شیوع بیماری ایدز، در سال های اخیر از یک سو و فقدان قانون خاص جهت جرم انگاری و مجازات رفتارهای انتقال دهنده آن سبب شده تا در این راستا بعضاً مباحث مختلفی مطرح شود. به همین جهت در خصوص ضرورت یا عدم ضرورت جرم انگاری چنین رفتارهایی، استدلال های موافق و مخالفی شکل گرفته است. از آن جا که تحقیقات پزشکی ثابت کرده است که شخص آلوده به ویروس ایدز دیر یا زود خواهد مرد و تا کنون درمانی برای این بیمار شناخته نشده است، لذا انتقال و سرایت ویروس ایدز می تواند به عنوان وسیله ای برای ارتکاب جنایت باشد. بدین ترتیب هدف از انجام این تحقیق با توجه به جنبه توصیفی و تحلیلی آن، بیان و کشف شرایطی است که در صورت وجود آن ها می توان برای فردی که این ویروس را از راه های انتقال آن به دیگری منتقل می کند؛ قائل به وجود مسئولیت کیفری شد. هم چنین شناخت این مسئولیت در حال حاضر و به دلیل نبود قانونی خاص جهت تعقیب این رفتار ها باید بر اساس چهارچوب قانونی موجود باشد تا بتوان شخص مسئول را به موجب آن مجازات کرد. شایان ذکر است در تحقیق پیش رو سعی درگرد آوری اطلاعات مورد نیازبا محوریّت روش کتاب خانه ای بوده است. در نهایت، چنانچه قصد انتقال دهنده این بیماری مبتلا کردن شخص بوده باشد و شخص مورد سرایت بمیرد می توان سرایت دهنده را به عنوان قاتل عمدی قصاص کرد. هم چنان که چنین شخصی را به دلیل صدماتی که قبل از وقوع مرگ در نتیجه انتقال ایدز عارض می شود، می توان براساس بعضی از مجازات های تعزیری و در مواردی به پرداخت دیه نیز محکوم کرد. هم چنین هنگامی که انتقال این ویروس در اثر بی احتیاطی یا در صورت خطا رخ دهد و منجر به مرگ مجنی علیه گردد، قتل غیر عمد محسوب می شود و موجب پرداخت دیه خواهد بود؛ لذا انتقال ایدز با توجه به صدماتی که در طی زمان بر مجنی علیه وارد می آورد، می تواند قبل از مرگ به عنوان جرمی علیه مادون نفس و با وقوع مرگ به عنوان جرمی علیه نفس باشد.