پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی روش تفسیر تربیتی و روش تفسیر اجتماعی در دو تفسیر احسن الحدیث و نمونه سامان یافته است. برای انجام این مقایسه، پانزده موضوع تربیتی و پانزده موضوع اجتماعی انتخاب نمودیم، و برای هر موضوع آیاتی از قرآن را برگزیدیم. سرانجام، مقایسه میان مطالب دو تفسیر، ذیل آیات منتخب صورت گرفت. این مقایسه در دو بُعد محتوا و روش انجام گرفت. در بُعد روش، کوشش مولفان دو اثر را بر پایه ی سه شاخص أ. تکیه بر بافت آیات (خود متن)، ب. تکیه بر شأن نزول آیات (زمینه ی تاریخی متن)، و ج. تکیه بر گزارشهای تاریخی و روایات (داده های فرامتنی) مقایسه نمودیم. در بُعد محتوا، این مقایسه با تکیه بر سه شاخص، أ. میزان پوشش موضوع، ب. قابل فهم بودن مطالب برای مخاطب عام، و ج. آشنا بودن مطالب بیان شده با ذهن و زبان مخاطب صورت پذیرفت. مقایسه ی صورت گرفته نشان داد که تفسیر نمونه، چه در بُعد تربیتی و چه در بُعد اجتماعی، رویکردی جامع گرا و کل نگر به آیات دارد و ضمن پوشش وسیع تر ابعاد پیام آیات، به استخراج اصول و قواعدی کلی در حین تفسیر دست می زند؛ حال آنکه این وجه در تفسیر احسن الحدیث کمرنگتر به چشم می خورد. نیز در تفسیر نمونه بیش از تفسیر احسن الحدیث بر شأن نزول آیات تکیه شده بود. در مورد سایر شاخص ها اختلاف معناداری میان دو تفسیر مشاهده نشد.

رازداری که فضیلتی اخلاقی و رفتاری است، ابعاد گسترده ای دارد ،از طرفی مسائل اخلاقی در هر مکتبی از جایگاه والایی برخوردارند. در این پژوهش سعی شده است تادیدگاه اسلام(قرآن وحدیث)_بعنوان دین اخلاق_و روانشناسی_بعنوان علم رفتار شناسی_در خصوص جایگاه رازداری وابعاد آن به دست آید،همچنین با نگاهی جامع به آیات وروایات مرتبط با موضوع و تحلیل های رفتاری روانشناسی علاوه بر دستیابی به نظر جامع وکامل اسلام و روانشناسی نسبت به ابعاد مختلف موضوع،موارد تناقض و یا ابهام_با محوریت روایات_رفع گردد،همچنین نقش و اهمیت رازداری در روابط اجتماعی وعاقبت فرد وجامعه، آشکار گردد.با پژوهش انجام یافته، علاوه بر دستیابی به اهداف فوق ،همراه ساختن تحلیل های روانشناسی در کنار روایات، بالندگی معارف اسلامی را نشان داد وروشن نمود که عالی ترین و ژرف ترین اصول ونکات نسبت به موضوع اخلاقی رازداری در چهارده قرن پیش در کلام الهی و معصومین(علیهم السلام) متجلّی شده است و سخنان روانشناسان موی?دی بر آیات الهی و کلام معصومین(علیهم السلام) است.

پرسشگری و پاسخ دهی از منظر عقل و دین دارای اهمیت ویژه و انکارناپذیری است؛ آیات و احادیث همگی را به پرسشگری دعوت می کنند زیرا با پرسش، علم و ایمان رشد و رونق می یابد. دانشمندان اسلامی به نوبه خود در پاسخ دهی به سوالات و شبهات کوششهای فراوانی کرده و تألیفات گرانبهایی از خود به یادگار گذاشته اند؛ اما در غالب کتبی که در مورد پرسش و پاسخ نگاشته شده، به جمع آوری سوالات پرداخته شده و به موضوع روش پاسخ دهی کم تر اشاره شده است. در حالی که مسئله ای که از پرسش و پاسخ اهمیت بیش تری دارد «اهمیت روش شناسی پاسخ دهی» می باشد که به نظر نگارنده به آن توجه مناسبی نشده است. اگر به دنبال ارائه پاسخ صحیح، مناسب، قانع کننده و ... هستیم، باید روش پاسخ دهی، تکنیکها و اصول آن را بدانیم.

