راهبری شرکتی مجموعه ای از نظام ها، فرآیندها و ساختارهایی است که با استفاده از سازوکارهای درون سازمانی نظیر هیئت مدیره، کنترل های داخلی اداری و حسابداری، کمیته حسابرسی و نیز سازوکارهای برون سازمانی مانند نظارت قانونی، نظام حقوقی، بازار سرمایه و حسابرسی مستقل درپی کسب اطمینان از رعایت حقوق ذی نفعان، پاسخگویی، شفافیت و عدالت در واحد تجاری است. می توان انتظار داشت، وجود مکانیزم های راهبری قوی موجب ایجاد محیط کنترلی و افزایش ضریب اطمینان فعالیت های شرکت و کاهش ریسک تجاری و نیز ریسک گزارشگری مالی مطلوب می شود؛ بنابراین حسابرسی مستقل با حجم عملیات کمتر و ریسک پایین تر انجام شده و حق الزحمه حسابرسی کاهش می یابد. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ این پرسش است که آیا نظام راهبری شرکتی در ایران با میزان حق الزحمه حسابرسی مستقل ارتباطی دارد یا خیر. در این پژوهش تعداد 201 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1387، به عنوان نمونه انتخاب شده است. تعداد 10 عامل شناخته شده راهبری با توجه به مبانی نظری، ادبیات و منابع اطلاعاتی موجود در کشور ما، با حق الزحمه حسابرسی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که از 10 عامل موثر بر راهبری شرکتی، 3 عامل درصد سهام در اختیار نهادهای دولتی، نوع اظهارنظر حسابرس و نوع حسابرس با حق الزحمه حسابرسی مستقل رابطه معنی دار دارند.

این پژوهش ارتباط تجدید ارائه صورتهای مالی و قیمت گذاری ریسک اطلاعاتی را در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران بررسی می کند. قیمت گذاری ریسک اطلاعاتی با منظور کردن ریسک اطلاعاتی بر مبنای کیفیت سود در مدل سه عاملی فاما و فرنچ آزمون شده است. کیفیت اقلام تعهدی به عنوان معیار کیفیت سود به دو جزء ذاتی واختیاری تفکیک و عوامل ریسک اطلاعاتی ذاتی و اختیاری با استفاده از معیار های کیفیت اقلام تعهدی ذاتی و اختیاری محاسبه شده است. دوره بررسی سال های 1384- 1389 و نمونه شامل 144 شرکت می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بعد از تجدید ارائه صورت های مالی، ریسک اطلاعاتی اختیاری افزایش می یابد و همچنین تجدید ارائه حساب های اصلی در مقایسه با حساب های غیر اصلی باعث افزایش بیشتر در ریسک اطلاعاتی ذاتی می شود، اما با افزایش ریسک اطلاعاتی اختیاری همراه نیست. شرکت هایی که بیشتر از یک بار تجدید ارائه داشته اند نسبت به شرکت هایی که فقط یک بار تجدید ارائه داشته اند، افزایش در ریسک اطلاعاتی ذاتی را تجربه می کنند.

این پژوهش به بررسی رابطه بی قاعدگی فعالیت های تامین مالی بیرونی و بی قاعدگی اقلام تعهدی با بازده سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با تاکید بر اقلام تعهدی سرمایه در گردش و اقلام تعهدی بلند مدت می پردازد. به منظور محاسبه اقلام تعهدی و تامین مالی بیرونی از روش ترازنامه ای استفاده شده است (dechow et al,2008). با استفاده از رگرسیون فاما و مکبث (1973) و نمونه ای شامل 137 شرکت (822 مشاهده) در دوره زمانی 1385-1390، پنج فرضیه پژوهش آزمون شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که فعالیت های تامین مالی بیرونی بر بازده سهام اثر گذار است و رابطه ی منفی معنا داری بین فعالیت های تامین مالی بیرونی و بازده سهام وجود دارد. همچنین، نتایج نشان دهنده ی عدم وجود رابطه ی معنی دار بین اقلام تعهدی ترازنامه و بازده سهام می باشد. این نتایج با کنترل سایر عوامل تاثیر گذار بر بازده سهام، مانند اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار شرکت، همچنان ثابت ماند.

در این پژوهش، توان معیارهای سنجش کیفیت اطلاعات از بُعد دقت (سود) شامل پایداری، پیش بینی پذیری، هموارسازی، اقلام تعهدی غیرعادی، کیفیت اقلام تعهدی، سود غیرمنتظره، نوسان پذیری، نزدیک به نقد بودن، مربوط بودن، آگاهی دهندگی، به هنگام بودن، محافظه کاری و شفافیت با استفاده از یکی از اثرات اطلاعات باکیفیت به نام بازده اضافی مطلق مورد مقایسه و آزمون قرار گرفت. بدین منظور، معیارهای سنجش کیفیت اطلاعات به پیشتوانه ادبیات پژوهش، از طریق متداول ترین مدل ها اندازه گیری شد. سپس، معیارهای سنجش کیفیت اطلاعات از بعد دقت دسته بندی شده و مدلی تعیین شد که توان بیشتری (بهینه) در سنجش کیفیت اطلاعات داشته باشد. در این راستا، اطلاعات 67 شرکت (1139 شرکت سال) پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1375 الی 1390 و با در نظر گرفتن برخی ویژگی ها، جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. به منظور سنجش متغیرهای مستقل از روش های رگرسیون حداقل مربعات و همبستگی (سری زمانی و ترکیبی) و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش پرتفوی هجینگ، آزمون مقایسه زوجی، تحلیل عاملی اکتشافی و الگوریتم تکاملی ژنتیک استفاده شد. نتایج نشان داد شاخص بازده اضافی مطلق توانایی ارزیابی معیارهای سنجش کیفیت اطلاعات از بٌعد دقت (پایداری، پیش بینی پذیری، هموارسازی، اقلام تعهدی غیرعادی، کیفیت اقلام تعهدی، سود غیرمنتظره، نوسان پذیری، نزدیک به نقد بودن، مربوط بودن، آگاهی دهندگی، به هنگام بودن، محافظه کاری و شفافیت) را داراست. سه معیار آگاهی دهندگی (کر و همکاران، 2012)، نوسان پذیری و کیفیت اقلام تعهدی در مقایسه با سایر معیارهای موردبررسی در این پژوهش، توانایی بیشتری (مثبت و معنی دار) در کسب بازده اضافی مطلق داشتند. کنترل عوامل ناهنجاری بر رفتار متغیر وابسته بر نتایج پژوهش اثرگذار نبود. بعلاوه، با استفاده از پنج معیار سنجش آگاهی دهندگی (معیارهای اول و دوم)، هموارسازی باقیمانده (معیار اول)،کیفیت اقلام تعهدی باقیمانده (معیار دوم) و محافظه کاری باقیمانده می توان به معیاری مرکب دست یافت که در مقایسه با سایر معیارهای مورد بررسی، توان بیشتری در سنجش کیفیت اطلاعات از بعد دقت (سود) دارد.