لوسمی یک بیماری بدخیم است که در اثر رشد کنترل نشده ی سلول های بنیادی/پیش ساز خونی ایجاد می شود. انواع مختلفی از لوسمی گزارش شده است که در این میان می توان به لوسمی میلوئید حاد (aml) و لوسمی میلوئید مزمن (cml) اشاره نمود. اگرچه تاکنون داروهای مختلفی برای درمان لوسمی پیشنهاد شده اند، اما هیچ کدام منجر به بهبودی کامل بیماری نگردیده است. از اینرو تلاش های بسیاری برای یافتن دارو های جدید که اثرات جانبی کمتر و توانائی القاء آپوپتوزی بیشتری دارند، در جریان است. اخیراً اثرات ضد سرطانی یک داروی ضد التهاب به نام کاربنوکسولون ](cbx) [carbenoxolon، در چند رده ی سلولی سرطانی گزارش شده است. در این پایان نامه، برای اولین بار اثرات آنتی لوسمیک کاربنوکسولون در رده های سلولی k562 و nb4 به ترتیب به عنوان مدل های آزمایشگاهی برای cml ولوسمی پرومیلوسیتیک حاد ( apl- زیر نوع aml m3) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، سلول های k562و nb4 انسانی پس از کشت، تحت تأثیر کاربنوکسولون در غلظت ها و زمان های مختلف (48-12 ساعت) قرار گرفت. به منظور بررسی درصد مهار رشد و زیستایی به ترتیب از آزمون دفع رنگ تریپان بلو وآزمون نمک تترازولیوم (mtt) و برای بررسی آپوپتوز از میکروسکوپ فلورسنس و الکتروفورز استفاده شد. اثرات کاربنوکسولون بر بیان ژن survivinو واریانت های آن با استفاده از تکنیک rt-pcr نیمه کمی بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که: 1) کاربنوکسولون سبب مهار رشد سلول های k562 و nb4 به صورت وابسته به زمان و غلظت می شود. 2) کاربنوکسولون سبب القاء آپوپتوز در هر دو رده ی سلولی به صورت وابسته به زمان و غلظت می گردد. 3) کاربنوکسولون (150 میکرو مولار) سبب کاهش بیان ژن survivin و واریانت پیرایشی ضد آپوپتوزی survivin-?ex3 پس از 2 و 4 ساعت در سلول های k562شده، در حالیکه با افزایش زمان تیمار(6 و12ساعت) و با وقوع فرآیندآپوپتوز بیان این ژن ها )تا سطح بیان آن ها در سلول های کنترل( افزایش می یابد. با توجه به اثر کاربنوکسولون دراثرات مهار رشدی، القاء آپوپتوزی و نیز کاهش بیان ژن survivin وsurvivin-?ex3 این دارو می تواند به عنوان یک کاندیدای بالقوه برای مطالعات بیشتر در درمان cmlو apl مورد بررسی قرارگیرد.

چکیده لوسمی میلوئیدی مزمن یکی از بیماری های خونی می باشد که در اثر تکثیر بی رویه سلول های بنیادی خون ساز ایجاد می شود. نوکلئوستمین نقش عمده ای در کنترل رشد و خودنوزایی سلول های بنیادی و سرطانی ایفا می کند. بنابراین مهار بیان ژن نوکلئوستمین می تواند به عنوان عامل بالقوه در درمان سرطان محسوب شود. در مطالعه ی حاضر، اثرات سرکوب بیان ژن نوکلئوستمین در رده سلولی k562 مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه، پس از تیمار سلول های k562 با sirna اختصاصی نوکلئوستمین، تغییر در الگوی بیان نوکلئوستمین با واکنش رونویسی معکوس نیمه کمی(rt-pcr) بررسی گردید. آزمون دفع رنگ تریپان بلو، آزمون جذب نمک تترازولیوم (mtt) و میکروسکوپ فلورسنت به ترتیب به منظور بررسی مهار رشد و مرگ سلولی سلول های k562 بکار گرفته شد. از فلوسایتومتری برای بررسی اثرات مهار ژن نوکلئوستمین بر چرخه ی سلولی استفاده گردید. مطالعه ی ما نشان داد که ژن نوکلئوستمین بیان بالایی در سلول های k562 دارد. تیمار سلول های k562 باsirna اختصاصی نوکلئوستمین در غلظت 200 نانومولار پس از 48 ساعت، سطح mrna نوکلئوستمین را در مقایسه با سلول های کنترل به میزان 55% مهار کرد. 48 ساعت پس از ترانسفکشن، رشد سلول ها به میزان 7/33 % کاهش یافت. هم چنین مهار بیان ژن نوکلئوستمین منجر به مهار چرخه ی سلولی در مرحله ی g1 شد. نتایج حاصل از میکروسکوپ فلوروسنت نشان داد که آپوپتوز، 48 ساعت پس از خاموشی بیان ژن نوکلئوستمین رخ می دهد. به نظر می رسد وقوع آپوپتوز پس از مهار چرخه ی سلولی در مرحله g1، مکانیسم اثر مهار نوکلئوستمین در سلول های k562 باشد. با توجه به اثرات قوی مهار رشدی و آپوپتوزی sirna نوکلئوستمین در سلول هایk562 لوسمی میلوئید انسانی، خاموشی بیان این ژن می تواند به عنوان یک هدف بالقوه در مهار سلول های k562، به عنوان مدل سلول بنیادی لوسمی میلوئیدی مزمن، باشد.