چکیده به منظور بررسی اثر غلظتهای مختلف محلولهای غذایی بر عملکرد و خصوصیات مورفولوژیکی یونجه بمی آزمایشی در اردیبهشت ماه سال 1386 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان به صورت آزمایش اسپیلت پلات در زمان در قالب طرح بلوک کامـل تـصادفی انجام شد. تیـمارهای آزمایشی را محلولهای غذایی لانگ اشتن و هـوگلـند با غلـظتهای ( 3/1، 3/2 و 3/3) به عنوان کرتهای اصلی تشکیل می دادند. هفت چین برداشت شده به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر غلظتهای مختلف محلولهای غذایی بر عملکرد علوفه تازه وخشک، سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و کارایی مصرف آب معنی دار بود و اثر آن بر سطح ویژه برگ و نسبت برگ به ساقه معنی دارنبود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی در دو محیط غذایی بر اساس آزمون t جفت شده نشان داد، تفاوت معنی داری بین محلول غذایی لانگ اشتن وهوگلند روی صفات مورد بررسی وجود نداشت و تنها تفاوت بین نسبتهای بکاررفته بود. با توجه به عدم معنی دار بودن عملکرد علوفه خشک چین ها درتعداد gdd های مختلف می توان حداقل gdd (5/351) را بعنوان بهترین تاریخ برداشت پیش بینی کرد. غلظتهای کامل محلولهای غذایی نسبت به غلظتهای کمتر باعث افزایش معنی دار عملکرد گردید و محلول غذایی لانگ اشتن با غلظت کامل با تولید 65787 کیلوگرم علوفه تازه معادل 12924 کیلوگرم علوفه خشک در هکتار به ازای 9392 متر مکعب آب مصرفی در هکتار گردید. با توجه به مقرون به صرفه بودن (به دلیل غلظت کل پائین تر نسبت به محلول هوگلند) بهترین محلول غذایی جهت کاربرد شناخته شد. واژه های کلیدی: لانگ اشتن، هوگلند، محلول غذایی، یونجه، عملکرد

تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و تولید محصولات کشاورزی را محدود می کند. وقتی گیاهان تحت تنش خشکی قرار می گیرند، انواعی از گونه های فعال اکسیژن که ایجاد صدمات اکسیداتیو می کنند، تولید می شوند. ترکیباتی که به کاهش اثرات زیانبار تنش های محیطی نظیر خشکی کمک می کنند، از نقطه نظر تئوری و کاربردی اهمیت فراوانی دارند. نتایج بدست آمده در چند سال اخیر ثابت کرده که سالیسیلیک اسید می تواند به عنوان یک ترکیب امید بخش و حفاظتی جهت کاهش میزان حساسیت به تنش های زیستی و غیر زیستی در گیاهان بکار رود، زیرا تحت شرایط تنش، این ترکیب باعث تخفیف اثرات مضر عوامل تنش زا در گیاهان می گردد. در این پژوهش، از پلی اتیلن گلایکول 6000 (peg6000) با پتانسیل های 2/0-، 4/0- و 6/0- مگاپاسکال برای اعمال تنش خشکی و از آب مقطر در تیمار شاهد (پتانسیل صفر) تحت شرایط هیدروپونیک در گیاه سیاهدانه استفاده گردید. همچنین برای بررسی نقش سالیسیلیک اسید در کاهش صدمات اکسیداتیو ناشی از تنش خشکی از غلظت های 0، 5 و 10 میکرومولار سالیسیلیک اسید بصورت پیش تیمار استفاده گردید. نتایج نشان داد که وقتی گیاه سیاهدانه تحت تنش خشکی قرار می گیرد، محتوای نسبی آب برگ، مقدار رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، b و کل و کاروتنوئیدها)، ترکیبات پلی فنل، فلاونوئیدها، آنتوسیانین و پروتئین کاهش یافته ولی محصولات پراکسیداسیون لیپید، نشت یونی، مقدار h2o2، مقدار قندهای محلول، پرولین و فعالیت آنزیم های لیپواکسیژناز و فنیل آلانین آمونیالیاز در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز نیز در این گیاه در تنش اسمزی افزایش یافت. پیش تیمار سالیسیلیک اسید موجب افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش اسمزی گردید. سالیسیلیک اسید با افزایش سیستم دفاع آنتی اکسیدانی غیر آنزیمی نظیر کاروتنوئید، ترکیبات فنلی، آنتوسیانین و برخی فلاونوئیدها و آنتی اکسیدان های آنزیمی موجب کاهش تنش اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدها،h2o2 ، نشت یونی و فعالیت آنزیم لیپواکسیژناز، و در نهایت موجب افزایش رنگیزه های فتوسنتزی گردید. همچنین سالیسیلیک اسید مقدار پرولین، محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز را تحت شرایط تنش افزایش داد. بنابراین بکار بردن ترکیبات حفاظتی برون زا مانند سالیسیلیک اسید می تواند ظرفیت آنتی اکسیدانی این گیاه را در برابر شرایط تنش افزایش دهد.

