هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف مایع منی بر اسپرم پوشش دار شده با زرده تخم مرغ و اسپرم اپیدیدیمی در شرایط بدون شوک سرمایی و شوک سرمایی بود. نمونه های انزالی به وسیله مهبل مصنوعی از 4 راس قوچ تالشی با میانگین وزن 3/2±50 کیلوگرم و سن 3 تا 5 سال جمع آوری شد. بعد از جمع آوری نمونه های انزالی، نمونه های پوشش دار شده جمع آوری شد. جهت تهیه نمونه های اپیدیدیمی بیضه های 3 راس قوچ توسط عمل جراحی و بی حسی موضعی جدا و جهت استخراج اسپرم به آزمایشگاه منتقل شدند.نمونه های پوشش دار شده و اپیدیدیمی پس از انتقال به آزمایشگاه و ارزیابی اولیه به صورت جداگانه تجمیع و به 3 بخش تقسیم شدند. سپس به هر بخش صفر، 50 و 100 درصد مایع منی افزوده شد. نمونه ها با رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ به گونه ای رقیق شدند که غلظت نهایی آنها 106×600 اسپرم در هر میلی لیتر شود. درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی (آزمایش تورم هایپواسموتیک) صفر، 12، 24 و 36 ساعت پس از ذخیره سازی در دمای 5 درجه سانتی گراد ارزیابی شد. تیمار صفر درصد مایع منی در نمونه های انزالی و اپیدیدیمی نسبت به سایر تیمارها درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی بالاتری داشت (05/0p<). در نمونه های انزالی درصد تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی در تیمارهای با سطوح مشابه مایع منی تفاوت معنی داری را در شرایط شوک سرما و بدون شوک سرما نشان ندادند (05/0p>). همجنین در نمونه های اپیدیدیمی درصد تحرک پیش رونده و سلامت غشای پلاسمایی در تیمارهای با سطوح مشابه مایع منی تفاوت معنی داری را در شرایط شوک سرما و بدون شوک سرما نشان ندادند (05/0p>). بنابراین کاهش مجاورت مایع منی با اسپرم سبب بهبود کیفیت اسپرم می شود و عامل اصلی کاهش کیفیت اسپرم در زمان ذخیره سازی، زمان مجاورت مایع منی با اسپرم است و تغییرات درجه حرارت در درجه دوم اهمیت قرار دارد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر اسید کاپروئیک بر منی ذخیره شده قوچ بصورت مایع و سرد بود. نمونه های انزالی از 5 رأس قوچ نژاد تالشی در 8 نوبت بوسیله واژن مصنوعی جمع آوری شد. در آزمایشگاه نمونه ها به 15 قسمت تقسیم شد و به هر قسمت به میزان صفر، 03125/0، 06250/0 درصد اسید کاپروئیک و صفر، 5، 10، 15، 20 درصد زرده تخم مرغ اضافه شد و به مدت 72 ساعت در دمای 5 درجه سلسیوس قرار داده شد. نتایج نشان داد که 03125/0 درصد اسید کاپروئیک اثر معنی داری بر تحرک اسپرم بصورت مایع داشت (05/0p<). اثر متقابل زرده تخم مرغ و اسید کاپروئیک معنی دار نبود (05/0p>). تیمار حاوی 03125/0 درصد اسید کاپروئیک + 15 درصد زرده تخم مرغ با میانگین 87/71 دارای بالاترین درصد تحرک پیش رونده بود (05/0p<). بالاترین میانگین از نظر زنده مانی و سلامت غشاء مربوط به تیمار 03125/0 درصد اسید کاپروئیک + 15 درصد زرده و 03125/0 درصد اسید کاپروئیک + 20 درصد زرده بود که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری را نشان دادند (05/0p<). بنابراین افزودن اسید کاپروئیک سبب بهبود در ماندگاری منی قوچ به صورت مایع در 5 درجه سلسیوس شد.

