به منظور بررسی اثر ترکیب های مختلف کشت مخلوط زیره سبز و نخود زراعی بر خصوصیات کمی گونه ها و ویژگی-های کیفی زیره سبز، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی به اجرا درآمد. آزمایش بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اصلی آرایش خطوط کاشت در دو سطح که بصورت متناوب d11:1 (زیره : نخود) و d2 1:2 (زیره : نخود) و فاکتور فرعی نسبت تراکم های مختلف دو گیاه زیره سبز و نخود در 6 سطح به ترتیب به صورت کشت خالص زیره سبزp1 (100% زیره سبز)، p2(50% زیره سبز +50% نخود)، p3 (60% زیره سبز + 40% نخود)، p4(80% زیره سبز + 20% نخود)، p5(100% زیره سبز + 20% نخود) و کشت خالص نخود p6 (100% نخود) در کرتهای فرعی اجرا شد. تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول در تیمار خالص زیره سبز در مقایسه با کشت مخلوط زیره سبز و نخود بالاترین مقادیر را دارا بود، اما در در تیمارهای کشت مخلوط با افزایش تراکم، این مقادیر افزایش یافت. در گیاه نخود نیز تمام شاخص های رشدی در تیمار خالص آن بیشتر بود و با افزایش تراکم زیره در کشت مخلوط این شاخص-ها کاهش یافت. نتایج آزمایش نشان داد که در بین تیمارهای مختلف کشت مخلوط، ترکیب d1p2: (50% زیره سبز : 50% نخود)از نظر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت برتر است. بیشترین درصد نیتروژن گیاه زیره سبز مربوط به ترکیب d2p4:(60%زیره و40% نخود)بود.تفاوت معنی داری در میزان اسانس زیره سبز بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد ولی ترکیبهای مختلف کشت مخلوط نسبت به خالص بیشترین میزان اسانس را دارا بودند. بیشترین عملکرد اسانس در بین تیمارهای کشت مخلوط مربوط به ترکیبd2p2 (50% زیره : 50% نخود) بود. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین (23/1)ler ، مربوط به تیمار کشت d2p2 (50% زیره سبز : 50% نخود) و کمترین آن (90/0) مربوط به تیمار d1p4( 80% زیره سبز: 20% نخود) بود.

ازآنجاکه تولیدوتکثیرگیاهان داروئی درسیستم های کشاورزی سازگاربامحیط زیست ازاولویت خاصی برخوردارمی باشد ، آزمایشی درسال زراعی 92-1391درمزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد، به صورت طرح کرت های خردشده درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با3تکرارو8تیمارانجام شد فاکتورکرت اصلی دردوسطح شامل مصرف بقایای جو وعدم مصرف آن وفاکتورهای کرت فرعی درچهارسطح عبارت بودند از : (1) شاهد (بدون تیمارکودی)، (2) کودکمپوست ( 4 تن در هکتار)، (3) کودگاوی (20 تن در هکتار)، (4) مایکوریزای آغشته به خاک (70کیلوگرم درهکتار) . برخی صفات موردمطالعه دراین آزمایش عبارتنداز ارتفاع گیاه ، تعدادشاخه ، وزن هزاردانه ، عملکردبیولوژیک ، عملکردبذر، درصدروغن بذر واسانس گل بود. نتایج نشان دادکه بیشترین عملکردخشک گل (1150کیلوگرم درهکتار) ، عملکردبیولوژیک (6000کیلوگرم درهکتار) ، عملکرداسانس گل (12/2) ،عملکردبذر (2100کیلوگرم درهکتار) ، درصدروغن بذر (20/17درصد) وعملکردروغن بذر (300کیلوگرم درهکتار) ، درتیمارکودگاوی به دست آمد . وزن هزاردانه ودرصداسانس ودرصدعصاره تحت تأثیرتیمارهای مورداستفاده قرارنگرفتند. نتایج حاکی ازآن بودکه کودهای آلی وبیولوژیک براکثرصفات دارای اثرمثبتی بودند وتیمارهای حاوی بقایای جو دارای اثرمنفی برصفات بودند.

چکیده به منظور بررسی اثر الگوهای مختلف کشت بر شاخص های رقابتی و اقتصادی کشت مخلوط زیره سبز و نخود آزمایشی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 7 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 92-91 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آرایش های مختلف کشت مخلوط زیره : نخود به ترتیب با نسبت های ردیف 1:0کشت خالص زیره سبز و 0:1 کشت خالص نخود به عنوان شاهد و نسبت 1:1، 3:1، 3:3، 4:2، 5:2 در نظر گرفته شدند. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش، عملکرد دانه و بیولوژیک زیره سبز در کشت خالص بیشتر از کشت مخلوط بود. شاخص برداشت نیز در بیشتر آرایش های کشت مخلوط با کشت خالص اختلاف معنی داری نشان نداد که به نظر می رسد کشت مخلوط در بیشتر آرایش های کاشت به اندازه کشت خالص سودمند بوده است. اثر آرایش های مختلف کاشت بر تعداد شاخه جانبی، تعداد چتر در بوته و وزن هزار دانه زیره سبز معنی دار نبود. کشت مخلوط در نخود نیز منجر به افزایش تعداد غلاف در بوته شد . نسبت برابری زمین در تمامی تیمارها برتری کشت مخلوط را نشان داد، و در نسبت کاشت 1:1 (زیره سبز و نخود) این شاخص با مقدار 60/1 دارای بیشترین مقدار بود(60 درصد افزایش نسبت به کشت خالص). همچنین از نظر ضریب ازدحام نسبی اکثر تیمار های کشت مخلوط دارای ضریب بیشتر از یک بودند که بیانگر سودمندی کشت مخلوط نسبت به تک کشتی است. از نظر سودمندی اقتصادی نیز تیمار c4p2 بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد.

چکیده ندارد.