در این تحقیق نانوذرات مغناطیسی آهن (مگنتیت) با خصلت ابرمغناطیسی تهیه و پس از اصلاح بوسیله بعضی عوامل فعال سطحی آنیونی بمنظور استخراج و پیش تغلیظ مقادیر بسیار ناچیز ترکیبات نیتروژن دار (نیتریت، نیترات و آمونیاک) بصورت رنگ آزو در محیط آبی و اندازه گیری آن ها بطریق اسپکتروفتومتری مورد استفاده قرارگرفت. در بخش اول این تحقیق که مربوط به اندازه گیری نیتریت و نیترات می باشد، اساس روش اندازه گیری نیتریت با استفاده از واکنش دیازوتیزاسیون و سپس ایجاد ترکیب آزوی رنگی می باشد. برای اندازه گیری نیترات، کاهش نیترات به نیتریت با استفاده از ستون احیاء گر کادمیوم-مس انجام شد. از سولفا متازین، متوکلوپرآمید و پروکائین برای تشکیل کاتیون دیازونیوم و از 1-نفتیل آمین بعنوان عامل کوپلاژ استفاده شده است. رنگ آزوی تشکیل شده بر روی سطح نانوذرات مگنتیت اصلاح شده بازداری و در ادامه نانوذرات با محلول مناسب با حجم کم شسته شده و جذب محلول حاصل در محدوده مرئی اندازه گیری شد. روش های پیشنهاد شده قادر به اندازه گیری نیتریت در محدوده های 0/45-2/0، 0/10-05/0 و 0/45-5/0 میکروگرم در لیتر نیتریت با حدتشخیص های 02/0، 001/0 و 135/0 میکروگرم در لیتر بترتیب برای سیستم های حاوی سولفامتازین، متوکلوپرآمید و پروکائین می باشند. روش های ارائه شده برای اندازه گیری نیتریت و نیترات در نمونه های آبی، خاک و نمونه های بیولوژیکی بکار گرفته شدند. اساس روش اندازه گیری آمونیاک، اکسایش آن توسط برومات در حضور مقادیر اضافی از پتاسیم برمید و ایجاد نیتریت از آمونیاک در محیط قلیایی می باشد. نیتریت ایجاد شده پس از ایجاد رنگ آزو و پیش تغلیظ با نانوذرات مگنتیت اصلاح شده، بصورت اسپکتروفوتومتری آشکارسازی شده است. محدوده پاسخ خطی روش 00/6-03/0 میکروگرم در لیتر آمونیاک با حدتشخیص 003/0 میکروگرم در لیتر بوده است. این روش با موفقیت برای اندازه گیری آمونیاک در بعضی از نمونه های آبی بکار گرفته شد.

چکیده: در این پروژه نانوذرات پلیمرهای مغناطیسی (استایرن-دی وینیل بنزن- متااکرلیک اسید) و (استایرن-دی وینیل بنزن) با استفاده از روش پلیمریزاسیون مینی امولسیونی تهیه و بمنظور پیش تغلیظ و اندازه گیری اسپکتروفتومتری مقادیر ناچیز بعضی سموم آلی فسفره مورد استفاده قرار گرفت. بخش اول این تحقیق مربوط به اندازه گیری فنیتروتیون بعد از کوپل شدن با 8-هیدروکسی کینولین(8-hq) و متیل بنزوتیازولینون هیدرازید (mbth) می باشد. محصولات ایجاد شده بر روی سطح نانوذرات پلیمر مغناطیسی جذب شده و در ادامه با محلول های مناسب شستشو داده شد. اندازه گیری جذب ها به روش اسپکتروفتومتری انجام شد. محدوده خطی بدست آمده برای اندازه گیری فنیتروتیون در سیستم های 8-hq و mbth بترتیب 0/240- 0/2 و 0/230-0/2 نانوگرم بر میلی لیتر می باشند. همچنین حد تشخیص های بدست آمده برای فنیتروتیون در سیستم های 8-hq و mbth به ترتیب 92/0 و 50/0 نانوگرم بر میلی لیتر می باشند. بخش دوم این پروژه مربوط به اندزه گیری پاراتیون و متیل پاراتیون می باشد. اساس روش اندازه گیری بر کوپل شدن کاتیون دیازونیوم شکل احیاء شده فنیتروتیون با n-(1- نفتیل) اتیلن دیامین استوار است. رنگ های آزو تشکیل شده بر روی نانوذرات پلیمر مغناطیسی ( استایرن-دی وینیل بنزن) جذب می شوند. پس از تغلیظ?با محلول مناسب ترکیبات آزوی ایجاد شده را شستشو داده و سپس جذب ها اندازه گیری شدند. منحنی های تنظیم برای اندازه گیری پاراتیون و متیل پاراتیون به ترتیب در محدوده های0/2-0/110 و 0/1-0/75 نانوگرم بر میلی لیتر خطی بودند. حدود تشخیص برای پاراتیون و متیل پاراتیون به ترتیب 83/0 و 95/0 نانوگرم بر میلی لیتر بودند. روش های ارائه شده برای اندازه گیری پاراتیون و متیل پاراتیون در نمونه های آب، خاک و نمونه های بیولوژیکی استفاده شدند.

