قواعد فقهی نقش موثری در استنباط احکام شرعی دارد. یکی از این قواعد، قاعده «من ملک شیئا ملک الاقرار به» است. این قاعده از زمان شیخ طوسی مورد توجه و استناد فقها قرار گرفته و ادعای اجماع بر آن شده است. سئوالات مطرح در این قاعده عبارتند از: آیا قاعده من ملک، یک قاعده فقهی است یا قاعده اصولی و نیز آیا واژه «ملک» در قاعده جزء حقوق است یا احکام؟ آیا قاعده من ملک و قاعده اقرار یک قاعده هستند؟ مفاد قاعده من ملک چیست؟ مستندات این قاعده کدام است؟ آیا در مقام اجرای این قاعده مقارنه زمانیه لازم است یا خیر؟ برای روشن شدن پاسخ این سوالات، ابتدا توضیح الفاظی از قبیل: «قاعده فقهی و اصولی» و تفاوت آن دو و الفاظ «ملک»، «حق»، «حکم» و اختلاف هر یک با دیگری ضروری است. بنابراین، ابتدا به بررسی این الفاظ پرداخته ایم. مطابق تعاریف ارائه شده، این قاعده یک قاعده فقهی است و مراد از ملک در آن نه حقوق است و نه احکام، بلکه مراد از آن هم در موضوع قضیه و هم در محمول آن، بنا بر تعریف فقها، عبارت از سلطنت می باشد. برخی از فقها این قاعده را یک قاعده مستقل نمی دانند و گاهی آن را با قاعده اقرار یکی می دانند و یا در مستندات آن، به مدارک قواعد دیگر تمسک می کنند، لذا در قسمت بعدی رابطه این قاعده با قواعد مربوطه؛ مانند قاعده اقرار، ائتمان و غیره و تفاوت آنها با قاعده «من ملک» را بررسی کرده ایم و روشن شده است که این قاعده هرچند با قواعد دیگر روابطی دارد، ولی یک قاعده مستقل است و در موارد اقرار وکیل، ولیّ، وصیّ و صبیّ و مانند آن، کاربرد دارد. مهمترین مسئله در مورد این قاعده، مفاد و مستندات فقهی آن است، که مفاد آن عبارت است از اینکه هرگاه کسی شرعاً و قانوناً مالک بر تصرف در چیزی باشد، یا مسئولیت انجام کاری را داشته باشد، اگر اقرار به انجام آن کند، اقرارش نافذ است، به شرطی که اقتران زمانی بین مالکیت بر فعل و مالکیت بر اقرار باشد و از بین مدارک مختلف، فقیهان تنها مدرک معتبر آن را اجماع و استقرار بنای عقلا دانسته و مدارک دیگر را صحیح نمی دانند.

توجه به انسان و شناسایی اوصاف و ویژگی های انسان کامل همیشه مورد توجه مذاهب ، مکاتب و فرهنگ های گوناگون بوده و هست، عامل این گرایش نیز همان میل به کمال است که ریشه در ذات آدمی دارد و انسان را به سوی کمال می کشاند. در این بین اسلام به عنوان یک مکتب توحیدی از لابه لای آیات قرآن و سنت معصومین(ع) به معرفی انسان کامل می پردازد، دعای شریف مکارم الاخلاق امام سجاد(ع) نیز به عنوان سنت معصوم (ع) بیان کننده بسیاری از اوصاف و ویژگی های انسان کامل و ایده آل اسلامی است. این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی بعد از بیان مقدمه ای کوتاه از مفهوم انسان کامل و ترسیم شرایط و اوضاع سیاسی زمان امام علی بن الحسین(ع)، به بررسی ویژگی های انسان کامل در این دعای عظیم الشأن پرداخته و اصول اعتقادی ، فضایل و رذایل اخلاقی و هم چنین رابطه و تعامل او را با دشمنان و بدخواهانش به تصویر کشیده است.

