به منظور بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های نر پسته سه آزمایش مجزا به شرح ذیل به اجرا درآمد: در آزمایش اول، کیفیت دانه گرده 30 ژنوتیپ نر مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین درصد جوانه زنی در ژنوتیپ ms20 (49/96%) و کمترین آن در ژنوتیپ mk3 (25/56%) مشاهده شد. در آزمایش دوم، تنوع مورفولوژیکی 30 ژنوتیپ نر و 8 رقم ماده پسته با استفاده از 15 صفت مورفولوژیکی (4 صفت کیفی و 11 صفت کمی) براساس توصیف گر ipgri مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه همبستگی ساده صفات نشان داد که همبستگی های مثبت و منفی بین تعدادی از صفات وجود دارد، به طوری که وزن تر، طول و عرض جوانه گل همبستگی مثبتی با طول، عرض برگ و طول برگچه انتهایی داشت. روش تجزیه به عامل ها برای مشخص کردن صفات موثر و تعیین عامل های اصلی به کار برده شد. پنج گروه عاملی تشکیل شد و صفات با بار عاملی بالاتر از 6/0 به عنوان معنی دار منظور شدند که در مجموع 45/81 درصد از کل واریانس را توجیه نمودند. صفات مربوط به جوانه گل، 93/23 درصد از کل واریانس را در برگرفتند. تجزیه کلاستر بر اساس پنج عاملی، ارقام و ژنوتیپ ها را در فاصله تشابه 20 به چهار گروه اصلی تقسیم کرد. در آزمایش سوم، تنوع ژنتیکی 24 ژنوتیپ از بین ژنوتیپ های مذکور با استفاده از نشانگر rapd مورد بررسی قرار گرفت. 12 آغازگر مورد استفاده مجموعاً 65 قطعه dna را تکثیر کردند که از بین آن ها تعداد 48 قطعه چند شکل بودند. تجزیه کلاستر بر اساس ماتریس تشابه و به روش upgma بدست آمد. نتایج حاصل از ماتریس تشابه بیشترین شباهت را بین ژنوتیپ های mo12 و mja13؛ mgh23 و mf24؛ mgh23 و ms21؛ mj5 و mv11 و کمترین را بین ژنوتیپ های me27 و mv11؛ mgh23 و fo نشان داد. دندروگرام حاصله در حد تشابه 49/0 ژنوتیپ ها را در 5 گروه اصلی قرار داد. نتایج این آزمایش نشان داد که نشانگر rapd برای شناسایی ژنوتیپ های نر پسته مناسب است. در این پژوهش مشخص شد که ژنوتیپ های نر پسته دارای تنوع بالاتری نسبت به ژنوتیپ های ماده می باشند.

لباس پوشیدن سابقه ای به اندازه حیات انسان دارد و جز پیروان یکی از مکاتب فکری که بر لزوم برهنه زیستی پای می فشارند همه افراد به نوعی آن را تجربه می کنند. لباس , افزون بر حفظ انسان از سرما و گرماو یاری دادن وی در حفظ عفت و شرم , در آراستگی و زیبایی آدمی نیزنقش مهمی ایفا می کند و می توان آن را نشان دهنده گرایش اعتقادی فرد و وابستگی وی به فرهنگی خاص دانست . یکی از امتیازات انسان , در مقایسه با موجودات دیگر تهیه پوشش مناسب است.بر این اساس ,لباس پوشیدن جزئی از شئون انسانی است هر گاه ما بتوانیم تبدیل انسان جنگلی و غارنشین را به انسان متمدن امروزی مورد برسی قرار دهیم تا اندازه ای خواهیم توانست به چگونگی پوشاک او و علل تغییر فرم آن پی ببریم و این میسر نیست مگر به کمک علم مردم شناسی و باستان شناسی. پوشش زن و مرد ایرانی از جمله مسایلی است که از دوران باستان دارای اهمیت بوده زیرامردم ما حامل فرهنگی غنی و ریشه دار با آمیزه ای ازاعتقادات دینی ونگرش تاریخی هستند. .