کیذ پایان وام : پسی صَ حاضر، تررسی ییژگی اَ ی وکاتی، میس بً ت مصاحف اتیتهکعه ی عثذالله تهمسع دً است، ت گ وً اٍی ک در پار اٌی از م اًرد ایه مصاحف را متفایت تا مصحف کی وًی وطان داد است.از ایه ری ترخی ازمستطرلان ی حتی مسلماوان تر ایه مثیا، ضث تحریف لرآن را مطرح کرد اٌوذ. در ایه پژی صَ پس از تررسی سیر گسارش اَی حذیثی ی تاریخی درتار ییژگی اَیی ک ت ایه دی مصحف وسثت داد ضذ ،ٌ ریضه گردیذ ک مصاحف صحات )ٍمصحف اتیتهکعه، عثذاللهته- مسع دً ی...(جیث ضخصی ی خص صًی داضت ی اختلاف م جً دً درآن، از و عً تفایت در وطک ی ل جُ ی مَچییه زیادات تفسیری ت دً ک صحات آن را جسء لرآن ومیداوست ی تر لرآن م جً دً ت عی اًن یحی وازل ضذ تر رس لً اکرم اتفاق وظر داضت اٍوذ. کلیذ یاز :ٌ 1

اخلاق در حرفه پرستاری نقش اساسی در حفظ وارتقای سلامت فرد وجامعه دارد .از آنجایی که پیامبر اسلام یکی از مهمترین فلسفه بعثت خودش را تکمیل مکارم اخلاق عنوان کرده و اسلام سلامتی انسان در حیطه های مختلف را بالاترین نعمت دانسته است، شایسته ولازم است در متون دینی چگونگی حفظ وارتقای این نعمت بزرگ الهی توسط پرستار ان، مورد بررسی و پژوهش قرارگرفته وتبیین شود . دراین نوشتارسعی شده ، اهمیت وجایگاه پرستار دراسلام تبیین شده ،اصول اخلاق وآداب آن در متون اسلامی تدوین ،آثاروپیامد های رعایت وعدم رعایت آن مکتوب شود. بابررسی آیات وروایات مشخص گردید،اصول اخلاق وآدابی وجود دارد که بطور مستقیم وغیر مستقیم مرتبط با این حرفه می باشد مانند: تقوا، صبر ،حلم ،رفق ومدارا،ایثار، عفت ،رازداری ،امید بخشی، احترام به اعتقادات بیمار ، توجه دادن به درمان باصدقه ، دعا . در بررسی رعایت این اصول یک سری آثار دنیوی مثبت برای بیمار و پرستار قابل ترسیم است .آثار بر بیمار مانند: اطمینان قلبی ، اعتماد، امنیت، بالا رفتن قدرت تحمل ومقابله بابیماری و تقویت روحیه ، می باشد.آثار برپرستارشامل، افزایش روزی وبرکات ،نبودن بن بست درحل مشکلات، قضاوت ،تصمیم وعملکرد صحیح می باشد.در رعایت اصول اخلاقی فوق توسط پرستار یک سری آثار اخروی برای پرستار وبیمار مانند : همنشینی ومحشور شدن با پیامبران ، پاک شدن گناهان واجر ی برابر مجاهد شهیدرا بدنبال خواهد داشت.اما عدم پایبندی به اصول بیان شده توسط پرستارمی تواند پیامد های دنیوی مانند، اضطراب ، بی قراری ، بی اعتمادی ، عوارض جسمی، طولانی شدن زمان بیماری ،مرگ زودر س وسختی لحظات احتضار رادربیمار ایجاد نماید.همچنین می تواند منجر به قضاوت و تصمیم نادرست ،عدم دقت کافی ،افزایش خطا، عدم توانایی کنترل بیمار ، ناتمامی کار ها،ذلت وخوار ی درخودش شود.در نهایت در آخرت منجر به دوری از خدا ،عذاب ناشی از قصور وتقصیروعدم ورود به بهشت خواهد گردید. در این مطالعه که به صورت کتابخانه ای انجام شده است با بررسی وتحلیل اصول اخلاقی ، این نتیجه حاصل شده است که از دیدگاه اسلام شرط لازم در پرستار ی از بیماردرراستا وتحقق هدف حفظ وارتقای سلامت انسانها ،متخلق شدن به اخلاق اسلامی قبل ویا همزمان با یاد گیری مراقبت های تخصصی است .

اصل لذت یکی از ضروری ترین امیال فطری وجود انسان است که دارای ابعاد گوناگونی می باشد . آنچه که در این پژوهش دنبال می شود ، بررسی آن دسته از ابعاد و جوانب لذت است که مورد توجه قرآن و کتاب شریف نهج البلاغه قرار گرفته اند . از این رو نگاهی جامع و سرتاسری به قرآن و نهج البلاغه صورت گرفت تا از خلال آن و با کمک تفاسیر قرآن و شروح نهج البلاغه ، نوع ورود این دو منبع شریف به مقوله لذت روشن گردد. قرآن و نهج البلاغه با توجه به نگاه اخلاقی خویش نسبت به این مقوله ، پس از اذعان به فطری بودن آن ، راه صحیح لذت طلبی را آشکار می کنند . سپس عوارضی که لذت طلبی را نامطلوب کرده و مانع پرداختن انسان به امور اخروی و توجه او به لذائذ آن سرا می شود را تبیین می نمایند . لذات برتر از سوی قرآن و نهج البلاغه لذات اخروی می باشند . لذا پس از ذکر وِیژگی های لذائذ دنیوی و تبیین چهره حقیقی آنها ، به ارائه راهکارهایی جهت رهایی انسان از لذات دنیا و سوق دادن او به سوی لذات برتر ، می پردازند .