چهار پلی(آمید-اتر) جدید کاملا آروماتیک با پلی تراکمی شدن فعال شده با تری فنیل فسفیت یک دی آمین حاوی شش اتم فلوئور مستقر بر حلقه های فنیلی به نام 2،2-بیس(پارا-5،4،3-تری فلوئورروفنیل)-4،4-دی-آمینو دی فنیل اتر(fpape) و جهار کومونومر دی کربوکسیلیک اسید آروماتیک شامل ترفتالیک اسید (ter)، ایزوفتالیک اسید iso)، -2،5)پیریدین دی کربوکسیلیک اسید (py-2,5 ) و 6،2- پیریدین دی کربوکسیلیک اسید (py-2,6 ) تهیه شدند. کلیه پلیمرهای بدست آمده که دارای رنگهای روشنی بودند، به طور کامل با روش های طیف سنجی uv، ft-ir و nmr شناسایی شدند. اثرات گروههای جانبی فلوئوردار متصل شده به زنجیره های درشت مولکولی بر روی برخی از خواص پلیمرها از جمله انحلال پذیری، بلورینگی و مقاومت حرارتی مورد بررسی قرار گرفتند.

یک دی ایمید- دی اسید فلوئوردار جدید با نام 5،1- بیس(4-تری فلوئورومتیل-2-تریملیتیمیدوفنوکسی)نفتالن (1,5-bftpn) در سه مرحله با شروع از 5،1- نفتالن دیول سنتز شد. در ادامه، پلی(آمید- اتر- ایمید)های وابسته، با انجام واکنش مستقیم پلی آمیدی شدن به روش فسفریلاسیون بین 1,5-bftpn و چهار کومونومر دی آمینی شامل بنزیدین (dam1)، اکسی دی آنیلین (dam2)، 2،?2-دی فنیل-4، َ4- دی آمینودی فنیل اتر (dam3) و نیز دی آمین حاوی گروه های تری فلوئورومتیل، 5،1- بیس(2-آمینو-4-تری فلوئورو متیل-فنوکسی)نفتالن (dam4) تهیه شدند. ساختار شیمیایی مونومر جدید و نیز پلیمرهای بدست آمده با روش های طیف سنجیِ ir و nmr به طور کامل مورد تایید قرار گرفت. گرانروی محلول (?sol) هر یک از پلیمرها در حلال n,n- دی متیل استامید در دمای °c 25 اندازه گیری شد. علاوه بر این جرم مولکولی متوسط پلیمرها به کمک روش دستگاهیِ کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc) با شوینده ی n,n- دی متیل فرمامید تعیین شد. حل شدن آن ها در تعدادی از حلال های آلیِ رایج مانند n- متیل-2- پیرولیدون، n,n- دی متیل فرمامید، n,n- دی متیل استامید، دی متیل سولفوکسید، پیریدین، تولوئن و تتراهیدروفوران بررسی شد. مقدار بلورینگی درشت-مولکول ها به کمک روش پراکندگی اشعه xِ زاویه باز (wxrd) و با استفاده از پودر آن ها ارزیابی شد. ویژگی-های فیلم نازک بدست آمده از آن ها شامل رنگ، شفافیت و میزان انعطاف پذیری مورد مطالعه قرار گرفت. درصد عبور نور uv-vis از فیلم های نازک تهیه شده از نمونه ها در طول موج های گوناگون تعیین شد. مقدار عددی tg برای هریک از نمونه های پلیمری با ابزار گرماسنجی روبشی دیفرانسیلی (dsc) بدست آمد. گرماتابیِ پلی(آمید- اتر- ایمید)های فلوئوردار به کمک روش تجزیه گرماوزنی (tga) بررسی شد.

ساختار شیمیایی مونومر جدید [دی آمین فلوئوردار با نام 2،?2- بیس (2- آمینو-4- تری فلوئورو متیل فنوکسی) - 1،?1- بای نفتیل (afpbn)]ونیز پلیمرهای بدست آمده با روشهای طیف سنجیِ ir و nmr به طور کامل مورد تایید قرار گرفت. گرانروی محلول (?sol) هر یک از پلیمرها در حلال n,n- دی متیل استامید در دمای °c 25 اندازه گیری شد. علاوه بر این جرم مولکولی متوسط پلیمرها به کمک روش دستگاهیِ کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc) با شوینده ی تتراهیدروفوران تعیین شد. حل شدن آنها در تعدادی از حلال های آلیِ رایج مانند 1- متیل-2- پیرولیدون، n,n- دی متیل فرمامید، n,n- دی متیل استامید، دی متیل سولفوکسید، پیریدین، تولوئن و تتراهیدروفوران بررسی شد. مقدار بلورینگی درشت مولکول ها به کمک روش پراکندگی اشعه xِ زاویه باز (wxrd) و با استفاده از پودر آنها ارزیابی شد. ویژگی های فیلم نازک بدست آمده از آنها شامل رنگ، شفافیت و میزان انعطاف پذیری مورد مطالعه قرار گرفت. درصد عبور نور uv-vis از فیلم های نازک تهیه شده از نمونه ها در طول موج های گوناگون تعیین شد. مقدار عددی tg برای هریک از نمونه های پلیمری با ابزار گرماسنجی روبشی دیفرانسیلی (dsc) بدست آمد. گرماتابیِ این پلی(اتر- ایمید)های فلوئوردار به کمک روش تجزیه گرماوزنی (tga) بررسی شد.

