در مقایسه بین روش های مختلف نگهداری (یخ و یخچال)، سردسازی ماهیان منجمد شده قبل و بعد از جمود در یخچال باعث افزایش مقادیر مذکور، نسبت به یخ شد. اگر چه طی کردن جمود منجر به افزایش رطوبت تحت فشار گردید ولی افزایش زمان نگهداری در همه تیمارها با کاهش رطوبت تحت فشار همراه بود. علاوه بر این در روش های سردسازی یکسان، در هر دو تیمار قبل و بعد از جمود، وجود تفاوت معنی دار در میزان رطوبت تحت فشار مربوط به روزهای پایانی (6، 9 و 12) بود. روند کند تغییرات میزان ph باعث گردید تا در مقایسه بین روش های سردسازی تغییر معنی داری در میزان ph ماهیان منجمد شده قبل و بعد از جمود مشاهده نگردد. میزان tvn تا حدودی نتایج متفاوتی را در مقایسه با سایر شاخص های شیمیایی فساد نشان داد. در اکثر روزهای یخ گذاری و تمام روزهای نگهداری در یخچال، ماهیان منجمد شده قبل از جمود دارای tvn بیشتری نسبت به ماهیان منجمد شده بعد از جمود بودند. ارزیابی حسی ماهی فیتوفاگ خام نشان داد مهمترین عامل محدود کننده کیفیت ماهی طی فرآیند سردسازی وضعیت چشم بود، در حالیکه ظاهر عمومی ماهی در مقایسه با سایر عوامل حسی مورد آزمون کیفیت بهتری داشت. همچنین براساس نتایج بدست آمده از ارزیابی حسی ماهی فیتوفاگ پخته پذیرش ماهی فیتوفاگ منجمد شده قبل و بعد از جمود طی نگهداری در یخ 12-9 روز، ماهی فیتوفاگ منجمد شده قبل از جمود طی نگهداری در یخچال تا 9 روز و ماهی فیتوفاگ منجمد شده بعد از جمود طی نگهداری در یخچال تا 3 روز تعیین شد. بنابراین توصیه می شود به منظور کاهش اثرات نامطلوب جمود و فرآیند سردسازی، ماهی فیتوفاگ حتی الامکان قبل از طی کردن جمود منجمد شده و پس از انجمادزدایی در دمای پایین تری (یخ) نگهداری گردد.

مدیریت غذادهی نقش مهمی را در جنبه‏های اقتصادی و زیست محیطی مزارع پرورش میگو ایفا می‏کند. این امر جنبه‏های اساسی از قبیل زمان، مکان و مقدار غذادهی را دربر می‏گیرد. راهبرد غذایی استفاده شده در پرورش تجاری میگو می‏تواند اثر مهمی بر کیفیت آب استخرهای پرورشی داشته باشد. در این آزمایش اثر 4 راهبرد متفاوت غذادهی (2، 4، 6 و 8 بار غذادهی در روز) بر رشد و بقاء میگوی سفید هندی (penaeus indicus)، شاخص‏های کیفیت آب و نرخ پوست‏اندازی در مدت 56 روز مطالعه و ارزیابی شد. میگوها ( میانگین وزن اولیه 0/02±1/56) با تراکم 20 عدد در متر مربع در داخل هر یک از تانک‏های قرار گرفته در سالن (16 تانک 350 لیتری) ذخیره‏سازی و با غذای پلت شده تجاری تغذیه شدند. وزن نهایی اندازه‏گیری شده در تیمارهای 2 و 4 بار غذادهی در روز نسبت به تیمارهای 6 و 8 بار غذادهی در روز به طور معنی‏داری کمتر بود ( p<0/05). بهترین (کمترین) میانگین fcr از 6 بار غذادهی در روز بدست آمد. میزان بقاء به طور معنی‏داری در بین تیمارها متفاوت بود ( p<0/05). بهترین میزان بقاء در تیمار 6 بار غذادهی بدست آمد. با افزایش دفعات غذادهی به بیش از 2 بار غذادهی در روز نرخ پوست‏اندازی به طور معنی‏داری کاهش یافت (p<05/0). شاخص‏های کیفیت آب ( شوری، اکسیژن محلول و دما) تفاوت معنی‏داری در بین تیمارها نداشتند ( p>0/05). اما، برخی شاخص‏های کیفیت آب (آمونیوم، نیتریت، نیترات، فسفات و ph) تفاوت معنی‏داری را در بین تیمارها نشان دادند ( p<0/05).

