این تحقیق برای بررسی اثر اسید های چرب n-3 و n-6 بر روی صفات تولیدی، خصوصیات لاشه و مورفولوژی روده کوچک در جوجه های گوشتی طراحی شد. در این تحقیق از 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار استفاده گردید. تیمار های آزمایشی عبارت بودند از 1- جیره بدون روغن (شاهد)، 2- جیره حاوی 7% روغن سویا، 3- جیره حاوی7% روغن ماهی، 4- جیره حاوی 5/3%روغن ماهی +5/3%روغن سویا و 5- جیره حاوی تا 10% روغن نخلبه عنوان یک چربی اشباع. جیره های آزمایشی بجز تیمار شاهد بدون روغن، هم انرژی و هم ازت بودند. جیره های آزمایشی در طول دوره رشد و پایانی به صورت آزاد در اختیار جوجه ها قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که استفاده از روغن ماهی در سطح 7% در هر دو دوره رشد و پایانی عملکرد و در نهایت وزن نهایی و وزن کشتار را به صورت معنی داری کاهش داد. همچنین این سطح توانست چربی گوشت ران را افزایش دهد ولی بر روی چربی گوشت سینه بی تاثیر بود. در تحقیق حاضر جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی روغن ماهی ارتفاع پرز و عمق کریپت کمتر و تعداد سلول گابلت بیشتری نسبت به گروه شاهد داشتند.

چکیده: به منظور ارزیابی اثرات سینبیوتیکی پروبیوتیک لاکتوباسیلوسی (پریمالاک) و پری‎بیوتیک مشتق از قارچ آسپرژیلوس (فرماکتو) بر مورفولوژی روده کوچک و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در جوجه‎های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 256 قطعه جوجه گوشتی سویه تجارتی راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی اجرا شد. چهار جیره آزمایشی شامل جیره حاوی آنتی‎بیوتیک آویلامایسین (جیره شاهد)، جیره حاوی پروبیوتیک، جیره حاوی پری‎بیوتیک و جیره حاوی پروبیوتیک + پری بیوتیک در چهار تکرار و به تعداد 16 قطعه جوجه در هر تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. مصرف خوراک و افزایش وزن به‎صورت هفتگی اندازه‎گیری شد. برای تعیین قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی از روز 25 ام دوره پرورش جیره ها ی حاوی 3/0 درصد اکسید کروم در اختیار جوجه ها قرار گرفت و در روز 28 دوره پرورش از هر تکرار 2 قطعه پرنده کشتار و محتویات ایلئومی آن ها جمع‎آوری شد. در روز کشتار علاوه بر اندازه‎گیری صفات لاشه برای تعیین شاخص‎های مورفومتری، نمونه بافتی تهیه شد. استفاده از آویلامایسین در جیره باعث افزایش معنی دار مصرف خوراک، افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل غذایی شد (01/0p<). اثر معنی داری از لحاظ آماری بین تیمارهای مختلف بر ph محتویات سنگدان و سکوم مشاهده نشد. استفاده از پریمالاک و فرماکتو و ترکیب این‎دو در جیره باعث کاهش میزان کلسترول و ldl-کلسترول و افزایش hdl-کلسترول سرم خون جوجه‎های گوشتی گردید (05/0p<). در این مطالعه استفاده از آنتی‎بیوتیک آویلامایسین باعث افزایش قابلیت هضم انرژی خام شد (05/0p<). استفاده از آویلامایسین باعث باعث افزایش معنی‎دار ارتفاع ویلی نسبت به پریمالاک و فرماکتو و افزایش عمق کریپت نسبت به فرماکتو و ترکیب پریمالاک و فرماکتو شد (01/0p<). به طور کلی استفاده از پریمالاک و فرماکتو و یا ترکیب این‎دو در جیره می‎تواند باعث کاهش کلسترول سرم خون شود. همچنین آویلامایسین با تأثیر بر مورفولوژی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی می‎تواند به بهبود عملکرد رشد جوجه‎های گوشتی کمک نماید.