در این تحقیق تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد و سیستم ایمنی تعداد 200 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و تعداد 10 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار 1 به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمود. تیمارهای 2 و 3 به ترتیب از جیره های حاوی gr/kg1/0 پروبیوتیک پروتکسین و 8/0% اسید فرمیک و تیمار4 از جیره حاوی gr/kg1/0 پروبیوتیک پروتکسین و 8/0% اسید فرمیک بصورت مخلوط در دان استفاده کردند. نتایج نشان داد که مصرف هیچ یک از مواد آزمایشی برافزایش وزن زنده تاثیر معنی داری نداشت. اما در دوره های رشد و پایانی مصرف خوراک روزانه تحت تاثیر پروبیوتیک و اسید فرمیک نسبت به گروه شاهد کاهش یافت، کمترین میزان مصرف خوراک مربوط به تیمار پروبیوتیک بود که نسبت به تیمار شاهد تفاوت آن معنی دار بود(05/0p<). اما در کل دوره تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. کاهش خوراک مصرفی روزانه، باعث کاهش ضریب تبدیل غذایی و در نتیجه بهبود در عملکرد جوجه ها شد(05/0p<). مصرف پروتکسین و اسید فرمیک باعث افزایش ایمنی سلولی به تزریق فیتوهماگلوتنین و افزایش وزن بورس فابریسیوس و تیموس شد(05/0p<). همچنین پروتکسین باعث افزایش معنی داری در تیتر آنتی بادی anti-srbc کل شد (05/0p<). در حالی که بر تیتر igg و igm تاثیر معنی داری نداشت. مصرف اسید فرمیک در شاخص های ایمنی هومورال تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نشان نداد. این تحقیق نشان داد که پروتکسین باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک مصرفی از طریق کاهش مصرف خوراک و افزایش سیستم ایمنی سلولی و هومورال شد، اما اسید فرمیک تنها باعث بهبود ضریب تبدیل و سیستم ایمنی سلولی شد و نسبت به گروه شاهد تاثیر آن معنی دار بود و بر ایمنی هومورال تاثیر معنی داری نسبت به تیمار شاهد نداشت.

به منظور بررسی سطوح مختلف ال- گلوتامین به عنوان ماده افزودنی یا جایگزین بخشی از گلیسرول در روند انجماد اسپرم قوچ تالشی دو آزمایش انجام شد. انزال ها از 4 راس قوچ با میانگین وزن 5±55 کیلوگرم و سن 3-1.5 سال و به وسیله مهبل مصنوعی جمع آوری و پس از ارزیابی اولیه مخلوط شدند. در آزمایش اول نمونه های مخلوط شده به 5 قسمت مساوی تقسیم و به هر بخش مقادیر صفر،20،40،60 و80 میلی مول ال- گلوتامین اضافه شد. در آزمایش دوم نمونه ها به 9 قسمت مساوی تقسیم شدند و هر بخش با مقدار صفر، 40 و 80 میلی مول ال-گلوتامین و 3، 5 و 7 % گلیسرول رقیق شد و سپس با بخار نیتروژن مایع منجمد شدند. نمونه ها پس از یخ گشایی به مدت 6 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه شدند و ارزیابی اسپرم طی ساعات صفر، 3 و 6 انجام شد. در آزمایش اول تحرک پیش رونده، زنده مانی و سلامت غشای پلاسمایی اسپرم در تمام سطوح گلوتامین بیشتر از شاهد بود (0.05<p). پس از یخ گشایی بیشترین درصد تحرک پیش رونده (33.75 %)، زنده مانی (47.95 %) و سلامت غشای پلاسمایی (50.73 %) با استفاده از 80 میلی مول ال- گلوتامین بدست آمد. در آزمایش دوم 80 میلی مول گلوتامین و 7 % گلیسرول تفاوت معنی داری با تیمار های فاقد ال- گلوتامین داشت (0.05<p). تیمار 80 میلی مول ال- گلوتامین و 7 % گلیسرول بیشترین درصد تحرک پیش رونده (38.33 %)، زنده مانی (53.25 %) و سلامت غشای پلاسمایی (54.58 %) را نشان داد. بنابر این افزودن ال- گلوتامین سبب بهبود بقای انجمادی اسپرم قوچ می شود و مقدار 80 میلی مول ال- گلوتامین و 7% گلیسرول اثر حفاظتی بر اسپرم منجمد قوچ تالشی دارد.