پوشش و لباس مبین تحولات یک جامعه و در عین حال بیانگر تفاوتهای فرهنگی،اعتقادی واقتصادی است که در میان اقشار آن جامعه وجود دارد. در پژوهش حاضر توجه بیشتر به تغییر و تحولات لباس زنان تهران از دوره قاجار تاکشف حجاب می باشد زیرا بررسی تاریخ به منظوراطلاع از تحولات لباس زنان نشان می دهد که ناصرالدین شاه قاجار ورضاخان پهلوی بیشترین تأثیر را بر این تغییر و تحول داشته اند . لباس زنان در تهران قدیم عبارت بود از: شلیته کوتاه یا بلند ، شلوار تنگ ، پیراهن کوتاه یقه بسته ، ویل نیم تنه ،چار قدو بیرون از خانه چاقچوروچادر می پوشیدند ، اما تعداد لباس زنان امروز تهران تحت تآثیر اشاعه فرهنگی،نمادگرایی وکارکرد نسبت به گذشته کم تر شده و شامل انواع بلوزودامن یا پیراهن ویا بلوزو شلواراست و برای بیرون رفتن از منزل موظف به حفظ حجاب شرعی هستند .اغلب زنان تهران در انتخاب نوع پوشش و لباس به شرایط آب و هوایی، باورها و اعتقادات دینی ، سطح اقتصادی وکارکرد متناسب توجه دارند. کلید واژه ها : پوشش ، لباس ، فرهنگ ، اعتقادات ،حجاب ، چادر ، پیراهن .

پژوهش حاضر، به منظور یافتن راهکار جدید و مناسب برای افزایش عمر پس از برداشت دو رقم توت فرنگی کاماروسا و پاروس سه آزمایش به صورت مجزا در نظر گرفته شد. آزمایش اول به صورت محلول پاشی قبل از برداشت پوتریسین (1 و 2 میلی مولار) و آب مقطر (شاهد) و آزمایش دوم به صورت محلول پاشی قبل از برداشت سالیسیلیک اسید (5/0 و 1 و 5/1 میلی مولار) و آب مقطر (شاهد) در دو مرحله تغییر رنگ میوه انجام شد. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار طراحی شد. میوه‎ های محلول پاشی شده حاصل از این دو آزمایش به مدت 11 روز در دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±90 درصد انبار شدند. در زمان برداشت و 11 روز انبارمانی ویژگی های مورد نظر اندازه گیری شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمارها اثرات معنی داری بر سفتی میوه های هر دو رقم داشتند به طوری که موثرترین تیمار جهت حفظ سفتی میوه در پایان دوره انبارمانی مربوط به سطح 2 میلی مولار پوتریسین (49/0 کیلوگرم نیرو) و 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید (39/0 کیلوگرم نیرو) بود و هم چنین کم ترین میزان کاهش وزن و فعالیت میکروبی مربوط به این تیمارها بود. سطح 2 میلی مولار پوتریسین و 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید بالاترین میزان شاخص های a*، l*، chroma پوست و رنگیزه آنتوسیانین را نشان دادند. میزان فعالیت ضد اکسیداسیونی و محتوای فنل کل رقم کاماروسا در مقایسه با رقم پاروس بالاتر بود. فرآیند رسیدن میوه های تیمار شده در هر دو رقم با تاخیر صورت گرفت. آزمایش سوم به صورت محلول پاشی قبل از برداشت سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) و سولفات پتاسیم (0، 05/0، 15/0 و 2/0 درصد) در دو مرحله انجام شد. نتایج نشان داد پس از 13 روز انبارمانی برهمکنش سالیسیلیک اسید 5/0 میلی مولار و سولفات پتاسیم 2/0 درصد به عنوان بهترین تیمار جهت حفظ سفتی میوه، تاخیر در کاهش وزن و فعالیت میکروبی برآورد شد. با گذشت زمان از میزان ترکیبات فنلی و فعالیت ضد اکسیداسیونی کاسته شد، در پایان زمان انبارمانی میزان ترکیبات فنل کل و فعالیت ضد اکسیداسیونی در میوه های تیمار شده با غلظت 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید به ترتیب به میزان 57/18 و 98/44 درصد نسبت به شاهد افزایش داشتند. تغییرات شاخص های مختلف رنگ، میزان مواد جامد محلول کل، اسید کل، اسید آسکوربیک و پ هاش در میوه های تیمار شده کند تر بود. میزان آنتوسیانین نیز در طی دوره انبارمانی کاهش یافت اما میوه های تیمار شده در پایان دوره انبارمانی میزان آنتوسیانین بالاتری داشتند. از طرف دیگر تیمار سولفات پتاسیم محتوای پتاسیم برگ، کلروفیل a، کلروفیل b، شاخص کارایی دستگاه فتوسنتزی (pi) و میزان fv/fm برگ را افزیش داد.

