چکیده به منظور بررسی اثر اصلاحی کلسیم و پتاسیم بر رشد و جذب عناصر غذایی در شرایط تنش شوری بر گیاه زنیان، آزمایش گلخانه‏ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه ولیعصر (عج) صورتگرفت. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بصورت فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل شوری با سه سطحs1(0 میلی مولار) s2 (50 میلی مولار) و s3 (100 میلی مولار) و فاکتور دوم شامل 5 نوع محلول غذایی n1 (محلولغذایی هوگلند)،n2 (محلولغذاییهوگلند + cacl2باغلظت 40 میلیمولاردرمحلولغذایی)،n3 (محلولغذایی هوگلند +cacl2بهصورتاسپری باغلظت 20میلیمولاربرروی شاخسارها)،n4 (محلولغذایی هوگلند + kno3باغلظت 40 میلیمولاربهصورتمحلولهمراهباآبآبیاری)وn5 (محلولغذایی هوگلند + kno3بهصورتاسپری باغلظت 20میلیمولاربر روی شاخسارها) بودند. با افزایش شوری ارتفاع گیاه کاهش یافت. محلول غذایی و اثرات متقابل آن با شوری، بر ارتفاع گیاه تاثیر معنی‏دارینداشت. وزن خشک ساقه نیز یکی از صفاتی بود که تحت تاثیرشوری قرار گرفت و کاهش معنی‏داری داشت. سطح برگ گیاه تحت تاثیر شوریکاهش معنی‏داری نشان داد. محلول پاشی kno3به صورت اسپری روی برگ‏ها تاثیر معنی‏داری روی آن داشتو باعث افزایش سطح برگ شد. وزن خشک ریشه گیاه در این آزمایش تحت تاثیر شوری، محلول غذایی و اثرات متقابل آنها قرار نگرفت. اثر شوری و محلول غذایی بر نسبت وزنخشک ریشه به ساقه نیز معنی‏دار نبود. وزن خشک کل گیاه تحت تاثیر شوری، کاهش معنی‏داری نشان داد.در حالیکه اثرمحلول غذایی بر این صفت معنی‏دار نشد. میزان شوری اعمال شده باعث افزایش قندهای محلول شد. نوع محلول غذایی بر میزان قندهای محلول گیاه اثر معنی‏داری نداشت. میزان محتوای آب نسبی و کمبود آب اشباعنیز تحت تاثیر شوری ، محلول غذایی و اثرات متقابل آنها قرار نگرفت. افزایش شوری تاثیرمعنی‏داری بر میزان پرولین گیاه داشت به طوری که در سطوح شوری بالا، میزان پرولین افزایش یافت. میزان پروتئین گیاه تحت تاثیر شوری اعمال شده قرار گرفت وکاهش معنی‏داری نشان داد، این در حالی بود که کاربرد محلول غذایی همراه با cacl2به صورت محلول در آب آبیاریباعث افزایش میزان پروتئین گیاه شد. میزان شوریاعمال شده باعث کاهش معنی‏دار کلروفیل a وb و کلروفیل کل شد. نوع محلول غذایی برمیزان کلروفیل a،b و کلروفیل کل تاثیر معنی‏داری نداشت. اعمال شوری و نوع محلول غذایی برمیزان سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم گیاه نیز تاثیر معنی‏داری داشت به طوریکه بیشترین میزان سدیم در سطوح شوری s3(100 میلی مولار) مشاهده شد. میزان پتاسیم دراندام هوایی در اثر تنش شوری کاهش معنی‏داری داشت. این کاهش تا حدودی تحت تاثیر کاربرد kno3 جبران شد. غلظت کلسیم و منیزیم در گیاه با افزایش شوری کاهش یافت.سطوح مختلف شوری بر میزان rgr، lar و cgr تاثیر معنی‏داری داشت و باعث کاهش معنی‏دار آنها شد. میزان sla تحت تاثیر شوری، محلول غذایی و اثرات متقابل آنها قرار نگرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که گیاه زنیان نیز مانند بسیاری از گیاهان دیگر در اثر اعمال شوری تا حدودی آسیب می‎بیند که کاربرد محلول‏های نیترات پتاسیم و کلریدکلسیم می‎تواند این خسارات را تا حدی جبران کند و اثرات نا‏مطلوب شوری را بهبود بخشد.

نتایج نشان داد که با افزایش میزان شوری، وزن خشک اندام هوایی (ساقه و برگ) و ریشه، در مرحله غوزه-دهی و رسیدگی طبق، کاهش یافت و در مرحله رسیدگی طبق، کمترین میزان وزن خشک طبق در سطح شوری 24 دسی زیمنس بر متر حاصل شد، در حالیکه کاربرد تیمار پرایمینگ اثر معنی داری بر این پارامتر ها نداشت. در مرحله رسیدگی طبق، با افزایش میزان شوری، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی به میزان 33 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد. کاهش سطح برگ نیز در هر سه مرحله رشد، و کاهش ارتفاع ساقه تنها در مرحله رسیدگی طبق، با افزایش شوری تا سطح 24 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. در مرحله غوزه دهی و رسیدگی طبق، افزایش شوری، عدد spad (شاخص میزان کلروفیل)، را کاهش داد. تعداد برگ در بوته نیز با افزایش شوری 29 درصد نسبت به شاهد کاهش نشان داد و عامل پرایمینگ نیز بر تعداد برگ در بوته اثر معنی داری داشت به طوری که پرایم شاهد و پرایم کلرید سدیم از نظر دارا بودن تعداد برگ در بوته از سایر پرایم ها بهتر بود. در بالاترین سطح شوری (24 دسی زیمنس بر متر) ، محتوای آب نسبی 11 درصد نسبت به شاهد افزایش نشان داد و عامل پرایمینگ، اثر معنی داری بر محتوای آب نسبی در مرحله رشد گیاهچه (4- 6 برگی) و رسیدگی طبق نشان داد. روند افزایشی محتوای پرولین با افزایش شوری مشاهده گردید. میزان کلروفیل a و b با افزایش شوری کاهش یافت، به طوری که کمترین میزان کلروفیل a و b در سطح شوری 24 دسی زیمنس بر متر حاصل شد. با افزایش شوری به سطوح بالاتر، میزان سدیم و منیزیم به ترتیب 56 و 60 درصد نسبت به شاهد افزایش یافت، در حالی که محتوای پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم کاهش پیدا کرد، ولی بر میزان کلسیم تفاوت معنی داری نداشت. با افزایش شوری به سطوح بالاتر (16 و 24 دسی زیمنس بر متر)، سرعت رشد گیاه، نسبت سطح برگ و سرعت فتوسنتز خالص کاهش یافت، لیکن شوری بر سرعت رشد نسبی و سطح ویژه برگ بی تاثیر بود. به علاوه افزایش شوری، توزیع ماده خشک به سمت ساقه را افزایش داد، در حالی که باعث کاهش توزیع ماده خشک به سمت برگ و ریشه گردید.