جبران خلیل جبران و سهراب سپهری، دو ادیب برخاسته از دو فرهنگ متفاوت عربی و ایرانی بودند که در شرایط و محیط هایی مختلف با یکدیگر پرورش یافتند. این دو ادیب به رغم تفاوت های بسیار و برخورداری از ویژگی های روحی و روانی غیریکسان، مشترکات بسیاری نیز داشته اند که قابل تأمّل و بررسی دقیق است. از جنبه های مشترک بین آن ها می-توان به موارد ذیل اشاره کرد: گرایش به مکتب رمانتیسم، طبیعت گرایی، تأثیرپذیری از آیین بودایی، آرمان گرایی و میل به تنهایی و خلوت گزینی. عوامل ایجاد و تشدید این میل را در دو ادیب می توان چنین خلاصه کرد: تأثیر خانواده، جامعه، آرمان گرایی، تأثیرپذیری از شخصیّت های فکری و ادبی، تأثیر از برخی مکتب های ادبی و فلسفی، شکست در عشق. برخی از این عوامل باعث شده بود تا دو نویسنده حتّی از دوران کودکی نیز به تنهایی و خلوت روی آورند و عزلت را بر حضور در جمع ترجیح دهند. این دسته از عوامل، در حیطه ی علم روان شناسی و جامعه شناسی قرار می گیرد. مانند: فقر در خانواده، محرومیّت از محبّت پدر و یا مادر، محرومیت از حمایت معنوی پدر به عنوان تکیه گاه و رکن خانواده، کیفیّت ارتباط و تعامل افراد خانواده با یکدیگر و دیگر افراد، شرایط سیاسی و اقتصادی نامناسب در جامعه، مهاجرت و...که فرد را از دوران کودکی و حتّی از پیش از تولّد تحت تأثیر قرار می دهد و زندگی او را گاه تا پایان عمر دچار تغییر و تحوّل می سازد. موارد یاد شده، از دوران قبل از بلوغ و بعد از آن است که تأثیر خود را بر جای می گذارد و میل به عزلت نشینی و گوشه گیری را در فرد ایجاد و یا تقویّت می کند. پژوهش حاضر از نوع تحلیلی و تاریخی است که شالوده ی آن بر زندگی نامه های جبران و سپهری، آثار شعری و نثری آن ها و همچنین کتاب هایی که می توانند در زمینه های روان شناسی، جامعه شناسی، آشنایی با مکتب های ادبی، فلسفی و دینی موثر باشد، نهاده شده است. واژگان کلیدی: جبران خلیل جبران، سهراب سپهری، تنهایی، رمانتیسم، آرمان گرایی.

امروزه استفاده مناسب از مواد زائد و استفاده مجدد از آنها از لحاظ زیست محیطی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اینکه هرساله صنعت ساخت بزرگراه ها چندین میلیون تن خرده آسفالت تولید می کند و معمولا میزان بسیار زیادی از این مواد غیرقابل استفاده مانده و حجم زیادی از زمین را اشغال می کند، بنابراین استفاده مناسب از این مواد بسیار مورد نیاز می باشد. استفاده از خرده آسفالت در مخلوط های آسفالتی امری معمول شده است، اما تحقیقات انجام شده در زمینه استفاده از این مصالح در روسازی بتنی و به خصوص بتن غلتکی بسیار کم می باشد. بتن های غلتکی از لحاظ اجرایی بسیار ساده و از لحاظ هزینه بسیار ارزان تر از سایر روسازی های بتنی می باشد. در این پژوهش، خرده آسفالت در قالب سه مخلوط به کار گرفته شده است: جایگزینی بخش درشت دانه با خرده آسفالت، جایگزینی بخش ریزدانه با خرده آسفالت و جایگزینی هر دو بخش درشت دانه و ریزدانه با خرده آسفالت. تاثیر سنین مختلف عمل آوری 7 و 28 روز در روند کسب مقاومت فشاری، کششی غیرمستقیم و خمشی این مخلوط ها با مخلوط شاهد بتن غلتکی بررسی و نتایج پژوهش نشان می دهد که با افزودن خرده آسفالت، مقاومت فشاری، کششی و خمشی مخلوط کاهش می یابد. مقدار کاهش در مقاومت خمشی بسیار کمتر از فشاری و کششی بود. نتایج نمودار