به منظور بررسی اثر قارچ میکوریز آربسکولار بر مقاومت به شوری پایه های پسته آزمایشی گلخانه ای در قالب کاملا تصادفی و بصورت فاکتوریل با سه فاکتور میکوریز در دو سطح (میکوریز و بدون میکوریز)، شوری آب آبیاری در چهار سطح (5/0شاهد، 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر) و پایه در سه سطح (سرخس، ابارقی و بنه باغی) به اجرا در آمد. بذر پایه های مورد استفاده در زمان کاشت توسط قارچ glomus mosseae مایه کوبی گردید و دانهال های بذر به مدت 150 روز قبل از آغاز تنش شوری در شرایط گلخانه رشد نمودند (دمای 5±32، میانگین رطوبت نسبی 30 درصد و شدت نور 10±50 کیلولوکس در میانه روز). گیاهان سپس به مدت 75 روز تحت تنش شوری قرار گرفتند. نتایج نشان داد شوری سبب کاهش وزن خشک برگ و ساقه، درصد رطوبت برگ، ساقه و ریشه، سطح برگ و نسبت سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل و کارتنوئیدها، مجموع قندهای محلول، ساکارز، فسفر و پتاسیم و افزایش درصد ریزش برگ، متیل گلی اکسالات، پرولین، گلایسین بتائین، سدیم و کلر شاخساره و ریشه، نسبت به شاهد گردید. استفاده از میکوریز آربسکولار در این تحقیق به طور قابل ملاحظه ای عملکرد گیاهان را در شرایط شوری نسبت به گیاهان بدون میکوریز افزایش داد. دانهال های میکوریزی از نظر پارامتر های مختلفی از جمله پارامتر های رویشی، روابط آبی و به ویژه جذب عناصر نسبت به دانهال های بدون میکوریز بهتر بودند. با افزایش سطح شوری از همزیستی میکوریز با دانهال های پسته کاسته شد. پایه های استفاده شده در این پژوهش واکنش های متفاوتی به تنش شوری داشتند. میزان کاهش وزن خشک پایه های بنه باغی، سرخس و ابارقی در سطح شوری 15 دسی زیمنس برمتر نسبت به شاهد به ترتیب 21، 33 و 40 درصد بود که می توان آن را به عنوان شاخصی از مقاومت این پایه ها نسبت به تنش شوری در نظر گرفت.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی یک توده بذری بنه باغی و ارزیابی دانهال ها به تنش شوری آزمایش های به شرح زیر صورت گرفت. در آزمایش اول به منظور بررسی تنوع مورفولوژیکی بین دانهال های بنه باغی تعداد 108 دانهال انتخاب و 19 صفت مورفولوژیکی (14 صفت کمی و 5 صفت کیفی) مورد ارزیابی قرار گرفت. صفت تعداد برگچه کل، تعداد برگچه در هر برگ، از صفات اصلی در تفکیک دانهال های بنه باغی بودند.نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری آب آبیاری پارامترهای رویشی، شاخص سبزینگی، فلورسانس کلروفیل، محتوای آب نسبی برگ و کارایی مصرف آب در واکنش به تنش شوری کاهش یافت. دانهال ها با گروه ارتفاعی کمتر از میانه با حفظ بیشتر محتوای نسب آب برگ، شاخص سبزینگی، غلظت بالای پتاسیم و کلسیم در شاخساره نسبت به گروه ارتفاعی بیش از میانه سازگاری بهتری به تنش شوری نشان دادند. تیمار شوری آب آبیاری سبب افزایش غلظت سدیم در اندام هوایی و ریشه در هر دو تیپ رشدی پسته و بنه با گروه ارتفاعی متفاوت شد.