ساختار شیمیایی مونومر جدید و نیز پلیمرهای بدست آمده با روشهای طیف سنجیِ ir و nmr به طور کامل مورد تایید قرار گرفت. گرانروی محلول (?sol) هر یک از پلیمرها در حلال n,n- دی متیل استامید در دمای °c 25 اندازه گیری شد. علاوه بر این جرم مولکولی متوسط پلیمرها به کمک روش دستگاهیِ کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc) با شوینده ی n,n- دی متیل فرمامید تعیین شد. حل شدن آنها در تعدادی از حلال های آلیِ رایج مانند 1- متیل-2- پیرولیدون، n,n- دی متیل فرمامید، n,n- دی متیل استامید، دی متیل سولفوکسید، پیریدین، تولوئن و تتراهیدروفوران بررسی شد. مقدار بلورینگی درشت مولکول ها به کمک روش پراکندگی اشعه x زاویه باز (wxrd) و با استفاده از پودر آنها ارزیایی شد. ویژگی های فیلم نازک بدست آمده از آنها شامل رنگ، شفافیت و میزان انعطاف پذیری مورد مطالعه قرار گرفت. درصد عبور نور uv-vis از فیلم های نازک تهیه شده از نمونه ها در طول موج های گوناگون تعیین شد. مقدار عددی tg برای هریک از نمونه های پلیمری با ابزار گرماسنجی روبشی دیفرانسیلی (dsc) بدست آمد. گرماتابیِ پلی(اتر- ایمید)های فلوئوردار به کمک روش تجزیه گرماوزنی (tga) بررسی شد.

یک دی ایمید-دی اسید جدید با نام 2 ، 2َ- دی فنیل- 4 ، 4َ-بیس(n-تریملیتوئیل)دی فنیل اتر (pbtpe) در سه مرحله با شروع از 4،?4-دی نیترودی فنیل اتر سنتز شد. در ادامه، پلی(آمید-اتر-ایمید)های وابسته، با انجام واکنش مستقیم پلی آمیدی شدن به روش فسفریلاسیون بین pbtpe و چهار کومونومر دی آمینی شامل بنزیدین (bez)، اکسی دی آنیلین (oda)، 2،?2-دی فنیل-4، َ4-دی آمینودی فنیل اتر (pape) و نیز دی آمین حاوی گروههای تری فلوئورومتیل، 1،5-بیس(2-آمینو-4-تری فلوئورو متیل فنوکسی)نفتالن (bfapn) تهیه شدند. ساختار شیمیایی مونومر جدید و نیز پلیمرهای بدست آمده با روشهای طیف سنجیِ ir و nmr به طور کامل مورد تایید قرار گرفت. گرانروی محلول (?sol) هر یک از پلیمرها در حلال n,n- دی متیل استامید در دمای °c 25 اندازه-گیری شد. علاوه بر این جرم مولکولی متوسط پلیمرها به کمک روش دستگاهیِ کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc) با شوینده ی n,n- دی متیل فرمامید تعیین شد. حل شدن آنها در تعدادی از حلال های آلیِ رایج مانند 1- متیل-2- پیرولیدون، n,n- دی-متیل فرمامید، n,n- دی متیل استامید، دی متیل سولفوکسید، پیریدین، تولوئن و تتراهیدروفوران بررسی شد. مقدار بلورینگی درشت مولکول ها به کمک روش پراکندگی اشعه xِ زاویه باز (wxrd) و با استفاده از پودر آنها ارزیایی شد. ویژگی های فیلم نازک بدست آمده از آنها شامل رنگ، شفافیت و میزان انعطاف پذیری مورد مطالعه قرار گرفت. درصد عبور نور uv-vis از فیلم های نازک تهیه شده از نمونه ها در طول موج های گوناگون تعیین شد. مقدار عددی tg برای هریک از نمونه های پلیمری با ابزار گرماسنجی روبشی دیفرانسیلی (dsc) بدست آمد. گرماتابیِ پلی(آمید-اتر-ایمید)ها به کمک روش تجزیه گرماوزنی (tga) بررسی شد.