بار-تغییرمکان که از آزمایش خمش سه نقطه ایی که بر روی هر 4 مخلوط انجام شده، نشان داد که قابلیت جذب انرژی با افزودن خرده آسفالت افزایش یافته و آستانه گسیختگی بتن را افزایش می دهد. ارتباط بین مدول گسیختگی با ضخامت روسازی طبق روش طراحی اشتو نیز برای همه مخلوط ها به دست آمد. قابلیت جذب انرژی مخلوطی که بخش درشت دانه آن با خرده آسفالت جایگزین گردیده است تقریبا به مخلوطی که هر دو بخش آن با خرده آسفالت جایگزین شده و بیشترین قابلیت جذب انرژی را دارد نزدیک می باشد. قابلیت جذب انرژی مخلوطی که حاوی خرده آسفالت درشت دانه می باشد %36 نسبت به مخلوط بتن غلتکی معمولی بهبود یافته است. با توجه به اینکه مقاومت فشاری، کششی ومدول گسیختگی این مخلوط نسبتا حداقل های استانداردها را ارضا می کند، در نتیجه می تواند جایگزین مناسبی برای مخلوط بتن غلتکی باشد.

در طراحی وساماندهی فضاهای عمومی محله هفت چنار، مفهوم سرزندگی، که از شاخصه¬های تاثیر گذار در کیفیت زندگی انسان است، مورد بررسی قرار می گیرد. همانطور که سقراط هدف اصلی از ایجادشهرراتأمین نشاط شهروندان می داند، شادی جزئی جداناپذیر از روابط اجتماعی شهر است که در ابعاد متفاوتی تعریف می شود، بعد درونی و بیرونی یا اجتماعی آن،که حیطه کاری مارا با مفهوم شادی مرتبط می سازد. به عبارتی شناخت پارامترهایی علاوه بر عوامل شخصی و درونی که بر میزان شادی تاثیر گذار هستند و می توانند در قالب یک کالبد شکل یافته، بروز پیدا کند. هدف از این بحث یافتن راههای مناسب درجهت تقویت شادابی و نشاط بیشتر مردم محله هفت چنار در راستای مشارکت های مردمی در محله، ایجاد کنش های اجتماعی از سوی ساکنان، ارتقاحس تعلق خاطر و در نهایت ساخت محله ای با نشاط توسط خود ساکنان می باشد. هر شهر از اجزای متفاوتی شکل گرفته است. بستر جغرافیایی، کالبد، انسان و فعالیتهای او. پس هنگامیکه بناست به رفع مشکلات بخش قابل توجهی از شهر که همان بافت فرسوده است، بپردازیم باید همه جوانب را در نظر بگیریم. فرسودگی اجتماعی و کالبدی در یک رابطه یکدیگر را تشدید می کنند و برهم تاثیر گذارند. شادی یکی از مولفه های تاثیر گذاری است که روابط اجتماعی را بهبود می بخشد، مردم را به حضور در فضاهای جمعی ترغیب می¬نماید، مشارکت پذیری و سطح تعاملات اجتماعی را افزایش داده و در نتیجه محیط زندگی با کیفیت بالاتر و سرزنده تر ایجاد می¬نماید و نه تنها از اثرات فرسودگی بر هنجارهای اجتماعی می کاهد بلکه در روند نوسازی کالبدی نیز تاثیر گذار خواهد بود. محله هفت چنار یکی از محلات فرسوده شهر تهران است. این محله باداشتن پیشینه تاریخی و دارا بودن ارزش های مذهبی،فرهنگی،محیطی،گردشگری و ... ازآن دسته محلاتی است که نمی توان بی اعتنا ازکنارفرسودگی و مهجورماندن فضاها و مجموعه های ارزشمند آن گذشت و بی هیچ تردیدی می بایست درحفظ و ارتقاء آن ارزش هاکوشید. توجه جدی به تولید و افزایش «نشاط جمعی»،همگرایی بیشترمردم و ارتقا میزان تحمل سختی و فشاراقتصادی و غیراقتصادی را درجامعه موجب می شود. لذا با طراحی فضاهای عمومی با رویکرد شادابی می توان به جامعه¬ای شاداب و با ثبات اجتماعی بیشتر دست یافت. برای رسیدن به این هدف، باید به پارامترهای موثر در افزایش میزان سرزندگی در جامعه دست یافت. لذا معیارهایی از بررسی مطالعات شهری-اجتماعی، پرسش نامه های محیطی و بررسی