شبکه عصبی مصنوعی در تعیین اسپکتروفتومتری همزمان مقادیر اندک پالادیم، کبالت در مخلوط دو تایی آن ها و پالادیم، کبالت و مس در مخلوط سه تایی آن ها استفاده شده است. روش بر پایه تشکیل کمپلکس های این فلزات با ?- (?- پیریدیل آزو) ?- نفتول (pan) در محیط مایسلی سدیم دو دسیل سولفات (sds) قرار دارد. ماتریس داده ها با اندازه گیری جذب در محدوده طول موجی 590 تا 698 با فاصله ? نانومتری، در محدوده غلظتی 0/0 تا 8/0 میکروگرم بر میلی لیتر پالادیم و 0/0 تا 4/2 میکروگرم بر میلی لیتر کبالت در مخلوط های دوتایی آن ها و در محدوده طول موجی 660 تا 691 با فاصله ? نانومتری، در محدوده غلظتی 5/0 تا 0/8 میکروگرم بر میلی لیتر پالادیم،1/0 تا 5/1 میکروگرم بر میلی لیتر کبالت و 1/0 تا 0/2 میکروگرم بر میلی لیتر مس در مخلوط های سه تایی آن ها ایجاد شد. یک شبکه عصبی توسط قانون پس انتشار با الگوریتم آموزشی لونبرگ مارکوارت تعلیم دید. پارامتر های شیمیایی و شبکه ای قابل تنظیم جهت رسیدن به بیشترین حساسیت توسط روش یک متغیر در یک زمان بهینه شدند. نتایج موافقت خوبی را میان مقادیر غلظتی پیش بینی شده و آزمایشگاهی نشان می دهند. تکرارپذیری و صحت روش، برای مقادیر مشخصی از این یون های فلزی در مخلوط های دو تایی و سه تایی آن ها بررسی شد. اثر یون های مختلف روی گزینش پذیری روش نیز مطالعه شد. روش ارائه شده نتایج رضایت بخشی در تعیین همزمان این فلزات در بافت های آبی مختلف و چندین آلیاژ سنتزی از خود نشان داد.

در این مطالعه، یک روش جدید پیش تغلیظ-اندازه گیری برای تجزیه مقادیر ناچیز جیوه(ii) معرفی شد. جیوه(ii) با دی تیزون در شرایط اسیدی کمپلکس تشکیل داد و بر روی نانو ذرات مگنتیت عریان جذب شد. قدرت یونی اثر مثبتی بر روی استخراج جیوه(ii) داشت. استخراج برگشتی با استفاده از حجم کمی از 1-پروپانول اسیدی انجام شد و سپس طیف سنجی جذب اتمی کوره گرافیتی برای آشکار سازی جیوه(ii) استفاده شد. منحنی کالیبراسیون در محدوده 0/50-2/0 نانو گرم بر میلی لیتر جیوه(ii) خطی بود وحد تشخیص 01/0 برای جیوه(ii) به دست آمد. با استفاده از یک مرحله تصفیه از قبل استفاده شده توسط نانو ذرات مگنتیت، روش گزینش پذیری رضایت بخشی را نشان داد. روش برای تعیین جیوه(ii) در نمونه های مختلف آبی مورد استفاده قرار گرفت.

در این پروژه، نانو ذرات مغناطیسی پلی استایرن دارای اتصالات عرضی برای پیش تغلیظ و اندازه گیری نیتریت، نیترات، آمونیوم، هیدروکسیل آمونیوم و پروکائین آمید تهیه شد. به علت مغناطیس پذیری پایین نانو جاذب های پلیمری تهیه شده، افزایش مقداری از نانو ذرات مغناطیسی جهت استخراج حد واسط به کار گرفته شد. محدوده خطی برای اندازه گیری نیتریت، آمونیوم، هیدروکسیل آمونیوم و پروکائین آمید به ترتیب 0/24-0/2، 0/14-7/0، 0/20-5/0و 0/250-0/5 نانو گرم در میلی لیتر بود. حد تشخیص اندازه گیری برای این ترکیبات به ترتیب 2/0، 05/0، 05/0 و 0/3 نانو گرم در میلی لیتر به دست آمد. نتایج به دست آمده گزینش پذیری بالایی را برای این روش-های ارائه شده نشان می دهد. انواع نمونه ها با بافت های متفاوت تحت بررسی قرار گرفته و نتایج رضایتبخشی به دست آمد.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در ژنوتیپ های مختلف جو از لحاظ تجمع کادمیم، آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار، در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1390 انجام شد. سطوح کادمیم شامل صفر (شاهد) و 50 میکرو مولار به عنوان کرت اصلی و 40 ژنوتیپ جو به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. بذور در بستر پرلیت و پیت ماس کشت گردید و از محلول هوگلند برای آبیاری استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس، تنوع قابل ملاحظه ای را در بین ژنوتیپ ها از نظر تجمع کادمیم نشان داد. در سطح شاهد هیچ میزان تجمع کادمیمی در دانه و ساقه و برگ ها وجود نداشت. در سطح تنش، میزان تجمع کادمیم در دانه ارقام آبیدر، دشت، صحرا، قره آرپا، ینسیوی، دایتون رانی و سهند و تعدادی از لاین ها صفر بود و بیشترین میزان تجمع کادمیم دانه مربوط به لاین شماره 18 (f-a2-11) و رقم بهمن بود. بیشترین تجمع کادمیم در ساقه و برگ ها نیز در لاین شماره 18 مشاهده شد. سپس لاین های شماره 24، 25 و 29 و رقم بهمن دارای مقدار بیشتری کادمیم در ساقه و برگ ها بودند. لاین های 3، 6، 7، 12، 13، 16 و 20 و ارقام ینسیوی و ماکویی دارای کمترین میزان کادمیم در ساقه و برگ ها بودند.با توجه به میانگین صفات، در مجموع می توان اظهار داشت که تنش کادمیم باعث کاهش صفات مورد ارزیابی در اکثر ژنوتیپ ها گردید. تجزیه خوشه ای ژنوتیپ ها را بر اساس صفات اندازاه گیری شده، به پنج گروه در سطوح شاهد و تنش کادمیم تقسیم بندی کرد. رقم قره آرپا از نظر اکثر صفات برتر بود و در هر دو سطح در گروه هایی قرار گرفت که میانگین صفات بالاتری نسبت به بقیه گروه ها داشت. رابطه بین نشانگرهای مولکولی و صفات مورد مطالعه در سطوح مختلف کادمیم از طریق تجزیه رگرسیون چندگانه بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین تغییرات تبیین شده مربوط به صفت میزان کادمیم دانه (100%) در سطح تنش بود. در سطح شاهد نیز مربوط به شاخص سبزینگی (86%) بود. بر اساس نتایج تجزیه رگرسیون در مجموع 32 نشانگر مثبت در سطح شاهد و 35 نشانگر مثبت در سطح تنش کادمیم شناسایی شد. در سطح تنش کادمیم نشانگرهای pa1m1، pa1m17، pa1m19، pa1m36، pa2m2، pa2m3، pa2m7، pa2m8، pa2m20، pr4m1، pr4m2، pr7m1 و pp1m4 دارای ضریب رگرسیون منفی برای صفت کادمیم دانه و نشانگر pa1m10 دارای ضریب رگرسیون منفی برای صفت کادمیم ساقه و برگ بودند.