گرانروی محلول (?sol) هر یک از پلیمرها در حلال n,n- دی متیل استامید در دمای °c 25 اندازه گیری شد. علاوه بر این جرم مولکولی متوسط پلیمرها به کمک روش دستگاهیِ کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc) با شوینده ی تتراهیدروفوران تعیین شد. حل شدن آنها در تعدادی از حلال های آلیِ رایج مانند 1- متیل-2- پیرولیدون، n,n- دی متیل فرمامید، n,n- دی متیل استامید، دی متیل سولفوکسید، پیریدین، تولوئن و تتراهیدروفوران بررسی شد. مقدار بلورینگی درشت مولکول ها به کمک روش پراکندگی اشعه xِ زاویه باز (wxrd) و با استفاده از پودر آنها ارزیایی شد. ویژگی های فیلم نازک بدست آمده از آنها شامل رنگ، شفافیت و میزان انعطاف پذیری مورد مطالعه قرار گرفت. درصد عبور نور uv-vis از فیلم های نازک تهیه شده از نمونه ها در طول موج های گوناگون تعیین شد. ولتاموگرام های بدست آمده از ولتامتری چرخه ایِ (cv) محلول پلیمرها در n,n- دی متیل فرمامید ارزیابی شد. مقدار عددی tg برای هریک از نمونه های پلیمری با ابزار گرماسنجی روبشی دیفرانسیلی (dsc) بدست آمد. گرماتابیِ پلی(آمید-اتر-ایمید)های فلوئوردار به کمک روش تجزیه گرماوزنی (tga) بررسی شد.

در این پژوهش، برخی روش های جدید و در عین حال ساده برای تهیه نانو هیبرید pani/ag از آنیلین در مجاورت/ غیاب پارافنیلن دی آمین (pda) به عنوان تسریع کننده واکنش، در محیط مایسلی سدیم دودسیل سولفات (sds) با استفاده از آمونیوم پرسولفات (aps) و یون های ag+ به عنوان اکسیدانت به کار رفت. برای مقایسه نتایج به دست آمده، یک نمونه pani خالص با اکسیدکننده aps سنتز شد. اندازه گیری های xrd نشان داد فلز نقره با اندازه ی تقریباً nm52-27 در نانوکامپوزیت موجود است. طیف uv-vis امرالدین پایه دو ماکزیمم جذب در nm330 و nm627 نشان می دهد. تصاویر sem پلیمر حاصل، مورفولوژی بی شکل با سطح غیر یکنواخت را نشان داد. هم چنین تصاویر tem به وضوح نانوذره های نقره را در ماتریکس پلیمر با اندازه های تقریباً یکسان و مشابه با نتایج دیفرکتوگرام های xrd نشان دادند. ترموگرام های tga مربوط به نانوکامپوزیت ها، تخریب کامل مواد آلی شامل الیگومرهای آنیلین و نیز خود پلی آنیلین را در دمای c?600-300 نشان دادند. هم چنین اندازه گیری هدایت سنجی نشان داد که وجود ذره های نقره در ماتریکس pani باعث افزایش رسانایی آن نسبت به pani خالص شده است.

برای تهیه نانوکامپوزیت پلی آنیلین/ نقره (pani/ag) با استفاده از محلول کلوئیدی یا پودرهای ریز نانوذره های نقره از قبل تهیه شده با حضور و عدم حضور سورفکتانت آنیونی سدیم دودسیل بنزن سولفونات (dbsna) و نیز شتاب دهنده ی واکنش p- فنیلن دی آمین مسیری ساده به کار رفته است. علاوه بر این، نانوهیبرید پلی-پیرول/ نقره (ppy/ag) همانند روشی که برای تهیه نانوکامپوزیت pani/ag در غیاب p- فنیلن دی آمین به کار رفت تهیه گردید. برای مقایسه نتایج به دست آمده دو نمونه خالص از pani و ppy تحت شرایط یکسان به وسیله آمونیم پراکسی دی سولفات (aps) به عنوان اکسیدکننده ی واکنش تهیه شد. آنالیز xrd وجود نقره فلزی با اندازه ی nm 30-20 را در کامپوزیت تأیید کرد. در حالی که طیف مرئی کامپوزیت pani پایه دو پیک با بیشینه جذب nm 600 و 300 را نشان داده است. برای نمک های pani این دو بیشینه جذب در حدود nm 800 و 400 ظاهر شده است. تصاویر sem نمونه ها مورفولوژی کروی شکلی را نشان می دهد که از یکنواختی مناسبی برخوردارند. تجزیه کامل مواد آلی شامل الیگومرهای ani و pani مانند الیگومرهای py و ppy در محدوده ی دمایی ?c600-400 قرار گرفته است. اندازه گیری رسانایی نمونه های نانوکامپوزیت به طور آشکار نشان داد که این گروه از مواد می توانند جزء پلیمرهای رسانا طبقه بندی شوند.

در پژوهش حاضر، ما سعی نموده ایم مسیری جدید و مفید برای سنتز پلی (3-متیل تیوفن) (p3mt) در حلال های دوتایی کلروفرم/استونیتریل به کار ببریم که در عین حال با p3mt تهیه شده در حلال های جداگانه ی کلروفرم و استونیتریل مقایسه گردیده است. در ادامه تلاش شد تا نانو ذره های نقره در ماتریکس پلیمر به طور یکنواخت توزیع شود. نتایج طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) و فرابنفش-مرئی (uv-vis) نمونه ها، ساختار شیمیایی پلیمرهای تهیه شده را مورد تأیید قرار داد. آنالیز هایی چون پراکندگی اشعه x (xrd) حالت نسبتاً کریستالی، آنالیز گرما وزنی حرارتی (tga) مقاومت حرارتی بالا، میکروسکوپ الکترونی پیمایشی (sem) مورفولوژی کاملاً کروی و دانه ای، میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) تشکیل نانو ذره های نقره و در پایان هدایت سنجی 4 نقطه ای افزایش رسانایی نسبتاً خوبی را نشان دادند.

