ریزش قیمت سهام پدیده ای است که در آن قیمت سهام دچار تعدیل شدید منفی و ناگهانی می گردد. همواره برای پدیده ریزش قیمت سهام دو علت اصلی شناخته می شود: اول مدیریت شرکت که به دلیل انگیزه های خودخواهانه (در جهت منافع شخصی خود) و یا خیرخواهانه (در جهت اهداف سازمان) اقدام به بیش نمایی عملکرد شرکت از طریق به تعویق انداختن در انتشار اخبار بد و نیز تسریع در انتشار اخبار خوب می نماید، (که این روند عدم شفافیت اطلاعات مالی و ایجاد حباب در قیمت سهام شرکت را در پی دارد) و دوم سیستم حسابداری و استفاده از آن در جهت این اقدام مدیریت می باشد. از دیگر سو حسابداری محافظه کارانه به واسطه الزام به قابلیت اثبات و تأیید خود، رفتار فرصت طلبانه مدیران را محدود می نماید و باعث شناسایی به موقع زیان، و تأخیر در شناسایی سود می گردد. همچنین محافظه کاری می تواند منافع حاصل از مدیریت سود را برای مدیران کاهش دهد و نیز کیفیت اطلاعات مالی را افزایش دهد که در نتیجه آن شفافیت اطلاعات مالی شرکت ها افزایش می یابد. با توجه به مطالب یاد شده این پژوهش در پی پاسخ به این سوال بوده است که آیا حسابداری محافظه کارانه با توجه به سازوکارهای فوق می تواند احتمال ریزش قیمت سهام را کاهش دهد یا خیر. در این پژوهش به منظور پاسخ به سوال فوق از مدل گیولی و هین (2000) برای اندازه گیری محافظه کاری و نیز از دو مدل ضریب منفی چولگی بازده سهام چن (2001) و تعداد دفعات ریزش قیمت سهام هاتن و تهرانیان (2009) به منظور اندازه گیری ریزش قیمت سهام برای 58 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال های 1377 الی 1388 استفاده شده است. در این پژوهش شواهدی قوی ارائه می گردد که وجود محافظه کاری در گزارشگری مالی شرکت ها احتمال ریسک ریزش قیمت سهام آن ها را به صورتی معنادار کاهش می دهد. لازم به ذکر است که نتیجه مذکور با استفاده از هر دو مدل ریزش قیمت سهام یکسان بوده است.