چکیده : هنگامی که یکی از اعضای خانواده مبتلا به بیماری سرطان ( مزمن و صعب العلاج) می شود، به دنبال آن بحران خانوادگی از حیث ابعاد مختلف ( اقتصادی، روانی، اجتماعی، عاطفی و جسمی) برای اعضای خانوده به وجود می آید، بیماری صعب العلاج سرطان نه فقط زندگی بیمار را به خطر می اندازد بلکه انرژی و منابع در دسترس خانواده بیمار را به شدت از بین می برد. آثار این گونه بیماریها، خیلی بیشتر از اینکه به درون فرد محدود باشد شبکه کلی ارتباط ها و پیوستگی های اطراف بیمار را تهدید می کند. بنابراین میان پدیده زیستی (بیماری سرطان) و میزان سلامت خانواده در ابعاد جسمی، اجتماعی، روانی، عاطفی و اقتصادی می تواند رابطه وجود داشته باشد. هدف اساسی از پژوهش حاضر شناخت رابطه بین بروز بیماری سرطان در یکی از اعضای خانواده و میزان سلامت خانواده بیماران سرطانی بیمارستان طالقانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. و لازم است رابطه ابتلای یکی از اعضای خانواده به سرطان به عنوان یک بحران غیرقابل انتظار درسطح سیستم خانواده بررسی شود. به منظور آزمون فرضیات تحقیق نمونه ای متشکل از 100 نفر از اعضای خانواده بیمار سرطانی که در مقطع زمانی سه ماهه در بیمارستان طالقانی حضور داشتند با استفاده از تمام شماری انتخاب شده و از طریق ابزار پرسشنامه محقق ساخته سلامت خانواده بیماران سرطانی مور ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه ها از شاخص های مبتنی بر کی دو(x2 ) و آزمون spearman correlation و برای نشان دادن شدت روابط بین فرضیه ها از ضرایب همبستگی (cramers’v )وkendalls tau-c استفاده شده است. نتایج نشان دادند جامعه آماری از سلامت خانواده متوسطی برخوردارند و نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که بین بروز بیماری سرطان در یکی از اعضای خانواده و میزان سلامت خانواده رابطه معناداری وجود دارد. در زیر مقیاس های سلامت خانواده، بین بروز بیماری سرطان در یکی از اعضای خانواده و سلامت جسمی خانواده، سلامت روانی خانواده سلامت اقتصادی خانواده رابطه معناداری وجود دارد.

چکیده ندارد.

رفاه اجتماعی مهم ترین پیش نیاز توسع? کشورها محسوب می شود و پرداختن به مضمون رفاه اجتماعی محور اصلی هر برنام? توسع? اقتصادی و اجتماعی می باشد. مطالعات اخیر به روشنی بیانگر آن است که سرمایه اجتماعی تأثیر مثبتی بر رفاه اجتماعی خانوارها دارد. از طرفی در ادبیات توسعه اجتماعی، مفهوم توسعه اجتماع محلی از جایگاه ویژه ای برخوردار گشته است. در اداره کلان شهرهایی مانند تهران، رویکرد توسعه محله ای مورد توجه سیاستگذاران قرار گرفته است. رویکرد توسعه محله ای فرایندی است که طی آن سرمایه های اجتماعی در سطح محلات شناسایی، تجمیع و مورد بهره برداری قرار می گیرند.در همین راستا شهرداری تهران در سال های اخیر به منظور تأمین نیازهای شهروندان در سطح محلات، اقدام به تأسیس سرای محلات و خانه های سلامت نموده است. به همین منظور تحقیق حاضر در پی بررسی تأثیرات اجتماعی سرای محلات بر رفاه اجتماعی مراجعین به سرای محله سرآسیاب دولاب واقع در منطقه 14 شهرداری تهران می باشد، با این پرسش اصلی که آیا احداث سرای محل? سرآسیاب بر رفاه اجتماعی مراجعین به سرای محله تأثیر مثبت دارد یا خیر. در این مطالعه سرمایه اجتماعی و تأثیرات اجتماعی توسط شاخص های اعتماد اجتماعی، تعلق و انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی و فرهنگ اجتماعی و رفاه اجتماعی توسط شاخص های آموزش، سلامت اجتماعی، کیفیت زندگی و اوقات فراغت اندازه گیری شده است.روش تحقیق پیمایش بوده و جامعه آماری مورد مطالعه را 97 نفر از مراجعین به سرای محل? سرآسیاب دولاب تشکیل می دهند. ابزار مورد استفاده در تحقیق پرسشنامه می باشد که بعد از بررسی اعتبار و پایایی آن به مرحله اجرا در آمد. یافته های پژوهش نشان می دهد که میان اثرات اجتماعی احداث سرای محله سر آسیاب با رفاه اجتماعی مراجعین به سرای محله رابط? مثبت و معنا دار وجود دارد. نتیجه غالب آن که با افزایش میزان اثرات اجتماعی احداث سرای محله سر آسیاب، بر میزان رفاه اجتماعی ساکنین محله افزوده می شود. در میان فرضیات پژوهش مشخص گردید که سرای محله در بهبود متغییر اعتماد اجتماعی مراجعین به سرای محل? سرآسیاب دولاب موثر نبوده است. اما در مورد سایر فرضیات پژوهش یعنی تعلق و انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی و فرهنگ اجتماعی، نتایج تحلیلی بدست آمده آزمون آماری میانگین یک نمونه ای حکایت از بهبود تعلق و انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی و فرهنگ اجتماعی از طریق احداث سرای محل? سرآسیاب دولاب بر مراجعین دارد.