مقدمه ختمی یکی از مهمترین گیاهان دارویی لعاب دار و عضوی از خانواده پنیرکیان1 که از لغت یونانی malake به معنی نرم گرفته شده است، می باشد . این خانواده دارای پنج جنس به نامهای: malva ,lavatera ,althaea ,alcea و abutilon می باشد که جنس اخیر درغرب آفریقا گزارش شده است. گونه ختمی دارویی2 یکی از گیاهان شاخص تیره ختمی است. درباره نام آن: althea از لغت یونانی altho به معنی شفا دادن گرفته شده و پسوند officinalis (اسم گونه) نشان دهنده دارویی بودن گونه مورد نظر است. ختمی ، گیاهی علفی پایا با ریشه منشعب زرد رنگ و ساقه بلند افراشته پوشیده از برگهای متناوب می باشد. تمام نقاط گیاه دارای کرکهای نرم بوده و از بغل برگها، خوشه های گل سفید یا صورتی ظاهر می شوند[137]. همه قسمت های این گیاه (برگ، گل، ریشه) خواص دارویی دارد. به این منظور ریشه ها را در اسفند و فروردین ماه یا مهر و آبان ماه و گلها را در تیر و مرداد ماه و سرانجام برگ ها را قبل از شکفتن گلها محصول برداری می کنند. این گیاه به دلیل خواص دارویی شگفت انگیز خود از سال ها پیش در طب سنتی کاربرد داشته است[137]. اهمیت بالای این گیاه دارویی به دلیل وجود موسیلاژها3- مواد پکتینی4- تانن ها5- اسکوپولتین6[16،17] - فلاوونوئیدها 7شامل (کورسیتین8)- لاکتونها مانند (کومارین9)- آنتوسیانین ها10- سیانیدین11- استرها12 مانند (سالیسیسلیک) و اسیدهای پلی فنولیک13 به عنوان ت (سیرینژیک - کافئیک – وانیلیک ) می باشد[40،39].این گیاه امروزه در صنایع مختلف از قبیل پزشکی، عطرسازی، مواد آرایشی وصنایع غذا یی استفاده می‎شود.عصاره گیاه ختمی جهت درمان تحریک مخاط دهان و حلق همراه با سرفه های خشک[9، 114] همچنین در درمان التهابات دستگاه گوارش و تنفس[7]، سرفه های تحریکی و برونشیت کاربرد دارد [48].در حیوانات اثر ضد سرفه عصاره کامل و پلی ساکاریدهای ریشه ختمی با داروهای غیر مخدر سرکوب کننده سرفه مقایسه شده و بر اساس نتایج این بررسی تجویز پلی ساکاریدها موجب کاهش قابل توجه آماری در تعداد سرفه ها و مهار رفلکس سرفه شده و اثر عصاره کامل کمتر از پلی ساکاریدها بوده است[107]. همچنین ترکیبات موجود در ختمی باعث تحریک فاگوسیتوز و محرک ایمنی می باشند[90]. این گیاه با ارزش دارویی در بسیاری از نقاط کشورمان به صورت خودرو می روید.تنوع ژنتیکی گیاهان طی هزاران سال ایجاد شده ودر طبیعت به صورت پایدار باقی مانده است. توده های بومی یک گیاه ، ژرم پلاسم مناسبی برای برنامه های اصلاحی می باشند[113]. منابع اولیه ژن های مفید در صورت جمع آوری می توانند برای همیشه نگهداری شده و در صورت نیاز مجددا مورد بهره برداری قرار گیرند. بانک های ژن با جمع آوری ، شناسایی و ارزیابی دقیق و حفاظت ذخایر توارثی ، به برنامه های اصلاحی کمک می نماید. تنوع ژنتیکی در کشاورزی به دلیل یافتن ژنوتیپ پر محصول از نظر کاربردی مورد توجه می باشد. روش های متداول اصلاح گیاهان بر اساس انتخاب ژنوتیپهای مطلوب از بین جوامع با تنوع ژنتیکی می باشد، بنابراین آگاهی از تنوع جمعیت پیش شرط اصلی در اصلاح گیاهان می باشد[141]. از دلایل ایجاد تنوع در جمعیت های گیاهی می توان از جهش ، نوترکیبی جنسی ، رانده شدن ژنتیکی و گزینش ، مهاجرت و جریان ژن نام برد. اطلاع از روابط خویشاوندی و تنوع ژنتیکی بین توده های مناطق مختلف ، اولین مرحله از کارهای اصلاحی بر روی گیاه دارویی ختمی می باشد. وجود تنوع زیاد مرفولوژیکی این گیاه در مناطق مختلف کشور، نشان دهنده تاثیر زیاد عوامل محیطی بر بروز این صفات می باشد. بنابراین در گیاه دارویی ختمی با استفاده ار این تنوع و تولید ارقام اصلاح شده ، می توان باعث افزایش عملکرد در واحد سطح شد. درحال حاضر برای بررسی تنوع ژنتیکی وگروه بندی گونه های مختلف دارویی ازمارکرها (نشانگرها)ی مولکولی استفاده گسترده ای شده است[136، 145، 150]. نشانگرrapd ازجمله نشانگرهای مبتنی برpcr است که ضمن سهولت در استفاده ازآن، نیاز به استفاده از مواد رادیواکتیو نداشته و برای انجام آن به مقدار کمی dna ژنومی نیاز است. در این روش با استفاده از آغازگرهای کوتاه ده نوکلئو تیدی و دمای پایین برای اتصال این آغازگرها به dnaی الگو بدون نیاز به دانستن توالی آن، می توان شرایط را برای تکثیر غیر اختصاصی و تصادفی قطعات فراهم کرد. به این ترتیب که این آغازگرها بر اساس شباهت توالی آنها به توالی های تصادفی dnaی هدف متصل شده و آن قطعات را تکثیر می کنند. این روش علیرغم تکرارپذیری کم ،یکی ازروش های مناسب برای شناسایی چند شکلی ها و تعیین تنوع ژنتیکی است[109]. همچنین با این روش امکان جمع آوری داده برای تعداد زیادی از آلل ها وجود دارد و در سیستم های زیادی قابل استفاده است. این نشانگر برای تعیین تنوع ژنتیکی بسیاری ازگیاهان مانند گندم[136]، زیره پارسی[151]، بنگ دانه[150]، و غیره استفاده شده است. با بررسی تنوع در توده های ختمی تفکیک و طبقه بندی آنها می تواند کمک موثری در روند اصلاحی این گیاه به شمارآید. بنابراین با استفاده از بررسی تنوع ژنتیکی و اندازه گیری فاصله ژنتیکی بین نمونه های مختلف می توان به این هدف دست یافت و با به کار گیری در برنامه های اصلاحی به نتایج مطلوب تری رسید. روغن های فرار یا اسانس ها هم از نظر مقدار و هم از نظر ترکیبات سازنده تحت تاثیر عوامل مختلف محیطی و درونی هستند. این پدیده علاوه بر اینکه از نظر مقدار تولید اسانس حائز اهمیت است، بلکه از جنبه های مختلف دیگر نظیر تغییراتی که در نوع اسانس و مقدار برخی از اجزای آن نیز به وجود می آید نیز جالب توجه می باشد. روشن شدن تاثیر عوامل محیطی مانند دما ، نور، رطوبت، موقعیت جغرافیایی ، خاک و ... چیزی را از نقش عوامل ژنتیکی که خود ممکن است تحت تاثیر محیط قرار گیرند کم نمی کند[139]. در تحقیقی به منظور بررسی چگونگی تاثیر عوامل غیر ژنتیکی بر تولید مونوترپن های گونه اوکالیپتوس کامادولنسیس ، علاوه بر تاکید مجدد بر نقش عوامل ژنتیکی بر میزان تولید مونوترپن ها و اسانس ، عوامل غیر ژنتیکی را نیز در این کار موثر دانسته اند[24]. عواملی مانند رطوبت خاک، استرس خشکی طولانی مدت که موجب کاهش تولید در برگهای جوان می شوند ، اما ظاهرا بر تولید برگهای بالغ تاثیر چندانی ندارند از آن جمله هستند. همچنین اشباع شدن خاک از آب موجب افزایش اسانس شده است[ 139]. تاثیر فاکتور های اکولوژیکی بر گیاهان بسیار چشمگیر است، به طوریکه از نظر بازده اسانس منطقه نورآباد سه برابراز تهران بیشتر است.در مقالات متعددی اثر مناطق مختلف اکولوژیکی بر تولید اسانس مورد بررسی قرار گرفته اند به طور مثال با مطالعه ای که در مورد اثر مکان و فصل برداشت برگ اسانس اوکالیپتوس های کاماندولنسیس و سیتیودو را انجام دادند ، به این نتیجه رسیدند که حداکثر تولید اسانس در دو منطقه مورد بررسی متفاوت بوده است[72] ونیز بیشترین مقدار در تولید اسانس در یک منطقه در فصل زمستان و در منطقه دیگر در فصل بهار بوده است [ 134]. اثرات دارویی اسانس ها روی دستگاه گوارش، التهابات پوستی و ... بسیار متنوع و زیاد است. با توجه به سازگاری این اسانس ها با بدن واثرات مفیدی که برای بدن دارند و با توجه به اثرات جانبی داروهای شیمیایی و افزایش روزافزون مقاومتهای انتی بیوتیکی[65] تعیین اثرات ضد استرپتوکوکی ( خصوصا استرپتوکوک های بتاهمولیتیک با گروه آنتی ژنی a) گیاهان دارویی می تواند گامی موثر در جهت معرفی اسانس و یا مواد خالص گیاهی برای همراه کردن و یا جایگزین کردن آنها با داروهای شیمیایی و سنتزی باشد که مقاومت میکروبی به آنها دیده شده است. استرپتو کوک ها از باکتری های گرم مثبت و گروه نا همگونی از باکتری ها هستند که هیچ سیستمی نمی تواند آنها را به طور کامل طبقه بندی کند. این باکتری ها دارای 20 سوش می باشندکه مهمترین آنها استرپتو کوکوس پیوژن نام دارد. استرپتو کوکوس پیوژن دارای آنتی ژن جدار سلولی مختص گروه a ( هیدرات کربن رامنوز - n استیل گلوکز آمین )می باشد و بتا همولیتیک است یعنی در محیط کشت آگار خوندار گلبولهای قرمز را به طور کامل لیز کرده و هموگلوبین را آزاد می کند [56]. درمورد گیاه ختمی اثر ضد باکتریایی آن در برابرسودوموناس ، پروتئوس ولگاریس1، استافیلوکوکوس ارئوس در سایت علمی مجیران گزارش شده است. دراین راستا اسانس تعدادی از گونه های مختلف گیاهان دارویی به منظورمقایسه ترکیبات تشکیل دهنده اسانس آنها و معرفی گونه های مناسب برای کشت و اهلی کردن و بهره برداری مورد مطالعه قرار گرفتند. در مطالعه ای در موسسه تحقیقات جنگلها ومراتع ، بررسی مقایسه ای اسانس بین گونه های مرزه ایران با جمع آوری گونه های مختلف مرزه از رویشگاههای طبیعی و خشک کردن در محیط آزمایشگاه واسانس گیری به روش تقطیرانجام شد. سپس توسط کروموتوگرافی گازی تجزیه ای1و گاز کروموتوگراف متصل به طیف سنجی جرمی ((gc/ms اندیس های بازداری محاسبه و مورد شناسایی قرار گرفت[139]. دررابطه با تاثیر اسانسها یا عصاره های گیاهی بر روی میکروارگانیزم ها نیز تحقیقات زیادی شده است. از جمله بررسی نقش ضد باکتریال اسانس پرتغال بر روی باکتری های هوازی و بی هوازی اختیاری در بیماران مبتلا به ضایعات پوستی در دانشگاه شهید بهشتی تهران انجام شد نشان داد که با توجه به حساس بودن باکتریها به این اسانس می توان از آن به عنوان یک ضدعفونی کننده در سطح پوست استفاده نمود[147]. در تحقیق دیگری اثرضد هلیکو باکترپیلوری عصاره های آبی و متانولی زیره سبز2 و ترخون3 درشرایط آزمایشگاهی انجام شد. طی این مطالعه این نتیجه گیری حاصل شد که تحقیق درمورد محصولات طبیعی که مصرف آنها در طب سنتی برای ناراحتی های گوارشی گزارش شده، از نظر فعالیت ضد هلیکو باکتر با ارزش است. در این پژوهش مشخص گردید که ترخون و زیره سبز، رشد این باکتری را در شرایط آزمایشگاهی مهار می کنند[149]. با توجه به مطالب گفته شده در این تحقیق ابتدا تنوع ژنتیکی گیاه ختمی با تکنیک 4rapd بررسی شده و توانایی این آغازگرها نیز برای تعیین تنوع ژنتیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس تنوع میزان اسانس در ارتفاعات مختلف مطالعه گردید. در نهایت اثرات ضد استرپتوکوکی گیاه در مقایسه با آنتی بیوتیکهای آموکسی سیلین5 ، اریترو مایسین6 و پنی سیلین7 مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به ارزش اقتصادی و صادراتی این گیاه دارویی، تا کنون گزارشی مبنی بر تحقیقات روی این گیاه منتشر نشده است. لذا پژوهش حاضر به منظور اهداف ذیل به اجرا درآمد: 1- معرفی این گیاه دارویی با ارزش بومی برای کشت وسیع و بهره برداری. 2- کمک به تکمیل بانک اطلاعاتی گیاهان دارویی ایران از طریق : الف- بررسی تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های ختمی دارویی با استفاده از نشانگرهای مولکولی .rapd ب- کارآیی نشانگر rapd در بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های ارقام مورد مطالعه. ج-تخمین فاصله ژنتیکی و مدیریت ژرم پلاسم. د- بررسی اثر مهاری عصاره ریشه ختمی در مقابل باکتری استرپتوکوک پیوژنز هم به طور مستقل و هم در واکنش متقابل با برخی ازآنتی بیوتیک های رایج برای درمان عفونت های استرپتوکوکی. ذ- مطالعه تأثیر ارتفاع بر میزان اسانس گیاه ختمی.