در این پژوهش نانوهیبرید پلی تیوفن/تیتانیوم دی اکسید (pth/tio2) و پلی(3- متیل تیوفن)/تیتانیوم دی اکسید (p3mth/tio2) در حلال کلروفرم و در حضور نانوذره های tio2 که قبلاً از طریق حمام اولتراسونیک به طور یکنواخت در بستر واکنش توزیع شده بودند با روش اکسایش شیمیایی به کمک اکسنده فریک کلرید تهیه شدند. محصول واکنش همراه با پلی تیوفن و پلی(3- متیل تیوفن) خالص به عنوان شاهد با آنالیزهایی چون طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir)، فرابنفش/مرئی (uv/vis)، پراکندگی اشعه x (xrd)، میکروسکوپی الکترون پویشی (sem) و گرماوزنی حرارتی (tga) مورد شناسایی قرار گرفت. مورفولوژی محصول به وضوح نشان داد که نانوذره های کروی شکل tio2 به صورت کاملاً یکنواخت در ماتریکس نانو رشته ای پلی(3- متیل تیوفن) پراکنده شده است.

در این پژوهش تلاش نمودیم روشی جدید، ساده و موثر برای تهیه ی پلی(4،3-اتیلن دی اکسی تیوفن) (pedot) خالص و نیز نانوآمیزه پلی(4،3-اتیلن دی اکسی تیوفن)/نقره (pedot/ag) از طریق اکسایش شیمیایی مونومر4،3-اتیلن دی اکسی تیوفن (edot) درسامانه ای متشکل از حلال های آلی دوتایی امتزاج پذیر ارائه دهیم. بکارگیری حلال های دوتایی امتزاج پذیر این امتیاز ویژه را دارد که حلالیت بالای اکسیدکننده (آهن(?) کلراید) در حلال استونیتریل (ch3cn) که محلول آن به آرامی تحت شرایط دمایی و زمانی مناسب به ظرف محتوی محلول مونومر در کلروفرم اضافه می شود، باعث می گردد تا محصول حاصل با ویژگی-هایی برتر از نظر مورفولوژی و مقاومت گرمایی تشکیل شود. در این پژوهش سه محصول تولید شد: (1) pedot خالص در حلال واحد کلروفرم (chcl3) (2) pedot خالص در حلال دوتایی استونیتریل/کلروفرم (ch3cn/chcl3) و (3) نانوآمیزه ی pedot/ag در حلال دوتایی استونیتریل/کلروفرم (ch3cn/chcl3). برای تهیه ی نانوآمیزه (محصول شماره3)، در ابتدا pedot در حلال دی متیل سولفوکسید (dmso) حل شد. در ادامه نانو پودر ag که قبلا در آزمایشگاه با شروع از agno3 آن را تهیه نمودیم با عمل سونیکاسیون در حمام اولتراسونیک در محلول pedot در dmso به طور یکنواخت توزیع شد. با افزودن متانول به عنوان ناحلال رسوب نانوآمیزه پدیدار شد که در ادامه صاف، شستشو و خشک گردید. نتایج طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) و فرابنفش مرئی (uv-vis) نمونه ها ساختار شیمیایی پلیمرهای تهیه شده را مورد تایید قرار داد. از تکنیک میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) برای بررسی چگونگی توزیع نانوذره ها در بستر نانوآمیزه استفاده شد. از تکنیک های میکروسکوپ الکترونی پیمایشی (sem)، پراکندگی اشعه x (xrd) و گرماوزنی حرارتی (tga) نیز به ترتیب برای بررسی مورفولوژی سطح، اندازه گیری سایز دقیق نانوذره ها و مقاومت حرارتی محصول بهره گرفته شد.

در پژوهش حاضر تلاش نمودیم با پیمودن مسیری جدید و کارآمد نانوآمیزه ی پلی(3-متیل تیوفن)/تیتانیوم-دی اکسید (p3mth/tio2) را تهیه نماییم. این نانوآمیزه در حلال های کلروفرم و تولوئن با استفاده از سورفکتانت آنیونی (nadbs) و در حضور نانوذره های tio2 که از قبل از طریق حمام اولتراسونیک به طور یکنواخت در بستر واکنش توزیع شده بودند با روش اکسایش شیمیایی و با تکنیک امولسیون وارونه برای نخستین بار تهیه گردید. برای مقایسه نتایج به دست آمده و بررسی اثر حضور نانوذره بر محصول نمونه ی خالص از p3mth تحت شرایط یکسان تهیه. شد. آنالیز xrd وجود نانوذره های tio2 در نانوآمیزه را تائید نمود. نتایج طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) و فرابنفش مرئی (uv-vis) نمونه ها ساختار شیمیایی پلیمرها ی تهیه شده را مورد تائید قرار داد. از تکنیک میکروسکوپ الکترونی نوری (tem) برای بررسی چگونگی توزیع نانوذره ها در بستر نانوآمیزه استفاده شد. از تکنیک های میکروسکوپ الکترونی پیمایشی (sem) و گرماوزنی حرارتی (tga) نیز به ترتیب برای بررسی موفولوژی سطح و مقاومت حرارتی پلیمر بهره گرفته شد.