در این پژوهش به منظور بررسی تغییرات سطوح هورمون های استروئیدی جنسی 17-بتا استرادیول، تستوسترون و 17-آلفا هیدروکسی پروژسترون و مراحل تکامل تخمدان مولدین ماهی سفید با تغییرات فصلی و اندازه ماهی به تعداد 115 قطعه ماهی سفید بررسی گردید. نمونه برداری 15 ماه از اسفند ماه 1386 الی اردیبهشت ماه 1388 در منطقه شرق گیلان ناحیه بندرکیاشهر انجام شد. پس از صید ماهی و ثبت خصوصیات زیست شناسی، دسته بندی کلاسه ماهیان در اندازه های تعیین شده از ماهیان خونگیری به عمل آمد و با تهیه سرم از طریق روش رادیوایمونواسی ria میزان هورمونهای جنسی استروئیدی اندازه گیری شد. بافت گناد نمونه ها بطور ماهانه برداشته شده و پس از تثبیت نمونه ها مراحل مختلف رشد گنادها از طریق روشهای بافت شناسی و میکروسکوپ نوری بررسی شد. در طول دوره نمونه برداری هیچ گونه بدشکلی یا آلودگی انگلی در نمونه مولدین ماهی سفید مشاهده نشد. نتایج حاصل از مطالعه کلاسه بندی اندازه ماهی با میزان سطوح هورمون های استروئیدی ماهی سفید نشان داد که با افزایش اندازه ماهی در کلاسه های دامنه زیر 35 سانتیمتر و سن 3 سال، دامنه اندازه 45-35 سانتیمتر و سن 4 سال و دامنه بالای 45 سانتیمتر و سن 5 سال تغییرات میزان غلظت هورمون های استروئیدی جنسی روند افزایشی نشان داده بطوریکه این افزایش از کلاسه اول به دوم و دوم به سوم معنی دار بود (01/0>p). بین مراحل رسیدگی گنادی در کلاسه های اول و دوم و سوم اندازه ماهی در فصول مختلف اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (05/0p>). نتایج مطالعات نشان داد که روند نوسان های غلظت هورمونهای استروئیدی با تغییرات فصلی مرتبط است به طوری که روند تغییرات غلظت هورمون 17- بتا استرادیول کلاسه های طولی بترتیب در اسفند ماه به حداکثر میزان خود یعنی 88/78، 51/80 ، 79/120رسید. بیشترین غلظت هورمون 17- آلفا هیدروکسی پروژسترون و تستوسترون در کلاسه های طولی بترتیب برابر با 77/0، 16/1، 56/1 و 7/1، 85/2، 63/5 در فروردین رسید. نتایج حاصل از تغییرات فصلی با روند رسیدگی گنادی نشان داد که غالب نمونه های مولدین فصل بهار در مرحله در حال تخمریزی و بعد از تخمریزی بوده اند ( vو vi). در فصل تابستان تخمدانها در مرحله استراحت (ii و iii) بوده، در فصل پائیز مرحله شروع زرده سازی و رسیدگی تخمدانها (iiiوiv) و فصل زمستان ادامه زرده سازی، تکمیل رسیدگی و آمادگی تخمریزی وارد مراحل (iv و v) گردیدند. همچنین شاخص گنادی در اسفندماه شروع به افزایش نمود و بیشینه مقدار شاخص گنادی در فروردین ماه بوده است (01/0>p). با توجه به مطالعات بافت شناسی تخمدان، ماهی سفید از گروه ماهیان تخمریزی همزمانی می باشد