در قسمت اول این پروژه از نانوذرات مگنتیت اصلاح شده با ماده فعال سطحی دی اکتیل سدیم سولفوسوکسینات به منظور تغلیظ و استخراج مقادیر بسیار ناچیز برخی ترکیبات دارویی همچون تریفلوپرازین، تیوریدازین، کلروپرومازین و سیزاپراید از حجمهای زیاد محلولهای آبی استفاده شد. واجذب این ترکیبات به وسیله 1 میلی لیتر از اتانول صورت گرفته و در انتها اندازه گیری به روش اسپکتروفلوئوریمتری و با استفاده از سیستم تزریق در جریان پیوسته انجام پذیرفت. تاثیر برخی پارامترهای موثر، همچون حجمهای فاز آبی و شوینده، قدرت یونی، غلظت ترکیب فعال سطحی، اسیدیته محیط، مدت زمان استخراج و غیره، بررسی و بهینه شدند. محدوده های خطی بدست آمده برای اندازه گیری تریفلوپرازین، تیوریدازین، کلروپرومازین و سیزاپراید به ترتیب برابر با 500-10، 1000-5، 800-10 و 600-5 نانوگرم در ملی لیتر می باشند. همچنین حد تشخیصهای بدست آمده با این روش برابر با 1.0، 0.7، 1.0 و 0.5 نانوگرم در میلی لیتر به ترتیب برای تریفلوپرازین، تیوریدازین، کلروپرومازین و سیزاپراید می باشند. بخش دیگر این پروژه مربوط به اندازه گیری به روش تزریق در جریان پیوسته- اسپکتروفلوئوریمتری سیزاپراید به منظور مقایسه با روش استخراج فاز جامد- اسپکتروفلوئوریمتری ارائه شده، می باشد. منحنی درجه بندی برای اندازه گیری سیزاپراید در گستره 50-0.5 میکروگرم در میلی لیتر خطی بدست آمد. همچنین حد تشخیص بدست آمده با این روش، 0.03 میکروگرم در میلی لیتر از سیزاپراید می باشد. روشهای ارائه شده در این پروژه برای اندازه گیری سه ترکیب فنوتیازین مورد بحث و سیزاپراید در نمونه های مختلف محیطی و بیولوژیکی و همچنین اشکال داروئی با موفقیت بکار گرفته شد.

آنزیم ها مهم ترین گروه از پروتئین ها هستند که انجام واکنش های بیوشیمیایی و سرعت بخشیدن به آن ها را بر عهده دارند. سیستئین دسولفیدراز یا سیستئین هیدروژن سولفید لیاز(ec4.4.1.1) تجزیه ال- سیستئین را به پیروات، آمونیاک و هیدروژن سولفید کاتالیز می کند که وابسته به پیریدوکسال فسفات به عنوان کوفاکتور می باشد. فعالیت سیستئین دسولفیدرازی، به طور گسترده ای در باکتری ها و تعداد کمی از سویه های قارچی وجود دارد. از بین باکتری های تست شده، e. coli در 3/8=ph ، دمای c° 50، پس از 30 دقیقه بیشترین فعالیت آنزیمی را نشان داد. سلول کامل به عنوان منبع آنزیم مورد استفاده قرار گرفته شد. فعالیت آنزیم توسط یونهای ba2+،co2+ و edta مهار و به وسیله ی dtt و ?-مرکاپتواتانول افزایش یافت.پارامترهای سینتیکی km و vmax با استفاده از نمودار لینویور-برک تعیین شد و به ترتیب برابر باmm 5/1 و µmol/min 58/5 بود. ژن کدکننده آنزیم تکثیر شد که محصول با اندازه ی حدود bp 1400 را نشان داد و در وکتور ptg19-t کلون گردید. با استفاده از آنزیم سیستئین دسولفیدراز به عنوان بیوسنسور، می توان به وجود عناصری مانند کادمیم، قلع، روی، سرب و ... با ترکیب با هیدروژن سولفید و تشکیل رسوب پی برد