در سال های اخیر پلیمرهای ذاتا رسانا و نانوآمیزه های آن ها به دلیل شکل شناسی خوب، خواص یکنواخت و تواناییِ کاربردی متعدد، در کانون توجه بسیاری از پژوهشگران بوده اند. ما در این پژوهش، پلیمر پلی (4،3-اتیلن دی اکسی تیوفن) (pedot) را به روش اکسایش شیمیایی و با استفاده از تکنیک امولسیونی در محلول آبی حاوی سدیم دودسیل سولفات (sds) سنتز کردیم و سپس همین فرایند را در بستری از نانو مایع نقره برای سنتز نانوآمیزه ی پلی (4،3-اتیلن دی اکسی تیوفن)/نقره به کار گرفتیم. نتایج طیف سنجی زیر قرمز(ft-ir) و فرابنفش مرئی (uv-vis) نمونه ها، ساختار شیمیایی پلیمر تهیه شده را مورد تأیید قرار داد. از تکنیک میکروسکوپی الکترون عبوری (tem) برای بررسی چگونگی توزیع نانوذره ها در بستر نانوآمیزه استفاده شد. از تکنیک های میکروسکوپی الکترون پویشی (sem)، پراش اشعه x (xrd) و گرماوزنی حرارتی (tga) نیز به ترتیب برای مورفولوژی سطح، اندازه گیری اندازه ی دقیق نانو ذره ها و مقاومت حرارتی محصول بهره گرفته شد.

در این پژوهش نانوذره های tio2 توسط 4،4- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (mdi) اصلاح شده و از نانوذره-های tio2 اصلاح شده ی سطحی در پلی یورتان قطعه ای (spu) به منظور تهیه ی نانوآمیزه ی پلی یورتان/ دی اکسیدتیتانیوم اصلاح شده ی سطحی (spu/tio2-mdi) استفاده کردیم. همچنین mdi به عنوان مونومر برای سنتز spu نیز استفاده شده است. بنابراین سه پارهای ایزوسیانات- انتهایی از پلی تترامتیلن اکسید و mdi تهیه گردید و با استفاده از 1،4- بوتیلن گلیکول (bg) به عنوان زنجیرافزاینده در محل به یکدیگر متصل شده اند. رفتار نوری و حرارتی فیلم نازک شفاف و انعطاف پذیر تهیه شده از پلیمر spu و tio2 اصلاح شده ی سطحی توسط mdi (spu/tio2-mdi) با فیلم تهیه شده از پلیمر spu و نانوذره tio2 واکنش نداده (spu/tio2) و همچنین فیلم spu فاقد نانوذره مقایسه شده است. اصلاح سطحی tio2 توسط mdi دو ماکزیمم جذب کوتاه در طیف uv/vis drs نمونه tio2-mdi در nm 435 و nm 575 نشان می دهد. اگرچه وارد کردن نانوذره در پلیمر فقط 5 درصد وزنی بود، حضور نانوذره های tio2 و tio2-mdi در پلیمر spu سنتز شده به طور ویژه ای آستانه جذب پلیمر در ناحیه ی فرابنفش را افزایش می دهد. مطابق با ترموگرام tga، حدود 35% از گروه های هیدروکسیلی سطح نانوذره به وسیله ی mdi اصلاح شدند. با وجود آن که نانوذره های tio2-mdi یک تخریب حرارتی قابل توجه در دمای بالای °c 350 در مقایسه با نانوذره های tio2 اصلاح نشده نشان دادند، تفاوت ناچیز بین پایداری حرارتی spu فاقد نانوذره، spu/tio2 و spu/tio2-mdi وجود دارد. الگوهای یک مرحله ای تخریب نشان می دهد تخریب حرارتی 80-5 درصد وزنی spu/tio2 و spu/tio2-mdi به ترتیب در بازه ی حرارتی °c 482-355 و °c 471-343 انجام می شود. به علاوه، ترموگرام های dta دو تغییر گرماده برای spu/tio2 و spu/tio2-mdi در بازه ی حرارتی °c 440-330 نشان می دهد.