در ناحیه ی جنوبی دریای خزر نوعی تور ساحلی برای صید ماهیان استخوانی مهاجر کرانه ای بکار می رود که به تور پره معروف است. این نوع تور دارای طولی بین 1100 تا 1500 متر بوده اما ارتفاع ، طول ساک و اندازه چشمه تورهای پره با توجه به منطقه، عمق صیدگاه و زمان صید متفاوت است. بطوری که تورهای بکار گرفته شده، دارای ارتفاعی بین 10 تا 30 متر، اندازه کیسه ای بین 120 تا 360 متر و اندازه چشمه ای معادل 30 و 33 میلی متر دارند. در این تحقیق ابتدا, اثر سه عامل ارتفاع تور، طول ساک و اندازه چشمه تور بر میزان صید مورد بررسی قرار گرفت و سپس با کمک داده های حاصل, مدل زیستی تعاونی های صید پره طراحی شد. در بررسی اثر ارتفاع تور بر میانگین طول چنگالی ماهیان سفید و کفال، مشخص گردید که کمترین میانگین طول ماهیان سفید صید شده (3/5 ± 5/34 سانتی متر) در تورهای با ارتفاع 30 – 25 متری و برای ماهیان کفال (1/7 ± 7/31 سانتی متر) در تورهای با ارتفاع 25 – 20 مشاهده می گردد. در رابطه با اثر طول ساک (توبره) نیز کمترین طول ماهی سفید صید شده (1/4 ± 9/37 سانتی متر)، مربوط به تورهای با کیسه 360 متر و کمترین طول ماهیان کفال صید شده (73/6 ±/31 سانتی متر) مربوط به تور با کیسه 240 متر بوده است. با طراحی مدل زیستی تعاونی های پره و بررسی تاثیر این عوامل بر میزان صید مشخص گردید، که با افزایش ارتفاع تور, بر میزان صید ماهی ها افزوده شده است. اما تغییر در اندازه چشمه، تاثیر قابل توجهی بر میزان صید نداشته و افزایش اندازه چشمه تنها باعث کاهش صید ماهیان غیر هدف گردیده است.

این پژوهش در خلیج گرگان و در ساحل جزیره آشوراده از بهمن ماه 1389 تا مرداد ماه 1390 به منظور مطالعه تاثیر 2 ماده شیمیایی به عنوان ضد فولینگ برروی فولینگ های موجود برروی تورهای قفس های پرورش ماهیان خاویاری انجام شد. در مجموع 5 تیمار شامل: تین کلراید دی هیدرات 5 گرم و 10 گرم به ازای هر کیلوگرم تور، سدیم دی تیوکاربامات 25 گرم و 50 گرم به ازای هر کیلوگرم تور و یک تیمار شاهد شامل تور ساده و بدون ضد فولینگ جهت مقایسه تیمارها با آن در نظر گرفته شد. همچنین مقاومت پارگی تورها قبل و بعد از دوره آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 21 مرتبه نمونه برداری طی 193 روز انجام شد. در مقایسه تیمارها با تیمار شاهد مشاهده گردید که تیمارهای 1، 2، 4 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ ها گردید (0.05p?) تیمار های 1و2 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ های گیاهی نمی گردد (0.05p?) و تنها باعث کاهش معنی دار بالانوس می گردد (0.05p?). تیمار 4 باعث کاهش معنی دار فولینگ های گیاهی و جانوری می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد قبل از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تفاوت معنی داری بین تیمارها و شاهد وجود ندارد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تیمار 1و4 باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی هر تیمار در قبل و بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تنها در تیمار 1 تفاوت معنی دار وجود دارد (0.05p?) و بدین معناست که تین کلراید دی هیدرات 5 گرم به ازای هر کیلوگرم تور باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد.

هرساله، در پایان فصل صید ماهیان خاویاری، کارشناسان مدیریت امور ماهیان خاویاری استان گلستان تورهای گوشگیر ویژه تاسماهیان را از نظر قابلیت صید در فصل آینده، براساس ویژگیهای ظاهری نظیر رنگ تور و استحکام آن، به ترتیب، به تورهایی با مشخصه های کیفی 75%، 50%، 25% و تورهای از رده خارج شده، طبقه بندی می کنند. در این تحقیق، صحت طبقه بندی فوق از نظر استحکام نخ ها با استفاده از روش های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه نخهایی از تورهای نو، 75%، 50%، 25% و از رده خارج تهیه و مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین استحکام در مقابل پارگی و انحراف استاندارد به ترتیب (8/84±318/5)، (30/83±330/67)، (6/7±295/66)، (13/3±296/23) و (31/3±287/46) نیوتون بود. هرچند مقایسه کلی نتایج حاصل از آزمایش با آنالیز واریانس یکطرفه، اختلاف معنیداری را نشان داد (0/001>p)، اما مقایسه دو به دو میانگین ها با آزمون توکی، نشان داد که بین تورهای اسقاط، 25% و 50% اختلاف معنی دار وجود ندارد (0/05<p)؛ همچنین بین 25%، 50% و نو نیز اختلاف معنی دار مشاهده نگردید (0/05<p)؛ ضمناً بین تورهای نو و 75% نیز به همین ترتیب بود (0/05<p). در آزمایش دیگر، میزان تاب در متر نمونه نخ های هر پنج مشخصه کیفی محاسبه گردید. براساس نتایج حاصل، پایین بودن استحکام در مقابل پارگی نمونه نخ های تور نو نسبت به تور 75%، به علت کمتر بودن معنی دار میزان تاب تور نو بوده است (0/05>p). بنابراین با توجه به نتایج، در این تحقیق صحت روش طبقه بندی تورهای گوشگیر ویژه صید تاسماهیان از نظر استحکام در مقابل پارگی نخ ها تأیید نشد.