چکیده در زمینه بررسی خصوصیات فیزیومرفولوژیکی اسفرزه (plantago ovata forsk.) در شرایط تنش خشکی و کود نیتروژن، آزمایشی در سال 1389 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل چهار سطح خشکی (شاهد 100 درصد، 80 درصد، 60 درصد و 40 درصد ظرفیت مزرعه) و فاکتور کود نیتروژن با چهار سطح نیتروژن (صفر، 60 ، 120 و 180 میلی گرم در کیلوگرم خاک از منبع اوره) بودند. نتایج نشان داد که افزایش تنش خشکی به طور معنی داری باعث کاهش ارتفاع بوته، وزن خشک کل، سطح سبز بوته و وزن خشک ریشه گردید. صفات مرفولوژیکی مذکور با کاربرد نیتروژن تا 120 میلی گرم در کیلوگرم خاک، روند افزایشی داشتند، اما کاربرد میزان 180 میلی گرم در کیلوگرم خاک سبب کاهش معنی ‎داری در این صفات گردید. از طرفی تنش خشکی، کارایی مصرف آب دانه و عملکرد و اجزای عملکرد دانه را هم کاهش داد. کلیه اجزاء عملکرد دانه تحت تأثیر کوددهی نیتروژن قرار گرفت. وزن هزاردانه و عملکرد دانه در سطح نیتروژن 180 میلی گرم در کیلوگرم خاک، کاهش نشان دادند، و تعداد سنبله در بوته و تعداد دانه در سنبله در شرایط کاربرد نیتروژن نسبت به شاهد (بدون کود) اختلاف معنی دار نشان دادند هرچند بین سطوح نیتروژن با هم اختلافی مشاهده نشد. تنش خشکی بر درصد موسیلاژ تأثیر معنی داری نداشت اما عملکرد موسیلاژ را به دلیل همبستگی بیشتر آن، با عملکرد دانه به شدت کاهش داد. تنش شدید خشکی (40 درصد ظرفیت مزرعه)، سبب افزایش محتوای پرولین برگ گردید، و تنش خشکی بر محتوای قندهای محلول تأثیر معنی داری نداشت. کاربرد نیتروژن به میزان 60 و 120 میلی گرم در کیلوگرم خاک، سبب کاهش محتوای پرولین نسبت به شاهد (بدون کود)، گردید درحالی که سطح 180 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک، باعث افزایش معنی دار محتوای پرولین شد. و کاربرد نیتروژن تا سطح 120 میلی گرم در کیلوگرم خاک باعث افزایش معنی دار قندهای محلول گیاه شد اما بیشتر از این میزان، محتوای قندهای محلول را کاهش داد. میزان کلروفیل تحت تنش خشکی و کاربرد نیتروژن افزایش معنی دار داشت. که می توان این افزایش کلروفیل تحت تنش را، با کاهش سطح ویژه برگ (sla) در سطوح تنش خشکی توجیه کرد.

به منظور بررسی اثر ریزو باکتری های محرک رشد گیاه (pgpr) بر مقاومت به شوری در مراحل رشد رویشی و زایشی گلرنگ(carthamus tinctorius) ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و ترکیبی از تلقیح باکتریایی و شوری در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی و پژوهشی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان انجام شد. تیمار تلقیح باکتریایی در سه سطح شامل شاهد (بدون تلقیح) و تلقیح با سودوموناس فلورسنس سویه های 12 و 52 و تیمار شوری در سه سطح شامل هدایت الکتریکی 1 (شاهد)، 6 و 12 دسی زیمنس بر متر در خاک اعمال شد. نتایج نشان داد که تعداد برگ، سطح و وزن خشک برگ با افزایش شوری کاهش یافتند، اما سویه p12 به طور معنی داری سطح برگ و وزن خشک برگ را افزایش داد. سویه های p12 و p52 ارتفاع ساقه را در سطح شوری شاهد افزایش دادند. با افزایش شوری، وزن خشک ساقه در هر سه سطح باکتری کاهش یافت. سویه p52 در سطح شوری شاهد، وزن خشک ساقه را افزایش داد. کاربرد سویه p12 در سطح شوری 6 دسی زیمنس بر متر وزن خشک ساقه را نسبت به شاهد بدون تلقیح افزایش داد. شوری حجم ریشه، وزن خشک ریشه و نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی را کاهش داد، اما سویه p52 حجم ریشه را در هر سه سطح شوری افزایش داد. با افزایش شوری محتوای پرولین برگ و جذب سدیم و منیزیم اندام هوایی به طور معنی داری افزایش یافت، اما جذب پتاسیم، فسفر و روی با کاهش همراه بود. در نهایت، وزن خشک طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد روغن، عملکرد دانه در گلدان و عملکرد بیولوژیک با افزایش سطح شوری کاهش یافتند اما تعداد طبق در بوته و شاخص برداشت تغییر نکردند. کمترین محتوای روغن دانه در سطح شوری شاهد و بدون تلقیح باکتری مشاهده شد. دو سویه باکتری به کار برده شده در این آزمایش، محتوای روغن را در سطح شوری شاهد افزایش دادند و به نظر می رسد که در بهبود برخی خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گلرنگ خصوصاً در شرایط بدون شوری بتوانند موثر باشند.