تحمل به شوری یکی از مهم¬ترین عوامل موثر بر تولید محصولات کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک می¬باشد. تحمل به شوری در درختان میوه را می¬توان از طریق استفاده از پایه¬های متحمل به شوری افزایش داد. به¬منظور ارزیابی اثرات پایه بر مقاومت انار رقم گبری به شوری، براساس شاخص¬های رویشی و فیزیولوژیکی، گیاهان انار غیر¬پیوندی و پیوندی ”گبری“ روی پایه-های تب و لرز و ملس یزدی تحت تیمار شوری (0 و 70 میلی¬مولار کلرید سدیم و کلرید کلسیم) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش شاخص¬های رشدی در گیاهان غیر¬پیوندی و گیاهان پیوندی شد به¬طوری که کمترین کاهش رشد تحت تیمار شوری مربوط به گیاهان پیوندی بود، اگر¬چه بین پایه¬های مورد استفاده تفاوتی مشاهده نشد. هم¬چنین پایه¬های مورد استفاده در شرایط غیر¬تنش باعث کاهش رشد رویشی در پیوندک شدند که این کاهش رشد در پایه تب و لرز نسبت به پایه ملس یزدی مشهود¬تر بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که شوری میزان پرولین و قند محلول و کارتنوئید برگ را افزایش داد به¬طوری که کمترین میزان پرولین، قند محلول و کارتنوئید در گیاهان غیر¬پیوندی گبری مشاهده شد.

به¬منظور مطالعه تنوع مورفولوژیکی درون یک توده بذری پسته رقم بادامی ریز زرند و دانهال¬های حاصل از آن¬ها و بررسی تفاوت¬های مرتبط با جنسیت در واکنش¬های رشدی و فیزیولوژیکی این گیاهان در شرایط شوری، پژوهشی در قالب دو آزمایش جداگانه به¬اجرا درآمد. در آزمایش اول 20 صفت کمی و 5 صفت کیفی در 67 عدد خشک¬میوه بادامی ریز زرند، و دانهال های حاصل از کشت آن¬ها مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که تنوع درون توده¬ای بالایی در ژنوتیپ¬های مورد مطالعه وجود دارد. تجزیه به عامل¬ها مشخص کرد که مهم ترین صفات تفکیک¬کننده در این توده صفات مرتبط با ابعاد خشک¬میوه، مغز و قطر ساقه می¬باشند. همچنین نتایج نشان داد که همبستگی معنی¬دار و مثبتی بین برخی صفات بذور و دانهال¬های حاصل از آن¬ها وجود دارد. از نشانگر rapd و آغازگر اختصاصی تعیین جنسیت پسته (opo-08 945) به¬منظور تفکیک دانهال¬های نر و ماده استفاده شد.