این آزمایش بر اساس طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و سه تکرار و با استفاده از سه گیاه خلر، ارزن معمولی و ارزن نوتریفید در بهار سال 1391 در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی کرمان اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل (1) کشت خالص ارزن معمولی (2) کشت خالص ارزن نوتریفید (3) کشت خالص خلر (4) کشت مخلوط 50% خلر و 50% ارزن معمولی (5) کشت مخلوط در هم 50% خلر + 50% ارزن معمولی (6) کشت مخلوط 75% ارزن معمولی + 25% خلر (7) کشت مخلوط 25% ارزن معمولی + 75% خلر (8) کشت مخلوط 50% خلر + 50% ارزن نوتریفید (9) کشت مخلوط در هم 50% خلر + 50% ارزن نوتریفید (10) کشت مخلوط 75% ارزن نوتریفید + 25% خلر (11) کشت مخلوط 25% ارزن نوتریفید + 75% خلر بودند. کاشت مخلوط گیاهان به روش جایگزینی صورت گرفت. صفات اندازه گیری شده و محاسبه شده شامل ارتفاع بوته، عملکرد علوفه، نسبت برگ به ساقه، درصد پروتئین خام (cp)، درصد الیاف محلول در شوینده اسیدی (adf)، درصد الیاف محلول در شوینده خنثی (ndf ، خاکستر، میزان جذب عناصر، نسبت برابری زمین (ler)، نسبت رقابت (cr)، مجموع عملکرد نسبی (ryt) و درجه تهاجمی بودند. با افزایش درصد جایگزینی خلر در کشت مخلوط خلر با ارزن نوتریفید و ارزن معمولی از درصد ndf کاسته شد. پایین ترین adf برای تیمار 75% خلر +25% ارزن نوتریفید ثبت شد. مقایسات گروهی نشان داد که هیچ تفاوت آماری معنی داری بین گروه های مختلف موردمقایسه از نظر adf وجود نداشت. درصد خاکستر کشت مخلوط ردیفی ارزن نوتریفید بطور معنی داری بیشتر از کشت خالص آن بود که این موضوع درمورد ارزن معمولی هم صادق بود. با افزایش درصد جایگزینی خلر در کشت مخلوط خلر با ارزن نوتریفید و ارزن معمولی، cp افزایش یافت. بنابراین مطلوبترین کشت مخلوط از لحاظ مقدار پروتئین نسبت های کاشت (75 درصد خلر +25 درصد ارزن نوتریفید ) و (50 درصد ارزن نوتریفید+ 50 درصد خلر ) بودند. بالاترین ler حاصل مربوط به تیمارهای 75% خلر +25% ارزن نوتریفید یا 25% ارزن معمولی بود. افزایش درصد جایگزینی خلر با ارزن نوتروفید درحالت کشت ردیفی منجر به افزایش ler گردید. در صورتیکه در ارزن معمولی جایگزینی تا 50% خلر این نسبت را افزایش نداد اما پس از آن ler بطور معنی داری افزایش یافت. نتیجه اینکه با توجه به صفات اندازه گیری شده، کشت مخلوط 75درصد خلر + 25 درصد ارزن نوتریفید منجر به اقزایش تولید کمی و کیفی علوفه گردید.