عرصه انتشارجغرافیایی جنس گون در ایران با استفاده از 12013 مشاهده (رکورد) ژئورفرنس شده، واکاوی گردید. گونه های جنس گون در همه استانها یافت می شود، اما اغلب مشاهدات از استانهای فارس، تهران و خراسان می باشد. بیش از نصف گونه های گون (420 گونه) نادر و بومزاد با عرصه گسترش محدود هستند. حداکثر فاصله میان افراد یک گونه 2084 کیلومتر است. استانهای خراسان با 157 گونه، فارس با 155 گونه ، تهران با 151 گونه و آذربایجان غربی با 148 گونه بیشترین تعداد گونه های گون ایران را دارا می باشند. اما به لحاظ غنای گونه ای استانهای تهران، مازندران، مرکزی، همدان و لرستان از غنای گونه ای بالایی برخوردارند. برای انجام این محاسبات از خانه های گرید با ابعاد 10x 10 کیلومتر و روش محدودهای دایره ای همسایه (circular neighborhood method) با شعاع 50 کیلومتر استفاده شد تا از غنای گونه ای نقشه برداری شود. به طور کلی غنای گونه ای گونها در ایران در البرز مرکزی و زاگرس مرکزی نسبت بقیه نقاط از تنوع بالاتری برخوردار می باشد. از نظر عرض جغرافیایی گونهای ایران در سرتاسر ایران میان عرض جغرافیایی 25 درجه شمالی و 44 درجه شمالی وجود دارند. بالاترین تعداد گونه ها میان عرض 33 درجه شمالی و 35 درجه عرض شمالی در زاگرس مرکزی و میان 35 عرض شمالی و 36 شمالی در البرز مرکزی وجود دارد. در این تحقیق سه نقطه داغ بومزادی برای گونهای ایران مشخص شد که دو نقطه آن منطبق با مراکز غنای گونه ای گونهای ایران است و نقطه سوم در استان فارس می باشد که تعداد گونه های بومزاد در هر استان محاسبه گردید. سی و سه خانه گرید 50x 50 کیلومتر کافی است تا تمام گونه های گون ایران را در بر بگیرد. این نقاط جهت تعیین اولویت حفاظت از اهمیت بالایی برخوردارند.

بطور کلی بیشترین مشاهدات گونه های brassicaceae در استانهای فارس، تهران، خراسان رضوی و آذربایجان شرقی می باشد، اما بیشترین غنای گونه ای در استانهای فارس، اصفهان، تهران و خراسان رضوی دیده می شود. بیشترین مشاهدات گونه های capparaceaeدر استانهای تهران، هرمزگان و سیستان و بلوچستان می باشد، اما بیشترین غنای گونه ای در استانهای هرمزگان، سیستان و بلوچستان و کرمان دیده می شود. بیشترین مشاهدات گونه های resedaceae در استانهای هرمزگان،سیستان و بلوچستان و تهران می باشد، اما بیشترین غنای گونه ای در استانهای کرمان، تهران، خراسان رضوی، اصفهان و یزد دیده می شود. بیشترین مشاهدات تک گونه ی morinaceae در استان فارس می باشد، اما در استانهای فارس،اصفهان،لرستان،کهگیلویه وبویراحمدو چهارمحال و بختیاری نیز دیده می شود. در این تحقیق سه نقطه داغ بومزادی برای تیره brassicaceae و یک نقطه داغ بومزادی برای تیره resedaceae در ایران مشخص شد. برای تیره های capparaceae و morinaceae هیچ نقطه داغ بومزادی یافت نشد. واکاوی مکمل 10 خانه گرید 50 کیلومتر در 50 کیلومتر را مشخص کرد که همه گونه های brassicaceae ایران را شامل می شود. هفت خانه گرید 50 کیلومتر در 50 کیلومتر همه گونه های capparaceae ایران را شامل می شود، 6 خانه گرید 50 کیلومتر در 50 کیلومتر همه گونه های resedaceae و 1 خانه گرید 50 کیلومتر در 50 کیلومتر همه گونه های morinaceae ایران را شامل می شود. با توجه به وسعت کشور ایران و کمبود بودجه جهت حفاظت گونه ها اهمیت تعیین این مناطق، بهتر مشخص می شود.