به منظور مطالعه تاثیر سطوح شوری و خشکی بر برخی شاخص های رشدی و پارامترهای فیزیولوژیکی انار، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح شوری 0، 30 و 60 میلی مولار کلریدکلسیم و کلرید سدیم با نسبت 1 به 1 و سه دور آبیاری 2، 4 و 6 روز روی دو رقم تجاری انار به نام های ‘رباب’ و ‘شیشه گپ’ به اجرا درآمد. نتایج نشان داد که تنش شوری و خشکی باعث کاهش شاخص های رشدی و تغییر برخی پارامترهای فیزیولوژیکی بسته به نوع ژنوتیپ می گردد. در رقم ‘شیشه گپ’ وزن تر و خشک برگ تا سطح شوری 30 میلی مولار در مقایسه با شاهد، افزایش و سپس کاهش یافت در حالی که در رقم ‘رباب’ با افزایش شوری روند کاهش داشت. نتایج پژوهش فوق نشان داد که با افزایش شوری درصد ریزش برگ، میزان پرولین و مواد فنلی برگ افزایش و طول میانگره، طول سیستم ریشه ای و شاخص کلروفیل کاهش می یابد. تیمار خشکی همچنین پارامترهای مورد اندازه گیری را تحت تاثیر قرار داد به طوری که با افزایش دور آبیاری، تعداد ریشه، طول سیستم ریشه ای، میزان پرولین و میزان مواد فنلی برگ افزایش و کلروفیل فلورسانس کاهش نشان داد. نتایج حاصل از برهمکنش شوری و خشکی نشان داد که با افزایش سطح شوری و دور آبیاری درصد ریزش برگ افزایش و محتوای نسبی آب برگ کاهش می یابد. بیش ترین ریزش برگ در تیمار شوری 60 میلی مولار با دور آبیاری 6 روز مشاهده شد. واکنش ژنوتیپ ها در ارتباط با تنش شوری و خشکی متفاوت بود به طوریکه بیش ترین ریزش برگ و کم ترین محتوای نسبی آب برگ در رقم ‘رباب’ مشاهده شد. با افزایش شوری غلظت عناصر سدیم، کلر، پتاسیم، مس، منگنز و منیزیم در اندام هوایی و ریشه افزایش و غلظت عناصر کلسیم و فسفر کاهش یافت. دو رقم تفاوت معنی داری در غلظت عناصر معدنی ریشه و اندام هوایی داشتند به طوری که میزان سدیم و کلر اندام هوایی در رقم ‘رباب’ و میزان پتاسیم در رقم ‘شیشه گپ’ بالاتر بود. نتایج حاکی از آن است که رقم ‘شیشه گپ’ از طریق محدودیت در جذب یا انتقال کلر به اندام هوایی و جذب پتاسیم بیشتر، تحمل بالاتری نسبت به شوری در مقایسه با ‘رباب’ دارد.

چکیده به منظور بررسی اثر کود سبز بر شرایط تغذیه ای خاک و برخی شاخص های رشد ذرت رقم سینگل کراس 704، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ترکیبی از چهار سطح کود سبز (منداب، خلر، کشت مخلوط منداب + خلر و آیش یا شاهد) و دو سطح کود نیتروژن 60 و 180 کیلوگرم در هکتار در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ولیعصر رفسنجان واقع در عباس آباد در طی سال زراعی 89-88 انجام شد. کاشت کود سبز در آبان سال 88 با تراکم 250 بوته در متر مربع انجام شد و در اواخر زمستان همان سال مصادف با گل دهی گیاهان کود سبز با شخم زیر خاک رفتند. سه هفته بعد یعنی در اواخر بهار 88، بذرهای ذرت با فاصله ردیف 50 سانتی متر، فاصله روی ردیف 10 سانتی متر و با تراکم 20 بوته در متر مربع کاشته شدند. در طی رشد ذرت بعضی از پارامترهای فیزیولوژیک و مورفولوژیک ذرت از قبیل شاخص سطح برگ، ماده خشک و شاخص spad اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که منداب و خلر بطور معنی داری باعث افزایش محتوای ماده آلی و فسفر خاک شدند. همچنین کاربرد کود سبز منداب در مراحل اولیه رشد ذرت سبب افزایش برخی از پارامترهای رشدی از قبیل سرعت رشد نسبی، شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول شد اما این اثرات در مراحل انتهایی رشد گیاه قابل توجه نبود. در مقابل، کاربرد 180 کیلوگرم نیتروژن در هکتار سبب افزایش عملکرد بیولوژیک و دوام سطح برگ ذرت شد اما محتوای قندهای محلول ساقه ذرت را در زمان رسیدگی فیزیولوژیک کاهش داد. در مجموع به نظر می رسد اثرات مثبت کاربرد کود سبز بر وضعیت تغذیه ای خاک ممکن است منجر به رشد بهتر ذرت در اوایل مرحله رویشی ذرت شود اما سایر عوامل مرتبط با عملکرد کمی و کیفی ذرت توسط شرایط اقلیمی و وضعیت تغذیه ای خاک در مراحل انتهایی رشد ذرت تعیین می شوند. واژگان کلیدی : ذرت، شاخص رشد، عملکرد، کود سبز، ماده آلی

مقدمه و هدف : در بین مشکلات و شکست های متفاوتی که از جنبه های بیولوژیک و مکانیکال برای پروتزهای با ساپورت ایمپلنت حادث می شود ، شل شدگی پیچ اباتمنت و سایر اجزاء پروتزی یکی از شایع ترین مشکلات گزارش شده در کلینیک می باشد. همواره این نگرانی وجود داشته است که آلودگی رزوه های داخل fixture به مایعات حفره دهان چه تأثیری بر شل شدن پیچ اباتمنت دارد. در این میان مقالات موجود مقایسه دقیقی از این تأثیر بر روی اباتمنت های یک قطعه ای و دو قطعه ای ارائه نکرده است.هدف این تحقیق تعیین تأثیر آلودگی با بزاق بر میزان محکم شدن اباتمنت ایمپلنت های دندانی می باشد. مواد و روش کار : در این مطالعه از10 فیکسچر regular neck iti از نوع internal hex با ابعادmm 12× 1/4 و همچنین10 اباتمنت مستقیم یک قطعه ای solid بطول چهار میلیمتر و 10 اباتمنت مستقیم دو قطعه ایsynocta استفاده شد. برای این منظور از یک دستگاه اندازه گیری گشتاور(torque meter دیجیتالmark10 (برای اندازه گیری گشتاورهای حاصله استفاده شد.آزمایشات طی دو مرحله، یکبار برای اباتمنت سالید مستقیم (یک قطعه ای) و یکبار برای اباتمنت سین اکتا (دو قطعه ای) انجام گرفت .اباتمنت ها با استفاده از ratchet torque control با نیروی گشتاور 10 و20 و 35 نیوتن سانتیمتر محکم شده و نیروی لازم برای باز کردن آن با استفاده از دستگاه مربوطه اندازه گیری شد. این آزمایش در سه مرحله ، در مرحله اول در محیط خشک و استاندارد ، در مرحله دوم با رزوه های آغشته شده به بزاق مصنوعی و در مرحله سوم با پر کردن حفره فیکسچر با بزاق مصنوعی انجام گرفت . اعداد به دست آمده با آنالیز آماری آزمون tهای مستقل یا معادل ناپارامتری آن ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : با تغییر محیط از خشک به محیط آغشته به بزاق ، گشتاور لازم برای باز کردن هر دو نوع اباتمنت synocta و solid افزایش می یابد که اثر معنی دار محیط را روی گشتاور لازم برای باز کردن اباتمنت ها نشان می دهد. اباتمنت های solid مقادیر نیروی باز کردن بالاتری را در مقایسه با اباتمنت های synocta نشان دادند . نتیجه گیری : نتیجه آزمون آنالیز واریانس دو طرفه نشان می دهد که نوع محیط و نوع اباتمنت به شکل معنی داری روی گشتاور لازم برای باز کردن اباتمنت بسته شده با سه گشتاور 10 ، 20 و 35 نیوتن سانتی متر تاثیر دارد.

