منطقه ی مورد مطالعه در منطقه ی بادامیار (قدمگاه) در استان آذربایجان شرقی و جنوب شرقی آذرشهر، به صورت 4 گنبد با راستای شمال غرب- جنوب شرق واقع است. این منطقه در غرب کوه آتشفشانی سهند ، جنوب غرب شهر تبریز و در امتداد جاده-ی تبریز- آذرشهر قرار گرفته است. سنگ های منطقه ی مورد مطالعه ترکیب اسیدی تا متوسط داشته و بیشترین حجم سنگی آن را داسیت و کمتر آندزیت تشکیل می دهد. از توده یاد شده سن سنجی به روشهای ژئوکرونولوژی انجام نگرفته، اما سن نسبی توده بر اساس مطالعات چینه شناسی به میوسن فوقانی تا پلیوکواترنر میانی نسبت داده می شود. سنگ های این توده لوکوکرات، با درشت بلورهای فلدسپار، آمفیبول و بیوتیت بوده، بافت های اصلی این سنگ ها هیالومیکرولیتی پورفیریک ، میکرولیتی پورفیریک و هیالومیکرولیتیک پورفیری جریانی است بطوریکه فنوکریست های پلاژیوکلاز، بیوتیت و هورنبلند در زمینه ای از میکرولیت و شیشه قرار گرفته اند. در میان فنوکریست ها پلاژیوکلاز و هورنبلند بیشترین فراوانی را دارا می باشد. سنگ های منطقه دارای سرشت کالک آلکالن پتاسیم متوسط بوده و ماهیت متاآلومینوس نشان می دهند. مقدار میانگین eu/eu* برابر با 92/0 می باشد، بنابراین آنومالی eu منفی است. غنی شدگی عناصرlree نسبت به hree و غنی شدگی sr (نشانگر عدم وجود پلاژیوکلاز در منشأ می باشد) و تهی شدگی ti,nb,y( hfse) (که نشان دهنده وجود فاز گارنت یا آمفیبول دار در منشأ می باشد که این عناصر در آنها تمرکز یافته اند) از ویژگی های ژئوشیمیایی سنگ های منطقه مورد مطالعه می باشد و نمونه های منطقه مورد مطالعه در دیاگرام yدر مقابلsr/yb در محدوده آداکایت ها قرار می گیرند. ذوب بخشی پوسته پایینی در اثر نفوذ ماگمای بازالتی نیز به عنوان مکانیسم تشکیل ماگمای مولد در نظر گرفته شده است. بر اساس شواهد یاد شده، ماگمای سازنده توده گنبدی بادامیار با سری های آداکایتی مقایسه گردید که با توجه به اختصاصات سنگ های آداکایتی با وجود شباهت های بسیار، به دلیل وجود دو اختلاف مهم (وجود آنومالی منفی eu و کم بودن مجموع اکسیدهای fe2o3+mno+mgo+tio2 در نمونه های منطقه ی مورد مطالعه)از آنها متمایز می شوند. بر اساس اطالاعات حاصل از نمودارهای csd و شواهد صحرایی و پتروگرافی، نمونه های سنگی منطقه به دلیل افت سریع فشار حاصل از صعود ماگما، در نمودارهای csd روندی با تقعر رو به بالا ایجاد می کنند.

چکیده ندارد.