سازند داریان در بخش بالایی گروه خامی جای دارد و به عنوان سنگ آهک اربیتولین دار در ایران شناخته شده است. این سازند با سن آپتین – آلبین در زون ساختمانی زاگرس چین خورده (جنوب-غرب ایران) واقع می باشد. منطقه مورد مطالعه در کوه خانه کت تقریباً در 90 کیلومتری شرق شیراز و در جنوب شرق شهرستان خرامه قرار دارد. سازند داریان با 225 متر ضخامت شامل سنگ آهک متوسط تا خیلی ضخیم لایه به رنگ خاکستری تیره مایل به قهوه ای می باشد. مرز زیرین سازند داریان با سازند گدوان تدریجی و مرز بالایی با سازند کژدمی به صورت ناپیوستگی فرسایشی (disconformity) است که وجود افق شاخص از جنس اکسید آهن موید این مطلب و تأکید بر خشکی زایی (epirogenic) در حد بین سازندهای فوق الذکر است. و همچنین از نظر فسیل شناسی حضور فرامینیفر hemicyclammina sigali نشانگر آغاز سازند کژدمی به سن آلبین – سنومانین پیشین است. فرامینیفرهای موجود در سازند داریان عبارتند از: choffatella decipiens, nautiloculina oolithica, palorbitolina lenticularis, textularia sp., lenticulina sp., haplophragmoides sp., debarina hahounerensis, spiroculina sp.,quinqueloculina sp., mesorbitolina texana, paleodictyoconus arabicus, valserina borennimanni, orbitolina sp., dictyoconus arabicus, dictyoconus sp., cuneolina pavonia, pseudocyclammina littus, praechrysalidina infracretacea. و از جلبکهای آهکی گونه های salpingoporella dinarica, permocalculus sp. شناسایی شده است. براساس تجمع و همراهی فرامینیفرها و جلبکهای آهکی 2 زون تجمعی و 1 زون فاقد فسیل (barren zone) شناسایی شد که عبارتند از: orbitolina (mesorbitolina) texana – choffatella decipiens assemblage zone. orbitolina - pseudocyclammina littus - salpingoporella dinarica assemblage zone. سن سازند داریان براساس میکروفسیل های همراه در این برش، آپتین بالایی – آلبین زیرین تعیین شده است.

چکیده سازند جهرم به عنوان سنگ مخزن نفت در بخشی از منطقه زاگرس دارای اهمیت می باشد. جهت مطالعه زیست چینه نگاری سازند جهرم در منطقه شمال شیراز (لپویی) یک برش چینه شناسی انتخاب و بررسی گردید. مطالعه صحرایی در منطقه نشان می دهد که سازند جهرم بصورت تناوبی از آهکهای کرم رنگ تا خاکستری با ضخامت نازک تا متوسط تشکیل شده که دربخش فوقانی میان لایه های دولومیتی در آن دیده می شود. این سازند در محل برش تیپ با مرزی واضح بر روی سازند ساچون قرار دارد و سازند آسماری به صورت ناپیوسته بر روی سازند جهرم قرار می گیرد. نتایج حاصل از مطالعات فسیل شناسی در منطقه منجر به شناسایی 2 بایوزون اصلی گردید که شامل موارد ذیل میباشد: 1- somalina spp. assemblage subzone (48) 2- dictyoconus – coskinolina – orbitolites complanatus assemblage subzone (50) مجموعه فسیلی این بایوزون ها معرف سن ائوسن میانی برای سازند جهرم در برش چینه شناسی لپویی می باشد. نوبه کلارید (حجره اولیه فرامینیفرها) که دربخش میانی سازند جهرم وجود دارد مربوط به خانواده میلولیده آ می باشد. نوبه کلارید بویژه در زمینه مطالعات پالئواکولوژی و در تعیین عمق در رسوبگذاری حائز اهمیت است به شکلی که حضور نوبه کلارید دراین بخش ازسازند جهرم در برش چینه شناسی لپویی معرف محیط لاگون می باشد.

در این پژوهش سنگ چینه نگاری و زیست چینه نگاری ریزرخساره ها و همچنین محیط رسوبی سازند سروک در کوه خانه کت (جنوب شرق خرامه) مورد بررسی قرار گرفت. سازند سروک در این ناحیه واحد کربناته ای به ضخامت 340 متر می باشد که بر اساس شواهد صحرایی و خصوصیات سنگ شناسی به 5 واحد سنگی a.b.c.d.e تقسیم شده است. در ناحیه مورد مطالعه، مرز زیرین سازند سروک با سازند کژدمی به صورت همشیب و تدریجی و مرز بالایی آن با سازند گورپی به صورت ناپیوستگی فرسایشی است که وجود افق شاخص از جنس اکسیدآهن موید این مطلب و تاکید بر خشکی زایی(epirogenic) درحد بین سازندهای فوق الذکراست و همچنین از نظر فسیل شناسی حضور فرامینیفرglobotruncana bulloides نشانگر آغاز سازند گورپی به سن سانتونین میانی – مائس تریشتین میانی است. براساس مطالعات زیست چینه نگاری در سازند سروک یک زون فاقد فسیل (barreninterval zone) یک زون25 (nezzazata –alveolina –chrysalidin assemblag zone) و یک زیرزون24rudist debris) subzone) وایند(1965) شناسایی شد. بنابراین سن سازند سروک در برش چینه شناسی کوه خانه کت آلبین پسین - سنومانین می باشد. جهت تعیین محیط رسوبی سازند سروک در برش مورد مطالعه، مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی منجر به شناسایی 9 میکروفاسیس کربناته گردید که در سه گروه زیر محیط دریای باز، سد و لاگون قرارگرفتند. مدل رسوبی پیشنهاد شده برای این سازند، یک پلتفرم کربناته از نوع رمپ هموکلینال درنظرگرفته شد. براساس مطالعات پالئواکولوژی، رسوبگذاری سازند سروک در ناحیه مورد مطالعه تحت شرایط حاره ای و الیگوتروفی تا مزوتروفی انجام شده است.

