در این پژوهش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف مایع منی بر روند انجماد و یخ گشایی اسپرم از 4 راس قوچ تالشی با میانگین سنی 3 سال و میانگین وزنی 50 کیلوگرم استفاده شد. به منظور انجام این پژوهش سه آزمایش طراحی شد. در آزمایش اول نمونه-های پوشش دار شده در لوله حاوی بافر تریس دارای 15 درصد زرده تخم مرغ جمع آوری شد. اسپرم های پوشش دارشده با 0، 50 و 100 درصد مایع منی مجاور و پس از خنک سازی منجمد شدند. در آزمایش دوم نمونه های پوشش دارشده حاوی 0 درصد مایع منی پس از یخ گشایی با سطوح 0، 75/1 و 5/3 درصد مایع منی مجاور شدند. در آزمایش سوم اسپرم های اپیدیدیمی با سطوح 0، 50 و 100 درصد مایع منی مجاور و پس از رقیق سازی و خنک سازی منجمد شدند، در هر سه آزمایش نمونه ها پس از یخ گشایی به مدت 6 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شدند و در زمان های 0، 3 و 6 از نظر تحرک پیش رونده، سلامت غشاءپلاسمایی و زنده مانی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج در آزمایش اول و سوم نشان داد که بهترین تیمار مربوط به تیمار حاوی 0 درصد مایع-منی بود (05/0p‹). این در حالی است که در آزمایش دوم بررسی نتایج نشان داد که بهترین تیمار مربوط به تیمار مجاور شده با 5/3 درصد مایع منی بود. نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن سطوح مختلف مایع منی به اسپرم پوشش دارشده و اپیدیدیمی قبل از انجماد اثر مضر براسپرم دارد، در حالی که افزودن سطوح مختلف مایع منی به اسپرم پس از یخ گشایی باعث بهبود کیفیت اسپرم شد.

جنین جوجه مواد مغذی محدودی داخل تخم مرغ دارد. وابستگی رشد و توسعه جنینی به مواد مغذی داخل تخم توسط مصرف داخل تخم مرغی ریز مغذی ها مطالعه شده است. مصرف داخل تخم مرغی مواد مغذی نشان داده شده است که ، انرژی و مواد مغذی قابل دسترس برای برای جنین را بهبود می بخشد و ممکن است عملکرد بعد از جوجه در آوری را افزایش دهد. تعداد 360 عدد تخم مرغ مادر نژاد کاب 500 انتخاب و در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار ها شامل، گروه شاهد بدون تزریق (کنترل منفی: nc)، گروه شاهد، تزریق سالین (9/0%، کنترل مثبت: pc) و تیمارهایی که ال–کارنیتین (lc) در مقادیر 400، 500، 600 و 700 میکروگرم به ازای هر تخم مرغ دریافت کردند. نتایج بدست آمده نشان داد، که بالاترین درصد جوجه آوری مربوط به تیمار lc700 است (05/0>p). جوجه های هچ شده از تخم مرغ های حاوی تیمارهای ال–کارنیتین وزن تولد بالاتری از تیمارهای کنترل (nc, pc) داشتند (05/0>p). در هفته اول تیمارهای ال–کارنیتین افزایش وزن بیشتری نسبت به تیمار بدون تزریق داشتند (05/0>p). همچنین تزریق ال–کارنیتین در دو سطح 600 و 700 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در وزن بدن نسبت به تیمار بدون تزریق در هفته چهارم شد (05/0>p)، ضمن اینکه تزریق ال–کارنیتین در سطح 500 میکروگرم باعث افزایش معنی داری در وزن بدن نسبت به تیمار nc در دوره اول پرورش شد (05/0>p). نتایج نشان داد، که تیمار lc700 در هفته سوم، پنجم و کل دوره پرورش و نیز تیمار lc500 در هفته پنجم خوراک مصرفی کمتری نسبت به تیمار بدون تزریق داشتند (05/0>p). در مقایسه با تیمار nc، ضریب تبدیل تیمار lc500در هفته سوم و در تمامی دوره های پرورش بهتر شد (05/0>p) و نیز مشاهده شد که تیمارlc700 ضریب تبدیل کمتری از تیمار ncدر هفته های سوم، چهارم و پنجم و تمامی دوره های پرورش داشت (05/0>p). تفاوت معنی داری بین تیمار ها در میزان تلفات و صفات لاشه بدست نیامد (05/0<p). تیمارهای lc500 ، lc600 و lc700باعث افزایش تیتر آنتی بادی کل و igg و igm علیه srbc نسبت به گروه شاهد شدند (05/0>p)، اما پاسخ به فیتوهماگلوتنین، معیار اندازه گیری برای پاسخ ایمنی سلولی، تحت تاثیر تیمار ها قرار نگرفت (05/0<p). بر اساس نتایج این تحقیق می توان گفت، که استفاده از ال–کارنیتین در داخل تخم مرغ می تواند باعث بهبود جوجه درآوری و افزایش وزن اولیه شده و نیز پتانسیل لازم برای بهبود عملکرد به ویژه در اوایل دوره رشد را داشته و شاید بتوان از آن به عنوان ابزاری برای بهبود سیستم ایمنی هومورال پرنده استفاده کرد.