در این پروژه برای تعیین هیپوکلرت موجود در آب شهر، محلول های سفیدکننده تجاری و آب استخرها از روش تجزیه تزریق در جریان-اسپکتروفتومتری استفاده شد. برای تعیین هیپوکلریت از سه واکنش متفاوت و بنابراین از سه سیستم تجزیه تزریق در جریان بهره برده شد. در سیستم اول ابتدا واکنشگر 2و4-دی نیتروفنیل هیدرازین توسط هیپوکلریت بعنوان عامل اکسنده به نمک دیازونیوم تبدیل گردیده ودر اثر واکنش 2و4-دی نیتروفنیل هیدرازین اکسید شده با عامل کوپلاژ n- (1-نفتیل)اتیلن دی آمین ترکیب رنگی ایجاد می شود. شدت رنگ ایجاد شده نسبت مستقیم با غلظت هیپوکلریت دارد. دو محدوده خطی بدست آمده برای اندازه گیری هیپوکلریت در این سیستم 0/10-0/1 و 0/40-0/10 میلی گرم در لیتر می باشند. همچنین حدتشخیص این سیستم 2/0 میلی گرم در لیتر بدست آمد. در سیستم دوم اندازه گیری غلظت هیپوکلریت برپایه واکنش برتلوت می باشد. در این سیستم ابتدا واکنشگر پاراآمینوفنول توسط هیپوکلریت در محیط قلیایی به عامل الکتروفیل تبدیل گردیده و یون الکتروفیل تولید شده در اثر واکنش با عامل کوپلاژ تیمول ترکیب رنگی راایجاد می کند.محدوده خطی و حدتشخیص بدست آمده برای اندازه گیری غلظت هیپوکلریت در این سیستم به ترتیب 0/100-0/4 میلی گرم در لیتر و 4/0 میلی گرم در لیتر می باشند. در سیستم سوم ابتدا واکنشگر 3- متیل- 2- بنزوتیازولینون هیدرازون (mbth) در محیط اسیدی توسط هیپوکلریت بعنوان عامل اکسنده به نمک دیازونیوم تبدیل گردیده و در اثر واکنش mbth اکسید شده با عامل کوپلاژ n- (1- نفتیل)اتیلن دی آمین (ned) ترکیب رنگی ایجاد می شود. شدت رنگ ایجاد شده با غلظت هیپوکلریت رابطه مستقیم دارد. محدوده خطی بدست آمده برای اندازه گیری هیپوکلریت در این سیستم 0/1- 1/0 و 0/6- 0/1 و حدتشخیص بدست آمده 009/0 میلی گرم در لیتر می باشند. همچنین در این پروژه از یک روش اسپکتروفتومتری ساده برای اندازه گیری هیپوکلریت استفاده شده است. در این روش ابتدا واکنشگر 3- متیل- 2- بنزوتیازولینون هیدرازون (mbth) در محیط اسیدی توسط هیپوکلریت اکسید شده و به نمک دیازونیوم تبدیل می شود. در اثر واکنش mbth اکسید شده با عامل کوپلاژ n- (1- نفتیل)اتیلن دی آمین (ned) ترکیب رنگی ایجاد می شود. شدت رنگ ایجاد شده با غلظت هیپوکلریت رابطه مستقیم دارد. محدوده خطی بدست آمده برای اندازه گیری هیپوکلریت در این سیستم 0/2-03/0 و حدتشخیص بدست آمده 002/0 میلی-گرم در لیتر می باشند.

در این پروژه نانوذرات مگنتیت به همراه کیتوسان و دودسیل سولفاتدر تهیه کامپوزیت مغناطیسی مورد استفاده قرار گرفت. ویژگی های ساختاری این کامپوزیت مغناطیسی با استفاده از تکنیک های طیف سنجی زیر قرمز، پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی عبوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی و تجزیه وزن سنجی حرارتیبررسی گردید. این جاذب برای حذف متیلن آبی، مالاشیت سبزو سیزاپراید به کار گرفته شد. ایزوترم های لانگمویر، فروندلیچ و تمکین برای هر سه ترکیب مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج بدست آمده نشان دادند که جذب سطحی رنگ های کاتیونی متیلن آبی و مالاشیت سبز و ترکیب داروئی سیزاپراید بر روی این جاذب مغناطیسی، با ایزوترم مدل فروندلیچ مطابقت بیشتری می کند. حداکثر ظرفیت جذب برای متیلن آبی، مالاشیت سبز و سیزاپراید در دمای 30 درجه سانتی گراد و ph معادل 78/3 به ترتیب 2500، 1667و 1428 میلی گرم به ازای گرم جاذب بدست آمد. زمان مورد نیاز برای رسیدن به تعادل 2 دقیقه بود و درصد حذف بیش از 98 درصد بدست آمد. در ادامه کار از این کامپوزیت برای حذف ترکیبات هدف در بافت انواع نمونه های آبی استفاده شد.