جهت شناخت ترکیب صید رشته قلاب طویل، مطالعه¬ای در آب¬های شمال غربی خلیج فارس(سواحل استان خوزستان) در 4 ایستگاه صیادی انجام شد.منطقه مورد مطالعه از روبروی دهانه¬ی اروند¬رود شروع و به طرف شرق تا نزدیکی دهانه¬ی خور¬موسی ادامه پیدا کرد. نمونه¬برداری در 4 ماه(تیر تا مهر) صورت گرفت. در طول نمونه برداری 1058 ماهی شامل، 11 گونه آبزی صید و شناسایی شدند، ترکیب شناخته شده در این مطالعه شانگ دو نواری(2درصد)acanthopugrusbifasciatus(forsskal, 1775)، شهری¬ماهی(5 درصد)letheinusnebulosus(forsskal, 1755)، سوکلا(5 درصد)rachycentroncanadum(linnaeus, 1766)، هامور¬معمولی(26 درصد)epinepheluscoioides(hamilton, 1822)، سنگسر¬معمولی(17 درصد) pomadasyskaakan(cuvier, 1830)،خنو¬خاکستری(1 درصد)diagrammapictum(thunberg, 1792)،صبیتی(4 درصد)acanthopagruscuvieri(day, 1875)، گربه¬ماهی(9 درصد)arius thalassinus(ruppel, 1837)، کوسه¬باله¬سیاه(10 درصد)carcharhinussorrah(muller &henle, 1839)، کوسه سوس بزرگ(7 درصد)rhynchobatusdjiddensis(forsskal, 1775)، سفره ماهی پو دم¬پری(14 درصد)pastinachussephen(forsskal, 1775) بود که هامور¬معمولی (26 درصد) و خنو¬خاکستری (1 درصد) به ترتیب بیش¬ترین و کم¬ترین درصد وزنی را به خود اختصاص دادند.میزان صید به ازای واحد تلاش و فراوانی ماهیهامور و ماهی سنگر معمولی در ماه تیر افزایش نشان داد. در این بررسی مشخص گردید بین میزان کل صید و صید به ازای واحد تلاش گونه¬های هامور، شانگ، خنو¬خاکستری و سوکلا و فراوانی طولی گونه¬های هامور، شانگ، خنو¬خاکستری و صبیتی با عمق منطقه رابطه مستقیمی وجود دارد.. برای صید ماهی هامورمعمولی در این بررسی ماه تیر، زمان شب، ایستگاه با ساختار¬های مصنوعی(ایستگاه 4) و قلاب شماره 3، می¬تواند بهترین نتیجه را بدهد.همچنین در این بررسی مشخص گردید برای ترویج این روش صید، احتیاج به بررسی زیستگاه می¬باشد و انتخاب زیستگاه¬های مصنوعی با قدمت بالا و مرجانی می¬تواند بهترین نتیجه را بدهد.

ماهی سفید یکی از گونه های بومی و با ارزش دریای خزر می باشد که سازمان شیلات ایران به منظور بازسازی ذخایر این ماهیان سالانه میلیون¬ها قطعه بچه ماهی را به دریا رها سازی می کند، میزان بازماندگی این ماهیان در هنگام رها سازی به مقاومت آنها بستگی دارد که در صورت مناسب بودن جیره¬ی آنها، از مقاومت کافی برخوردار خواهند بود. ویتامین¬ها و مواد معدنی در جیره از ارکان اصلی به حساب می آیند ، به همین منظور در مطالعه¬ی حاضر تاثیر ویتامین e(آلفا توکوفرول استات) به مبزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم و نانوسلنیوم به میزان 1 میلی گرم بر کیلوگرم که ارتباط تغذیه¬ای مشخصی با هم دارند به صورت جداگانه و ترکیبی روی میزان رشد، بقا، ترکیب لاشه، میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز و میزان مالون دی آلدهید کل بدن بررسی شد. نتایج آزمایش نشان داد که ویتامین e می تواند به صورت معناداری )05/0(p< باعث بهبود در فاکتورهای رشد، fcr و sgr در بچه ماهیان سفید شود، اما ماهیان تغذیه شده با نانوذرات سلنیوم و گروه شاهد در فاکتورهای رشد با هم اختلاف معناداری نداشتند)05/0(p>. ماهیانی که جیره¬ی آنها حاوی نانو ذرات سلنیوم بود(تیمار 2 و تیمار 4) نسبت به ماهیانی که جیره¬ی آنها فاقد نانوذرات سلنیوم بود ( تیمار 1 و شاهد) به صورت معناداری )05/0(p< از میزان بیشتری آنزیم گلوتاتیون پروکسیداز برخوردار بود . میزان بقا، ترکیبات لاشه¬ی ماهیان و مالون دی آلدهید در تیمارهای مختلف با هم اختلاف معنی داری نداشت)05/0(p>.