اخیراً تحقیقات بسیاری در سطح جهان به منظور بهبود بهره وری تولید توت فرنگی در سیستم های هیدروپونیک انجام شده است. پرورش توت فرنگی تحت چنین شرایطی، امکان تولید خارج از فصل را فراهم کرده، مصرف آب را کاهش می دهد، استفاده از علف کش ها کم می شود، میوه را تمیز نگه می دارد، عملکرد و اندازه میوه را افزایش می دهد و باعث افزایش زودرسی و کیفیت میوه می شود. انواع مختلف بستر های آلی در واقع مهم ترین بخش بیش تر سیستم های تولید هیدروپونیک در باغبانی محسوب می شوند. لذا به منظور تعیین بستر کشت مناسب برای توت فرنگی رقم های سلوا و دیامنت، آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. این پژوهش دارای 2 فاکتور بستر کشت (کوکوپیت 70% + پرلیت 30%، لیف خرما 70% + پرلیت 30%، کاه 70% + پرلیت 30% و خاک اره 70% + پرلیت 30% ) و رقم (سلوا و دیامنت) بود. کشت گیاهان در کیسه های کشت 25 لیتری با تعداد 10 بوته در هر کیسه در بهمن ماه 1390 انجام گرفت. در این پژوهش ویژگی های رویشی از جمله تعداد برگ و ساقه رونده، طول دمبرگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، حجم ریشه و طول سیستم ریشه ای و ویژگی های زایشی چون تعداد گل آذین، تعداد میوه در بوته و عملکرد، ویژگی های کمی و کیفی میوه (وزن، طول و قطر میوه های اولیه و ثانویه، میزان ویتامین ث و پ هاش آب میوه)، عناصر غذایی اندام هوایی و ریشه (نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم، مس، روی، منگنز و آهن) و میزان رنگیزه های برگ (کلروفیل کل، a، b و کارتنوئیدها) اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیش ترین تعداد برگ، تعداد ساقه رونده و طول دمبرگ در بستر کوکوپیت با پرلیت بود. از طرفی بیش ترین میزان وزن تر، خشک و حجم ریشه در بستر خاک اره با پرلیت مشاهده شد. بیش ترین تعداد گل آذین، تعداد میوه و عملکرد و همچنین ویژگی های کمی و کیفی میوه در بستر کوکوپیت با پرلیت مشاهده شد. نتایج حاصل از اندازه گیری عناصر هم نشان داد که بیش ترین میزان فسفر و کلسیم اندام هوایی، منیزیم ریشه و اندام هوایی و روی ریشه در بستر کوکوپیت با پرلیت مشاهده شد و میزان کلروفیل کل برگ نیز در این بستر بالا بود. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد بستر کوکوپیت نسبت به سایر بسترهای مورد استفاده نتایج مطلوب تر و بهتری از خود نشان داد لذا می توان گفت که ویژگی های فیزیکی بستر اثر قابل توجهی بر رشد و توسعه ی ریشه توت فرنگی دارند. در واقع می توان نتیجه گرفت که چگونگی تهیه یک بستر کشت و ویژگی های یک بستر کشت از نظر فیزیکی و شیمیایی روی رشد ریشه و میزان جذب عناصر توسط توت فرنگی اثر گذار است که به دنبال آن رشد اندام هوایی و عملکرد تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

به¬منظور بررسی مقاومت چند ژنوتیپ پسته به تنش خشکی در مرحله جوانه¬زنی و رشد دانهالی، پژوهشی در قالب دو آزمایش جداگانه به اجرا درآمد. آزمایش اول در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت فاکتوریل با دو فاکتور خشکی (پلی¬اتیلن گلیکول peg) در چهار سطح (صفر، 5/0-، 1- و 2- مگاپاسکال) و ژنوتیپ در هفت سطح (ابارقی، بادامی¬ریز زرند، قزوینی، سرخس، بادامی و فندقی تربت و بادامی نی¬ریز) در مرحله جوانه¬زنی به مدت سه هفته انجام شد. بعد از جمع آوری بذور ژنوتیپ¬های مورد نظر، صفات فیزیکی بذر شامل وزن بذر، وزن مغز، قطر و طول بذر اندازه¬گیری شدند. نتایج نشان داد که تفاوت¬هایی از لحاظ ابعاد بذر در بین ژنوتیپ¬ها وجود دارد به¬طوری که ژنوتیپ بادامی نی¬ریز بیشترین و ژنوتیپ سرخس از کمترین صفات فیزیکی