چکیده به منظور بررسی تاثیر کود دامی، شیمیایی و تلفیقی بر عملکرد کمی و کیفی زیره سبز (cuminum cyminum l.) در رژیم‏های مختلف آبیاری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر در سال 1390 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل کود (1a: شاهد، 2a: کود دامی خالص (20تن در هکتار) 3a: کود شیمیایی خالص (نیتروژن 80 کیلوگرم در هکتار و فسفر 50 کیلوگرم در هکتار) ‏4a: تلفیق کود شیمیایی و کود دامی (10 تن کود دامی و 40 کیلوگرم نیتروژن و 25 کیلوگرم کود فسفردر هکتار) و فاکتور دوم (b) دورآبیاری (1b: رژیم آبیاری کامل به صورت هر 10- 7 روز در طول دوره رشد گیاه، 2b: کم آبیاری ملایم که شامل آبیاری بعد از سبز شدن، بعد از تنک کردن، گلدهی و اواسط پر شدن دانه، 3b: کم آبیاری شدید که شامل آبیاری بعد از سبز شدن، بعد از تنک کردن و مرحله گلدهی) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد اثر متقابل سطوح آبیاری و کود برای شاخص برداشت، درصد اسانس، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، نسبت سطح برگ و سرعت رشد نسبی معنی‏دار است. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف آبیاری و کودی بر روی تعداد ساقه فرعی، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در بوته، ارتفاع بوته، وزن تک بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی‏دار است، به طوری که تعداد ساقه فرعی در بوته، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در بوته، وزن تک بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در همه تیمارهای کودی نسبت به شاهد افزایش معنی‏داری داشت، درحالی که سطوح مختلف کودی تفاوت معنی‏داری با هم نداشتند. هم‏چنین بیشترین عملکرد اسانس و ارتفاع بوته در کود تلفیقی و کود دامی بدست آمد و درنهایت بیشترین وزن هزار دانه در تیمار کود شیمیایی و تلفیقی بدست آمد. هم‏چنین در بین سطوح مختلف آبیاری، آبیاری‏های شاهد و کم آبیاری ملایم افزایش معنی‎داری بر روی تعداد چتر در بوته، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بوته، ارتفاع، وزن تک بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک داشتند. در حالی که بیشترین عملکرد اسانس و تعداد ساقه فرعی در آبیاری شاهد بدست آمد. واژگان کلیدی: رژیم آبیاری، کود، زیره سبز

به منظور بررسی تاثیر پیش‏تیمار بذر بر پارامترهای جوانه‏زنی گیاه دارویی زنیان در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد که در آن فاکتور تنش خشکی در چهار سطح (محلول‏های با پتانسیل اسمزی صفر (شاهد)، 3/0- ، 6/0- و 9/0- مگاپاسکال) و فاکتور پرایمینگ در چهار سطح (بدون پرایم (شاهد)، اسموپرایمینگ، هالوپرایمینگ و هیدروپرایمینگ) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد گیاه زنیان حداکثر جوانه‏زنی خود را تا شرایط mpa9/0- حفظ کرد و پرایمینگ نیز ‏تاثیر منفی داشت. همچنین پرایمینگ بر پارامترهای سرعت جوانه‏زنی و زمان لازم تا رسیدن به 10 و 50 درصد جوانه‏زنی تاثیر منفی داشت و برای پارامترهای یکنواختی جوانه‏زنی و زمان لازم تا رسیدن به 90 درصد جوانه‏زنی، بی‏تاثیر بود. با افزایش تنش خشکی وزن خشک گیاهچه کاهش یافت و تنها در تیمار mpa9/0-، هالوپرایمینگ موثر واقع شد. همچنین با افزایش خشکی، از طول ساقه‏چه کاسته شد و به طول ریشه‏چه افزوده گردید. پرایمینگ برای طول ریشه‏چه در شرایط بدون تنش وmpa 3/0- اثر منفی و با افزایش خشکی هالوپرایمینگ موثر شد و برای طول ساقه‏چه در شرایط بدون تنش اثر منفی و در سطوح مختلف خشکی یا بی‏تاثیر یا اثر منفی داشت. بالاترین شاخص بنیه بذر در شرایط بدون تنش و برای بذور بدون پرایم و پایین‏ترین شاخص مربوط به شرایط حداکثر تنش و تیمار هیدروپرایمینگ بود. به منظور بررسی تاثیر پیش‏تیمار بذر بر عملکرد دانه و میزان اسانس این گیاه تحت شرایط تنش خشکی در مزرعه، آزمایشی به‏صورت کرت‏های یک‏بار خرد شده در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد که در آن عامل اصلی شامل چهار سطح تنش خشکی (شاهد (بدون تنش)، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه) و عامل فرعی شامل چهار تیمار پرایمینگ فوق بود. نتایج نشان داد تنش خشکی بر ارتفاع و تعداد شاخه فرعی زنیان تاثیر معنی‏داری نداشت. هالوپرایمینگ در 75 درصد ظرفیت زراعی به‏طور معنی‏داری ارتفاع بوته را بهبود داد، اما پرایمینگ در بقیه شرایط برای ارتفاع و کلیه شرایط برای تعداد شاخه یا بی‏تاثیر بود یا اثر منفی داشت. تعداد چتر در شاخه، دانه در چتر و وزن خشک بوته تحت تاثیر خشکی و پرایمینگ قرار نگرفتند و وزن هزار دانه تنها در شرایط 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی به ترتیب با هالوپرایمینگ و اسموپرایمینگ بهبود یافت. با افزایش تنش در 50 درصد ظرفیت زراعی، cgr افزایش یافت که این امر برای rgr نیز نسبت به شرایط شاهد محقق شد. اسموپرایمینگ در شرایط 25 و 75 درصد ظرفیت زراعی برای cgr و هیدروپرایمینگ در شرایط شاهد و 50 درصد برای cgr و rgr موثر شد. gai در شرایط شاهد توسط هیدروپرایمینگ افزایش و در شرایط 75 درصد توسط اسموپرایمینگ کاهش یافت. با افزایش خشکی، gar افزایش یافت ولی عملکرد بیولوژیک و اقتصادی کاهش یافتند. همچنین با افزایش خشکی، شاخص برداشت به‏طور غیر معنی‏داری افزایش یافت و در شرایط 25 درصد هالوپرایمینگ اثر منفی داشت. بیشترین درصد اسانس در شرایط شاهد برای تیمار هیدروپرایمینگ و بیشترین عملکرد اسانس در شرایط شاهد و 50 درصد ظرفیت زراعی به ترتیب برای هیدروپرایمینگ و هالوپرایمینگ بدست آمد.

مقدمه رستوریشن های ناحیه قدامی و (esthetic zone) یکی از درمان های حساس برای دندانپزشک و بیمار است. در نظر بیماران ملاک موفقیت درمان، هماهنگی رنگ رستوریشن با دندان های طبیعی می باشد. انتخاب رنگ می تواند بسیار سخت و پیچیده باشد چرا که دندان ها تلفیقی از هیو، ولیو و کروما از ناحیه انسیزال به سمت مارژین لثه می باشند.. علاوه بر آن ماهیت انتخاب رنگ وابسته به فرد است که به دلیل تفاوت دید و درک رنگی افراد است. همچنین سیستم های انتخاب رنگ حتی اگر از یک کارخانه سازنده نیز باشند، احتمال عدم هماهنگی(mis match) را دارند. در نهایت مجموعه ای از عوامل فوق باعث می شود تفاوت رنگ بین رستوریشن و دندان های طبیعی برای بیمار قابل درک (perceptible) گردد. در فرآیند انتخاب رنگ جزیی که باید ثابت و بدون تغییر باشد کیت انتخاب رنگ (shade guide) است. اما نمونه های رنگی نیز بعد از هر استفاده باید تحت استریلیزاسیون یا ضدعفونی قرار گیرند که ممکن است منجر به تغییر رنگ آنها در درازمدت گردد در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی اثر دو روش ضدعفونی و استریلیزاسیون (اتوکلاو) بر تغییر رنگ vita 3d master بپردازیم. روش کار: هفت نمونه رنگی (shade tab) از سیستم انتخاب رنگ vita 3d masterشامل 4m1، 3m1 و 2m1 از گروه ولیو، 3m3، 3m2 و 3m1 از گروه کروما، 5.3r1، 3m1 و 5.3l1 از گروه هیو انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه ضدعفونی و استریلیزاسیون تقسیم شدند. روش ضدعفونی به تعداد 480 بار، معادل چرخه های ضدعفونی یکسال و استریلیزاسیون به تعداد 240 بار، معادل یک سال چرخه های استریلیزاسیون با اتوکلاو، بر روی نمونه ها انجام گرفت. سپس پارامترهای رنگی نمونه ها (l*، c*، h*، a*، b*) توسط دستگاه اسپکتروفتومتر easy shade advance، با شرایط قبل از استریلیزاسیون و ضدعفونی، محاسبه و مقایسه شد. پس از آن، شرایط 2 و 3 سال نیز برای نمونه های رنگ اجرا و تغییر رنگ ها مقایسه شد. e? نمونه ها با استفاده از فرمول cie 76 محاسبه و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در گروه ضدعفونی، متغیر ولیو و کروما در تمام سال های مورد بررسی تفاوت معنی داری را نشان دادند(p-value<0.001). متغیر هیو در سال اول تفاوتی معنی داری نداشت(p-value=0.527)، اما در سال دوم و سوم تفاوت معنی داری نشان داد(p-value<0.001). در گروه استریلیزاسیون، متغیرهای ولیو و کروما و هیو در هر 3 سال تفاوت معنی داری را نشان دادند(p-value<0.001). تفاوت بین 2 گروه در متغیر e? در سال های اول، دوم و سوم معنی دار بوده است(p-value<0.001)، به طوری که e? در گروه استریلیزاسیون نسبت به گروه ضد عفونی افزایش بیشتری داشته است. تفاوت ولیو پایه و سال های اول، دوم و سوم میان دو گروه معنی دار بود(p-value<0.001)، به طوری که در هر دو گروه موجب کاهش ولیو می شد اما در گروه استریلیزاسیون این کاهش بیشتر بود. مقایسه ی تفاضل کروما و هیو در هر 3 سال نسبت به حالت پایه(p-value<0.001)، در بین دو گروه معنی دار بود، به طوری که کروما در بررسی روند 3 ساله، در گروه ضد عفونی کاهش یافته بود اما در گروه استریلیزاسیون افزایش یافته بود. از طرف دیگر متغیر هیو در گروه ضد عفونی در 3 سال افزایش و در گروه دیگر کاهش یافت. نتیجه گیری: در این مطالعه مشاهده شد که فرآیند ضد عفونی و اتوکلاو می تواند منجر به تغییر ویژگی های رنگ shade tab خصوصا پس از سال اول شود. این تغییر درگروه اتوکلاو چشمگیرتر می باشد، به طوری که کروما در گروه ضدعفونی تغییری در 3 سال بررسی نداشت و میزان تغییر در مقایسه ی بین 2 گروه درگروه اتوکلاو بیشتر بود، این تفاوت می تواند به علت تاثیر اتوکلاو بر تمام ساختار یک shade tab باشد اما روش ضدعفونی تنها بر روی سطح اثر می گذارد . کلمات کلیدی: ضدعفونی- استریلیزاسیون- اسپکتروفوتومتر- ست انتخاب رنگ vita 3 d master