به منظور تعیین اثر رقیق کننده های تریس و شیر پس چرخ، زرده تخم مرغ و روش سردکردن بر اسپرم پوشش دارشده دو آزمایش انجام شد. در آزمایش اول از رقیق کننده تریس و در آزمایش دوم از رقیق کننده شیر پس چرخ جهت رقیق کردن نمونه ها استفاده شد. در هر دو آزمایش منی از سه راس قوچ با استفاده از واژن مصنوعی متصل به لوله حاوی تریس- فروکتوز- 15% زرده تخم مرغ جمع آوری شد. نمونه ها تجمیع، سانتریفیوژ و مایع رویی حذف شد. رسوب رقیق شد و به دو بخش و هر بخش به پنج قسمت مساوی تقسیم شد و به هر قسمت صفر، 5، 10، 15 و 20% زرده تخم مرغ اضافه شد. نیمی از تیمارها به صورت تدریجی سرد شد و نیم دیگر در معرض شوک سرما قرار گرفت سپس نمونه ها به مدت 72 ساعت در دما °c5 ذخیره شد. تحرک پیش رونده اسپرم، سلامت غشا پلاسمایی، زنده مانی (هوخست بیس بنزامید 33258) و واکنش کلاهکی (آلکسافلور-488) در ساعت صفر، 24، 48 و 72 بررسی شد. نتایج نشان داد اثر متقابل رقیق کننده و زرده تخم مرغ بر تحرک پیش رونده، سلامت غشا پلاسمایی و کلاهکی معنی دار بود (05/0p?). در حضور 20% زرده تخم مرغ تحرک پیش-رونده اسپرم پوشش دارشده و سلامت غشا کلاهک در رقیق کننده تریس (004/2±750/59، 138/1±100/73، 05/0p?) بیشتر از رقیق کننده شیر پس چرخ (004/2±750/49، 138/1±725/69، 05/0p?) بود. در حضور %10 زرده تخم مرغ سلامت غشا پلاسمایی اسپرم در رقیق کننده شیر پس چرخ (391/1±375/73، 05/0p?) بیشتر از رقیق کننده تریس (391/1±800/64، 05/0p?) بود. بنابراین جهت ذخیره سازی اسپرم پوشش دارشده قوچ در دما °c5 استفاده از 20% زرده تخم مرغ و رقیق کننده تریس پیشنهاد می شود.

به منظور بررسی اثر اسانس دانه گشنیز بر عملکرد تولیدی، صفات لاشه و میکرو فلور روده از 280 قطعه جوجه یک روزه استفاده شد. روز هفتم جوجه¬ها به 7 گروه و هر گروه به 4 قسمت (تکرار) 10 قطعه¬ای تقسیم شدند. به آب آشامیدنی هر گروه مقدار صفر،50، 100، 150، mg/l 300 اسانس گشنیز، mg/l 50 امولسیون کننده، mg/l50 باسیتراسین اضافه شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی اندازه¬گیری شد. به منظور تعیین نسبت اجزای لاشه و جمع¬آوری محتویات ایلئوسکال، دو پرنده از هر گروه در روز 42 ذبح شد و سپس نمونه¬ها برای انجام آزمایش در دمای 20- ذخیره شد. تعداد پرگنه¬ها (cfu/g) باکتری¬های اشرشیاکلی، کلی¬فرم و لاکتوباسیلوس نمونه¬ها تعیین شد. نتایج نشان داد که اسانس دانه گشنیز تاثیر معنی¬داری بر عملکرد تولیدی نداشت (05/0p>). پرگنه لاکتوباسیلوس به دست آمده از تیمار100 و 150 میلی¬گرم اسانس گشنیز (به ترتیب 90/7 ،52/8) بیشتر از شاهد (1/6) بود (05/0p<) و سایر تیمارها با شاهد تفاوتی را نشان ندادند (05/0p>). تعداد پرگنه اشرشیا کلی به دست آمده از تیمار 100 و150 میلی¬گرم اسانس گشنیز (به ترتیب 36/5، 38/5 ) کمتر از شاهد (06/7) بود (05/0p<) و تیمار حاوی امولسیون کننده و شاهد از نظر تعداد پرگنه اشرشیا کلی تفاوتی را نشان ندادند (05/0p>). تعداد پرگنه کلی¬فرم به دست آمده از تیمار 100 ،150، 300 و باسیتراسین (به ترتیب35/6، 92/5، 68/6 و 12/6) کمتر از شاهد (07/8) بود (05/0p<) و تیمار حاوی امولسیون کننده و شاهد از نظر تعداد پرگنه کلی¬فرم تفاوتی را نشان ندادند (05/0p>). بنابراین اسانس دانه گشنیز بدون اثر بر عملکرد تولیدی سبب کاهش باکتری¬های کلی¬فرم و اشرشیاکلی و افزایش لاکتوباسیل روده جوجه¬های گوشتی شد.