هدف از این تحقیق، بررسی آموزش مهارتهای زندگی بر کنترل خشم و خودپنداره نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان با ناتوانی جسمی حرکتی شهر اصفهان بود که از بین سه مدرسه استثنایی معلولین جسمی حرکتی موجود در شهر اصفهان یک مدرسه بصورت تصادفی ساده انتخاب شد و از میان دانش آموزان این مدرسه 30 نفر بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری (agq) و پرسشنامه خودپنداره پیرز- هاریس بود. در چارچوب روش تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل، ابتدا پیش آزمون بین دو گروه اجرا شد که تفاوت معناداری مشاهده نشد. سپس گروه آزمایش به مدت یک ماه آموزش مهارتهای زندگی را دریافت کردند. در پایان، هر دو گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه کنترل در کنترل خشم و خودپنداره وجود دارد ( p<0/01). بنابراین، اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کنترل خشم و خودپنداره نوجوانان با ناتوانی جسمی - حرکتی تائید شد.

هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان مادران دارای کودکان سندرم داون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 100 نفر مادران دارای کودکان سندرم داون بود که این کودکان در کانون سندرم داون ایران (درشهر تهران) مشغول دریافت خدمات توانبخشی بودند.از این میان 30 نفر به طورتصادفی انتخاب ودردوگروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسش نامه scl90 ، مداخله ی آموزشی مهارت های زندگی سازمان بهداشت جهانی (who). در چارچوب روش تجربی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل ، ابتدا پیش آزمون در هر دو گروه اجرا شد که تفاوت معناداری مشاهده نشد. سپس گروه آزمایش به مدت یک ماه آموزش مهارت های زندگی را دریافت کردند. در پایان ، هردو گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که تفاوت معنا داری بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مورد مقیاس های سلامت روان وجود دارد.(0001 p<) بنابراین، اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان مادران این کودکان تأیید شد.