به منظور بررسی تاثیر محلول‏پاشی کلسیم، پتاسیم و منگنز بر روی خصوصیات رویشی و فیزیولوژیک گلرنگ (رقم پدیده) در شرایط تنش شوری، آزمایش گلدانی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در سال زراعی 1390- 1389 اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل دو عاملی، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عامل اول شوری در چهار سطح، شامل s1 (بدون شوری)، s2 (500 میلی‏گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک)، s3 (1000 میلی‏گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) و s4(1500 میلی‏گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) بود و عامل دوم محلول‏پاشی عناصر در چهار سطح شامل f1 (محلول‏پاشی آب مقطر)، f2 (محلول‏پاشی نیترات‏ کلسیم به مقدار ده میلی‏مولار)، f3 (محلول‏پاشی پتاسیم‏دی‏هیدروژن‏فسفات به مقدار ده میلی‏مولار) و f4 (محلول‏پاشی سولفات ‏منگنز به مقدار یک میلی‏مولار) دو هفته پس از سبز شدن، هر دو هفته یک‏بار اعمال شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری وزن خشک، سطح برگ، ارتفاع و محتوای آب نسبی گلرنگ به‏طور معنی‏داری کاهش یافت، اما تعداد برگ تحت تاثیر تیمار شوری و محلول‏پاشی قرار نگرفت. بیش‏ترین سطح برگ در محلول‏پاشی پتاسیم‏دی‏هیدروژن‏فسفات و نیترات کلسیم و کم‏ترین آن در محلول‏پاشی سولفات منگنز به‏دست آمد. محلول‏پاشی پتاسیم‏دی‏هیدروژن‏فسفات و نیترات‏کلسیم تا حدودی توانسته مانع از کاهش سرعت رشد گیاه در زمان ابتدایی رشد در شوری 500 و 1000 میلی‏گرم کلرید سدیم گردد. تیمار 1500 میلی‏گرم کلرید سدیم، به طور معنی داری عدد اسپد و نسبت fv/fmرا در برگ گلرنگ تحت تاثیر قرار داد و باعث کاهش معنی دار آن شد و نوع محلول‏پاشی نیز باعث کاهش عدد اسپد گردیده است. محلول‏پاشی سولفات منگنز سبب افزایش میزان کلروفیل b و b+ a و کلروفیل a در سطح شوری 500 میلی‏گرم کلرید سدیم گردید و محلول‏پاشی پتاسیم دی‏هیدروژن‏فسفات و سولفات منگنز سبب جلوگیری از افزایش نشت یون ها در تیمار 1000 میلی‏گرم کلرید سدیم گردید. محلول‏پاشی نیترات‏کلسیم سبب افزایش قند محلول گیاه در شرایط بدون شوری گردید و از طرف دیگر محلول‏ کلسیم، پتاسیم و منگنز تا حدودی توانست باعث افزایش محتوای کلسیم و پتاسیم در شرایط شوری 1000 و 1500 میلی‏گرم کلرید‏سدیم شود. تیمارهای شوری و محلول‏پاشی نتوانست محتوای منیزیم گیاه را تحت تاثیر قرار دهد. افزایش شوری منجر به افزایش محتوای سدیم گردید و تنها در شرایط شوری 500 میلی‏گرم کلرید‏سدیم، محلول‏پاشی ترکیبات توانست مانع از افزایش سدیم در اندام گیاه گلرنگ شود. محتوای پرولین گیاه در شرایط محلول‏پاشی نیترات کلسیم و پتاسیم‏دی‏هیدروژن‏فسفات در تیمار 1500 میلی‏گرم کلرید‏سدیم افزایش معنی‏داری داشت. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد که شوری باعث کاهش برخی از پارامترهای رشد در گلرنگ شده است و محلول‏پاشی ترکیبات نیترات کلسیم و پتاسیم‏دی‏هیدروژن فسفات تا حدودی توانسته اثرات منفی شوری را کاهش دهد، از طرف دیگر به‏نظر می‏رسد که غلظت یک میلی‏مولار سولفات منگنز سبب افزایش سمیت برای گیاه گلرنگ شده است.

چکیده مقدمه: حل شدن سمانهای دندانپزشکی منجر به پوسیدگی دندان پایه ودر نهایت از دست رفتن رستوریشن و دندان میشود.مصرف نوشیدنی های مختلف اسیدی ممکن است حل شدن سمان هارا افزایش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر چند نوشیدنی برروی میزان حل شدن سمان های رایج دندانپزشکی میباشد. مواد و روشها:چهار نوع از رایج ترین سمان های دندانپزشکی که جهت چسباندن کراون استفاده می شود (سمان گلاس یونومرgc ((japan ،سمان زینک فسفات harvard (germany) ،سمان زینک اکساید اژنل kerr italy))و سمان رزینی (japan) panavia)انتخاب شدند. 20 نمونه دیسک مانند از هر سمان با قطر 10 و ضخامت 2 میلی متر ساخته شد.نمونه های هر سمان به 4 گروه 5تایی تقسیم و3 گروه جهت بررسی اثر حلالیت در معرضنوشیدنی های زیر قرار گرفتند؛ سون آپ (بیس اسید سیتریک)، پپسی (بیس اسید فسفریک) و دوغ (بیس اسید لاکتیک). گروه آخر هم به عنوان کنترل در معرض آب مقطر قرار داده شد. از ترازوی دیجیتال با دقت ?.???? گرم جهت وزن نمونه هااستفاده شد.سپس نمونه ها را 180 مرتبه هر بار به مدت 1دقیقه(این مدت معادل6ماه مصرف نوشیدنی و1بار در روز) داخل نوشیدنی های تازه و هم دما با دمای اتاق قرار داده شدند. در فواصل بین غوطه ورسازی، نمونه ها در بزاق مصنوعی با دمای37 درجه سانتی گراد نگه داری شد. سپس نمونه ها در آب مقطر شسته، خشک و مجددا با ترازوی دیجیتالی وزن شدند . وزن به دست آمده نهایی و اختلاف وزن نمونه ها قبل وبعد از مجاورت با نوشیدنی ثبت و اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری آنالیز کلموگروف اسمیرنف تجزیه و تحلیل شد . نتایج:بطور کلیسمان زینک اکساید اژنول بیشترین حلالیت را نسبت به سه سمان دیگر در سه نوع نوشیدنی مورد مطالعه نشان داد. میزان حلالیت سه سمان زینک فسفات، سمان رزینی و سمان گلاس اینومر نسبت به هم معنی دار نبود. در مقایسه نوع نوشیدنی ها، دوغ بیشترین تاثیر را بین سه نوشیدنی برروی سمان زینک اکساید اژنول نشان داد. در میزان حلالیت سه نوع سمان رزینی ، گلاس اینومر و زینک فسفات تفاوت معنی داری بین نوع نوشیدنی ها مشاهده نشد. سمان زینک فسفات در مجاورت آب مقطر افزایش وزن نشان داد که می توان آن را ناشی از جذب آب و ترکیبات موجود در بزاق مصنوعی دانست. نتیجه گیری:سمان زینک اکساید اژنول بیشترین حلالیت را میان سمان های مطالعه از خود نشان داد. در مورد این سمان نوشیدنی حاوی اسید لاکتیک بیشترین تاثیر را دارد؛ بنابرین باید پس از سمان کردن کراون با این سمان در مورد مصرف این نوع نوشیدنی دقت به خرج داد. با این حال این سمان تنها به عنوان سمان موقت بکار میرود. در مورد سایر سمان هاکه به عنوان سمان دائم بکار میروند نوع نوشیدنی مصرفی تاثیری روی میزان حلالیت سمان ها نداشت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده موضعی از پماد تتراسیکلین در سطح داخلی ایمپلنت های کاشته شده در افراد بدون دندان بر روی فلور میکروبی داخل و اطراف ایمپلنت می باشد. 12 بیمار که در هر دو فک کاملا بی دندان بوده و در فک پایین خود ایمپلنت کاشته اند، پس از بر آورده ساختن معیار های ورود و خروج از مطالعه وارد مطالعه شدند. بیماران مراحل مورد نیاز جهت ساخت دنچر بالا و پایین را سپری کردند؛ در جلسه تحویل دنچر کاورها باز شد و به کمک مخروط های کاغذی استریل اندو ، از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. سپس نمونه ها به آزمایشگاه ارسال و کشت داده شدند، پماد تتراسایکلین در سطح داخلی یکی از فیکسچرها تزریق شد. سپس بال-اباتمنت ها یا لوکیتور اباتمنت ها بسته و اتچمنتها در سطح بافتی دنچر فک پایین نصب شد. نمونه های حاصل جهت کشت ارسال شد بعد از 3 ماه مجددا از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. در نهایت نتایج حاصل از کشت این نمونه ها با نتایج قبلی مورد بررسی قرار گرفت . کلونی کانت توتال و کلونی کانت هوازی و بی هوازی در گروه های مورد و شاهد در شیار اطراف ایمپلنت پس از 3 ماه بارگذاری افزایش داشت که این افزایش معنادار نبود. میزان کلونی کانت توتال و هوازی و بی هوازی در داخل ایمپلنت در گروه شاهد افزایش معناداری داشت و در گروه مورد این فاکتورها کاهش معناداری را نشان داد. سطح داخلی و شیار اطراف ایمپلنت محدوده ی وسیعی از باکتری های گرم مثبت و منفی و هوازی و بی هوازی را شامل می شود و استفاده از پماد تتراسایکلین در سطح داخلی فیکسچر ایمپلنت می تواند در دوره 3 ماهه میزان کلونی باکتری های آن را در سطح داخلی ایمپلنت کاهش دهد.