به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف اسانس میخک بر مورفولوژی روده کوچک و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در جوجه‎های گوشتی آزمایشی با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه تجارتی راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی اجرا شد. چهار جیره آزمایشی شامل جیره حاوی آویلامایسین و جیره های حاوی سطوح به ترتیب 150، 300 و 450 قسمت در میلیون اسانس میخک در چهار تکرار و به تعداد 20 قطعه جوجه در هر تکرار مورد مطالعه قرار گرفتند. مصرف خوراک و افزایش وزن به‎صورت هفتگی اندازه‎گیری شد. برای تعیین قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی از روز 25 ام دوره پرورش جیره ها ی حاوی 3/0 درصد اکسید کروم در اختیار جوجه ها قرار گرفت و در روز 28 دوره پرورش از هر تکرار 2 قطعه پرنده کشتار و محتویات ایلئومی آن ها جمع‎آوری شد. در روز کشتار علاوه بر اندازه‎گیری صفات لاشه برای تعیین شاخص‎های مورفومتری، نمونه بافتی تهیه شد. مطابق نتایج استفاده از آویلامایسین در جیره باعث افزایش معنی دار مصرف خوراک، افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل غذایی شد (05/0<p). استفاده از اسانس میخک باعث کاهش میزان کلسترول و تری گلیسرید سرم خون جوجه های گوشتی شد (05/0<p). سطوح 150 و ppm 450 اسانس میخک باعث کاهش معنی دارغلظت ldl سرم شد(05/0<p). همچنین سطوح مذکور باعث افزایش معنی دار غلظت hdl کلسترول شد(05/0<p). استفاده آویلامایسن باعث افزایش معنی‎دار قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی (05/0<p). استفاده از اسانس میخک باعث افزایش معنی‎دار ارتفاع ویلی نسبت به گروه شاهد شد. به طور کلی آویلاماِسن در جیره می‎تواند با تأثیر بر افزایش قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی به بهبود عملکرد رشد جوجه‎های گوشتی بینجامد.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر فیتاز میکروبی و پلی اتیلن گلیکول در جیره حاوی سورگوم بر عملکرد، استفاده از مواد مغذی و ریخت سنجی روده جوجه های گوشتی طراحی گردید. برای این منظور، از 400 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 استفاده شد که بصورت تصادفی به 5 تیمار و 4 تکرار (20 قطعه در هر تکرار) اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره حاوی ذرت بدون افزودنی (شاهد)، جیره سورگوم بدون افزودنی، جیره سورگوم مکمل شده با فیتاز ، جیره سورگوم مکمل شده با پلی اتیلن-گلیکول و جیره سورگوم مکمل شده با فیتاز و پلی اتیلن گلیکول که طی یک دوره آزمایشی 42 روزه به پرندگان تغذیه شدند. در سن 24 روزگی، دو قطعه پرنده (یک نر و یک ماده) بصورت تصادفی از هر تکرار انتخاب و کشتار شد تا قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی، خاکستر استخوان درشت نی و ویژگی های لاشه مورد بررسی قرار گیرد. مطابق نتایج، در دوره 42-0 روزگی، مواد افزودنی باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل جوجه های تغذیه شده با جیره های حاوی سورگوم شد (01/0p<). قابلیت هضم ایلئومی ماده خشک، ماده آلی و انرژی جیره حاوی سورگوم فاقد افزودنی در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت (01/0p<). مکمل کردن جیره های حاوی سورگوم با فیتاز و پلی اتیلن گلیکول و یا هر دو آنها قابلیت هضم ایلئومی ماده خشک، ماده آلی و چربی را بهبود بخشید (01/0p<). استفاده توام از فیتاز و پلی اتیلن گلیکول در جیره های بر پایه سورگوم سطح ویلی را افزایش داد (001/0p<). به کار بردن فیتاز در جیره های بر پایه سورگوم باعش افزایش قوام گوشت سینه و ران جوجه های گوشتی شد (001/0p<). اضافه کردن فیتاز و پلی اتیلن گلیکول و یا هر دو آنها باهم در جیره های حاوی سورگوم درصد خاکستر استخوان درشت نی را افزایش داد (01/0p<). بر طبق این یافته ها، سورگوم به خوبی می تواند جایگزین ذرت جیره جوجه های گوشتی شده و قوام گوشت تولیدی را افزایش دهد. همچنین، مکمل کردن جیره های حاوی سورگوم با فیتاز، پلی اتیلن گلیکول و مخلوط آنها به اثرات مفید روی عملکرد رشد و قابلیت هضم مواد مغذی منجر می شود.

