تیسنگ، دورنیه و اشمیت (2006) پرسشنامه ای را طراحی کردند که نقش خودسامانی در یادگیری لغت را بررسی می کرد. با توجه به مدل تیسنگ و دیگران (2006)، گااو(2007) به این بحث می پردازد که توانایی خودسامانی به محرک های ابتدایی توجه دارد در حالی که استراتژی های یادگیری به نتایج این محرک ها توجه می کند، این موضوع به این مهم اشاره دارد که دو مدل مکمل یکدیگر هستند. همراستا با گااو (2007) در این تحقیق رابطه بین استراتژی های یادگیری لغت و توانایی خودسامانی در یادگیری لغت به عنوان دو عامل در موفقیت زبان آموزان (آکسفورد، 1990؛ زیمرمن، 1990) بررسی می شود. شئوری و کوی (2003) در مقاله خود به این نکته اشاره می کنند که در میان تفاوت های فردی که بر روی استفاده از استراتژی های یادگیری تاثیر می گذارد، سبک های یادگیری زبان از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در این تحقیق رابطه بین سبک های یادگیری و استراتژی های یادگیری لغت نیز مورد بررسی قرار گرفت. به عنوان هدف نهایی این پایان نامه، استفاده از استراتژی های یادگیری لغت در دو گروه زبان آموزان با توانایی خودسامانی پایین و بالا در یادگیری لغت که دارای سبک های یادگیری متفاوت هستند نیز بررسی شد. سه پرسشنامه در این تحقیق استفاده شد، پرسشنامه توانایی خودسامانی در یادگیری لغت از تیسنگ و دیگران (2006)، پرسشنامه استراتژی های یادگیری لغت از گو و جانسون (1996) و پرسشنامه سبک های یادگیری زبان از رید (1987). تعداد 220 زبان آموز ایرانی غیرانگلیسی زبان در این تحقیق شرکت کردند. نتایج نشان دادند که سبک های اصلی یادگیری این زبان آموزان گروهی، شنیداری و لامسه ای است. نتایج همچنین نشان داد که در میان استراتژی های یادگیری لغت، استراتژی استفاده از فرهنگ لغت بیشترین استفاده را دارد و استراتژی های حدس زدن معنی، نکته برداری، استراتژی متاکاگنتیو و استراتژی حافظه به ترتیب بعد از آن می آیند. همچنین رابطه معناداری بین سبک های یادگیری و استفاده از استراتژی های یادگیری لغت پیدا شد. بین استراتژی های یادگیری لغت و توانایی خودسامانی در یادگیری لغت رابطه معناداری نیز پیدا شد. همچنین نتایج آزمون تی نشان داد که زبان آموزان با توانایی خودسامانی بالا که دارای سبک های یادگیری اصلی هستند تمامی استراتژی های یادگیری لغت را بیشتر از زبان آموزان با توانایی خودسامانی پایین استفاده کردند. نتایج و پیشنهاداتی که از این تحقیق ناشی می شود مدرسین را تشویق می کند تا از این روابط استفاده کرده و راه هایی برای پرورش توانایی خودسامانی یادگیری لغت و استفاده از استراتژی های یادگیری لغت در زبان آموزان ایجاد کنند.

با پیروزی انقلاب مشروطه و تحوّل در ادبیات، شعر مردمی آن عصر بسیاری از ارزش های اجتماعی را نمایان می سازد و به ابزاری قوی برای بیدار کردن حس ملّی گرایی، انتقاد از فقر فرهنگی، رسیدن به آزادی و روشنگری اذهان عا مه ی مردم در قلمرو سیاسی و اجتماعی تبدیل می شود و شاعران نیز در راستای آن اهداف به یاری مردم می شتابند. یکی از موضوعات مهم در دیوان شاعران عصر مشروطه، «آزادی و میهن دوستی» است. شاعرانی چون: ملک الشعرا بهار، فرخی یزدی، میرزاده عشقی و عارف و ... با سرودن اشعار حماسی و تصنیف گویی، سعی در همراهی مردم نمودند. و شاعرانی مانند نیما، اخوان، کسرایی و ... با اشعار خود به مقابله با طاغوت زمان پرداختند. این تحقیق قسمتی از تاریخ معاصر و شعر حماسی را با نگاهی منتقدانه به فرهنگ غرب و استعمار و استبداد از ملک الشعرا تا عصر حاضر را آشکار می نماید. شعر دفاع مقدس، مظهر و جلوه گاه مضامینی از قبیل: مفاهیم دینی و ولایی و مقاومت با مصداق روشن آن (حضرت سیدالشهداء (ع) و یاران بی بدیلش، کربلا، عاشورا و ایثار و شهادت و شعارهای توفنده ای مانند: «هِیهاتَ مِنّا الذلَه و ...») را تجلی می نماید. و شاعرانی همچون شهریار، حسن حسینی، قیصر امین پور، سپیده کاشانی، علی معلم، محمدرضا عبدالملکیان، سلمان هراتی، علی رضا قزوه، نصرالله مردانی، موسوی گرمارودی، بهمن صالحی، صدیقه وسمقی و ... با اشعار خود به بیان حماسه ی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می پردازند. در این پژوهش سعی شده با تقسیم بندی موضوعی یک پژوهش علمی، ادبی جمع آوری نموده و در اختیار علاقمندان به ادبیات حماسی قرار داده شود.