درمنه (artemisia)، از مهمترین گیاهان بوته ای در جوامع گیاهی طبیعی است. این گیاه به دلیل داشتن ترکیبات دارویی و اسانس های معطر دارای ارزش اقتصادی زیادی در جذب ارز کلان برای کشور می باشد. در این مطالعه، دو آزمایش انجام شد در آزمایش اول تنوع ژنتیکی تعداد 19 ژنوتیپ درمنه متعلق به 4 گونه artemisia با استفاده از 40 آغازگر 10 نوکلئوتیدی rapd مورد بررسی قرار گرفت. که فقط، 15 آغازگر چند شکلی را بین ژنوتیپ ها نشان دادند، و 108 مکان ژنی تکثیر و 998 باند تولید گردید. نوارهای باندی براساس وجود (1) یا عدم وجود باند (0) کد گذاری شدند. آغازگر f بیشترین متوسط شاخص تنوع ژنتیکی را (0/58) نشان داد. تجزیه کلاستر بر اساس ضریب تشابه dice با استفاده از روش upgma، نشان داد که دو گونهa. sieberi (nodoshan) و khorassanica-678 a. دارای بیشترین تشابه (0/80) می باشند و بین گونه هایvulgar a. و khorassanica-750 a. همچنین دو گونه aucheri (taft) a. وkhorassanica-750 a. کمترین تشابه (0/39) مشاهده شد. تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های مورد مطالعه را در تشابه 0/53 به 2 گروه اصلی تقسیم نمود و گروه بندی ژنتیکی بدست آمده از rapd با توزیع جغرافیایی مطابقت ضعیفی نشان داد که این مساله ممکن است بدلیل مهاجرت بذور این گیاه از منطقه ای به منطقه دیگر توسط انسان و بادهای شدید باشد. همچنین نتایج، وجود تنوع ژنتیکی بالایی را درون گونه های درمنه نشان دادند و کارایی بالای نشانگر rapd در تعیین تنوع ژنتیکی درمنه مشخص شد. در آزمایش دوم خصوصیات جوانه زنی پنج گونه artemisia( aucheri (nasrabad) a.، aucheri (taft) a.، siberi (harat) a.، siberi (nodoshan) a.، siberi (tabas) a.) در چهار سطح از شوری شامل 0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر مورد مطالعه قرار گرفت و درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و میانگین زمان جوانه زنی اندازه گیری شد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که شوری اثر معنی داری بر صفات جوانه زنی بذر دارد. افزایش شوری درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی را کاهش داد. و با افزایش شوری میانگین زمان جوانه زنی افزایش یافت.

تنوع ژنتیکی اساس موفقیت در بهبود کمیت و کیفیت گیاهان زراعی است، شناخت تنوع ژنتیکی و پتانسیل ژنتیکی هر گونه گیاهی در اصلاح نباتات امری لازم و ضروری است. به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های عدس متعلق به کلکسیون دانشکده کشاورزی کرج از طریق صفات مورفولوژیکی و مولکولی، در مطالعه مورفولوژی، آزمایشی در مزرعه منطقه بردسیر، در قالب طرح آگمنت با استفاده از 35 ژنوتیپ عدس در سال 1391 اجرا شد. نتایج آمار توصیفی صفات نشان داد که تنوع قابل ملاحظه ای در ارتباط با اکثر صفات مورد ارزیابی وجود دارد.در این بررسی صفات تعداد دانه در بوته، تعداد انشعاب فرعی، تعداد غلاف پر، وزن غلاف پر، وزن خشک برگ و ساقه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت همبستگی معنی داری با عملکرد دانه نشان دادند.نتایج تجزیه مسیر نشان داد که بیشترین اثر مستقیم مثبت به عملکرد دانه مربوط به شاخص برداشت بود. تجزیه عاملی با دوران واریماکس 6 عامل را استخراج نمود که حدود 85.9 درصد از کل تنوع داده ها را توجیه می نمود. تجزیه خوشه ای به روش average linkage همه ژنوتیپ ها را در 3 گروه متفاوت قرار داد. بیشترین تنوع بین کلاستر 2 و 3 مشاهده شد. در مطالعه مولکولی، 30 ژنوتیپ با استفاده از 15 آغازگر rapd مورد ارزیابی قرار گرفتند. 150 باند قابل امتیازدهی ایجاد شد. 143 عدد از آنها چند شکل بود. بیشترین تعداد باند چندشکل (16 باند) متعلق به آغازگر ubc611 و کمترین تعداد باند چندشکل (5 باند) متعلق به آغازگرهای (g، b و j) بودند. و آغازگرهای b و i دارای بیشترین شاخص تنوع (0.42) بودند. تجزیه خوشه ای به روش upgmaباضریب تشابه dice انجام و دندروگرام مربوطه رسم گردید. تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های مورد مطالعه را درتشابه (0.59) به 2 گروه اصلی طبقه بندی نمود. میزان تشابه از 0.89 تا0.44 متغییر بود. بیشترین تشابه (0.89) بین دو ژنوتیپ یونان و شیلی16 و کمترین میزان تشابه (0.44) بین ژنوتیپ های شیلی2 و شیلی 17 مشاهده گردید. ارتباط تعداد 58 نشانگر با حداقل یکی از 18 صفت کمی معنی داربود که آن ها را می توان در انتخاب مقدماتی در برنامه های اصلاحی استفاده نمود. باندهای آگاهی بخش بااستفاده از روش رگرسیون گام به گام ارتباط هریک از 18 صفت کمی و 150 لوکوس بررسی شد. بیشترین تعداد باندهای آگاهی بخش متعلق به صفات ارتفاع و تعداد دانه در غلاف وکمترین مربوط به صفت وزن صد دانه بود. ماتریس تشابه بین داده های مولکولی ومورفولوژی همبستگی مثبت اما غیرمعنی دار وجود داشت. با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که تنوع ژنتیکی نسبتاٌ بالایی بین ژنوتیپ های عدس وجود دارد و نشانگر مولکولی rapd و صفات مورفولوژیک ابزار مناسبی جهت ارزیابی تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ های عدس می باشد.