مطالعه حاضر به منظور بررسی اقتصادی و عملکردی جیره¬های سنتی مورد استفاده در تغذیه بره¬های پرواری مغانی در استان اردبیل طراحی گردید. این آزمایش با استفاده از 12 رأس بره نر مغانی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 جیره آزمایشی به مدت 2 ماه انجام گردید. در این پژوهش جیره¬های غذایی که دامداران استان به صورت سنتی از آنها در تغذیه بره¬های پرواری استفاده می¬کنند با یک جیره غذایی متوازن ارزیابی شدند. جیره¬های غذایی شامل 1) جیره غذایی یونجه و جو با نسبت 2 به 1، 2) کشت مخلوط ماشک-جو ، 3) جیره غذایی تنظیم شده توسط نرم افزار cncps گوسفندی (version 1.0.20) شامل یونجه و کنسانتره با نسبت 2 به 1 بود. مصرف ماده خشک بره¬ها در طول دوره آزمایشی تحت تاثیر جیره¬ها قرار نگرفت با این حال، افزایش وزن روزانه بره¬های تغذیه شده با جیره 3 نسبت به بره¬های تغذیه شده با جیره 1 و 2 تفاوت معنی¬داری را نشان داد (05/0>p). جیره های آزمایشی اثر معنی¬داری بر غلظت گلوکز خون داشتند (05/0>p) بطوریکه بیشترین غلظت گلوکز مربوط به بره¬های تغذیه شده با جیره 3 بود. تفاوت معنی¬داری در مقادیر غلظت اوره، کلسترول، تری¬گلیسیرید، پروتئین کل و آلبومین سرم خون بره¬های تغذیه شده با جیره¬های آزمایشی وجود نداشت. بیشترین ضریب تبدیل غذایی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی ، مربوط به بره¬های تغذیه شده با جیره 3 بود. هزینه تولید هر کیلوگرم وزن زنده و سود خالص حاصل از تولید هر کیلوگرم وزن زنده در هر گروه اختلاف معنی¬داری را نشان داد (05/0>p) بطوریکه جیره های 2 و 3 به ترتیب کم هزینه¬ترین و پر هزینه¬ترین جیره¬ها در این آزمایش بودند. اگرچه عملکرد اقتصادی جیره¬های شماره 1 و 3 تفاوت معنی¬داری با یکدیگر نداشتند ولی با توجه به عملکرد پرواری بهتر جیره 3، می¬توان چنین پیشنهاد کرد که کشاورزان با استفاده از پتانسیل گیاهی منطقه و نیز با استاندارد کردن اجزای جیره بر اساس جداول احتیاجات غذایی می¬توانند بهترین عملکرد را با کمترین هزینه داشته باشند. نتایج بدست آمده نشان می¬دهد که استفاده از جیره¬های تنظیم شده در تغذیه بره¬های نر پرواری مغانی می¬تواند به بهبود عملکرد این دام¬ها منجر شود و تغذیه جیره¬های سنتی هدرروی پتانسیل تولیدی را در پی دارد.

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی تاثیر مصرف پوسته جو به عنوان منبع فیبری، برعملکردرشد، خصوصیات لاشه، ریخت شناسی روده باریک و قابلیت هضم مواد مغذی، درجوجه های گوشتی طراحی واجرا شد. برای این منظور از 200 قطعه جوجه مخلوط دوجنس راس) 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد که جوجه ها بصورت تصادفی در 5 تیمار و با 4 تکرار (10پرنده در هرتکرار) اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد (فاقد پوسته جو)، جیره حاوی 0/75% پوسته آسیاب و الک شده جو با اندازه زیر 1 میلی متر یا bfl ، جیره ای حاوی 0/75 % پوسته آسیاب و الک شده جو با اندازه اندازه 2- 1میلی متر یا bcl، جیره حاوی 1/5% پوسته آسیاب و الک شده جو با اندازه کمتر از 1 میلی متر یا bfh، جیره حاوی 1/5% پوسته آسیاب و الک شده جو با اندازه 2- 1میلی متر یا bch. که طی 42 روز به پرندگان تغذیه و نتایج بررسی شد. براساس نتایج، طی دوره آزمایشی، مصرف پوسته جو تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی، راندمان لاشه، نسبت وزن سینه، وزن ران، وزن سنگدان، به وزن زنده پرنده ها نداشت(0/05 <p). اثر استفاده ازپوسته جو بر روی نسبت وزن چربی محوطه شکمی به وزن زنده معنی دار نشد(0/05 <p) و مصرف پوسته جو باعث افزایش معنی دار افزایش وزن پایان دوره رشد و وزن براساس روز- مرغ ، نسبت وزن کبد به وزن زنده شد (05/0p <) و نسبت طول روده به وزن زنده (0/05 p <) را بهبود بخشید. درتمامی دوره ها پائین ترین قیمت تمام شده هرکیلومرغ از تیمار bchبدست آمد. استفاده از پوسته جو باعث افزایش معنی دار تعداد سلولهای گابلت ژوژنوم بجز تیمار bfh و نیز ایلئوم و دودنوم ،و ضخامت اپیتلیوم درژوژنوم و دودنوم بجز bfh و bclو نیز کاهش عمق کریپت ژوژنوم بوسیله تیمار bfh درمقایسه با تیمار شاهد و bfl و نسبت عمق کریپت به ارتفاع ویلی د رمقایسه با تیمار شاهد شد (0/05 p<) و بر روی پارامترهای مربوط به ضخامت اپیتلیوم، عمق کریپت و نسبت عمق به ارتفاع ویلی در ایلئوم اثرمعنی داری نداشت (05/0 <p). بهترین قابلیت هضم ماده خشک مربوط به تیمار bch بود (0/05 p<). استفاده ازپوسته جو قابلیت هضم خاکستر را بطور معنی داری افزایش داد (0/05 p<)که اثرآن جدا از اثرجیره شاهد (فاقد پوسته جو) بود و اثر پوسته جو بر روی قابلیت هضم چربی و پروتئین خام معنی دار نبود(0/05 <p).

