مریم زکیان گلوگاهی abbas moradan
تمایل به ارزیابی جایگزین و تعویض آن با آزمون سنتی مداد و کاغذ در سالهای اخیر افزایش یافته است. اکثر زبان آموزان در کلاس های زبان از نمره نهایی که استاد تعیین میکند ناراضی اند. این تحقیق جهت بررسی ارزیابی در کلاس های زبان انگلیسی به هدف رضایتمندی زبان آموزان از نمره هایشان انجام گرفته است که در آن نمرات ارائه شده توسط سه گروه ارزیاب (ارزیابی خود دانشجو، همسالان واستاد) در مهارت های تولید (تکلم و نگارش) مقایسه شده اند. این مطالعه با 50 دانشجوی سطح بالای متوسط در دانشگاه سمنان انجام شده است. یک پرسشنامه باز در ابتدا و یک پرسشنامه بسته در انتهای تحقیق به هف مقایسه نگرش فراگیرندگان نسبت به دخیل شدن خودشان در ارزیابی استفاده شد. از آنجائیکه آنها برای ارزیابی خود و همسالانشان نه دانش کافی داشته و نه با معیارهای متخصصین در ارزیابی تکلم و نگارش آشنا بودند،زبان آموزان ارزیاب چندین جلسه قبل از فعالیت ارزیابی تحت تعلیم قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که وقتی معیارهای ارزیابی کاملا تعیین شده اند و دانشجویان برای ارزیابی خود و همسالان به اندازه کافی آموزش دیده اند،رابطه همبستگی زیادی بین ارزیابی خود،همسالان و استاد از طریق فرمول ضریب همبستگی پیرسون پروداکت قابل اندازه گیری است. نمره نهایی نوعی توافق دو جانبه بین استاد و دانشجو محسوب می شود. همچنین ارزیابی خود و همسالان ظرفیت تامل زبان آموزان را در مورد خودشان بالا برده و به این شیوه انگیزه را افزایش می دهد. جایگزینی ارزیابی دانشجو- محوری با استاد- محوری مسئولیت سنگین ارزیابی را از دوش استاد بر می دارد. بنابراین، بار نمره دادن کم شده و استاد زمان بیشتری برای تقویت تدریس خود می یابد.
