در این پژوهش عملکرد خانواده در مناطق حاشیه نشین و غیرحاشیه نشین مورد مقایسه قرار گرفته است. روش این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. جهت نمونه گیری در هر دو جامعه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. حجم نمونه این پژوهش250 خانواده حاشیه نشین و 250 خانواده غیر حاشیه نشین شهر همدان بود. جهت جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد شده عملکرد خانواده مک مستر استفاده شد و در تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون های کلوموگروف- اسمیرنوف، u مان ویتنی، کای دو و t مستقل استفاده شد. مطابق یافته های پژوهش، نمرات متغییرهای نقش های خانوادگی، توانایی حل مشکل، ابراز عواطف و عملکرد کلی خانواده در خانواده های حاشیه نشین کمتر از خانواده های غیر حاشیه نشین بود. متغییرهای نقش های خانوادگی، توانایی حل مشکل، ابراز عواطف و عملکرد کلی خانواده در خانواده های حاشیه نشین و خانواده های غیر حاشیه نشین تفاوت معناداری با هم دارند. نتایج این مطالعه بر نقش مهم محل سکونت بر عملکرد خانواده تأکید می کند