در این تحقیق اثر سطوح مختلف تره هالوز و گلیسرول بر انجماد اسپرم قوچ تالشی در رقیق کننده ی بر پایه لستین بررسی شد. نمونه های منی جمع آوری شده از 4 قوچ، پس از ارزیابی اولیه و تجمیع، با رقیق کننده ی تریس - لستین مخلوط و به 9 قسمت مساوی تقسیم شدند، و به هر قسمت سطوح تره هالوز صفر، 50 و 100 میلی مولار و گلیسرول 3، 5 و 7 درصد افزوده شد. نمونه ها داخل پایوت 25/0 میلی لیتری به دمای 5 درجه سلسیوس رسیدند و با بخار نیتروژن منجمد شدند. پس از دو هفته یخ گشایی در دمای 37 درجه سلسیوس به مدت 45 ثانیه در حمام آب گرم انجام شد. تحرک پیش رونده، زنده مانی، سلامت غشاء پلاسمایی و سلامت آکروزوم اسپرم بلافاصله بعد از یخ گشایی، 3 و6 ساعت بعد از انکوباسیون درون انکوباتور 37 درجه سلسیوس با %5 دی اکسید کربن، ارزیابی شدند. به منظور تعیین اثرات اصلی سطوح مختلف تره هالوز (صفر، 50 و 100 میلی مولار) و گلیسرول (3، 5 و 7 درصد) و اثرات متقابل آنها بر تحرک پیش رونده، زنده مانی، سلامت غشاء پلاسمایی و سلامت آکروزوم اسپرم از آزمایش فاکتوریل (3×3) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 9 تیمار (3 سطح گلیسرول و 3 سطح تره-هالوز) و 4 تکرار به صورت اندازه گیری های تکرار شده در زمان (صفر، 3 و 6 ساعت انکوباسیون پس از یخ گشایی) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رویه mixed برنامه sas 9.0.انجام شد. نتایج نشان داد اثر متقابل تره هالوز و گلیسرول بر تحرک پیش رونده اسپرم معنی دار بود (05/0>p). اثر تره هالوز بر زنده مانی و سلامت غشاء پلاسمایی اسپرم معنی دار بود (05/0> p). اثر گلیسرول بر سلامت غشاء پلاسمایی اسپرم معنی دار بود (05/0>p)، اما بر زنده مانی و سلامت آکروزوم اسپرم معنی دار نبود (05/0<p). اثر زمان بر زنده مانی و سلامت غشاء پلاسمایی اسپرم معنی دار بود (05/0> p)، اما بر سلامت آکروزوم اسپرم معنی دار نبود (05/0<p). نتیجه تحقیق نشان داد که افزودن تره هالوز به رقیق کننده ی حاوی گلیسرول سبب بهبود تحرک پیش رونده اسپرم قوچ طی شرایط انجماد و یخ گشایی می شود و استفاده همزمان از 7% گلیسرول و 100 میلی-مولار تره هالوز اثر مطلوبی بر تحرک پیش رونده اسپرم یخ گشایی شده قوچ دارد.

هدف این تحقیق بررسی اثر پروبیوتیک (پری مالاک)، پری بیوتیک (تکنوموس) و سین بیوتیک (ترکیب پری مالاک و تکنوموس) بر عملکرد تولیدی و پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی بود. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 12 مشاهده در هر تکرار بررسی شدند. جوجه های تیمار 1 به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و از جیره پایه بدون افزودنی استفاده کردند. تیمارهای 2، 3 و 4 به ترتیب از جیره های حاویg/kg 9/0 پری مالاک، g/kg 9/0 تکنوموس و g/kg9/0 پریمالاک + g/kg9/0 تکنوموس بصورت مخلوط در دان از روز چهارم دوره پرورش استفاده کردند. پاسخ ایمنی هومورال با اندازه گیری عیار پادتن سرم در روزهای 28، 35 و 42 پرورش، در واکنش به تزریق درون عضله سینه مقدار ml 1/0 گلبول قرمز گوسفندی(srbc) در روزهای 12 و 29 و تعیین عیار پادتن در روز 42 پرورش بر علیه واکسن نیوکاسل تجویز شده در روزهای 1، 6، 18 و 29 سنجش شد. نتایج نشان داد که مصرف پروبیوتیک پری مالاک و پری بیوتیک تکنوموس و ترکیب آنها تاثیر معنی داری در میزان خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل کل در جوجه ها نداشت (05/0p>). مصرف پری بیوتیک تکنوموس موجب افزایش آنتی بادی تام و igm علیه srbc در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>p). مصرف پری بیوتیک سبب افزایش پاسخ تیتر نیوکاسل شد (05/0>p). بطور کلی می-توان بیان کرد مصرف پری بیوتیک تکنوموس سبب ارتقاء پاسخ های ایمنی هومورال جوجه های گوشتی شد.