آنزیم تریپسین در شرایط قلیایی ناپایدار می باشد .و فعالیت پروتئولیتیکی تریپسین منجربه خود هضمی آن در جایگاههای خاصی می گردد. بنابر این آنزیمی با ناپایداری بالا محسوب میگردد. در سالهای اخیر موفق شدند که با ایجاد تغیرات شیمیایی با اضافه کردن فلزات خاص ، کلسیم و یا عمل استیلاسیون منجر به افزایش پایداری آنزیم تریپسین گردند. مطالعات در حال حاضر نشان می دهد که تریپسین استیله شده فعالیت آنزیمی خود را حفظ کرده است .و بااین عمل خود هضمی تریپسین در دمای اتاق تقریبا بی تاثیر می باشد. در این تحقیق تریپسین در چهار مرحله هضم اسیدی، رسوب دهی با نمک سولفات آمونیوم، رسوب دهی با تری کلرواستیک اسید و رسوب دهی با نمک کلرید کلسیم استخراج شد. و در نهایت با روش افینیتی کروماتوگرافی خالص سازی گردید. و وزن مولکولی آن به وسیله الکتروفورزsds-page 3/23 کیلودالتون بدست آمد. عمل استیلاسیون تریپسین طی چهار روش انجام و با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج حاصل بیانگر این بود که با روش فوق می توان از هر100 گرم پانکراس گوساله 2 میلی گرم تریپسین خالص با فعالیت ویژه u/mg 78010 و درصد استحصال 8/9 بدست آورد . نتایج استیلاسیون نشانگر این میباشد که بهترین روش جهت استیلاسیون تریپسین روش j.labousse2 با استفاده از مهارکننده p-aminobenzamidinمی باشد. که پایداری آنزیم استیله شده در شرایط قلیایی (2/8= (ph و درجه حرارت 37،25 و 4 درجه سانتی گراد به ترتیب رو به افزایش بوده است . همچنین در شرایط اسیدی (7/2 =ph) و درجه حرارت زیر 50 درجه از پایداری خیلی بالایی برخوردار می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه می توان گفت که استیله کردن تریپسین با روش فوق روشی ارزان و مناسب می باشد. و در فرایندهایی که بصورت ممتد از تریپسین استفاده می شود. جهت افزایش بهره وری می توان از فرم استیله شده آن استفاده کرد.