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و همچنین محلول پاشی برگی توسط محلول های سالیسیلیک اسید، آسکوربیک اسید، پرولین و گلایسین بتائین بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی سورگوم در شرایط مزرعه، گلخانه و آزمایشگاه انجام گرفت. این آزمایش در مزرعه به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک-های کامل تصادفی و در گلخانه و آزمایشگاه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار در سال زراعی 91 به ترتیب در محل مزرعه، گلخانه و آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام شد. تیمار های آزمایش مزرعه و گلخانه شامل سه سطح آبیاری (100، 75 و 50 درصد ظرفیت مزرعه) و پنج سطح محلول پاشی برگی (سالیسیلیک اسید، پرولین، گلاسین بتائین، آسکوربیک اسید و بدون محلول پاشی) بودند. در شرایط آزمایشگاه بذ رهای سورگوم توسط محلول سالیسیلیک اسید و آسکوربیک اسید که هر کدام شامل چهار سطح (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) بودند پیش تیمار شدند و سپس تحت تاثیر چهار سطح پتانسیل اسمزی (صفر، 2-، 4- و 6- بار) که توسط پلی اتیلن گلایکول ایجاد شده بود، پارامتر های جوانه زنی آن ها اندازه گیری شد. به طور کلی نتایج حاکی از معنی دار شدن اثر تنش خشکی بر صفات اندازه گیری شده در هر سه شرایط انجام آزمایش بود به گونه-ای که با افزایش شدت تنش از میانگین صفات کاسته شد. همچنین تاثیر محلول پاشی برگی نیز بر روند تغییرات صفات اندازه گیری شده در مزرعه و گلخانه معنی دار بود به گونه ای که بیشترین تاثیر در راستای کاهش اثر تنش عمدتا مربوط به محلول پاشی سالیسیلیک اسید و بعد از آن پرولین بود. در آزمایش جوانه زنی نیز غلظت 1 میلی مولار سالیسیلیک اسید و آسکوربیک-اسید توانسند در شرایط تنش موجب بهبود شاخص های جوانه زنی بذور سورگوم شوند.

این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد، اجزاء عملکرد و برخی شاخص های فیزیولوژیک دو رقم ارزن در کرمان انجام شد. به همین منظور تعداد چهار سطح آبیاری (40، 60 ، 80 و 100 درصد ظرفیت زراعی مزرعه) و دو رقم ارزن ( باستان و پیشاهنگ) به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار مورد آزمایش قرار گرفت.با توجه به نتایج بدست آمده می توان بیان نمود که کاهش مصرف آب از 100 % به 80% ظرفیت زراعی منجر به کاهش معنی دار صفات اندازه گیری شده از جمله عملکرد دانه شد. این کاهش به مراتب در رقم باستان که از میانگین عملکرد بالاتری برخوردار بود بیشتر مشاهده شد اما در رقم پیشاهنگ این کاهش ها در سطوح مختلف تنش چندان قابل ملاحظه نبود. بنابراین می توان طی تکرار آزمایش و در صورت کسب نتایج مشابه، از این دو رقم جهت مطالعات اصلاحی برای بدست آوردن رقمی با عملکرد مطلوب و در عین حال با پتانسیل حفظ عملکرد در شرایط کاهش مصرف آب استفاده نمود تا بتوان به گونه ای راندمان مصرف آب آبیاری را افزایش داد.

چکیده ندارد.