عرصه انتشارجغرافیایی تیره های رز، عناب، گزنه، نارون، توت، سنجد، سیاه دانه و شمعدانی درایران بااستفاده از 11303 مشاهده ژئورفرنس شده، واکاوی گردید. گونه های تیره رز درتمام ایران گسترده اند، اما تعداد مشاهدات در استان های فارس، مازندران و تهران بیش از سایر استان ها می باشد. از خانه های گرید با ابعاد 10×10 کیلومتر و روش محدوده های دایره ای همسایه (circular neighborhood metod) با شعاع 50 کیلومتر برای نقشه برداری غنای گونه ای استفاده شد. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی دیده شد. با استفاده از واکاوی مکمل 10 خانه گرید 50 ×50 کیلومتر مشخص شد که همه گونه های این تیره را در بر می گیرد. بیشترین تعداد مشاهدات تیره عناب در استان های فارس، مازندران و آذربایجان شرقی بیش از سایر استان ها می باشد. غنای گونه ای بالایی در استان های فارس و کرمانشاه دارا می باشد. گونه های این تیره همگی در شش خانه گرید 50×50 کیلومتر جای می گیرند. غنای گونه ای بالایی از تیره گزنه در استان های فارس، بوشهر، خوزستان و لرستان مشاهده می شود. گونه های این تیره همگی در دو خانه گرید50×50 کیلومتر جای می گیرند. تیره نارون بیشتر در نواحی کوهستانی ایران گسترده شده است. غنای گونه ای بالایی در استان های فارس، اردبیل، گیلان و زنجان دارد. گونه های این تیره همگی در سه خانه گرید50×50 کیلومتر جای می گیرند. تیره توت در بسیاری از نقاط ایران یافت می شود. غنای گونه ای بالایی در استان های فارس و بوشهر دارد. با حفاظت از سه خانه گرید 50×50 کیلومتر می توان تمام گونه های تیره توت را حفظ کرد. تیره های سنجد و سیاه دانه گسترش محدودی در ایران دارند. همه گونه های این دو تیره به ترتیب در دو و یک خانه گرید جای گرفته اند. تعداد مشاهدات تیره شمعدانی در استان های فارس، تهران و خراسان رضوی بیش از سایر استان ها می باشد. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی و استانهای گیلان، قزوین و زنجان دارا می باشد. گونه های این تیره همگی در 10 خانه گرید 50×50 کیلومتر جای می گیرند.

عرصه انتشار جغرافیایی تیره های اسفناج، تاج خروس و واهو در ایران با استفاده از 11548 رکورد ژئورفرنس شده واکاوی گردید.گونه های تیره اسفناج در تمام ایران انتشار یافته اند. اما تعداد مشاهدات در استان های سمنان، تهران، آذربایجان شرقی و فارس بیش از سایر استان ها می باشد. 48 گونه نادر و 15 گونه بومزاد دارد. از خانه های گرید با ابعاد 10×10 کیلومتر و روش محدوده های دایره ای همسایه (cicular neighborhood method ) با شعاع 50 کیلومتر برای نقشه برداری غنای گونه ای استفاده شد. غنای گونه ای بالایی در مناطق کویری، شوره زارهاو اطراف دریاچه های شور در استانهای سمنان، تهران، قم، فارس و آذربایجان شرقی یافت شد. یک نقطه داغ بومزادی در منطقه حفاظت شده توران در استان سمنان شناسایی شد. با استفاده از واکاوی مکمل 10 خانه گرید 50 ×50 کیلومتر مشخص شد که همه گونه های این تیره را در بر می گیرد. تیره تاج خروس در همه استان های ایران یافت نشد. استان فارس با بیشترین تعداد مشاهدات از غنای گونه ای بالایی نیز برخوردار است. 6 گونه نادر با عرصه گسترش محدود دارد. گونه های این تیره همگی در 5 خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. تیره واهو گسترش بسیار محدودی دارد و بیشتر در قسمت جنوبی ایران به ویژه استان هرمزگان گسترده شده است. با حفاظت از دو خانه گرید 50 ×50 کیلومتر می توان تمام گونه های آن راحفظ کرد.