در این تحقیق، جذب آسفالتین به عنوان یک ماده ی رسوب کننده در تجهیزات نفتی، بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت بررسی شد. به این منظور، از بین روش های موجود برای سنتز نانو ذرات مگمایت، روش هم-رسوبی فریک و فروس، به عنوان یک روش ساده و ارزان، انتخاب گردید. نانو ذرات هماتیت با سوزاندن نانو ذرات مگمایت درون کوره تحت دمای °c500 و به مدت 1 ساعت سنتز شدند. ساختار بلوری نانو ذرات توسط آنالیز های xrd، ft-ir مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز های مذکور نشان داد که نانو ذرات سنتز شده دارای ساختار بلوری و تقریباً خالص هستند. سایز نانو ذرات مگمایت و هماتیت سنتز شده به ترتیب nm10و nm21 بود. توسط آنالیز vsm مشخص شد که نانو ذرات مگمایت و هماتیت به ترتیب دارای رفتار سوپرپارامغناطیس و فری مغناطیس هستند. در این تحقیق برای اولین بار نانو ذرات مگمایت و هماتیت سنتز شده برای جذب مولکول های آسفالتین مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج سینتیک جذب آسفالتین بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت نشان داد که آسفالتین به سرعت و در مدت زمان کم تر از 2 ساعت جذب نانو ذرات می شوند. از بین دو مدل سینتیک شبه مرتبه ی اول و دوم، مدل سینتیک شبه مرتبه ی دوم به خوبی رفتار سینتیکی جذب آسفالتین را بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت پیش بینی کرد. مدل ایزوترم فروندلیچ، ایزوترم لانگمویر و ایزوترم لانگمویر اصلاح شده به منظور بررسی شرایط تعادل جذب آسفالتین بر روی نانو ذرات، در چندین دما، مورد استفاده قرار گرفتند. از بین سه مدل مورد بررسی، مدل لانگمویر اصلاح شده تطابق خوبی با داده های تجربی داشت که نشان دهنده ی جذب چند لایه ای آسفالتین بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت می باشد. در نهایت، رفتار ترمودینامیکی جذب آسفالتین بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت با استفاده از معادله ی وانت هوف بررسی گردید. مقادیر انرژی گیبس و آنتروپی محاسبه شده نشان داد که جذب آسفالتین بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت، یک فرایند خودبه خودی است. از طرفی مقادیر آنتالپی محاسبه شده نشان داد که جذب آسفالتین بر روی نانو ذرات مگمایت و هماتیت به ترتیب گرماگیر و گرمازا می باشد.

در این تحقیق روش هایی معتبر، دقیق و حساس جهت اندازه گیری مقادیر بسیار ناچیز سولفید، سفتازیدیم، سفازولین و سفتریاکسون ارائه شدند. اساس اندازه گیری در این روش ها استفاده از فرآورده ی اتیلن آبی حاصل از واکنش سولفید با ,n n-دی اتیل p-فنیلن دی آمین در حضور اکسنده ی آهن (iii) می باشد. در روش اول، برای استخراج و پیش تغلیظ فرآورده ی اتیلن آبی، از نانوکامپوزیت مگنتیت/ کیتوزان/ دودسیل سولفات تشکیل شده بصورت در محل، استفاده شد. محصول استخراج بوسیله ی 0/1 میلی لیتر اتانول شستشو شده و جذب محلول حاصل به روش اسپکتروفتومتری در طول موج ماکزیمم 660 نانومتر اندازه گیری شد. تحت شرایط بهینه ی بدست آمده برای اندازه گیری سولفید، منحنی کالیبراسیون سولفید در محدوده ی 0/18-2/0 نانوگرم بر میلی لیتر خطی بوده و حد تشخیص برابر 1/0 نانوگرم بر میلی لیتر بدست آمد. منحنی های کالیبراسون برای سفتازیدیم، سفازولین و سفتریاکسون بترتیب در محدوده ی 6-10×0/3-8-10×0/2، 6-10×0/4-8-10×0/8 و 6-10×0/3-8-10×0/8 مول بر لیتر خطی است. حد تشخیص بدست آمده برای سفتازیدیم، سفازولین و سفتریاکسون به ترتیب برابر 8-10×4/1، 8-10×7/2 و 8-10×7/2 مول بر لیتر می باشد. در روش دوم، برای استخراج و پیش تغلیظ فرآورده ی اتیلن آبی، از مایع یونی 1-هگزیل3-متیل ایمیدازولیوم هگزا-فلورو فسفات تشکیل شده بصورت در محل، استفاده شد. محصول استخراج در 25 میکرولیتر اتانول حل شده و جذب محلول حاصل به روش اسپکتروفتومتری در طول موج ماکزیمم 664 نانومتر اندازه گیری شد. تحت شرایط بهینه ی بدست آمده برای اندازه گیری سولفید، منحنی کالیبراسیون سولفید در محدوده ی 0/5-1/0 نانوگرم بر میلی لیتر خطی بوده و حد تشخیص برابر 02/0 نانوگرم بر میلی لیتر بدست آمد. منحنی های کالیبراسون برای سفتازیدیم، سفازولین و سفتریاکسون بترتیب در محدوده ی 7-10×0/3-8-10×0/1، 7-10×0/5-8-10×0/1 و 7-10×0/3-8-10×0/1 مول بر لیتر خطی است. حد تشخیص بدست آمده برای سفتازیدیم، سفازولین و سفتریاکسون به ترتیب برابر 9-10×6/2، 9-10×4/4 و 9-10×6/2 مول بر لیتر می باشد. روش های پیشنهادی بطور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری آنالیت های مورد نظر در نمونه های آبی مختلف و برخی فرمولاسیون های دارویی به کار گرفته شدند.