شهودی در محله بدست آمد، که از جمله آنها می توان به رضایت از زندگی، تحصیلات، اشتغال، هویت محلی، نقش فضاهای عمومی، عدالت اجتماعی و برنامه های فراغتی و ... اشاره کرد که بر اساس این معیارها و وابستگی آنها به شاخص شادی، میزان شادی در محله سنجیده شده و بر مبنای آن برنامه ریزی های اجتماعی-کالبدی برای پاسخ به این مسائل در نظر گرفته می شود. در این میان فضاهای عمومی، عنصر اصلی در دست طراحان شهری است که بتوانند در این حیطه قدمی در سرزندگی جامعه شهری بردارند.درشهرهای معاصر، فضاهای عمومی شهری به مثابه یکی از اجزای اساسی ساخت کالبدی شهر(عنصرساختاری وکالبدی) دارای مفهوم عمومی و اجتماعی است که از اهمیت زیادی برخوردارهستند. روابط اجتماعی و فرهنگی در فضاهای عمومی باز شهری به عنوان عاملی برای تبدیل فضای عمومی به فضایی باحیات اجتماعی بررسی می شوند. امروزه، «اجتماع مردم»جذابترین عنصردرفضای عمومی محسوب می شوند. بنابراین با رویکرد سرزندگی، به خلق فضاها و مکان های انعطاف پذیر با ویژگی های چند گانه شادی آور و در نظر گرفتن علل اقتصادی، اجتماعی و کالبدی پرداخته می شود.

مقدمه: کفش¬های پنج انگشتی به عنوان کفش¬های که می¬توانند بازخورد مشابه پابرهنه ایجاد کنند در نظر گرفته شده¬اند. این کفش¬ها دارای خواص بالشتکی کم، زیره¬ی ناز¬ک و وزن کمتر نسبت به سایر کفش¬ها می¬باشند که اجازه می¬دهد پا تماس با زمین را بیشتر حس کند درحالی¬که به طور همزمان از پا در برابر خطرات و شرایط زمین حمایت می¬کند. هدف این پژوهش، اثر کفش پنج انگشتی بر دینامیک اندام تحتانی و درک راحتی در مرحله اتکا دویدن بود. روش شناسی: 15نفر از دانشجویان مرد تربیت بدنی دانشگاه مازندران با میانگین سن 2±5 /24 سال، وزن 64/6±6/172 کیلوگرم، قد 61/4± 8/75 سانتی¬متر، بدون هیچ¬گونه ناهنجاری عضلانی - اسکلتی در این تحقیق شرکت داده شدند. از هر فرد خواسته شد تحت سه شرایط پابرهنه، کفش پنج انگشتی وکنترل کفش، بر روی صفحه¬ی نیروسنج با الگوی انتخابی بدوند. بعد ازآن جهت ارزیابی میزان درک راحتی دو حالت کفش پرسشنامه¬ای را تکمیل کنند. متغیرهای سینماتیکی و سنتیکی با استفاده از هم زمان سازی 6 دوربین ویدئویی و صفحه¬ی نیروسنج ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازه¬گیری مکرر برای آزمون حالت¬های دویدن و تست t زوجی برای آزمون تغییرات درک راحتی استفاده شد (05/0>p). نتایج: یافته¬ها نشان داد که کفش کنترل 5/16 درصد حداکثر چرخش داخلی درشت نی در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (047/0p=). همچنین2/40 درصد حداکثر دامنه¬ی اورژن در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (049 /0p=.). در میزان سرعت بارگذاری بین سه شرایط دویدن تفاوت معنی¬داری وجود ندارد (1 /0 p=). همچنین بین نیروی خلفی در سه حالت دویدن تفاوت معنی¬داری وجود ندارد)391/0(p=. درحالی که 19 درصد ، دویدن پابرهنه نیروی قدامی را در مقایسه با کفش کنترل به طور معنی¬داری افزایش داد (019 /0p=.). همچنین 92/10 درصد کفش کنترل راحتی را در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (001/0= p). نتیجه¬گیری: کفش مینمال در متغیرهای بررسی شده مشابه به حالت پابرهنه بود. اما، ممکن است راحتی کمتر کفش پنج انگشتی دوندگان را در معرض خطرات آسیب¬های مرتبط با دویدن قرار دهد.