ایران کشوری است در جنوب غرب آسیا و درمنطقه خاورمیانه واقع شده است.جمعیت ایران از اقوام مختلف تشکیل شده است که قومیت های آن عبارتند از: فارس، لر، ترک، بلوچ، کرد، ترکمن، عرب، آشوریان، زرتشتیان، یهودیان، ارامنه. در این مطالعه 200 نفر، شامل 191 مرد سالم و 9 زن سالم از قوم لر شرکت نمودند، که روی فراوانی چندشکلی ژنتیکی ژن های gstm1 و gstt1 وژن catروی کدون262- تحقیق خویش را انجام دادیم. ژن های gstm1 و gstt1 آنزیم های سیتووزولی را کد می کنند، که در فازii متابولیسم سم زدایی مانند مواد سرطان زا در انسان نقش ایفا می کنند. افرادی که دارای حذف کامل هر کدام از این ژن ها هستند قادر به تولید آنزیم های gstm1 و gstt1 نمی باشند. ژن cat یکی از ژن های مهم در سیستم دفاعی بدن علیه آسیب های ناشی از استرس اکسیداتیو می باشد. تا کنون سه نوع شایع چندشکلی در این ژن شناسایی شده است. ما در این تحقیق چندشکلی c>t 262- را بررسی نمودیم. نتایج حاصل از بررسی gstm1 و gstt1 نشان می دهد که فراوانی ژنوتیپ غیرفعال(null) در جمعیت قوم لر به ترتیب 50% و 17% می باشد. همچنین نتایج حاصل از بررسی ژن cat در کدون 262- نشان می دهد که فراوانی آلل c برابر با 82/0 و فراوانی آلل t برابر با 12/0 می باشد.

در بررسی فون بال ریشکداران از اصفهان و اطراف طی سال های 1391- 1390، 25 جنس و 46 گونه متعلق به چهار خانواده و شش زیر خانواده از این راسته جمع آوری شد.17جنس و 28 گونه متعلق به خانواده thripidae، چهار جنس و دوازده گونه متعلق به خانواده phlaeothripidae و دو جنس و سه گونه متعلق به خانواده aeolothripidae و دو جنس و دو گونه متعلق به خانوادهmelanthripidae بود. کلید برای شناسایی جنس ها و گونه های هر خانواده ارائه شد. در این پژوهش جنس ankothrips برای اولین بار از ایران گزارش می شود و گونه a. zayandicus minaei & haftbaradaran & moundبرای اولین بار از دنیا گزارش شده است. در بین نمونه های جمع آوری شده، frankliniella occidentalis pergande, 1895 و thrips tabaci lindeman, 1889 از خانواده thripidae، گونهaeolothrips intermedius bagnall, 1934 از خانواده aeolothripidae و گونهhaplothrips tritici kurdjumov, 1912 از خانواده phlaeothripidae بیشترین تعداد گونه را داشتند. اغلب گونه های جمع آوری شده گیاهخوارند اما گونه scolothrips longicornis priesner که از درختان و بوته های آلوده به کنه دو نقطه ای جمع آوری شد، شکارگر و گونهhoplandrothrips bidens bagnall, 1910 که از روی چوب های مرده گیلاس جمع آوری شد، قارچخوار محسوب می شوند.

