در این پایان نامه تلاش شده ضمن بررسی کلی خصوصیات و ویژگی های دوره ی باروک، به طور خاص به یوهان سباستین باخ یکی از شاخص ترین آهنگسازان این دوره پرداخته شود . همچنین بخش مهمی از این پایان نامه ،بررسی فرم کنسرتو، به ویژه خصوصیات آن در دوره ی باروک می باشد. در همین راستا در این پایان نامه نگاهی دقیق و عمیق به کنسرتو پیانوی ر مینور باخ صورت گرفته. این نگاه شامل بررسی بستر های تاریخی شکل گرفتن این اثر و همچنین تجزیه و تحلیل فنی آن می باشد.

پیانیست ها در کتاب ها، درس ها و کنفرانس ها توصیه های زیادی در مورد راههای ارتقای تکنیک خود دریافت کرده اند. با این وجود تقریباً تمام این درس ها مبتنی بر استفاده از شستی ها هستند. اندکی در مورد استفاده از پدال بحث شده است. چنان اندک که پیانیست ها نمی توانند به نوبه ی خود چگونگی استفاده از پدال را درک کنند. تنها مقدار کمی قوانین که بیشتر مضر هستند تا مفید نزد آن ها شناخته شده است؛ سایر آنچه با پدال انجام می دهند، حدسی، غریزی و یا از روی خوش شانسی و بدشانسی است! حتی بسیاری از هنرمندان بزرگ تکنیک پدال خود را تنها بر اساس گوش های خود پرورش دادند و صد البته این گوش است که باید معیار نهایی باشد. اما با وجود این که می توانیم و باید به وسیله ی گوش فرا دادن دریابیم که چه اِفِکت هایی ارجح هستند و آن افکت های ارجح درک شده اند یا خیر، گوش به تنهایی نمی تواند روش ها و ابزار دریافت این افکت ها را به ما آموزش دهد.در نتیجه نیازمند راهنمایی هایی در این راستا هستیم که فقط به علائم آورده شده در روی نت بسنده نکنیم.

این پایان نامه به تجزیه و تحلیل و اجرای امپرومپتوی اُپوس 90 شماره 2 اثر فرانس شوبرت و نوکتورن شماره 4 اثر فرانسیس پولانک می پردازد. فرانس شوبرت به عنوان یکی از مهم ترین آهنگ سازان موسیقی کلاسیک که آثارش علاوه بر در بر داشتن تجربیات بزرگانی چون هایدن، موتسارت و بتهوون، حاوی نوآوری هایی در راستای همین تجربیات در فُرم و هارمونی ست که تأثیر شگرفی بر موسیقی پس از خود گذاشته است. آهنگسازان اواخر قرن 19م. و اوایل قرن 20م. در استیل های گوناگون دست به آزمون های متفاوتی زدند. یکی از این استیل ها نئوکلاسیسیم است که در چندین کشور اروپایی به صورت های متفاوت، ولی شبیه به هم، در آثاری خود را به نمایش گذاشت، از جمله در آثار فرانسیس پولانک. آثار او علاوه بر داشتن ویژگی های نئوکلاسیک در بر دارنده تجربیات آهنگ سازانی چون استراوینسکی و ساتی ست. نوکتورن اثر پولانک، که در این پایان نامه تجزیه و تحلیل می شود، نمونه خوبی از موسیقی قرن 20م. است که با وجود نوآورانگی چندان درگیر ساختارشکنی مفرط مکتب وین نشده است.