نامعینی سازه ها یک مفهوم نامستقل در مهندسی سازه است که وابستگی ذاتی به عواملی چون مقاومت افزون و شکل پذیری سازه ها دارد؛ به طوری که با تغییر نامعینی سازه ها، مقاومت افزون و شکل پذیری آن ها نیز تغییر می کند. با این وجود عموم پژوهشگران افزایش نامعینی را خاصیتی مطلوب در سازه ها برای مقابله موثرتر در برابر بارهای تصادفی نظیر بارهای ناشی از زلزله دانسته اند. چگونگی تغییر پارامترهای تشکیل دهنده ضریب رفتار با تغییر نامعینی سازه ها همواره مورد بحث پژوهشگران بوده است. در این پژوهش چگونگی تغییر پارامترهای ضریب رفتار، تاثیرات احتمالاتی نامعینی و قابلیت اعتماد سیستم با تغییر نامعینی سازه ها در یک فضای بسته و مشخص مورد بررسی قرار گرفته است. مدل های مورد مطالعه در این پژوهش طوری طرح شده اند که مقاومت افزون کلی و مقاومت نهایی یکسان داشته باشند. در نظر گرفتن این قید در طراحی سبب تفکیک اثر نامعینی از مقاومت افزون کلی و شفاف سازی نقش نامعینی در محاسبه ضریب رفتار، تاثیرات احتمالاتی نامعینی و قابلیت اعتماد سیستم خواهد شد. با این رویکرد پارامترهای اصلی ضریب رفتار، اثرات احتمالاتی نامعینی بر ضریب رفتار و هم چنین شاخص قابلیت اعتماد در مدل های مورد مطالعه بر اساس تحلیل استاتیکی غیرخطی با بارگذاری جانبی فزاینده مورد ارزیابی قرار گرفتند. هم چنین کفایت نتایج حاصل از تحلیل استاتیکی غیرخطی با بارگذاری جانبی فزاینده و اعداد ضریب رفتار محاسبه شده به عنوان شاخصی از کیفیت رفتار سازه ها تحت تحریکات لرزه ای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل بیان گر این است که افزایش نامعینی همواره نمی تواند موج افزایش ضریب رفتار و بهبود رفتار سازه ها گردد. در مدل های مطالعاتی این تحقیق، افزایش نامعینی تا میزان مشخصی سبب افزایش شکل پذیری و در نهایت افزایش ظرفیت غیرارتجاعی سازه ها شده است؛ اما افزایش بیشتر نامعینی از آن حد مشخص، تاثیر منفی بر روی شکل پذیری داشته و سبب کاهش ضریب رفتار شده است. به عنوان نتیجه ای دیگر می توان بیان کرد که ضرایب رفتار محاسبه شده بر اساس تحلیل استاتیکی غیرخطی با بارگذاری جانبی فزاینده می تواند به عنوان شاخصی از کیفیت رفتار سازه ها تحت بارگذاری های تصادفی (زلزله) که در سازه ها تغییر مکان نسبی حدود 1.5% درصد ایجاد می کنند، باشد. این در حالی است که برای بارگذاری های تصادفی که تغییر مکان نسبی بیشتر ایجاد می کنند، رفتار سازه ها به طور معمول از ضریب رفتار تبعیت نمی کنند.