عرصه انتشار جغرافیایی تاکسونهای 19 تیره موجود در چهار راسته ی caryophyllales، myrtales، saxifragales وvitales با استفاده از7520 رکورد اطلاعات ژئو رفرنس شده در ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 59 جنس و 383 گونه در ایران وجود دارد جنس .acantholimon boiss با 97 گونه بزرگترین جنس مجموعه است. با وجود جمع آوری بیشتر در استان فارس غنای گونه ای تاکسون های مذکور مربوط به ناحیه ی البرز مرکزی است و استان خراسان رضوی بیشترین تعداد گونه نادر را به خود اختصاص می دهد. تمامی گونه ها در ده خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. تیره کلاه میرحسن (plumbaginaceae) دارای 5 جنس، 118 گونه و 83 گونه اندمیک در ایران می باشد. بیشترین تعداد گونه نادر در استان خراسان رضوی موجود است. براساس نقشه های گرید پایه، ناحیه البرز مرکزی دارای بیشترین غنای گونه ای است. نقاط داغ بومزادی این خانواده در ایران مربوط به ناحیه البرز مرکزی است. تنها 10 خانه گرید 50 × 50 کافیست تا تمام گونه های مورد مطالعه این تیره را شامل شود. خانواده علف هفت بند (polygonaceae) دارای 8 جنس، 88 گونه، 19 گونه اندمیک و 34 گونه نادر ایران می باشد. بیشترین تعداد گونه های این خانواده در ناحیه البرز مرکزی و قسمتی از استان فارس وجود دارد. گونه ها در اکثر نقاط ایران در بین عرض های 38 تا 26 درجه شمالی گسترده شده اند. تنها 10 خانه گرید 50 × 50 کافیست تا تمام گونه های مورد مطالعه این تیره را شامل شود.تیره گز (tamaricaceae) دارای سه جنس، 47گونه، 20 گونه نادر و 8 گونه اندمیک در ایران می باشد. استان های خراسان رضوی و کرمان بیشترین تعداد گونه نادر را به خود اختصاص می دهند. غنای گونه ای در استان های فارس، کرمان و ناحیه البرز مرکزی است .این تیره فاقد نقطه داغ بومزادی در ایران است و تنها 10 خانه گرید 50 × 50 کافیست تا تمام گونه های مورد مطالعه این تیره را شامل شود. جنس acantholimon دارای 97 گونه، 40 گونه نادر و 82 گونه اندمیک در ایران است. ناحیه البرز مرکزی دارای بیشترین میزان غنای گونه ای است. نقطه ی داغ بومزادی این جنس در ایران مربوط به ناحیه البرز مرکزی است. تنها 10 خانه گرید 50 × 50 کافیست تا تمام گونه های مورد مطالعه این جنس را شامل شود.

سالیکورنیا گیاهی است شور پسند و خودرو که به دلیل خصوصیات منحصر به فردی چون مقاومت زیاد نسبت به شوری و استفاده از آب شور برای آبیاری به عنوان گیاهی استراتژیک در کشورهای مختلف جهان مطرح گردیده است. گیاه مزبور دارای مصارف خوراکی، دارویی و صنعتی می باشد. خصوصیات گیاه از جمله میزان روغن و پروتئین آن تحت تاثیر شرایط محیطی و نوع گونه تغییر می کند، و تشخیص دقیق گونه با توجه به خصوصیات مورفولوژیکی ساده نیست. پیدا نمودن مارکر مولکولی که با میزان بالای تولید چربی ارتباط داشته باشد می تواند در استفاده بهینه از گیاه مذبور موثر باشد. شناسایی گونه های ایران با استفاده از مارکر مولکولی aflp مشخص کرد که بر خلاف تشخیص اولیه در کتاب فلور ایران، که گونه سالیکورنیا ایران را گونه یوروپیا معرفی کرده بود، گونه های ایران از لحاظ ژنتیکی قرابت پایینی با گونه یوروپیا داشته و کاملا از آن مجزا گردیده اند. در بین گونه هایی که از لحاظ مورفولو ژیکی به عنوان گونه ایرانیکا شناسایی گردیده اند شکاف ژنتیکی ایجاد گردیده که هنوز از لحاظ مورفولوژیکی به عنوان دو گونه یا زیر گونه مجزا تقسیم نگردیده ولی از لحاظ ژنوتیپی دارای تفاوت های بارزی هستند. کلمات کلیدی: سالیکورنیا، aflp، مارکر مولکولی، طبقه بندی