به منظور مطالعه بایوستروم قاعده سازند آسماری قسمتی از این سازند در شمال شرق روستای وزگ و در مجاورت روستای امامزاده عبدالله و در فاصله 15 کیلومتری جنوب شرق یاسوج به ضخامت 5/142 متر مورد مطالعه قرار گرفت. قرار دارد و از نظر تقسیمات زمین شناسی جزء حوضه زاگرس چین خورده می باشد. سازند آسماری در مقطع مورد مطالعه به طور همشیب بر روی شیل های سازند پایده و به طور هم شیب در زیر سازند رازک قرار دارد. از نظر سنگ شناسی مقطع مورد مطالعه شامل رخساره های آهک مارنی، آهک متوسط تا ضخیم لایه و آهک توده آی می باشد. بر اساس مطالعات چینه شناسی در مقطع مورد مطالعه (وزگ)، از قاعده به سمت بالا یک تجمع فسیلی شناسایی گردیده است. این تجمع با بیوزون lepidocyclina – operculina –ditrupa assemblage zone (laursen et al, 2009). قابل مقایسه است و می توان سن مقطع مورد مطالعه را روپلین – شاتین دانست. در این برش یک واحد کم عمق به ضخامت حدود 65/27 متر در قسمت زیرین سازند آسماری شناسایی شده که حاوی بقایای مرجان، خرچنگ و آلگ است و بصورت یک بایوستروم در منطقه معرفی می گردد. بقایای مرجانی شناسایی شده در این واحد بایوسترومی عبارتند از: porites sp., porites cf. oligocenia, hynophyllia sp., astrocoenia sp., acticacis sp. حضور بقایای زیستی فوق حاکی از این مسئله است که در این زمان رسوبگذاری این بایوستروم، یک آب گرم و کم عمق در منطقه حضور داشته است. مطالعه پتروگرافی رسوبات سازند آسماری، در برش وزگ، منجر به تشخیص 7 ریزرخساره مربوط به 3 زیرمحیط رسوبی دریای باز، سد و لاگون گردید. مدل رسوبی پیشنهادی در این ناحیه یک رمپ هموکلینال است.

به منظور بررسی توالی چینه شناسی و بیواستراتیگرافی رسوبات کرتاسه زیرین در منطقه قهجاورستان (شرق اصفهان) مطالعاتی بر روی نهشته های رسوبات کربناته و تخریبی به ضخامت 120 متر واقع در 22 کیلومتری شرق اصفهان انجام شده است. با توجه به ترکیب لیتولوژی سکانس کرتاسه زیرین در این ناحیه چهار واحد لیتواستراتیگرافی شامل: 1. کنگلومرایی- ماسه سنگی 2. کربناته زیرین 3. شیل میانی 4. کربناته بالایی تشخیص داده شده است؛ که به صورت هم شیب روی همدیگر قرار گرفته¬اند. همچنین این سکانس از لحاظ بیواستراتیگرافی به 4 بیوزون تقسیم بندی شده است.در سکانس مورد مطالعه یک افق بیوسترومی مرجانی- جلبکی تشخیص داده شده که نمونه¬های ماکروفسیل شناسایی شده . مرز پایینی برش مورد مطالعه با طبقات زیرین که همان شیل وماسه سنگ گروه شمشک (به سن نورین-رتین) می¬باشد به¬صورت دگرشیبی بوده است، که نشان دهنده پیشروی دریای کرتاسه زیرین پس از فاز سیمرین بوده که در این منطقه باعث نهشته شدن طبقات تخریبی و کربناته شده است و تا اواخر آپسین ادامه یافته است. انتهای برش مورد مطالعه به آهک های دولومیتی شده، ختم شده-است.

سازند سروک به طور عمده از سنگ¬های کربناته تشکیل شده است. در این مطالعه سازند سروک واقع در شمال¬غرب روستای راشک (شهرستان نورآباد) به ضخامت 171 متر به منظور شناسایی لیتواستراتیگرافی، تعیین ضخامت، تشخیص میکروفسیل¬ها، شناسایی میکروفاسیس¬ها و کمربندهای رخساره¬ای، تعیین محیط رسوبی و ترسیم مدل رسوبی مورد مطالعه قرار گرفت، سازند سروک در این توالی از سنگ¬های کربناته نازک، متوسط و ضخیم لایه به رنگ خاکستری روشن و کرم تشکیل شده است. در این تحقیق 56 مقطع نازک به منظور بررسی لیتواستراتیگرافی و میکروبایواستراتیگرافی سازند سروک مورد مطالعه قرار گرفته است. مرز پایین سازند سروک با سازند کژدمی به صورت تدریجی و مرز بالای آن با سازند گورپی به صورت ناپیوسته است. همچنین 15 جنس و 29 گونه متعلق به فرامینفرهای بنتیک و پلانکتونیک شناسایی شده است. بر اساس میکروفسیل¬های موجود در این برش 2 بیوزون تجمعی oligostegins assemblage zone و nezazzata conica-nezazzata simplex assemblage zone تشخیص داده شده است. سن سازند سروک، در برش مورد مطالعه، بر اساس فرامینیفرهای تعیین شده، آلبین پسین تا تورونین مشخص گردیده است. براساس شناسایی 8 میکروفاسیس موجود در برش مورد مطالعه محیط رسوبی سازند سروک به صورت رمپ پیشنهاد گردیده است.

چکیده ندارد.