در این تحقیق اثر پنج جیره آزمایشی، شامل جیره شاهد (فاقد مواد رنگدانه ای اضافی)، دو جیره حاوی رنگدانه طبیعی (فلفل دلمه قرمز و پودر پوست گوجه فرنگی) و دو جیره حاوی رنگدانه مصنوعی (آستاگزانتین و بتاکاروتن) روی شاخص های رشد و رنگی شدن ماهی فلاورهورن (.cichlasoma sp) مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 75 ماهی فلاورهورن در 15 آکواریوم به تعداد مساوی 5 ماهی در هر آکواریوم و به طور کاملا تصادفی توزیع شدند. بعد از تیماربندی به مدت 8 هفته ماهیان با جیره های آزمایشی مورد تغذیه قرار گرفتند. خصوصیات زیست سنجی ماهیان شامل طول کل (سانتی متر)، وزن (گرم)، نرخ رشد (گرم)، نرخ رشد ویژه (گرم/ روز) و ضریب تبدیل غذایی هر دو هفته یک بار به مدت 8 هفته تعیین شد. در پایان آزمایش از هر تیمار 6 ماهی برای اندازه گیری کاروتنوئید کل به طور تصادفی انتخاب شد، و مقدار کاروتنوئید کل از روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. تیمارهای تغذیه شده با غذای حاوی رنگدانه شیمیایی آستاگزانتین درصد بیشتر تجمع رنگدانه (05/0 میکروگرم بر گرم) را در بافت خود نشان دادند. دو تیماری که با جیره های حاوی بتاکاروتن و فلفل دلمه تغذیه شدند مقدار تجمع کمتری از رنگدانه (039/0 میکروگرم بر گرم) را نسبت به آستاگزانتین نشان دادند. تیمار تغذیه شده با جیره حاوی گوجه فرنگی نیز تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت (05/0<p). همچنین بیشترین مقدار رشد در تیمار آستاگزانتین و کمترین مقدار در در تیمار شاهد مشاهده شد (05/0<p).

این مطالعه برای تعیین تاثیر سطوح مختلف ویتامین e و c روی شاخص های رشد و پارامترهای خونی در ماهیان فلاورهورن (cichlosoma sp) انجام شد. 9 جیره غذایی حاوی ترکیبی از مقادیر 0، 100 و 1000 میلی گرم بر کیلو گرم غذا از ویتامین e و 0، 100 و 1000 میلی گرم بر کیلو گرم غذا از ویتامین c در سه تکرار و به مدت 8 هفته در نظر گرفته شد. وزن اولیه بچه ماهیان 6/3 ±15 گرم بود. ماهیان هر دو هفته یکبار بیومتری شدند و در پایان آزمایش شاخص های رشد (افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه (sgr)، فاکتور وضعیت، کارایی غذا و ضریب تبدیل غذایی) و تغییرات بیوشیمیایی و هماتولوژیکی (گلوکز، پروتئین کل، هماتوکریت، هموگلوبین، لکوسیت کل، گلبول قرمز، لنفوسیت، مونوسیت، هتروفیل و ائوزینوفیل) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها توسط آنالیز واریانس یکطرفه با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که افزودن دوزهای مختلف ویتامین e و cدر جیره های غذایی ماهیان تغییر معنی داری را در فاکتورهای رشد به جز فاکتور وضعیت تیمارها ایجاد نمود (05/0< p). بهترین نتایج از نظر مقایسه وزن نهایی و طول نهایی، افزایش وزن، ضریب تبدیل غـذایی، ضـریب رشد ویـژه و ضـریب کارایـی غذا متعلق به تیمار 1 (جیره حاوی 1000 میلی گرم ویتامین e و 1000 میلی گرم ویتامین c) بود. نتایج پارامترهای خونی نشان داد که سطح ویتامین e و c جیره غذایی اثر معنی داری روی میزان شاخص های خونی داشته است (05/0p< ).

