در این پژوهش آن دسته از روایات معصومین (ع) که به نحوی به بیان معنای واژه های قرآن و ایضاح مفاهیم آن پرداخته اند در کنار اقوال لغویان «در ذیل مفردات سوره مبارکه ابراهیم (ع)» آورده شده و به ارزیابی تطبیقی میان آن دو پرداخته شده است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کتابخانه ای و با توجه به موضوع مورد پژوهش از نوع تطبیقی و تحلیلی است. نتیجه تحقیق حاضر بیانگر این نکته است که معصومین (ع) در بیان معانی الفاظ قرآن از معانی لغوی آن عدول نکرده اند و ذکر یکی از معانی ظاهری یا باطنی، مصادیق و ... توسط آنها در حقیقت به گونه ای با گفتار لغویان در ارتباط است. از طرف دیگر اهل لغت در توضیح مفردات به مواردی نظیر: ذکر اصل آن، ریشه یابی و اشتقاقات واژه، تطوّرات معنایی، اشتراکات لفظی و مواردی از این قبیل توجه داشته اند ولی با وجود اختلافاتی در نظرات دو گروه در برخی جنبه ها، در بیشتر موارد بیانات آنها به هم نزدیک و با یکدیگر مرتبط و یا منطبق است.