عرصه ی انتشار جغرافیایی تیره های acanthaceae، bignoniaceae، callitrichaceae، globulariaceae، hippuridaceae، lentibulariaceae،oleaceae ،orobanchaceae ، pedaliaceae و scrophulariaceae در ایران، با استفاده از 7957 مشاهده (رکورد ژئورفرنس شده)، واکاوی گردید. گونه های تیره scrophulariaceae در تمام ایران گسترده اند، ولی غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی و استان های مازندران، تهران، گیلان و فارس مشاهده شد. این تیره در ایران دارای 88 گونه بومزاد و 105 گونه نادر و 7 گونه هیبرید می باشد. گونه های این تیره همگی در 10 خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره orobanchaceae بیشتر در نواحی کوهستانی ایران گسترده شده اند. اما غنای گونه ای این تیره در استان های البرز و مازندران بیش از سایر استان هاست. این تیره در ایران، دارای پنج گونه بومزاد و 21 گونه نادر می باشد. گونه های این تیره همگی در ده خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره oleaceae در بسیاری از نقاط ایران گسترده اند، اما غنای گونه ای در استان فارس بیش از سایر استان هاست. این تیره در ایران دارای دو گونه بومزاد و ده گونه نادر می باشد. گونه های این تیره همگی در شش خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند. گونه های تیره های acanthaceae، bignoniaceae، callitrichaceae، globulariaceae، hippuridaceae، lentibulariaceae و pedaliaceae عرصه گسترش محدودی در ایران دارند و غنای گونه ای بالایی درایران مشاهده نشد. این تیره در ایران7 گونه نادر دارد. گونه های این تیره همگی درشش خانه گرید 50 ×50 کیلومتر جای می گیرند.

زعفران گیاهی تجاری است که از دیرباز به منظور درمان بسیاری از اختلالات از جمله درمان فشار خون مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور بررسی مکانیسم اثر احتمالی این گیاه تحقیق حاضر بصورت زیر انجام شده است: 20 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزنی 200 گرم به مدت یک هفته در شرایط نرمال 12 ساعت تاریکی و 12 ساعت روشنایی در حیوان خانه نگهداری شده اند تا از سلامتی آن ها اطمینان حاصل شود. سپس رت ها بصورت تصادفی به چهار گروه تقسیم و هر رت از طریق تزریق داخل صفاقی سدیم پنتوباربیتال بیهوش شده است. ضربان قلب و الکتروکاردیوگرام از طریق الکترودهای اشتقاق استاندارد اندامی که از طریق دستگاه bio amplifier به پاورلب متصل بودند ثبت و بررسی گردید. گروه یک شامل پنج رت بود که الکتروکاردیوگرام و ضربان قلب آن ها در شرایط بیهوشی، قبل و بعد از تزریق درون صفاقی عصاره الکلی زعفران با دوز 200 mg/kg و حلال عصاره (حالت شاهد) ثبت گردید. گروه دو نیز شامل پنج رت بود که الکتروکاردیگرام و ضربان قلب در شرایط مشابه، بعد از تزریق درون صفاقی استیل کولین و عصاره زعفران توأم با استیل کولین ثبت گردید. گروه سه همچنین شامل پنج رت بود که پارامترهای مذکور در شرایط مشابه، بعد از تزریق درون صفاقی اپی نفرین و عصاره زعفران توأم با اپی نفرین ثبت گردید و در آخر گروه چهار نیز شامل پنج رت بود که در آن پارامترهای ذکر شده در شرایط مشابه، بعد از تزریق l-name و عصاره زعفران توأم با l-name ثبت گردید. آنالیز داده ها به کمک نرم افزار spss و با استفاده از paired samples test با در نظر گرفتن سطح معنی دارp?0. 5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که تزریق درون صفاقی عصاره زعفران ضربان قلب را در مقایسه با حالت شاهد در گروه یک افزایش می دهد. همچنین افزایش چشمگیر در ضربان قلب و کاهش چشمگیر در rr interval، p duration و pr interval در برخی دقایق در حضور توأم عصاره و استیل کولین، عصاره و اپی نفرین و در آخر عصاره و l-name در مقایسه با حالت کنترل(پایه) و حالت شاهد مشاهده گردید. می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که احتمالا عصاره الکلی زعفران اثر کرونوتروپیسم و اینوتروپیسم مثبت بر قلب، اثر آنتی کولینرژیک و تا حدودی اثری همسو با سیستم آدرنرژیک دارا می باشد. واژگان کلیدی : عصاره الکلی، زعفران، الکتروکاردیوگرام، ضربان قلب