این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات استفاده از پودر بذر زیره سیاه و شنبلیله بر عملکرد رشد، برخی پارامترهای خون، بقاء و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهیان کپور معمولی (057/0±457/2 گرم) انجام شد. ماهیان به طور تصادفی به 7 تیمار (یک گروه شاهد و جیره های حاوی زیره سیاه و شنبلیله هر یک با سه سطح 5/0، 1 و 5/1 درصد ) با 3 تکرار و 15 عدد ماهی در هر تکرار توزیع شدند. آزمایش به مدت 8 هفته انجام شد. در طول دوره ی آزمایش، وزن ماهیان هر 14 روز یکبار اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که نرخ رشد ویژه و افزایش وزن بدن در گروه های آزمایشی به طور معنی داری متفاوت بود (05/0>p) و بیشترین مقادیر در گروه های تیمار شده با مکمل های گیاهی ثبت شد. ضریب تبدیل غذا در ماهیان تعذیه شده با جیره های حاوی زیره سیاه و شنبلیله به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). در میزان گلبول های قرمز، هماتوکریت و هموگلوبین در بین تیمارهای تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). در حالی که گلبول های سفید برای جیره شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0>p). مطالعه حاضر نشان داد که میزان گلوکز در تیمارهای شنبلیله در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p)، امّا جیره های حاوی سطوح مختلف زیره سیاه در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری سطوح گلوکز کپور معمولی را کاهش داد (05/0>p)؛ علاوه براین، در میزان پروتئین کل و کلسترول در ماهیان تغذیه شده با زیره سیاه و شنبلیله در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی دار مشاهده شد (05/0>p). بالاترین سطوح کلسترول در تیمار شاهد و بالاترین میزان پروتئین کل در جیره های حاوی زیره سیاه و شنبلیله مشاهده شد. تنش شوری به منظور تعیین اثرات زیره سیاه و شنبلیله بر مقاومت به تنش شوری، بعد از 8 هفته تغذیه انجام شد. به منظور سنجش گلوکز، کلسترول و هماتوکریت، خون گیری طی پنج مرحله انجام شد (یکبار قبل از تنش و چهار مرحله بعد از تنش). در روز اول پس از تنش، میزان گلوکز و هماتوکریت در همه ی تیمارها در مقایسه با میزان آن ها قبل از تنش به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). بعد از تنش، میزان کلسترول در همه تیمارها در مقایسه با قبل از تنش به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). میزان هماتوکریت در بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p). در روز اول پس از تنش، میزان گلوکز در گروه های تغذیه شده با زیره سیاه و شنبلیله در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). سطوح گلوکز و هماتوکریت در همه تیمارها به تدریج از روز سوم کاهش یافت. قبل و بعد از تنش، تفاوت معنی داری در میزان بازماندگی در بین تیمارها مشاهده نشد (05/0<p).

آرتمیا به دلیل اندازه، تغذیه غیرانتخابی و ارزش غذایی بالا به عنوان غذایی مناسب برای پرورش میگو و ماهی (دریایی، آب شیرین و زینتی) شناخته شده است. این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از باکتری pediococous acidilactici بر ترکیب لاشه، شاخص¬های رشد، میزان فعالیت آنزیم¬های گوارشی، میزان فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدانی و ترکیب میکروبیوتای روده¬ای تشکیل شده در دستگاه گوارش آرتمیا فرانسیسکانا (artemia franciscana) انجام شد. در این آزمایش از سه سطح102 (تیمار اول)، 104 (تیمار دوم) و 106(تیمارسوم) cfu باکتری در هر گرم غذا و تیمار شاهد (بدون پروبیوتیک) درقالب یک طرح کاملا تصادفی (4 تیمار و هر یک در 3 تکرار) در آزمایشگاه شیلات دانشگاه فردوسی مشهد انجام پذیرفت. نتایج نشان دهنده افزایش معنی¬دار مقدار پروتئین خام، چربی خام وعصاره بدون ازت لاشه آرتمیا در استفاده از پروبیوتیک نسبت به گروه شاهد می¬باشد (05/0>p). مقدار خاکستر، ماده خشک و مقدار انرژی تیمارها تفاوت معنی¬داری را با گروه شاهد نشان ندادند(05/0<p). همچنین پروبیوتیک باعث افزایش معنی دار تعداد سیست، تعداد ناپلی تولید شده توسط مولدین آرتمیا و همچنین میزان بقا درمولدین نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>p). درصد مرگ ومیر مولدین و بقا آرتمیا در گروه¬های آزمایشی تفاوت معنی-داری را با گروه شاهد نشان ندادند (05/0<p). دراین آزمایش تراکم، طول نهایی، وزن خشک یک عدد آرتمیا، وزن تر، زی¬توده تر، زی¬توده خشک، ضریب رشد ویژه و شاخص وضعیت تفاوت معنی¬داری با گروه شاهد نشان دادند (05/0>p). در این بررسی بیشترین ضریب رشد ویژه در تیمار دوم بود و شاخص وضعیت در گروه شاهد و تیمار دوم نسبت به تیمار اول وسوم بیشترین مقدار بود. میزان فعالیت آنزیم¬های گوارشی دستگاه گوارش آرتمیا فرانسیسکانا در تیمارهای آزمایشی افزایش معنی¬داری را نسبت به گروه شاهد نشان ندادند (05/0<p). میزان آنزیم¬های آنتی¬اکسیدانی آرتمیا فرانسیسکانا در تیمارها نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی¬داری نداشت اما درتیمار دوم مقادیرآنزیم لیزوزیم، فنولوکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد درحالی¬که بیشترین مقدار آنزیم ایمنی کاتالاز در تیمار سوم دیده شد. نتایج حاکی ازآن است که تعداد کل باکتری¬های دستگاه گوارش و تعداد باکتری¬های اسیدی لاکتیکی تشکیل شده در دستگاه گوارش آرتمیا فرانسیسکانا در تیمارها تفاوت معنی¬داری نسبت به گروه شاهد داشت (05/0>p). تعداد باکتری¬های دستگاه گوارش در تیمار سوم کمترین مقدار را نسبت به گروه شاهد نشان داد همچنین تعداد کلنی باکتری پدیوکوکوس اسیدی لاکتیکی موجود در دستگاه گوارش در تیمار اول بیشترین مقدار را نسبت به گروه شاهد نشان داد با توجه به نتایج مقدار پروبیوتیک مطلوب برای تغذیه آرتمیا فرانسیسکانا 104cfu درگرم غذا می¬باشد.

این پژوهش به منظور تعیین برخی خصوصیات گنادی تخم (قطر،سطح،حجم،نسبت سطح به حجم،فضای زرده،فضای دورزرده ونسبت فضای زرده به دورزرده) و قطر تخمک درجمعیت مولدین مهاجرماهی کپورمعمولی ماده (cyprinus carpio) به تعداد90عدد ماهی درسه تیمارزمانی ابتدا،وسط وانتهای زمان مهاجرت به منظورتخم ریزی درگرگانرود طی سال های1392-1391 صورت پذیرفت.قطرتخمک ونسبت سطح به حجم آن دارای دامنه ای برابر75/1-2/1میلی متر و در تخم های بارور شده(هیدراته) به ترتیب15/2-55/1 میلی متر بود که به لحاظ آماری تفاوت معنی داری (05/0p<) بین قطر تخمک و تخم در دوره های مهاجرت مولدین وجود داشت و حداکثر و حداقل آن در دوره اول ودوره سوم مهاجرت مولدین اندازه گیری شد که از نظر آماری اختلاف معنی داری داشتند (05/0p<). نسبت فضای زرده به دورزرده تخم درمولدین کپورمعمولی 62/1محاسبه شد که معرف بالاتربودن فضای زرده نسبت به دورزرده است.اثرتیمارزمانی مهاجرت مولدین روی نسبت فضای زرده به دورزرده کپورمعمولی معنی دار(05/0p<) محاسبه شد،به گونه ای که دراول دوره بیشترین بودکه دلیل آنرا می توان به نرخ متابولیک بالای تخم های بزرگ تردرابتدای مهاجرت مولدین نسبت داد.