بذر برخوردار بودند. نتایج آزمایش جوانه¬زنی نشان داد پارامترهای درصد، سرعت و یکنواختی جوانه¬زنی با افزایش سطوح خشکی کاهش و میانگین زمان جوانه¬زنی با افزایش سطوح خشکی افزایش یافت. با این حال واکنش ژنوتیپ¬ها به تنش خشکی در مرحله¬ جوانه¬زنی متفاوت بود به¬طوری که ژنوتیپ ابارقی و بادامی به ترتیب با 62/67 و 60 درصد بیشترین و ژنوتیپ بادامی تربت با 5/29 درصد جوانه¬زنی کمترین درصد جوانه¬زنی را نشان دادند. در ادامه، بذور جوانه¬دار ژنوتیپ¬های مقاوم به خشکی بر مبنای جوانه¬زنی در دو سطح خشکی 1- و 2- مگاپاسکال شامل ژنوتیپ¬های ابارقی، بادامی¬ریز زرند، قزوینی و سرخس به شرایط هیدروپونیک در محیط کشت پرلایت منتقل و دانهال-های حاصل به مدت چهل روز با محلول کامل هوگلند تغذیه شدند. آزمایش دوم به منظور ارزیابی مقاومت به خشکی دانهال¬های حاصل از مرحله جوانه¬زنی در قالب طرح کاملاً تصادفی و بصورت فاکتوریل با دو فاکتور خشکی در چهار سطح (صفر، 5/0-، 1- و 2- مگاپاسکال) و ژنوتیپ در چهار سطح (ابارقی، بادامی¬ریز زرند، قزوینی و سرخس) با چهار تکرار به مدت سه ماه انجام گردید. نتایج نشان داد تنش خشکی سبب کاهش وزن خشک شاخساره، ریشه، سطح برگ، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل، کارتنوئید، فلورسانس کلروفیل، پروتئین¬های محلول و افزایش درصد ریزش برگ، پرولین، گلایسین بتائین، قندهای محلول، ساکارز، ترکیبات فنلی، مالون¬ دی¬آلدهید و پراکسید هیدروژن نسبت به تیمار شاهد گردید. نتایج ضرایب همبستگی بین صفات فیزیکی بذر با صفات رویشی نشان داد که همبستگی معنی¬داری بین صفات فیزیکی بذر و با پارامترهای رویشی ژنوتیپ-های ابارقی، بادامی¬ریز و قزوینی وجود دارد به¬طوری که ژنوتیپ¬های با بذور سنگین¬تر وزن خشک ریشه و شاخساره بیشتری نشان دادند. بین صفات فیزیکی بذر و پارامترهای رویشی ژنوتیپ سرخس همبستگی معنی¬داری مشاهده نشد با توجه به بذر کوچکتر و رشد کمتر این ژنوتیپ در شرایط گلخانه این نتیجه قابل توجیه بود. ژنوتیپ بادامی¬ریز زرند با تجمع مواد و تنظیم کننده اسمزی بالاتر، بهبود روابط آبی و تولید وزن خشک بیشتر در شرایط تنش خشکی نسبت به سایر ژنوتیپ¬ها از مقاومت بالاتری به تنش برخوردار بود.

انار یکی از مهم ترین محصولات باغبانی جهت صادرات به بازارهای داخلی و خارجی است. متاسفانه، خشکسالی های پی در پی، کاهش کمی و کیفی آب های زیر زمینی، تنش های اقلیمی مانند سرمازدگی و آفتاب سوختگی، خسارت تعدادی از آفات و بیماری ها مانند کرم گلوگاه، کنه قرمز پاکوتاه، ترکیدگی و ناهنجاری"قهوه ای شدن آریل" که سبب کاهش کیفیت قسمت خوراکی انار شده است، به صورت یک مجموعه مرتبط انارستان های کشور را تهدید می کنند. با توجه به مطالب ذکر شده لازم است استراتژی های موثری جهت مقابله با این مشکلات و موانع در نظر گرفته شود، که می توان به شناسایی و گزینش ارقام مقاوم و تغییر رقم باغ به وسیله روش های مختلف تکثیر از جمله پیوند اشاره کرد لذا به منظور مطالعه ی اثر نوع پایه، پیوندک و برخی روش های چوپیوند و کوپیوند در تکثیر انار و دست یابی به بهترین روش پیوند انار، پنج آزمایش جدا گانه انجام شد. آزمایش اول و دوم در اسفند ماه 1391 و 1392 در گلخانه پژوهشی گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان و آزمایش سوم و چهارم در خرداد ماه و اسفند ماه 1392 در باغ انار واقع در شهرستان نی ریز، استان فارس انجام شد. آزمایش پنجم نیز به منظور بررسی تاثیر برخی مواد و عناصر در گیرایی پیوند در سال های 1391و1392در آزمایشگاه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان انجام شد.

چکیده ندارد.