در حدود 900 استرین باکتریایی که از ریزوسفر گیاهان و از مناطق مختلف ایران بدست آمدند، از لحاظ قابلیت بیوکنترلی در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه در برابر gaeumannomyces graminis var. tritici عامل بیماری پاخوره غلات مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت بهترین استرین (vupf5) از لحاظ توانائی بیوکنترلی در آزمایشگاه و نیز شرایط گلخانه ای، برای مطالعات بعدی انتخاب گردید. استرین vupf5 در برابر بیماری پاخوره غلات در حدود 85% بازدارندگی از خود نشان داد. بر اساس آزمون های بیوشیمیایی و مورفولوژیکی این جدایه متعلق به گونه pseudomonas fluorescens می باشد. این استرین قابلیت تولید متابولیت های ثانویه مثل سیدروفور، سیانید هیدروژن، پروتئاز، فنازین و متابولیت های فرار را دارا می باشد. پایداری ژنتیکی vupf5 به عنوان یک استرین برتر برای کنترل بیماری پاخوره گندم مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی ثبات ژنتیکی استرین برحسب تکثیر باکتری در محیط کشت مایع صورت گرفت. سیستم gacs/gaca به عنوان سیستم تنظیم کننده مهم در تولید متابولیت های ثانویه شناخته شده است و در خصوصیات بیوکنترلی fluorescent pseudomonadsدخیل می باشد. در طی تکثیر کلونی های متفاوتی از لحاظ مورفولوژیکی مثل رنگ (سفید به جای نارنجی) و شکل کلونی (تقریباً صاف و بزرگ تر) نسبت به کلونی های اولیه یافت شدند و ph محیط کشت در کلونی های متفاوت بیشتر بود. تولید برخی متابولیت ها مثل پروتئاز، سیانید هیدروژن و فنازین مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین موتانت ها در مقایسه ژنتیکی بر اساس rapd-pcr با تیپ وحشی متفاوت بودند. ژن gaca در استرین vupf5 و کلونی های موتانت ردیابی شد. این پژوهش نشان داد که کلونی هایی با کارائی پایین در تولید متابولیت های ثانویه احتمالاً با موتاسیون در ژن های gaca و gacs مرتبط می باشند. به منظور افزایش جمعیت باکتریایی و کاهش درصد موتاسیون در آن ها، حدود 31 محیط کشت با یکدیگر مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. از این میان محیط کشت حاوی ملاس، جوانه گندم، سویا، شکر، سیب و سولفات منگنز به عنوان بهترین محیط کشت از لحاظ جمعیت باکتری در بین محیط ها شناخته شد. جمعیت باکتری در این محیط کشت در حدود 1010× 56/5 سلول باکتری ارزیابی شد. این محیط کشت از لحاظ ثبات ژنتیکی استرین vupf5 با سایر محیط ها مورد بررسی قرار گرفت. اضافه کردن سولفات روی به جای سولفات منگنز در این محیط کشت سبب افزایش چشمگیری در حفظ کلونی های تیپ وحشی، کاهش ایجاد موتاسیون و تکثیر کلونی های موتانت شد. استرین تیپ وحشی و موتانت های سفید حاصل از این محیط کشت برای بررسی فعالیت آنتاگونیستی این استرین ها در کنترل بیماری پاخوره غلات روی میزبان گندم مورد بررسی قرار گرفتند.

به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی و جغرافیایی در دو زیر گونه usitatissimum و mediteranum گیاه بزرک از نظر صفات مختلف مرفولوژی، فنولوژی، عملکرد دانه و اجزای آن ،50 ژنوتیپ بزرک از دو زیر گونه مذکور، جمع آوری شده از مناطق مختلف دنیا مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین میانگین دو زیر گونه و همچنین میانگین نواحی مختلف از لحاظ اجزای عملکرد دانه اختلاف معنی داری مشاهده شد ولی از لحاظ صفات عملکرد دانه در بوته، عملکرد دانه در واحد سطح و شاخص برداشت تفاوت قابل ملاحظه ای وجود نداشت. مقایسه میانگین دو زیرگونه نشان داد میانگین صفات تعداد کپسول در بوته و تعداد دانه در کپسول زیرگونه usitatissimum بیشتر بود ولی از نظر صفت وزن هزار دانه زیرگونه mediteranum برتری نشان داد و از نظر دیگر صفات تفاوت معنی داری نداشتند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین میزان تنوع ژنتیکی موجود برای صفات مورد مطالعه در مناطق مختلف و بسته به صفت متفاوت بود. همچنین نتایج نشان داد بین ژنوتیپ های داخل نواحی از نظر کلیه صفات مورد مطالعه تنوع بالا و معنی داری وجود داشت بطوریکه تنوع بدست آمده برای صفات میانگین تعداد کپسول در بوته از 9/13 تا7/81، تعداد دانه در کپسول از 4/5 تا 22/9، وزن هزار دانه از 5/2 تا 4/6 گرم متغیر بود. میانگین عملکرد دانه در بوته از 3/0 تا 06/9 گرم در بوته و میانگین عملکرد دانه در واحد سطح از 7/188 تا 1453 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در ژنوتیپ های نروژ 1005 و لیبی 1686 بدست آمد. در بین ژنوتیپ های مورد بررسی بیشترین و کمترین مقدار شاخص برداشت به ترتیب با میانگین 6/15 و 2/41 درصد در ژنوتیپ های افغانستان 1136 و ایران 37 مشاهده شد. در این بررسی به ترتیب صفات شاخص برداشت و تعداد انشعاب در بوته برای عملکرد دانه در واحد سطح و صفات تعداد کپسول در بوته و وزن دانه در کپسول برای عملکرد دانه در بوته اولین صفاتی بودند که در تجزیه رگرسیون گام به گام وارد مدل شده و بیشترین تنوع را توجیه نمودند. نتایج تجزیه علیت نشان داد که بیشترین اثر مستقیم مثبت برای عملکرد دانه در بوته مربوط به تعداد کپسول در بوته بود. تجزیه عاملی با دوران واریماکس 4 عامل را استخراج نمود که حدود 7/73 درصد از کل تنوع داده ها را توجیه می نمود. تجزیه خوشه ای به روشaverage linkage همه ژنوتیپ ها را در 4 گروه متفاوت قرار داد.

مقدمه و هدف: در سالهای اخیر استفاده از زیرکونیا با معرفی تکنولوژی cad/cam در دندانپزشکی فزونی یافته است.مطالعات قبلی نشان داده اند علی رغم استحکام بالای زیرکونیا ، باند بین کور و پرسلن کم است که این نقص رستوریشن را مستعد پریدگی سرامیک پوشاننده می کند. استرس باقی مانده در محل اتصال سرامیک_ زیر کونیا بعلت عدم مطابقت ضریب انبساط حرارتی کلید شکست های رستوریشن پرسلن_زیرکونیا می باشد. تحقیق در مورد نوع پرسلن با جذب آب حداقل و میزان کریستال های لوسایت و همچنین استفاده از روش فینیشینگی که باعث حداقل جذب آب در دراز مدت می شود، ضروری به نظر می رسد. مواد و روش ها: دو نوع سرامیک تجاری رایج در بازار vitaو ceramco در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. برای هر نوع سرامیک با استفاده از کور زیرکونیای سفید تعداد 50 نمونه مستطیلی شکل با ابعاد 15×3×1 توسط دستگاه cad/ cam آماده شد. کورهای زیر کونیا با ذرات اکسید آلومینیوم ?m110 تحت فشار 5/2 بار سند بلاست شدند.لایه ونیر در ابعاد نهایی 4×3×1mm بروی کور زیرکونیا قرار گرفت. نمونه ها با توجه به تکنیک فینیشینگ و زمان غوطه وری در نرمال سالین به 5 گروه تقسیم شدند. تمامی نمونه ها با قرارگیری 5000 سیکل در دمای 5 و 55 ترموسایکلینگ شدند.پس از پخت مجدد در دمای دمای 890c استحکام باند نمونه ها توسط universal testing machine بر حسب نیوتن محاسبه شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

یکی از مسائل در خور توجه و قابل مطالعه در حوزه تاریخ فقه، بررسی همسانیها و تمایزات مکاتب مختلف فقهی است که از آن میان وجود برخی تشابهات و همسانیها در فقه متقدم مکه و فقه امامیه قابل ملاحظه است، علیرغم اختلاف فقه امامیه با فقه اهل سنت در مسائلی چون: کیفیت وضو و اذان ، حلیت متعه ، بطلان عول و تعصب و ...، فقه متقدم مکه با فقه امامیه همخوانیهایی دارد چرا که فقه متقدم مکه ، متاثر از تعالیم ابن عباس و سایر منتسبان به اهل بیت بوده است و مطالعه این تشابهات قرابت فقه امامیه را با فقه متقدم مکه نشان می دهد و از فراسوی این قرابت می توان همسویی مبنایی فقه امامیه را با صحابه و تابعین مکه که مورد وثوق تمامی فرق اسلامی می باشند- نشان داد که خود گامی در جهت تقریب بین مذاهب اسلامی است . ما برای دست یافتن به این همسانیهای شاخص ، پس از شناسایی فقهای مکه ، طی دو نوع آمارگیری به استخراج مسائل مورد نظر از کتاب الخلاف شیخ طوسی پرداختیم و ذیل سرفصل به تحلیل و بررسی این مساله پرداختیم. البته در قسمت کلیات با ترسیم اوضاع و احوال سده های نخست هجری ، به دلیل ارائه این نوع تقسیم بندی از مکاتب فقهی که براساس یوم آنها بوده است ، اشاره نمودیم و سپس به توصیف ویژگیها و خصوصیات فقه و فقهای مکه همت گماشتیم و در نهایت ، چگونگی سیر اضمحلال مکاتب بومی فقه را بیان نمودیم.