بهره گیری از متون مقدس دینی–روایی از دیرباز در سخنان منظوم و منثور سخنوران پارسی گو مرسوم بوده است. با وجود انگیزه ی تیمن و تبرک، این وام گیری ها مایه استحکام کلام و استدلال بیان و زینت بخش سخنشان نیز شده است. در این میان، سخنان امیر بیان، علی(ع) به ویژه نهج البلاغه، منبعی درخشان و بی نظیر برای استفاده اهل سخن بوده است. شاعران فارسی زبان از نخستین سده های شعر فارسی نگاهی به کلام امام علی(ع) داشته اند. به مرور زمان درقرون بعد با دست یابی به متن نهج البلاغه و دیگر سخنان آن حضرت و با تفحص و تأمل درکلام ایشان، به بهره-گیری از کلام این امام همام پرداخته اند. امام علی(ع) در نهج البلاغه فراوان به مسأله دنیا پرداخته است. با وجود تکرار نکوهش و تحذیر دنیا درکلام ایشان، به مدح دنیا و چگونگی بهره مندی از آن نیز پرداخته شده است. امام اوصاف دنیای نکوهیده را در قالب تشبیه و استعاره بیان نموده و در ممدوح بودن دنیا، آن را جایگاهی برای عبرت، آزمایش، برداشتن توش? آخرت و نیز سجده‏گاه دوستان خدا، نمازگاه فرشتگان الهی، و مهبط وحی خداوند خوانده است. در میان ادیبان فارسی زبان، عطار نیشابوری از جمله شعرایی است که در آثارش تحت تأثیر سخنان امام علی(ع) به توصیف دنیا پرداخته است. بیان این شاعر عارف در توصیف و نکوهش دنیا یادآور کلام امام برای مخاطب است. عطار در دنیای ممدوح نیز از کلام امام علی (ع) اثر پذیرفته است. لذا شاعرگاه تعبیر امام(ع) را صریح و بی پرده در شعر خود آورده و گاه در قالب تشبیه و تمثیل به تبیین آن پرداخته است. این نوشتار نشان داد که میان نگرش علی(ع) و عطار نیشابوری بر دنیای فانی، تشابهات لفظی و مضمونی بسیاری یافت می شود.

این پایان نامه به بررسی مقاله ای از مارسین مازور پرداخته است که هدف اصلی آن طبقه بندی برخی از p-گروه های توانا است. بدین منطور ابتدا ارتباط میان توانایی یک گروه و مرکز دقیق آن را مورد بررسی قرار می دهد سپس با تعیین مرکز دقیق p- گروه هایی از کلاس پوچ توانی دو، توانایی آنها را بررسی می کند. همچنین برای تعیین مرکز دقیق یک گروه، ابتدا دو فضای برداری و یک نگاشت دو خطی بین این دو فضا را معرفی می کند. سپس با استفاده از قضیه ای مسئله تعیین مرکز دقیق به یک مسئله ی جبر خطی تبدیل می شود.