احمد عزیزی یکی از شاعران معاصر ادبیات فارسی است که در زمینه اشعار وطنی ومذهبی گامی بسزا وبسیار مؤثر برداشته است. او آثاری از قبیل کفشهای مکاشفه، شرجی آواز، ملکوت تکلم، خوابنامه و باغ تناسخ، خواب رؤیا، خواب میخک و... را به دنیای شعر و ادب فارسی ارزانی داشته است. در این پژوهش سعی بر آن است تا ویژگی های سبکی این شاعر با توجه به زبان و ویژگی های ادبی ومضامین آن به روش تحلیلی- توصیفی مورد بررسی و مداقه قرار گیرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد، احمد عزیزی به گذشته ادبیات فارسی بویژه سبک خراسانی و خصایص شعری و محتوای ادبی و فکری شاعران آن دوران، توجه خاص داشته است. اشعار وی دارای زبانی فاخر و روان و گیرا با صلابت و استواری معهود در سبک خراسانی و در اکثر موارد زود فهم می باشد. به مدد اعتقاد شیعی او یکی از زیباترین مدح و توصیف و توجه به ائمه ی اطهار را در شعر او می بینیم. در سطح ادبی دراشعار احمد عزیزی توجه او به آرایه های بیانی و بدیعی و زیبایی های معنوی کلام در عین توجه به جانب ظاهر سخن و رعایت آن و آرایه های لفظی به چشم می خورد. به دلیل احاطه و تسلط کامل عزیزی بر ادبیات فارسی زیباترین اشارات به وقایع و رخداهای تاریخی و ادبی و اساطیری در آثار او جلوه گر است. اما با وجود توجه او به ادبیات کهن و تتبع زبان آن باید به یکی از عمده ترین درون مایه های شعری او که انقلاب اسلامی و مضامین انقلابی و شهدا و مقام و جایگاه آنها می باشد نیز اشاره کرد. لازم به ذکر است که در آثار و اشعار عزیزی عرفان اسلامی برگرفته از عرفان مولانا و مضامین آن نیز دیده می شود.