یکی از مسائل مهم در جریان صید ماهی سفید توسط تور گوشگیر زمان طولانی برداشت است که علاوه بر اعمال استرس بیشتر در ماهیان گرفتار شده در تور، در مواردی باعث بروز پدیده خفگی و مرگ ماهی در آب می گردد. نظر به اهمیت و عمومیت این رخداد، در تحقیق حاضر به مطالعه اثرات مرگ ماهی سفید) ( rutilus frissi kutum در تور گوشگیر بر کیفیت و ماندگاری آن در یخچال، با تعیین دو تیمار ماهی زنده صید شده (خفگی در هوا) و تیمار ماهی مردهصید شده (خفگی در آب) توسط تور گوشگیر در 30 عدد ماهی، با شرایط محیطی مشابه و به صورت همزمان پرداخته شده است. بررسی شاخص های شیمیایی (رطوبت کل، ظرفیت نگه داری آب، ph، شاخص تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای ازته فرار و میزان اسیدهای چرب آزاد)، آزمون میکروبی (جمعیت باکتریایی کل و سرمادوست)، آزمون رنگ سنجی روی پوست و فیله (شامل فاکتورهای روشنایی، قرمزی،زردی،ته رنگ، اشباعیت رنگ و میزان سفیدی)، آنالیز بافتی فیله ( شامل سختی، انسجام، چسبندگی، الاستیسیته، و قابلیت جویدن) و ارزیابی حسی ( شامل بافت، بوی آبشش، ظاهر آبشش، وضعیت چشم و ظاهر عمومی) در طول یک دوره نگه داری به مدت 12 روز صورت پذیرفت. براساس نتایج این تحقیق در میان این شاخص ها، میزان بازهای ازته فرار، تیوباربیتوریک اسید،اسیدهای چرب آزاد،whc ، ph و جمعیت بار باکتریایی کل دارای اختلاف معنی دار در بین تیمارها مشاهده شد. در آزمون رنگ سنجی فیله میزان روشنایی، سفیدی و ته رنگ، در آنالیز بافتی فاکتورهای سختی و قابلیت جویدن، و در ارزیابی حسی پارامترهای بافت و ظاهر آبشش، بین تیمارها دارای اختلاف معنی دار بودند که مؤید گسترش فعالیت اتولیتیکی، تغییرات سیستم های پروتئینی و پیشرفت فساد بود. نتایج آنالیز بافتی، بافت تیمار زنده را بهتر و پایدارتر نشان داد و بنابراین می تواند خواص کاربردی بیشتر و مؤثرتری را ارائه دهد. به طورکلی تیمار ماهی زنده صید شده مدت ماندگاری بیشتری نسبت به تیمار ماهی مرده صید شده داشت.

مدیریت امور ماهیان خاویاری استان گلستان هرساله در پایان فصل صید پس از بررسی استحکام تورهای صیادی و از رده خارج نمودن تورهای فرسوده، اقدام به خرید تورهای جدید می نماید. علی¬رغم اهمیت بررسی استحکام تورهای صیادی متاسفانه این بررسی بصورت بررسی ظاهری صورت گرفته و تحقیقات قبلی نیز شرایط انباری و صدمات فیزیکی و اثر آنها بر استحکام را مورد توجه قرار نداده¬اند. از این رو محقق تصمیم گرفت تا مطالعه¬ای در این رابطه انجام دهد. در این راستا نمونه¬هایی از تورهای سالم نگهداری شده در انبار، تورهای صدمه دیده با بدنه و پروانه قایق و تورهای صدمه دیده با تور پره جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین 3 گروه بافته تازه خریداری شده، دام نو که به مدت دوسال در انبار بوده، دام نو دو ماه در دریا استفاده شده از نظر ویژگی¬های نقطه¬گسیختگی، درصد ازدیاد طول و انرژی اختلاف معنی¬داری وجود نداشت. بیشترین میزان استحکام در مقابل پارگی در تورهای انباررفته دام 50% آسیب دیده با قایق صید غیرمجاز بود و با شاهد اختلاف معنی¬دار نداشت (05/0p>). هم¬چنین کمترین میزان استحکام در مقابل پارگی سه پارامتر فوق مربوط به دام 50% آسیب دیده با تور پره بود و با شاهد اختلاف معنی¬دار داشتند. در بررسی تاب نخ، مقادیر میانگین تاب نمونه¬های انبار نرفته در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی¬داری وجود نداشت (05/0p>). در مقایسه تورهای انبار رفته با دام نو 2 سال در انبار بوده و گروه شاهد اختلاف معنی¬داری وجود داشت (05/0p<). بنابراین با توجه به نتایج، در این تحقیق اثر صدمات فیزیکی و انبارداری بر استحکام در مقابل پارگی نخ¬ تورهای گوشگیر تاس ¬ماهیان در استان گلستان تأیید شد.