4،4اکسی دی آنیلین (oda) و پیروملیتیک دی انیدرید (pmda)، پلی ایمید 4،4 اکسی دی فنیلن پیروملیتیک ایمید را با روش ایمیداسیون حرارتی می سازند، که قبل از مرحله ی بسته شدن حلقه ها ما آن را با 5% وزنی نانوذره ی سیلیکا همگن کردیم و همچنین ذره های sio2 را قبل از اضافه کردن به مخلوط واکنش بوسیله ی 4،4متیلن دی فنیلن دی ایزوسیانات (mdi) اصلاح سطحی کردیم. نانوذره های sio2 که با mdi اصلاح شده-اند (sio2-mdi) و نانوکامپوزیت های پلی ایمیدی pi/sio2) و pi/sio2-mdi) به صورت کامل توسط uv/vis و ft-ir و پراش اشعه ی xو اسکن میکروسکوپی الکترونی (sem) مورد آنالیز قرار گرفته اند. همچنین ترموگرام های tga/dtg نشان دهنده ی این است که 22% از گروه های سیلانول موجود در سطح نانوذره های sio2 توسط گروه های mdi اصلاح سطحی شده است. pi/sio2 پایداری حرارتی بیشتری نسبت به پلی ایمید بدون sio2 و همچنین pi/sio2-mdi در سراسر درجه حرارت اعمال شده نشان می دهد. اگرچه پلی ایمید خالص پایداری حرارتی بهتری نسبت به pi/sio2-mdi در محدوده ی°c 300-200 دارد ولی در دماهای بالاتر pi/sio2-mdi پایداری بیشتری نشان می دهد. pi/sio2-mdi یک الگوی تجزیه ای دو مرحله ای کامل را نشان می دهد که مرحله ی اول به دلیل وجود بخش آلی موجود در نانوذره های معدنی نمایان نشده است. با توجه به تغییرات شیب منحنی dta گذار فاز اول می تواند در محدوده ی حرارتی°c 400-300 بصورت نامحسوس دیده شود ولی برای pi/sio2 و pi/sio2-mdi به دلیل حضور نانوذره های sio2 در ماتریکس پلیمر دقیق دیده شود.

در این پژوهش، عصاره¬ی¬گیاه عشقه برای نخستین بار به¬منظورکاهش زیستی نانوذره¬های نقره مورد استفاده قرار می¬گیرد. نانوذره¬های فیتوسنتز¬ شده با درصدهای وزنی 3 و 5 به کمک دستگاه فراصوت در شبکه¬های اپوکسی به-طور یکنواخت پراکنده می¬شوند. برای سنتز شبکه¬های اپوکسی از روش پخت حرارتی رزین دی¬گلیسیدیل¬اتر¬بیس-فنول a (dgeba) با سخت¬کننده¬ی 4، 4 – دی¬آمینو¬دی¬فنیل¬سولفون (dds) استفاده می¬شود. نمونه¬های سنتز¬ شده شامل گرماسخت اپوکسی فاقد نانوذره (en/ag-0) و نیز نانوآمیزه¬های اپوکسی/ نقره (en/ag-3 و en/ag-5) با آنالیز¬های ft-ir، uv-vis، sem، tem، tga، xrd بررسی می¬شوند. به¬علاوه، به¬منظور مطالعه پیرامون اثرات ضدباکتریایی نانوذره¬های نقره¬ی بارگذاری شده، رشد و تکثیر دو باکتری شناخته شده یعنی استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکولی در آگاری مغذی شامل نانوآمیزه¬های شبه¬دیسکی حاصل ارزیابی می¬شود.

این مطالعه روشی ساده جهت تهیه ی نانوآمیزه های پلی(4،4-اکسی دی فنیلن پیروملیتیمید) (popi)/tio2 حاوی نانوذره های tio2 عمل آوری شده و عمل آوری نشده در اختیار می گذارد. 4،´4-دی فنیل دی ایزوسیانات (mdi) به عنوان اصلاح کننده ی سطحِ ذره های nano-tio2 استفاده شد. نانوپودر tio2 اصلاح سطحی نشده و نیز اصلاح سطحی شده با mdi به محلولی ویسکوز از پلی(آمیک اسید)(paa) که خود پیشتر از طریق واکنش 4،´4-اکسی دی فنیل آمین (oda) و پیروملیتیک دی انیدرید (pmda) تهیه گردید، اضافه شد. قالبگیری از مخلوطِ همگن شده در دیش های پتریِ مناسب، فیلم های پخت شده ی حرارتی از نانوآمیزه های popi/tio2 و popi/tio2-mdi را از طریق واکنش سیکلودهیدراسیون پیش ماده ی paa به دست داد. طیف سنجی انعکاس نفوذی uv-vis (uv-vis drs) دو ماکزیمم جذب در طیف tio2 ِ اصلاح شده با mdi در حدود 440 و 580 نانومتر نشان داد. به علاوه، یک جابه جایی اندک به سمت طول موج های بالاتر (red-shift) در ماکزیمم جذب های نانوآمیزه های popi/tio2 و popi/tio2-mdi در قیاس با popi ِ خالص اتفاق افتاد. در اندازه-گیر ی های xrd، متوسط اندازه ی نانوذره ی tio2 در tio2-mdi، popi/tio2 و popi/tio2-mdi به ترتیب برابر با 27، 22 و 19 نانومتر به دست آمده است. مطابق با تصاویر میکروسکوپ الکترون روبشی (sem) نانوذره های tio2 با اشکال کروی در بستر پلیمر در نانوآمیزه ها پراکنده شدند. علاوه بر این، مطابق با ترموگرام های tga/dtg تعیین شد که در اثر گنجاندن نانوذره در توده ی پلیمری، افزایش پایداری حرارتی حاصل می شود. در نهایت ترموگرام dta نشان داد که اولین انتقال گرماگیر در بالای c? 290 اتفاق می افتد.

