در شاهنامه، بخش پهلوانی، با مرگ رستم به پایان می¬رسد و بخش تاریخی، با تاج¬گزاری بهمن اسفندیار، آغاز می¬گردد. در بخش تاریخی، بازگفت¬ رخداد¬ها - برخی بیشتر، برخی کمتر- با افسانه¬ها درآمیخته¬اند. فردوسی، در یادکرد سرگذشت انوشیروان، هرمزد و پرویز، روایتی آمیخته از تاریخ و افسانه ارائه می¬دهد. لحن وی در این¬جا، گرم و پراحساس است. لیکن در یادکرد روزگار شاهان دیگر، لحنی خشک و رسمی دارد. روایت وی، این¬جا، روزنامه¬ای است. افسانه و اسطوره¬ای وجود ندارد و گاهی روایت آن¬قدر کوتاه است که برخی از حقایق تاریخی، بازنموده نشده است. فردوسی در یادکرد روزگار شاهانی که تاریخشان را با افسانه درآمیخته، منبع خود را، در برخی از موارد معرفی می¬کند ولیکن در یادکرد روزگار شاهان دیگر، منبع خود را ذکر نمی¬کند.