این تحقیق باهدف بررسی تراکم و فراوانی طولی میگوی سفید سرتیز (metapenaeus affinis) و تعیین cpue (صید به ازای واحد تلاش آن) آن در سواحل استان بوشهر (خلیج فارس) در فصل صید میگو سال 1392 انجام شد. نمونه برداری از میگوها به روش تصادفی در سه طبقه عمقی کمتر از 10 متر، 10-20 متر و 20-30 متر انجام گرفت. در پایان 24 فقره ترال کشی، گونه های میگوی سفید سرتیز (m.affinis)، میگوی ببری سبز (penaeus semisulcatus)، میگوی کیدی یا خنجری (parapenaeopsis stylifera)، میگوی گل باقلی یا ویولن زن (m.stridulans) و میگوی تراکی (trachypenaeus granulosus) ترکیب صید میگو را تشکیل دادند. میگوی سفید سرتیز با میانگین 11/22±82/59 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی (kg/nm2) بعد از میگوی ببری سبز غالبیت صید را به خود اختصاص داد. همچنین میزان زیست توده (biomass) میگوی سفید سرتیز، ببری سبز، خنجری، ویولن زن و تراکی در آب های استان بوشهر به ترتیب 43/191، 749/3284، 084/15، 977/0 و 32/3 تن تخمین زده شد. میزان cpua (صید در واحد سطح) میگوهای سفید سرتیز صیدشده در عمق 10-20 متر با دو عمق کمتر از 10 متر و 20-30 متر اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). میانگین میزانcpue میگوی سفید سرتیز 942/1±054/1 کیلوگرم در ساعت برآورد گردید. بین میزان cpue میگوی سفید سرتیز در عمق 10-20 متر با دو عمق کمتر از 10 متر و 20-30 متر اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>p). نسبت جنسی میگوهای ماده به نر سفید صیدشده در کل ایستگاه ها 14/1 برآورد شد. پراکنش طولی جنس های نر و ماده میگوی سفید سرتیز باهم تفاوت معنی داری داشتند (05/0>p). مقایسه توزیع فراوانی طولی میگوی سفید سرتیز (m.affinis) با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف بین سه طبقه عمقی کمتر از 10 متر، 10-20 متر و 20-30 تفاوت معنی داری داشت (05/0>p). نتایج نشان داد مناسب ترین عمق جهت تمرکز تلاش صیادی عمق 10-20 متر بوده است. در دهه اخیر میزان ساحل آوری میگو نوسان کمی داشته و با توجه به پیشرفت تلاش صیادی و تکنولوژی صید می توان گفت ذخایر میگوی خلیج فارس در طول دهه اخیر کاهش پیداکرده است.

با توجه به عدم وجود اطلاعات کافی در مورد تغییرات ترکیب صید گوشگیر سطحی شیری در طول سواحل استان هرمزگان و در طی فصول مختلف، این مطالعه با هدف بررسی تغییرات زمانی و مکانی جوامع صید گوشگیر از مهر 1393 تا اسفند 1393 در مناطق بندرعباس و بندر لنگه صورت گرفت. ترکیب صید حاصل از 21 بار تور اندازی طی دو فصل مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه خانواده های، تن ماهیان، گیش ماهیان، کوسه درنده، کوتر، حلوا سفید، منقارداران، کفشک به ترتیب 03/73، 67/12، 88/7، 36/1، 73/0، 24/2، 06/2 درصد از وزن صید را به خود اختصاص دادند

چکیده ندارد.