بیشینه ی تغییر امپدانس الکتریکی یک ماده ی فرومغناطیسی نرم با تغییر میدان مغناطیسی اعمالی بر آن را امپدانس مغناطیسی بزرگ 1 gmiمی گویند . روی این اثر به لحاظ تئوری و تجربی کارهای زیادی انجام شده است . از جمله موادی که روی آنها اثر gmi انجام شده است ، نوارها و سیم های آلیاژی ، چند لایه ای ها ، فیلم ها ، میکرو سیم ها ، میکرو تیوب ها ، ترکیب هایی به صورت آمورف و نانوبلوری انجام شد که هر کدام از آنها کاربرد هایی از قبیل حسگری تنش و میدان می توانند داشته باشند. عوامل موثر بر روی gmi ، اثر پوسته ، شکل نمونه ، ترکیب آلیاژی ، اثر سطح ، بازپخت مغناطیسی و تنش و هر عامل دیگری که بر روی ناهمسانگردی مغناطیسی و ترکیب ساختاری نمونه می تواند اثر داشته باشد هستند. اگر در دو جهت متفاوت برای میدان مغناطیسی اعمالی در جهت طولی نمونه اندازه گیری امپدانس انجام شود و منحنی gmi مربوط به هریک از جهت های اندازه گیری نسبت به هم نامتقارن باشند نامتقارنی امپدانس مغناطیسی بزرگ2 agmi در نمونه وجود دارد. نامتقارنی امپدانس مغناطیسی بزرگ نیز یکی از اثرهایی است که اخیرا دیده شده است که به سه نوع تقسیم می شود: 1-نامتقارنی بایاس جریان ، 2- نامتقارنی بایاس میدانی ، 3- نامتقارنی بایاس تبادلی . هر کدام از این نامتقارنی ها می تواند کاربرد هایی داشته باشد ، به عنوان مثال نامتقارنی بایاس جریان به عنوان حسگر جریان الکتریکی و نامتقارنی بایاس تبادلی به عنوان حسگر میدان مغناطیسی با دقت بالا می تواند کاربرد داشته باشد. اثر gmi در ابتدا در سال 1935 توسط هریسون3 گزارش شد و در سال 1994به طور گسترده تحقیق شد. از دیدگاه تئوری ، تحقیق بر روی gmi با گسترش مدل هایی برای درک کامل نمودارهای تجربی، از قبیل ظهور ساختارهای دوقله ای، وابستگی امپدانس به فرکانس و میدان مغناطیسی و عوامل دیگر شروع شد. gmi نخستین بار در نوارهای آمورف مغناطیسی نرم و سیم ها مشاهده شد. پس از آن این اثر در سیستم های مختلفی از قبیل مواد تجاری با اشکال مختلف ، فیلم های نازک ، ساختارهای ساندویچی، تیوبها، بلورهای منفرد، میکروسیم های آمورف، مواد نانو بلوری و ... مشاهده شد. مفاهیم عمیقی در gmi نهفته است که این مفاهیم ، پیش بینی برخی رفتارهای مغناطیسی مواد مغناطیسی را برای محققان، ممکن می سازد و این اجازه را می دهد که در ساختارهای مواد مغناطیسی با در نظر داشتن این رفتار در مواد، بتوان ماده مورد نظر را برای شرایط دلخواه، راحت تر تولید کرد. بطور کلی امپدانس بسیار زیاد شاخه جدیدی از خواص ترابرد مواد مغناطیسی باز کرده است

در این پژوهش اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودپنداره و خطرجویی دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه منطقه جی اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری و گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه اول دوره متوسطه منطقه جی اصفهان می باشند. نمونه پژوهش متشکل از 60 دانش آموز است که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل آزمون خودپنداره پیرز- هاریس و مقیاس خطرجویی نوجوانان ایرانی بوده است. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و گواه، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های زندگی) بر روی گروه آزمایشی طی 9 جلسه ی 90 دقیقه ای، بصورت هفتگی اجرا گردید. بعد از خاتمه جلسات درمانی و پس از دوره پیگیری 2 ماهه، مجدداً هر دو گروه ارزیابی شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس چندمتغیری (mancova) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ خود پنداره و خطر جویی تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0>p ). در گروه آزمایش، میزان خودپنداره در مقایسه با پیش آزمون و گروه کنترل افزایش، اما میزان خطرجویی کاهش یافته بود. این نتایج بطور معنی داری در دوره پیگیری تداوم داشت.

در این پژوهش از شجره 4186 رأس بز مرخز حاصل از 201 بز نر و 1323 بز ماده که در طی سال های 1371 تا 1390 در ایستگاه پرورش بز مرخز سنندج جمع آوری شده بود، به منظور برآورد ضریب همخونی و اثر آن بر صفات وزن تولد و زنده مانی استفاده شد. از کل جمعیت 07/58 درصد همخون بودند. میانگین ضریب همخونی کل جمعیت از سال های 1371 تا 1390 ، 03/3 درصد برآورد شد. میانگین همخونی در هر سال به طور میانگین 044/0±236/0 درصد افزایش یافته بود(05/0p<). بالاترین ضریب همخونی 25/31 درصد بود. میانگین ضریب همخونی در جمعیت حیوانات همخون، (2431 رأس) 21/5 درصد بود. در این پژوهش بزغاله های نر و ماده به ترتیب 60/48 و 40/51 درصد کل جمعیت را تشکیل می دادند. میانگین ضریب همخونی آنها به ترتیب 10/3 و 95/2 درصد بود. از 2431 رأس حیوان همخون، 1159 رأس نر و 1272 رأس ماده بوده، میانگین ضریب همخونی آنها به ترتیب 18/5 و 24/5 درصد بود. در این گله، 48/57 درصد بزغاله ها یک قلو، 85/41 درصد دو قلو و 67/0 درصد سه قلو بودند. میانگین ضریب همخونی آنها در کل جمعیت به ترتیب 29/3، 69/2 و 60/1 درصد و در جمعیت حیوانات همخون 36/5، 01/5 و 81/2 درصد بود. بررسی میزان همخونی بزغاله ها در سطوح مختلف سن مادر از 2 تا 7 سالگی نشان داد که میانگین ضریب همخونی برآورد شده در بزغاله های حاصل از بزهای جوان بیشتر از بزهای مسن است. نتایج حاصل نشان داد که در میان حیوانات همخون 15/27 و 55/25 درصد حیوانات به ترتیب از مادران 2 و 3 ساله متولد شده بودند. تجزیه و تحلیل اثر همخونی بر صفات مورد مطالعه با روش حداکثر درستنمایی محدود شده (reml) با استفاده از 12 مدل حیوانی برای هر صفت انجام شد. مناسب ترین مدل با استفاده از معیار آکایک تعیین شد. ضریب تابعیت وزن تولد از میزان همخونی برابر 57/1±50/0- گرم برآورد شد (05/0p>). ضریب تابعیت زنده مانی از میزان همخونی برابر10/0±17/0- درصد برآورد شد (05/0p>).