در این پژوهش نانوآمیزه¬های جدیدی متشکل از شبکه¬ی اپوکسی بارگذاری¬شده با نانوذره¬های خاک¬رس اصلاح¬شده سنتز شدند. رزین دی¬گلیسیدیل¬اتربیس¬فنولa (dgeba) در حضور مقادیر متفاوتی از نانوذره با سخت¬کننده¬ی 4و´4-دی¬آمینو¬دی¬فنیل¬سولفون (dds) پخت شد. پلی¬تترا¬متیلن¬اکسید (ptmo) با پایانه¬های تری¬متیل¬آمونیوم-یدید به¬صورت نمک¬آمونیومِ چهارتاییِ دوظرفیتی (qas-ptmo) طی یک فرآیند چهار مرحله¬ای از ماکرودیول-های ptmo سنتز شد و به¬عنوان یون¬ تبادلی به¬طور مؤثری برای اصلاح سدیم¬مونت¬موریلونیت (na-mmt) به¬کار گرفته¬شد. اندازه¬گیری¬های xrd نشان¬داد به¬دلیل اندازه¬ی مولکولیِ بلند یون¬های دوظرفیتیِ qas-ptmo مقدار d-spacing به¬میزان قابل¬توجهی افزایش می¬یابد. این امر به نانولایه¬ها اجازه می¬دهد تا در شبکه¬ی اپوکسی به¬طور یکنواخت پخش شوند. به¬علاوه پیوست این درشت¬یون¬های آلی به نانولایه¬های معدنی خصلت آلی¬دوستی آن¬ها را افزایش داده و با پلیمر گرماسخت آلی سازگارتر می¬سازد. پایداری نانوآمیزه¬های پایه-اپوکسیِ حاصل در برابر گرما و نیز انتقالات فاز حرارتی و حرکات ماکرومولکولی به ترتیب با تکنیک¬های tga وdmta بررسی شدند.

گروه های پایانی هیدروکسیل در پلی(تترامتیلن اکساید) (ptmo) از طریق یک سری واکنش های متوالی به نمک های آمونیوم چهارتایی (qas) تبدیل می شوند. از ptmo ِ دارای کلاهک های qas برای ورود به گالری های سدیم مونت-موریلونیت (na-mmt) از طریق بیرون راندن یون های سدیم استفاده می شود. در ادامه، نانوذره های خاک رس اصلاح شده با بخش های آلی در خلال واکنش پلی افزایشی درون بستر یک پلی یورتان (pu) قطعه ایِ پایه -ptmo پخش می شوند (5/2، 0/5 و 0/7 درصد وزنی). برای شناسایی نمونه های به دست آمده آنالیز های ir، xrd، و sem مورد استفاده قرار می گیرند. نانوآمیزه های pu/qasptmo-mmt از نظر حرارتی و مکانیکی با تکنیک های tga و dmta مورد ارزیابی قرار می گیرند. این نانوآمیزه ها در مقایسه با نمونه پلی یورتان خالص در برابر گرما پایداری بیشتری از خود نشان می-دهند. بعلاوه، معلوم می شود که گرماتابی نمونه های بارگذاری شده با نانوذره های qasptmo-mmt با افزایش میزان نانوذره ها افزایش می یابد. از روی اندازه گیری های ضریب میراییِ (tan ?) نمونه های به دست آمده مشخص گردید که تحرک زنجیر های درشت مولکولی با ورود نانوذره های qasptmo-mmt درون بستر pu تا حدودی محدود می شود که این نشان از پخش یکنواخت ذره های نانوپرکننده داخل ماتریس بسپار می دهد.

در بین انواع نانوذره ها، نانوذره های مغناطیسی (mnps) نظر به کاربرد های بسیاری که در حوزه های مختلفی همچون مایعات مغناطیس (magnetic fluids) کاتالیز (catalysis) ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسmagnetic resonance imaging) ) و بازسازی محیط زیست (environmental remediation) دارند توجه پژوهشگران را به خود جلب نموده اند [1]. این نانوذره ها سوپرپارامغناطیس هایی اند که می توانند جذب میدان مغاطیسی شوند اما خصلت مغناطیسی آنها با حذف میدان از بین می رود. از اینرو، جداسازی mnp های چسبیده به آنالیت در محلول های آبی یا سایر ماتریس ها به سهولت با اعمال یک میدان مغناطیسی خارجی انجام پذیر است و در این گونه موارد به صاف کردن و سانتریفوژ نیازی نیست.

