به منظور استفاده بهینه از مواد (لیگنوسلولزی غیرجنگلی) موجود در ایران، امکان استفاده از سرشاخه های درختان بادام با چوب صنوبر در ساخت تخته خرده چوب مورد بررسی قرار گرفت. برای ساخت تخته ها از رزین اوره فرم آلدئید به میزان ده درصد وزن خشک چوب و کلرور آمونیم به منظور کاتالیزور استفاده گردیده است. سه عامل متغیر برای این ازمایش در نظر گرفته شده است که فاکتورهای متغیر این مطالعه شامل نسبت درصد اختلاط بادام به صنوبر در 5 سطح (0 و 100-15، 85-30، 70-45 و 55-100 و 0) و فشار پرس در 2 سطح (4 و 10 مگاپاسکال) و درجه حرارت پرس در 2 سطح (140 و 160 درجه سانتیگراد) بوده است. در شرایط آزمایشگاهی از هر تیمار، سه تخته ساخته شده است و خواص فیزیکی و مکانیکی آنها طبق آئین نامه استاندارد ‏‎din.68763‎‏ اندازه گیری شد. نتایج این بررسی نشان داد که افزایش سرشاخه بادام در ماده اولیه مورد استفاده باعث کاهش مقاومت خمشی و چسبندگی محلی تخته ها گردید و میزان جذب آب و واکشیدگی ضخامتی تخته ها را افزایش داده است، علت این تغییرات را می توان به جرم ویژه نسبتا زیاد سرشاخه ها و درصد بالای پوست در ماده اولیه نسبت داد. اثر منفی افزودن سرشاخه های بادام به صنوبر با افزایش فشار پرس و درجه حرارت بهبود یافت بطوریکه تخته های ساخته شده با نسبت خرده چوب بادام به صنوبر، 15 به 85 و 30 به 70 در فشار پرس 10 مگاپاسکال و درجه حرارت 160 درجه سانتیگراد بهترین تیمار معرفی گردید.