برای بررسی اثر سطح و اندازه ذرات پوسته برنج به عنوان منبع فیبر بر روی عملکرد رشد، بازده لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه گوشتی از 200 قطعه جوجه یکروزه راس (308) در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 5 تیمار، 4 تکرار و10پرنده درهر تکرار استفاده شد جیره ها شامل جیره شاهد فاقد پوسته برنج و چهار جیره دیگر حاوی 0/75و1/5درصد پوسته برنج با اندازه ذرات کمتراز یک یا بین یک الی دو میلی متربود. مقدارخوراک مصرفی، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک درطی دوره های رشد و پایانی و مورفولوژی روده کوچک و خصوصیات لاشه درآخر دوره آزمایش اندازه گیری شد. جیره های حاوی پوسته برنج تاثیر معنی داری بر عملکرد رشد دردوره رشد وکل دوره پرورش داشت (p<0/05). بطوریکه جیره دارای 1/5درصد پوسته برنج با اندازه ذرات بین 1تا 2میلی متر(r.b.h) دردوره رشد دارای بیشترین مقدار افزایش وزن روزانه وکمترین ضریب تبدیل و جیره دارای 0/75درصد ماده آزمایشی با اندازه ذرات بین 1تا 2میلی متر(r.b.l) دارای بیشترین افزایش وزن روزانه وکمترین ضریب تبدیل درکل دوره بودند (p<0/05).کمترین افزایش وزن وخوراک مصرفی روزانه دردوره های پایانی وکل دوره پرورش مربوط به گروه شاهد (گروه مصرف کننده جیره فاقد پوسته) و بیشترین مقدار مصرف خوراک وضریب تبدیل غذای درکل دوره درگروه دارای 0/75درصدپوسته برنج با اندازه ذرات کمتر از1میلی متر(r.s.l) مشاهده شد.استفاده از پوسته برنج تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه نداشت (p<0/05) امابهترین راندمان لاشه(نسبت وزن لاشه به وزن زنده) مربوط به گروه مصرف کننده جیره r.b.l و نیز کمترین مقدارمربوط به گروه مصرف کننده جیره کنترل بود. همچنین غلظت فیبر بر نسبت وزن کبد به وزن زنده موثربوده است (p<0/05) بگونه ای که گروه مصرف کننده جیره ی r.s.l کمترین نسبت وجیره شاهد بیشترین نسبت را داشتند جیره r.s.l کمترین نسبت چربی محوطه بطنی و طول روده باریک نسبت به وزن زنده را داشتند. بطور کلی بهترین نتایج با استفاده جیره r.b.l بدست آمد. در 42 روزگی پس از کشتار از بخشهای دودنوم، ژژنوم و ایلئوم 5 پرنده از هر گروه نمونه هایی به اندازه یک سانتی متر برداشته وجهت تهیه اسلاید به آزمایشگاه ارسال گردیدند. پوسته برنج باعث کاهش ارتفاع ویلی نسبت به گروه شاهد در بخشهای دودنوم و ژژنوم شد(p<0/01). امادر دودنوم ارتفاع ویلی درگروه مصرف کننده جیره r.b.h بالاتر از سایر گروههای مصرف کننده ماده آزمایشی بود. در دوددنوم بیشترین وکمترین تعداد سلول گابلت در هر100 میکرومتر مربع بافت به ترتیب درگروه شاهد وتیمارr.b.hه (p<0/01) مشاهده شد. در ژژنوم و ایلئوم وضعیت کمی متفاوت بود بطوریکه بیشترین تعداد سلول گابلت در تیمار r.s.l وکمترین تعداد درگروه شاهد بود(p<0/05) در دودنوم بالاترین عمق کریپت در تیمار r.b.hوکمترین عمق درتیمار شاهد مشاهده شد (p<0/01). در ژژنوم بزرگترین نسبت بین عمق کریپت و ارتفاع ویلی درگروههای مصرف کننده تیمارهای r.b.h یا r.b.l بالاتر از گروه شاهد بود. بنابر نتایج تحقیق استفاده از پوسته برنج صرف نظراز سطح مصرف و اندازه ذرات، باعث تضعیف صفات مورفولوژیکی روده در جوجه ها گردید.