در این پژوهش، برخی از آنزیم ها را که بر روی بعضی از گونه های شیمیایی و زیستی مهم مانند اوره و ال-سیستئین تاثیر می گذارند و آنها را به مشتقات قابل استخراج و اندازه گیری تبدیل می کنند، مورد بررسی قرار داده شدند. اوره آز و ال-سیستئین دسولفیدراز آنزیم هایی هستند که برای تبدیل اوره و ال-سیستئین به ترتیب به آمونیوم و سولفید استفاده می شوند. بخش اول این تحقیق مربوط به اندازه گیری آمونیاک و اوره می باشد. به منظور اندازه گیری اوره به این صورت عمل شد که ابتدا اوره به وسیله ی آنزیم اوره آز (جک بین میل) به آمونیوم و کربن دی اکسید تجزیه شد. سپس آمونیوم تولید شده توسط برومین به نیتریت اکسید شده و نیتریت تولید شده پس از تبدیل به رنگ آزو و پیش تغلیظ با نانو ذرات مگنتیت اصلاح شده با عوامل فعال سطحی به روش اسپکتروفتومتری مورد اندازه گیری قرار گرفت. محدوده ی خطی روش برای اندازه گیری آمونیاک و اوره به ترتیب برابر 2.30-0.02 و4.50-0.04 نانوگرم بر میلی لیتر می باشد. حد تشخیص روش هم برای آمونیاک و اوره به ترتیب برابر 0.007 و 0.02 نانوگرم بر میلی لیتر می باشد. بخش دوم این تحقیق شامل اندازه¬گیری سولفید و ال-سیستئین می باشد. اساس روش اندازه گیری سولفید برمبنای واکنش n,n-دی اتیل-پارا-فنیلن¬دی¬آمین با fe(iii) در محیط اسیدی می باشد. فرآورده ی اتیلن آبی حاصل پس از پیش تغلیظ با نانوذرات مگنتیت اصلاح شده با عوامل فعال سطحی، به روش های اسپکتروفتومتری و اسپکتروفلوریمتری آشکارسازی شد. به منظور اندازه گیری ال-سیستئین، ابتدا ال-سیستئین به وسیله ی آنزیم ال-سیستئین دسولفیدراز به آمونیوم، هیدروژن سولفید و پیروات تجزیه شده سپس آمونیوم و هیدروژن سولفید حاصل توسط روش های توضیح داده شده مورد اندازه گیری قرار گرفتند. محدوده ی خطی روش برای سولفید 20.0-0.1 نانوگرم بر میلی لیتر و برای ال-سیستئین 100.0-0.4 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفتومتری برمبنای سولفید)، 10.0-0.2 و 160.0-10.0 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفلوریمتری بر مبنای سولفید) و 16.0-0.08 نانوگرم بر میلی لیتر (به روش اسپکتروفتومتری بر مبنای آمونیوم) می باشد. همچنین حد تشخیص های بدست آمده برای سولفید و ال-سیستئین براساس روش های پیشنهادی به ترتیب برابر 0.064، 0.2، 0.06 و 0.05 نانوگرم بر میلی لیتر می باشند. روش های ارائه شده با موفقیت برای اندازه گیری آمونیاک، اوره و ال-سیستئین، در نمونه های مختلف آب و نمونه های بیولوژیکی استفاده شدند.

در قسمت اول این پروژه از نانو¬¬ذرات مگنتیت اصلاح شده با ماده فعال سطحی سدیم لوریل اتر سولفات به منظور استخراج و اندازه گیری مقادیر بسیار ناچیز ترکیبات دارویی ترازوسین و پرازوسین از حجم های زیاد محلول¬های آبی استفاده شد. واجذب این ترکیبات به وسیله 0/1 میلی¬لیتر از اتانول صورت گرفت و 25/0 میلی¬لیتر فاز اتانولی به سیستم تزریق در جریان پیوسته، تزریق و اندازه¬گیری به روش اسپکتروفلوریمتری (312= ?exو400=( ?em انجام پذیرفت. تاثیر برخی پارامتر¬های موثر، همچون حجم¬های فاز آبی و واجذب کننده، قدرت یونی، غلظت عامل فعال سطحی، اسیدیته محیط، مدت زمان استخراج و غیره، بررسی و بهینه شدند. محدوده¬های خطی بدست آمده برای اندازه¬گیری ترازوسین و پرازوسین به ترتیب برابر با 0/46-1/0 و 0/40-1/0 نانوگرم در میلی لیتر می¬باشند. همچنین حد تشخیص¬های بدست آمده با این روش برابر با 05/، 009/0 نانوگرم در میلی لیتر به ترتیب برای ترازوسین و پرازوسین می¬باشند. بخش دیگر این پروژه مربوط به استخراج و اندازه¬گیری مقادیر بسیار ناچیز تریامترن از حجم¬های زیاد محلول¬های آبی با استفاده از از نانو¬¬¬¬ذرات مگنتیت اصلاح شده با ماده فعال سطحی سدیم n- لوریل سارکوزین می¬باشد. واجذب این ترکیب به وسیله 1 میلی¬لیتر از اتانول صورت گرفت و 25/0 میلی¬لیتر فاز اتانولی به سیستم تزریق در جریان پیوسته، تزریق و اندازه¬گیری به روش اسپکتروفلوریمتری (344= ?exو 435=( ?em انجام پذیرفت. برخی پارامتر¬های دستگاهی و شیمیائی موثر بر استخراج و اندازه¬گیری تریامترن، مورد ارزیابی و بهینه¬سازی قرار گرفتند. منحنی درجه-بندی برای اندازه¬گیری تریامترن در گستره 0/9- 005/0 نانوگرم در میلی لیتر خطی بدست آمد. همچنین حد تشخیص بدست آمده با این روش، 002/0 نانوگرم در میلی لیتر از تریامترن می¬باشد. روش¬های ارائه شده در این پروژه برای اندازه¬گیری سه ترکیب دارویی ترازوسین، پرازوسین و تریامترن در نمونه¬های مختلف محیطی، زیستی و اشکال داروئی با موفقیت بکار گرفته شد.

