چکیده ندارد.

از آنجا که تاکنون نثر شاعرانه ادب پارسی و خصوصا ادب صوفیه با عنوان " ش منثور" بویژه از سالهای 450 تا 650 ه .ق از طرف ادیبان و محققین ادبیات فارسی چنانکه شایسته است ، مورد نقد و بررسی و ارزیابی قرار نگرفته و یا احیانا از آن کمتر سخن بمیان آمده و خصوصیات و ویژگیهای آن، هم از جهت ساختار نحوی زبا فارسی و هم بلحاظ دستیابی به هویت زبانی "شعر منثور" در ادب پارسی، مورد توج و عنایت چندانی قرار نگرفته، بر سرآنیم که " شعر منثور " این دو قرن را مورد بررسی و تحقیق قرار دهیم . محققین و منقدین ایرانی، در آثار خود، هرکجا ازاین موضوع سخن رانده اند، آن را به غلط " نثرهای موزون و شاعرانه " نام داده اند . در سرتاسر این پایان نامه کوشش خواهیم کرد تا نشان دهیم، موضوع مورد نظر همان " شعر منثور prose poem " است که با نثر شاعرانه poetic prose تفاوت دارد .