افزایش آلاینده های محیطی به ویژه فلزات سنگین، به دلیل صنعتی شدن جوامع بشری است. یکی از منابع اولیه آلودگی، لجن فاضلاب ها و شیرابه های دفنگاه است. استفاده از گیاهان به منظور حذف آلودگی های معدنی از خاک های آلوده، انباشته کردن آن ها در ریشه و برداشت آن ها از ساقه و برگ را گیاه پالایی می گویند. انتخاب گیاه مناسب، مخصوصاً در خاک هایی با میزان پایین یا متوسط آلودگی، یک نقش مهم را در پیشرفت گیاه پالایی ایفا می کند. وتیور گیاهی است که از جهت های مختلف برای گیاه پالایی مناسب می باشد. راندمان گیاه وتیور در جذب مواد غذایی محلول مثل نیتروژن، پتاسیم، فسفر و یا فلزات سنگین در آب های آلوده، بسیار بالا می باشد. در این پژوهش از طرح آماری بلوک های کامل تصادفی استفاده شد و در هر بلوک پنج سطح تیمار با غلظت های صفر، 15، 30، 45 و 60 درصد شیرابه پسماند شهری برای آبیاری وتیور استفاده شد. در این بررسی خصوصیات فیزیولوژیک وتیور که عبارتند از طول ریشه، وزن خشک، میزان کاروتنوئید، آنتوسیانین، پرولین، قندهای محلول و پروتئین کل، اندازه گیری شد. همچنین میزان تجمع فلزات سنگین مس، روی، سرب، نیکل و کادمیم در نقاط مختلف ریشه، در پاسخ به آبیاری با شیرابه، توسط دستگاه icp اندازه گیری شد. با اندازه گیری های انجام شده مشخص شد که میزان وزن خشک، کاروتنوئید، آنتوسیانین و طول ریشه با افزایش غلظت شیرابه، کاهش می یابد و مقدار قندهای محلول و پروتئین کل با افزایش غلظت شیرابه افزایش نشان می دهد. پرولین در غلظت 15 درصد افزایش یافته و در غلظت های بالاتر کاهش می یابد. بیشترین تجمع فلزات سنگین در منطقه تارهای مویی ریشه مشاهده شد و بعد از آن منطقه انتهای ریشه تجمع بیشتری نشان داد و در نهایت کمترین مقدار تجمع فلزات سنگین در ابتدای ریشه وتیور گزارش شد. با توجه به نتایج به دست آمده، توصیه می گردد که از شیرابه 45 درصد برای آبیاری وتیور در محیط دفنگاه استفاده شود.