گروه های پایانی هیدروکسیل در پلی تترامتیلن اکساید (ptmo) از طریق یک سری واکنش های متوالی به نمک های آمونیوم چهارتایی (qas) تبدیل شدند از ptmo دارای کلاهک های qas برای ورود به لایه-های بین سدیم مونت موریلونیت از طریق بیرون راندن یون های سدیم استفاده شده است.

در این پژوهش، عصاره ی گیاه بادرنجبویه برای نخستین بار به منظور کاهش زیستی نانوذرات نقره مورد استفاده قرار می گیرد. نانو ذره های فیتوسنتز شده با درصدهای وزنی 1 و 2 درصد نقره در پلی آنیلین به طور یکنواخت پراکنده می شوند. برای سنتز پلی آنیلین از روش بین سطحی استفاده می شود که در این روش آمونیوم پرسولفات به عنوان اکسیدانت در هیدروکلریک اسید به مونومر آنیلین اضافه می شود. در نهایت نمونه-های سنتز شده شامل نانو آمیزه های پلی آنیلین- نقره با آنالیز های ftir، uv-vis، sem، tem، tga،xrd بررسی می شوند. به علاوه، به منظور مطالعه پیرامون اثرات ضد باکتریایی نانو ذره های نقره بارگذاری شده، رشد و تکثیر دو باکتری شناخته شده، استافیلوکوکوس اورئوس و کلیسلا پنومونیه در آگاری مغذی شامل نانو آمیزه-های شبه دیسکی حاصل ارزیابی می شود. کلیدواژه: فیتوسنتز، نانو آمیزه های پلی آنیلین-نقره، رفتار ضد باکتریایی، استافیلوکوکوس اورئوس و کلبسلا پنومونیه.

نانوآمیزه های پلی پیرول/پالادیوم (ppy/pd)از واکنش اکسایش-کاهش مستقیم بین مونومر پیرول و اکسنده pdcl2 در حضور تثبیت کننده sds در حلال های آلی دوتایی (ch3cl/ch3cn) با نسبت حجمی 2:1 و 3:1 در دو دمای 0 و c? 25 تهیه شدند. نانوذره های tio2 اصلاح سطحی شده با بخش آلی که دارای پایانه های -nh2 است، به طور کووالانسی با بافت شبکه های اپوکسی متصل شد. عامل دار کردن آمینی نانوذره های tio2 اجازه داد که در نقش کمک سخت کننده در کنار سخت کننده آمین اصلی برای دسترسی به شبکه نهایی رزین کارآمد باشند. از طرف دیگر، نانوذره های tio2 اصلاح سطحی شده دارای پایانه های -nh2 به بافت پلی یورتان قطعه ای (spu) بر پایه اتری گنجانیده شدند. mdi به عنوان مونومر همراه با کومونومر پلی(تترامتیلن دی اکسید) (ptmo) برای تهیه پلی یورتان قطعه ای به کار گرفته شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

دسته ای جدید از پلی ایمیدهای فلوئوردار کاملا آروماتیک بوسیله ی پلی ایمیدی شدن شیمیایی یک دی آمین بر پایه ی دی فنیل اتر به نام 2 ، 2َ- بیس (5،4،3- تری فلوئورو فنیل)-4 ، 4َ-دی آمینو دی فنیل اتر (fpape) با پیروملیتیک دی انیدرید (pmda) و 3، 3َ ، 4 ، 4َ-بنزوفنون تتراکربوکسیلیک دی انیدرید (btda) تهیه شد. به منظور اهداف مقایسه ای دو پلی ایمید مرجع نیز طی واکنش 4 ، 4َ-دی آمینو دی فنیل اتر (dadpe) با همان کومونومرها تحت شرایط مشابه تهیه شد. کلیه ی پلیمرها به طور کامل با روشهای طیف سنجی ft-ir و nmr شناسایی شدند. اوزان مولکولی متوسط وزنی و عددی ( w و n ) با استفاده از کروماتوگرافی ژل- تراوا (gpc ) تعیین شد. به کمک مقایسه با پلیمرهای مرجع، اثرات حلقه های شدیدا فلوئوردار فنیل متصل شده به زنجیرهای درشت مولکولی بر برخی از خواص همچون انحلال پذیری، بلورینگی، پایداری حرارتی و کیفیت فیلم بررسی شد. پلیمرهای حاصل از fpape از انحلال پذیری خوب در انواع حلالهای آلی مانند n-متیل-2-پیرولیدون (nmp) ، n,n-دی متیل استامید (dmac)، n,n- دی متیل فرمامید (dmf) و دی متیل سولفوکسید (dmso) برخوردار بودند. مقادیر td5% و td10% حاصل از گرمانگارهای tga نشان داد که این پلی ایمیدها از گرماتابی بسیار خوب بهره می برند. این مطالعه نشان داد که پلی ایمیدهای دارای گروههای متصل شده ی جانبی فنیل حاوی فلوئور انحلال پذیری بیشتر و مقادیر tg بالاتری در قیاس با نمونه های فاقد چنین گروههایی دارند. به علاوه، فیلمهای نازک آنها در مقایسه با دو پلیمر مرجع از انعطاف پذیری و شفافیت بیشتری برخوردار است.