چکیده هدف: این تحقیق با هدف تعیین تاثیر سه فاصله استراحتی 60، 120، 180 ثانیه و ترکیبی بین دورهای تمرینی در حرکات پرس سینه و اسکوات پا با بار70 درصد یک تکرار بیشینه بر حداکثر انقباض ارادی در دانشجویان تمرین نکرده انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی است. بدین منظور 40 دانشجوی پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با سن تقویمی 19 تا 26 سال به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و طی 8 هفته یعنی 24 جلسه (سه جلسه در هفته با فاصله هر جلسه 48 ساعت) در هر جلسه 3 دور پرس سینه و 3 دور اسکوات پا را تا حد واماندگی انجام دادند. برای هر گروه فاصله استراحتی بین دورهای تمرینی (60، 120، 180 ثانیه) تعیین شد. در جلسات 12، 18 و 24 مقدار یک تکرار بیشینه (حداکثر انقباض ارادی) ثبت گردید. در پایان کلیه عملیات آماری توسط نرم افزار spss مورد تجزیه آماری قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های اندازه های تکراری و آنالیز واریانس با سطح اطمینانp< 0/05 استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تمرین با هر یک از فاصله های استراحتی 60، 120، 180 و ترکیبی بین هر دوره تمرین حرکت پرس سینه و اسکوات پا با بـار 70 درصد 1rm بر مقدار mvc اثر داشته و موجب افزایش آن می گردد و نیز مقایسه فواصل استراحتی 60، 120، 180 ثانیه و ترکیبی بین دورهای تمرینی در حرکت پرس سینه و اسکوات پا با بار 70 درصد 1rm بر مقدار mvc طی 24 جلسه تمرین تفاوت ندارد.

هدف: این تحقیق با هدف تغییرات غلظت کورتیزول، تستوسترون و ایمونوگلبولینa بزاقی بازیکنان مرد قبل، حین و بلافاصله پس از رقابت رسمی فوتسال انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح سری های زمانی بود. نمونه آماری این تحقیق 22 بازیکن لیگ دسته اول فوتسال کشور با میانگین سنی8/2±09/24 سال، قد62/5±174 سانتی‏متر، وزن62/5±72/68 کیلوگرم و نمایه توده بدنی50/1±71/22 کیلوگرم متر مربع بودند که به صورت داوطلبانه و به روش نمونه‏گیری انتخابی در دسترس و هدفدار انتخاب شدند. نمونه‏های بزاقی پیش و پس از نیمه اول و پیش و پس از نیمه دوم جمع آوری شدند. جهت مقایسه مقادیر کورتیزول، تستوسترون و iga بزاقی از آزمون اندازه‏های تکراری استفاده شد. یافته ها: در این تحقیق یک جلسه بازی فوتسال بر غلظت کورتیزول بازیکنان تحت تاثیر مسابقه رسمی فوتسال تاثیر معنی‏داری داشت؛ چنان‏چه، این تغییرات نسبت به سطح پایه دارای افزایش بود که اوج این افزایش پیش از نیمه دوم مشاهده شد (000/0 p=).در مورد تستوسترون نیز این تغییرات معنی‏دار بود به طوری که بعد از مسابقه، غلظت تستوسترون بزاقی بازیکنان نسبت به سطح پایه با افزایش معنی‏داری همراه بود (000/0 p=) ولی در مورد iga نتایج متفاوت بود به طوری که بعد از مسابقه، غلظت iga بزاقی بازیکنان نسبت به سطح پایه افزایش معنی‏داری نداشت، بدین صورت که غلظت iga بزاقی در طول نیمه اول کاهش یافت ، در طول نیمه دوم افزایش یافت و در بین دو نیمه نیز، در پایین‏ترین حد خود قرار داشت. نتیجه گیری: با توجه به تحقیق صورت گرفته مشخص شد که رقابت رسمی فوتسال می‏تواند منجر به افزایش معنی‏دار غلظت کورتیزول و تستوسترون در بازیکنان مرد شود در حالی که این شرایط برای iga رقم نمی‏خورد.

چکیده: زمینه و هدف: پروتئین واکنشی - سی و اینتر لوکین شش از فاکتور های التهابی می باشند که درارتباط با بیماری های قلبی عروقی می باشند و مقادیر آن در افراد چاق نسبت به افراد با وزن نرمال ، بالاتر می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر حاد یک جلسه فعالیت هوازی ومقاومتی بر پروتئین واکشی - سی و اینتر لوکین- 6 در مردان چاق غیر فعال می باشد. روش: به همین منظور12 مرد غیر فعال با میانگین سنی 09/3±18/32 سال، وزن 80/7±64/99 کیلو گرم و قد 179/5±73/175 سانتی متر به صورت داوطلبانه گزینش شدند و به طور تصادفی در سه گروه جای گرفتند و در سه جلسه جداگانه با فاصله زمانی 7 روز تمرین روی دوچرخ کارسنج با شدت 55-60 درصد ضربان قلب بیشینه، تمرینات مقاومتی با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه و جلسه استراحت را انجام دادند. نمونه های خونی پش و بلافاصله و یک ساعت پس از تمرین از ورید بازویی دست چپ گرفته شد و پس از سانتریفیوژ برای انجام مراحل بعدی به آزمایشگاه برده شد. نتایج تحقیق: نتایج تحقیق نشان داد که یک جلسه فعالیت هوازی و مقاومتی هیچ اثر حاد معناداری بر مقادیر پروتئین واکنشی-سی و اینتر لوکین- 6 و برخی لیپید های سرم در مردان چاق غیر فعال نداشت. بحث ونتیجه گیری: از نتایج این تحقیق می توان این طور جمع بندی کرد که برای بروز پاسخ های التهابی شدت تمرین را باید افزایش داد و همچنین شدت تمرین نسبت به نوع تمرین نقش مهم تری در بروز پاسخ های التهابی پس از تمرین دارد. کلید واژه: پروتئین واکنشی- سی، اینتر لوکین-شش، فعالیت هوازی، فعالیت مقاومتی، مردان چاق غیر فعال