برای سنتز نانو فیبر پلی پیرول از روش npv استفاده شد. در این روش پتانسیل اعمال شده به صورت متناوب تغییر می کند. بر طبق بررسی های انجام شده در گروه ، پلی پیرول سنتز شده به وسیله روش npv بر روی سطح الکترود پلاتین با استفاده از محلول 1/0 مولار از مونومر پیرول به همراه 1/0 مولار از نمک لیتیم پرکلرات در محلول 1/0 مولار از بافر فسفات‏ ، دارای ساختاری نانوفیبری در حدود 40 تا 80 نانومتر می باشد. به منظور استفاده از پلی پیرول به عنوان یک زیست حسگر dna‏‏، این پلیمر با اعمال پتانسیل 1 ولت نسبت به الکترود اشباع ag/agcl فوق اکسیده می شود. تثبیت تک رشتهdna برروی سطح الکترود با کمک روش جذب سطحی dna بر روی نانوفیبرppyox با کمک اعمال پتانسیل ثابت 5/0 ولت به مدت انجام شد. نیروهای جاذبه الکتروستاتیکی میان بارهای مثبت غیرمستقر پلیمر و بارهای منفی گروه های فسفات dna، موجب می شود dna بر روی سطح ppy ox تثبیت شود . برای اطمینان حاصل کردن از انجام واکنش هیبریدیزاسیون از روش های dpv و eis استفاده شد. با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید پیک اکسایش گوانین کاهش پیدا می کند. این کاهش پیک از غلظت 01/0 میکرو مولار شروع شده و در غلظت 100 میکرو مولار از دارو دیگر شاهد تغییری نخواهیم بود. در اثر اضافه کردن دارو به تک رشته dna تغییر خاصی در ارتفاع پیک اکسایش گوانین مشاهده نمی شود بنابراین فرض میان کنش دارو با ssdna از بین می رود. با رسم منحنی اسکاچارد در غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید می توان به مقدار ثابت تشکیل پیوند و نسبت استوکیومتری dsdna و سالیسیلیک اسید و آسپیرین دست پیدا کرد. با توجه به شیب نمودار مقدار ثابت تشکیل پیوند برای این کمپلکس 104× 13/4 محاسبه شد و مقدار ?، 8/0به دست آمد. این عدد نشان می دهد که به ازای هر 10 مول dsdna، 8 مول یون سالیسیلات در کمپلکس تشکیل شده شرکت می کنند. آزمایش صورت داده شده برای سالیسیلیک اسید، برای آسپیرین هم انجام شد. با استفاده از روش اسکاچارد و رسم منحنی آن و منحنی کالیبراسیون همانند روش ذکر شده در مورد سالیسلیک اسید، ثابت تشکیل پیوند و نسبت استوکیومتری دارو و dna و میزان حد تشخیص و محدوده خطی برای آسپیرین محاسبه گردید. مقدار ? به دست آمده برای کمپلکس dna-aspirin، 7/0 به دست آمد یعنی در تشکیل این کمپلکس به ازای هر ده مول dna، 7 مول آسپیرین در واکنش شرکت می کند. ka = 1.37 × 104 linear range = 18-300 ?m lod =1.49 ?m با توجه به مقادیر حد تشخیص و گستره خطی به دست آمده برای هر دو ترکیب می توان ادعا کرد که ساخت نانوزیست حسگر مذکور روش مناسبی برای اندازه گیری این دو دارو به شمار می آید.

خازن های الکتروشیمیایی بدلیل مزیت های فراوانی که نسبت به باتری ها و خازن ها دارند، در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. امروزه این وسایل در کامپیوترها، وسایل الکترونیک و بدلیل توانایی بالایشان به عنوان وسایلی برای ذخیره انرژی بکار گرفته می شوند. در این کارپژوهشی، تهیه و بررسی ویژگی های الکتروشیمیایی و خواص ابرخازنی نانوساختارهای اکسید نیکل-منگنز مورد مطالعه قرار گرفته است. نانوساختارهای nimno3 از دو روش مختلف (استفاده از ذوب نمک ها و استفاده از روش سونوشیمی) تهیه گردید. سنتز نانوساختارهای nimno3 از طریق پراش اشعه ایکس (xrd) و مورفولوژی نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج sem، تهیه اکسید فلزی در مورفولوژی نانوذرات و نانوصفحات را نشان داد. عملکرد الکتروشیمیایی اکسید نیکل-منگنز تهیه شده به عنوان ترکیب اصلی الکترود ابرخازن در دو محیط na2so4 (2 m) و koh (6 m) و بر روی بستر های توری نیکل و صفحات بررسی شد. از روشهای الکتروشیمیایی ولتامتری چرخه ای (cv)، شارژ-دشارژ و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (eis) برای مقایسه نانوساختارها با یکدیگر و با اکسید تنهای آنها استفاده گردید. نتایج رفتار ابرخازنی اکسید منگنز-نیکل توسط مکانیزم فارادایی و انجام واکنش اکسایش-کاهش را نشان داد. بر طبق نتایج ظرفیت نانو صفحات 230 فاراد به ازای گرم و برای نانوصفحات 170فاراد به ازای گرم بدست آمد که این نتایج، بهبود کارایی ابر خازن اکسید نیکل-منگنز نسبت به هر یک از اکسیدهای منگنز و نیکل تنها را نشان داد.