چکیده: گرلین یک هورمون پپتیدی با 28- اسید آمینه است و به صورت عمده توسط سلول های مخاطی معده و در مقادیر کمتر توسط سایر بافت ها (مانند هیپوتالاموس، روده و بیضه) نیز ترشح می شود که موجب افزایش اشتها، دریافت غذا و وزن بدن می شود. درحالیکه ابستاتین یک هورمون پپتیدی 23- اسید آمینه ی است که از یک ژن پیش ساز مشترک با گرلین (پری پروگرلین) ساخته می شود. ولی بر خلاف گرلین دارای اثرات آنتی اورکسی ژنیک می باشد. اخیراً محققان خبر از ارتباط سطوح پایین گرلین و ابستاتین با افزایش بروز عارضه سندروم متابولیک با یک افزایش در سطوح ldl-c و tc و از طرفی کاهش hdl-c به عنوان نشانه های آن داده اند. ولی در مورد اثر ورزش بر گرلین و ابستاتین hdl نتایجی در دست نیست. به منظور بررسی اثر 8 هفته تمربن استقامتی با مدت های مختلف بر سطوح استراحتی گرلین و ابستاتین hdl پلاسما، 50 سر موش صحرایی نر 8-6 هفته ای ویستار با میانگین وزن (589/6± 98/189 گرم) به صورت تصادفی در 5 گروه (هر گروه 10 سر موش)، شامل 3 گروه تمرینی با مدت های مختلف 30، 60 و 90 دقیقه و یک گروه کنترل پایه (داخل قفس) و گروه پایه 2 (شم) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز و هر روز با سرعت 20 متر بر دقیقه با مدت های مختلف 30، 60 و 90 دقیقه تمرین داده شدند. پس از سنجش گرلین و ابستاتین hdl به روش الایزا و مقادیر hdl، hdl2، hdl3، tg و tc به روش های رسوبی و آنزیماتیک مشخص شد که سطوح گرلین hdl پس از 8 هفته تمرین استقامتی تفاوت معنی داری در بین هیچ یک از گروه ها نداشت. سطوح ابستاتین hdl نیز پس از 8 هفته تمرین استقامتی تفاوت معنی داری در بین گروه های تمرین 30، 60 و 90 دقیقه در مقایسه با گروه های کنترل و شم نشان نداد. اما افزایش معنی داری در میانگین غلظت ابستاتین hdl در گروه 90 دقیقه در مقایسه با گروه 30 دقیقه وجود داشت (044/0p<). همچنین هیچ ارتباط معنی داری بین سطوح گرلین و ابستاتین hdl و مقادیر hdl2، hdl3، tg و tc مشاهده نشد. مطالعه حاضر برای نخستین بار نشان داد که ابستاتین نیز مانند گرلین در اتصال با hdl وجود دارد. با این وجود مطالعات بیشتری برای بررسی اثر ورزش بر این عوامل نیاز است. واژه های کلیدی: گرلین-hdl، ابستاتین-hdl، تمرین استقامتی، مدت های مختلف.