چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خودـانتقادی، جهت گیری مذهبی درونی، افسردگی و تنهایی با میانجی گری خودـخاموشی در بین دانشجویان درگیر رابطه ی رمانتیک دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. 272 دانشجو از طریق نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خود-انتقادی (fscrs)، جهت گیری مذهبی درونی، پرسشنامه خودـخاموشی (stss)، پرسشنامه افسردگی (bdi-13) و پرسشنامه احساس تنهایی (ucla) بودند، و ارزیابی مدل فرضی با استفاده از روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار amos/16 انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای خود-انتقادی با خود-خاموشی، خودخاموشی با افسردگی و خود-انتقادی با افسردگی رابطه ی مثبت معنادار وجود دارد. اما بین متغیرهای جهت گیری مذهبی با خود-خاموشی، خود-خاموشی با احساس تنهایی، خود-انتقادی با احساس تنهایی و جهت گیری مذهبی با احساس تنهایی رابطه ای مشاهده نشد.