هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی و سبک های حل مسئله در مردان معتاد و غیرمعتاد صورت گرفته است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه ی علی- مقایسه ای می باشد. در این پژوهش 174 نفر از معتادان مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد رشت که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند با 180 نفر از افراد سالم که از نظر جنس، سن، تحصیلات و شغل با گروه معتاد همتاسازی شده بودند، مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات پژوهش طی اجرای پرسشنامه ی شخصیتی نئو(neo-ffi-r) و پرسشنامه ی شیوه های حل مسئله کسیدی و لانگ(pss) گردآوری شد و با استفاده از آزمون های تی استیودنت، یومان ویتنی و وی کریمر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد معتادان در مقایسه با گروه غیرمعتاد، در بعد روان رنجورخویی(n)، نمره بالاتر و در ابعاد شخصیتی توافق پذیری(a)، برون گرایی(e) و باوجدان بودن(c) نمره پایین تری به دست آوردند( 05/0 p<). همچنین در بعد شخصیتی انعطاف پذیری(o) بین دو گروه تفاوتی دیده نشد و معلوم شد معتادان در مقایسه با افراد غیرمعتاد، بیشتر از شیوه های حل مسئله غیرسازنده مانند درماندگی، مهارگری و اجتناب استفاده می کنند( 05/0 p<) در حالی که در سبک خلاقیت و اعتماد نمرات افراد معتاد پایین تر از گروه غیرمعتاد می باشد. درماندگی سبک غالب در معتادین بود اما سبک اعتماد در غیرمعتادین سبک غالب بود و رابطه بین ویژگی شخصیتی و سبک حل مسئله در میان دو گروه معتاد و غیرمعتاد به طور یکسان معنادار است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، آموزش روش های حل مسئله برای مواجهه با رویدادهای استرس زا و پیشگیری از اعتیاد پیشنهاد شد.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دو عامل خودکارآمدی و استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به درد مزمن ناحیه تحتانی کمر می باشد. روش : در این پژوهش، 131 بیمار مبتلا به درد مزمن ناحیه تحتانی کمر (سابقه درد بیش از 3 ماه) که طی 5 ماه به مراکز درمانی و فیزیوتراپی های شهر لاهیجان مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس خوداثر بخشی درد لوریک و همکاران،مقیاس استرس ادراک شده کوهن و مقیاس شدت درد جنسن و همکاران برای تخمین شدت درد را تکمیل نمودند. سپس با بکارگیری روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره این اطلاعات تحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از اجرای ضریب همبستگی پیرسون مشخص شد که میان احساس خودکارآمدی و استرس ادراک شده با میزان شدت درد گزارش شده توسط بیماران رابطه وجود دارد که این رابطه در مورد استرس مثبت (p<0/01) و در خصوص احساس خودکارآمدی منفی (p<0/01) بود. نتایج حاصل از اجرای رگرسیون چندمتغیره نشان داد که بدلیل هم پوشی زیاد میان دو متغیر پیش بین، استرس تأثیر معنادار خود را از دست می دهد(258/0=sig). نتیجه گیری: از آنجایی که در پژوهش حاضر مشخص شد که احساس خودکارآمدی از عوامل بسیار تأثیر گذار در شدت درد بیماران می باشد و پژوهش های گذشته نیز این موضوع را تأئید نموده اند، بنابراین جهت کاهش شدت درد در این بیماران باید بر روشهایی که این عوامل شناختی را مورد توجه قرار می دهند، تمرکز نمود.

اختلال اوتیسم یک اختلال عصبی- تحولی است که معمولاً در سال های اولیه زندگی ظاهر شده و در طول زندگی ادامه می یابد. از ویژگی های بارز این اختلال، مشکلات در برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی است. بدین ترتیب هدف از انجام پژوهش حاضر تأثیر آموزش مهارت های دوست یابی در افزایش رفتارهای اجتماعی و کاهش اختلال های رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم است