شورای عالی امنیت ملی در نظام جمهوری اسلامی ایران دارای جایگاه قانون اساسی بوده لکن بر خلاف امریکا مجموعه قوانین و یا قانون مدون و مکتوبی در رابطه با وظایف و اختیارات خود ندارد.شورای امنیت ملی در نظام جمهوری اسلامی ایران به جهت ارتباط ناگسستنی میان مقوله ی امنیت ملی با بخشهای گوناگون سیاسی،اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و اطلاعاتی کشور،متشکل از افراد رده بالای حکومتی و مقامات عالی رتبه کشوری و لشگری می باشد این نهاد در ایران و سایر کشورها، عمدتاً به ریاست رئیس دولت اداره می شود. مصوبات شورای عالی امنیت ملی در ایران به جهت ولایت مطلقه ی مقام رهبری بر کلیه ی قوای حاکم در کشور،بدون تأیید فائقه ایشان لازم الاجرا نخواهد بود.همچنین تعیین سیاستهای دفاعی- امنیتی کشور از سوی شورای عالی امنیت ملی می بایست در چارچوب سیاستهای کلی تعیین شده از سوی مقام رهبری صورت گیرد. شورای عالی امنیت ملی در ایران و آمریکا صرفاً به عنوان یک نهاد اجرایی ،نظارتی و مشورتی تلقی می گردد و مصوبات و سیاستهای امنیتی متخذه از سوی آن ،واجد ارزش و اهمیت قانون اساسی نبوده و صرفاً مبین اصولی راهبردی در جهت تحقق اهداف متعالی امنیت ملی می باشد. این نهاد صلاحیت تقنین ابتدایی را دارا نبوده و تنها ملزم به اتخاذ تصمیمات موردی می باشد.