یک پلی جاذب عامل¬دار جدید بر اساس ایجاد زوج یون بین گروه¬های آمونیوم کیتوسان و دودسیل بنزن سولفونات در محیط اسیدی تهیه شد. به نظر می¬رسد ساختارهای همی مایسل و اد مایسل برای ایجاد برهم کنش¬های یونی و غیرقطبی، مشتقات غالب برای این استخراج باشند. استخراج با پخش کردن به کمک هم زدن بصورت درجا انجام گرفت و توسط سانتریفوز در لوله آزمایش جمع آوری شد. این جاذب برای پیش تغلیظ و تعیین اسپکتروفتومتری پالادیم، وانادیم و کبالت، بعد از تشکیل کمپلکس با 2-(5-برمو-2-پیریدیل آزو)-5-(دی اتیل آمینو) بکار گرفته شد. اتانول به عنوان شوینده استفاده شد. تاثیر پارامترهای مختلف بررسی شده و شرایط بهینه تعیین شد. محدوده خطی برای پالادیم، وانادیم و کبالت به ترتیب 0/280-0/6، 0/130-0/2 و 0/75-5/0 نانوگرم بر میلی¬لیتر و حد تشخیص برای یون¬های پالادیم، وانادیم و کبالت به ترتیب5/1، 1/1و 3/0 نانوگرم بر میلی¬لیتر بدست آمد. این روش برای تعیین این یون¬ها در بافت-های مختلف با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت.

در این پروژه از نانو¬¬ذرات مگنتیت اصلاح شده با مایع یونی 1- دودسیل-3- متیل ایمیدازولیوم کلرید به منظور تغلیظ و استخراج مقادیر بسیار ناچیز برخی ترکیبات منفجره شامل هگزا هیدرو-5,3,1 - تری نیترو -5,3,1 - تریازین rdx) ( و نیتروگلیسرین (ng)از حجم های زیاد محلول¬های آبی استفاده شد. هیدرولیز قلیایی این ترکیبات نیتریت تولید کرد که به شکل یک رنگدانه آزو قابل استخراج بود. برای تشکیل رنگدانه آزو از سولفامتوکسازول و 1-نفتول استفاده شد. واجذب این ترکیبات به وسیله 6/0 میلی¬لیتر از اتانول اسیدی صورت گرفته و در انتها اندازه¬گیری به روش اسپکتروفوتومتری و در طول موج 460 نانومترانجام گرفت. تاثیر برخی پارامتر¬های موثر، همچون حجم های فاز آبی و شوینده، قدرت یونی، غلظت مایع یونی، مدت زمان استخراج و غیره، مورد مطالعه قرار گرفتند. پیروی از قانون بیر در محدوده¬های 0/3-5/0 و0/45-0/3 نانو¬گرم در میلی¬لیتر برای rdx و در محدوده 0/55- 6/0 نانو¬گرم در میلی¬لیتر برای نیتروگلیسرین مشاهده شد. همچنین حد تشخیص¬های بدست آمده با این روش به ترتیب برابر3/0و3/0 نانو¬گرم در میلی¬لیتر برایrdx و نیتروگلیسرین می¬باشند. روشهای ارائه شده در این پروژه برای اندازه¬گیری rdx و نیتروگلیسرین در نمونه¬های آب و خاک و همچنین اشکال داروئی نیتروگلیسرین با موفقیت بکار گرفته شد.

در این پروژه، آلژینات/ ستیل¬پیریدینیوم و آلژینات/ ا-دودسیل-3-متیل¬ایمیدازولیوم تهیه شد و به منظور پیش-تغلیظ و اندازه¬گیری به ترتیب، بیس¬فنل آ و ¬هیپوکلریت استفاده گردید. در بخش اول این پروژه، 3-متیل2-بنزوتیازولینون هیدرازون توسط سریم (iv) اکسید شد و سپس کوپل آن با بیس¬فنل آ محصول بنفش رنگی تشکیل داد. محصول رنگی بیس¬فنل آ توسط آلژینات/ ستیل¬پیریدینیوم از محلول آبی استخراج شد. واجذب توسط اتانول صورت گرفت. جذب فاز اتانولی به روش اسپکتروفتومتری در طول موج 531 نانومتر اندازه¬گیری شد. پیروی از قانون بیر در محدوده غلظتی 100-3 و750-100 نانوگرم بر میلی¬لیتر با حد تشخیص 0/1 نانوگرم بر میلی¬لیتر مشاهده شد. روش ارائه شده در این بخش با موفقیت برای اندازه¬گیری بیس¬فنل آ در نمونه¬های آب و خاک بکار گرفته شد. در بخش دوم پروژه، 3-متیل2-بنزوتیازولینون هیدرازون توسط هیپوکلریت در محیط اسیدی اکسید شد و کوپل آن با n– (1- نفتیل)اتیلن¬دی¬آمین رنگ آزو آبی تشکیل داد. رنگ آزو تشکیل شده در شرایط بازی روی آلژینات/1-دودسیل-3- متیل¬ایمیدازولیوم جذب شد و سپس شستشو با حجم کمی از 1-پروپانول صورت گرفت. فاز شویشی اسیدی شد و جذب آن به روش اسپکتروفتومتری در طول موج 608 نانومتر به دست آمد. منحنی کالیبراسیون در محدوده غلظتی 30-1 و 280-30 نانوگرم بر میلی¬لیتر با حد تشخیص 6/0 نانوگرم بر لیتر خطی بود. این روش برای اندازه¬گیری ¬هیپوکلریت در انواع سفیدکننده¬های تجاری و آب با موفقیت بکار گرفته شد.

دراین پروژه، دو روش پیش تغلیظ- اندازه گیری جدید بر اساس استخراج فاز جامد مغناطیسی و با استفاده از نانوذرات منگنزفریت اصلاح شده، برای تعیین مقادیر ناچیز سولفاسالازین و مفنامیک اسید ارائه شده است. در بخش اول این پروژه، نانوذرات منگنزفریت تهیه و با مایع یونی 1- دودسیل-3- متیل ایمیدازولیوم کلراید در محل اصلاح گردید و به عنوان یک فاز جامد استخراج گر، به منظور پیش تغلیظ- اندازه گیری سولفاسالازین استفاده شد. واجذب این ترکیب به وسیله 0/1میلی لیتر اتانول بازی صورت گرفته و در انتها اندازه گیری به روش اسپکتروفوتومتری و در طول موج 450 نانومتر انجام گرفت. تاثیر پارامتر های موثر بررسی شد و تحت شرایط بهینه. پیروی از قانون بیر در محدوده های 0/35-0/1 و0/220-0/35 میکروگرم بر لیتر مشاهده شد. همچنین حد تشخیص بدست آمده با این روش برابر 4/0 میکروگرم بر لیتر می باشد. روش ارائه شده برای اندازه گیری سولفاسالازین در نمونه های آب، خاک و همچنین اشکال داروئی با موفقیت بکار گرفته شد. در بخش دوم پروژه، نانوذرات منگنزفریت تهیه شده به وسیله ی پلیمر زیست تخریب پذیر کیتوسان و عامل فعال سطحی سدیم دودسیل بنزن سولفونات، در محل اصلاح گردید، و به عنوان یک فاز جاذب برای پیش تغلیظ- اندازه گیری مفنامیک اسید مورد استفاده قرار گرفت. مفنامیک اسید در حضور سریم(iv) بعنوان یک اکسید کننده، با 3- متیل2- بنزوتیازولینون هیدرازون در محیط اسیدی جفت شد. مشتق بدست آمده پس از استخراج، با 5/0میلی لیتر اتانول شسته شده و به روش اسپکتروفتومتری در طول موج 610 نانومتر اندازه گیری شد. قانون بیر در محدوده های 0/4-2/0 و 0/34-0/4 میکروگرم بر لیتر صادق بود و حد تشخیص برابر با 07/0 میکروگرم بر لیتر دست آمد. روش پیشنهادی بطور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری مفنامیک اسید در نمونه های آب، خاک، ادار، پلاسما و نمونه های دارویی به کار گرفته شد.

این پایان نامه شامل سه بخش است در بخش اول استخراج مایع - مایع و اندازه گیری کبالت و پالادیم به روش اسپکتروفتومتری و استخراج با بنزوفنون مذاب و اندازه گیری پالادیم به روش اسپکتروفتومتری ، بخش دوم استخراج خودکار برمید و یدید از میان غشای مایع کلروفرم و بخش سوم حلالیت 2 - اتیل - 1 هگزانول و 2 - اتیل هگزانوئیک اسید در سیال کربن دی اکسید فوق بحرانی می باشد. واکنش کبالت ‏‎(ii)‎‏ و پالادیم‏‎(ii)‎‏ با آلفا - بنزیل منو اکسیم کی لیت زرد رنگ قابل استخراج در بعضی از حلال های غیر قطبی مانند کلرو فرم و تولوئن ایجاد می کند. کمپلکس پالادیم با آلفا - بنزیل منو اکسیم دارای یک جذب ماکزیمم در طول موج 434 نانومتر می باشد. قانون بیر برای این طول موج در محدوده غلظت 30/0 تا 13 میکروگرم بر میلی لیتر پالادیم صادق بوده و حد تشخیص آن 07/0 میکروگرم بر میلی لیتر پالادیم می باشد. همچنین میزان مزاحمت تعدادی از یون های فلزی بر روی اندازه گیری پالادیم بررسی شده است . روش ارائه شده بطور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری پالادیم در مخلوط های سنتزی و پودر کربن بکار گرفته شده است. در قسمتی دیگر بنزوفنون مذاب جهت پیش تغلیظ و اندازه گیری پالادیم از محیط آبی اسیدی به کمک آلفا بنزیل منو اکسیم بکار گرفته شده است. در بخش دیگری از پروژه انجام شده روش های جدیدی برای استخراج خود کار یدید و برمید از میان یک غشا مایع آلی پیشنهاد شده که دارای کارائی و گزینش پذیری بالائی می باشند. در مطالعه انتهایی حلالیت 2 - اتیل - 1 - هگزانول و 2 - اتیل هگزانوئیک اسیدو مخلوط آنها در سیال کربن دی اکسید فوق بحرانی اندازه گیری شده است. حلالیت ها در دمای ثابت 40 درجه سانتیگراد برای فشارهای 8 تا 250 بار و در فشار ثابت 153 بار برای دماهای 40 تا 100 درجه سانتیگراد بررسی شده اند . نتایج بدست آمده نشان می دهد که وابستگی دمایی حلالیت نسبی الکل به اسید به مخلوط 1:1 آنها در سل تعادل وجود دارد . اثر ترکیب درصد مخلوط درون سل تعادل روی حلالیت اسید و الکل در سیال فوق بحرانی مطالعه شده است . برازش نتایج حلالیت بدست آمده در ایزوترم 40 درجه سانتیگراد با مدل کراستیل صورت گرفت.