راست? سنجاقک شکلان(odonata)، شامل گروهی از حشرات با ارزش و سودمند است که دارای پراکنش جهانی و چرخه ی زندگی نیمه آبزی می باشند. در مرحله ی نیمفی آبزی و در مرحله ی بالغ خشکی زی هستند. شناسایی این گروه از حشرات، بیشتر بر اساس ویژگی های افراد بالغ ( شامل طرح رگبال بندی، شکل و رنگ بدن و ساختار اندام تناسلی) انجام می شود. در مطالعه حاضر سنجاقک شکلان استان خوزستان از قسمت های مختلف استان در طی چند مرحله طی سال های 90 و 91 جمع آوری و شناسایی گردیدند. نمونه برداری ها به کمک تورهای حشره گیری انجام گرفت. نمونه ها در الکل 70% قرار داده شده و به همراه اطلاعات آب و هوایی و جغرافیایی محل نمونه برداری به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس با استفاده از میکروسکوپ استریو، نمونه ها بررسی شده و به کمک منابع و کلیدهای شناسایی مختلف و در صورت لزوم مکاتبه با متخصصین بین المللی تا حد گونه شناسایی گردیدند. در مجموع تعداد 616 نمونه سنجاقک جمع آوری گردید و 30 گونه ی مختلف از این حشرات مورد شناسایی نهایی قرار گرفتند که 8 گونه متعلق به زیر راسته ی zygoptera و 22 گونه متعلق به زیر راسته ی anisoptera می باشند. به علاوه، نقشه ی پراکنش هر کدام از گونه ها، به کمک اطلاعات جغرافیایی ثبت شده، رسم گردید.

گیاه زنجبیل با نام علمی zingiber officinale می باشد. این گیاه دائمی با ریزوم زیر زمینی است که بومی آسیای جنوب شرقی، هندوستان و چین می باشد.از ریشه گیاه زنجبیل می توان برای درمان نفخ، تهوع، افزایش ترشح روده ای و معده ای، یبوست و اسهال استفاده کرد. در تحقیق حاضر جهت بررسی بعضی از مکانیسم های آن، اثرات عصاره الکلی ریزوم گیاه زنجبیل بر دوازدهه ایزوله موش صحرایی نر، و تاثیر این عصاره بر سیستم کولینرژیک، آدرنرژیک و نیتریک اکساید به روش زیر مورد مطالعه قرار گردید: 7 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به مدت یک هفته در شرایط نرمال و سیکل روشنایی-تاریکی 12 ساعته نگهداری شدند. موش ها پس از بیهوشی به وسیله اتر، ناحیه دوازدهه آن ها جدا شده و به قطعات 1 سانتی متری تقسیم شدند، قطعات به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و فعالیت مکانیکی این قطعات جدا شده که در حمام بافتی حاوی محلول تیرود،متصل به ترانسدیوسر نیرو پاورلب قرار گرفته بود، در پاسخ به تجویز عصاره وحلال آن و با تجویز توام عصاره و داروهایی نظیر استیل کولین، فنیل افرین، پروپرانولول، ایزوپروترنول و l-name ثبت گردید. داده ها توسط توسط نرم افزار spss و به روش آماریindependent sample t-test و با در نظر گرفتن سطح معنی داریp?0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که میزان فعالیت انقباضی دوازدهه در پاسخ به دوز موثر475/0 میلی گرم بر میلی لیتر بیشترین اثر شل شدگی را داشته، هم چنین یک کاهش معنی دار در فعالیت مکانیکی بافت در گروه آزمایش با تجوبز توام عصاره و استیل کولین (5-10 مولار) و فنیل افرین(5-10 مولار) در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. هم چنین تفاوت معنی داری در فعالیت مکانیکی بافت در حضور عصاره و پروپرانولول(4-10 مولار)، ایزوپروترنول (4-10 مولار) و l-name(4-10 مولار) مشاهده نگردید.با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که عصاره الکلی زنجبیل بر حرکات روده اثر تعدیل کنندگی دارد، هم چنین این عصاره تا حدودی مرتبط با مهار سیستم کولینرژیک، مستقل از سیستم آدرنرژیک و سیستم نیترژیک می باشد.

ریواس rheum persicum))گیاهی علفی چند ساله با ریشه های ضخیم و کوتاه و جز خانواده علف هفت بند است که در نواحی سردسیر جهان می روید. ریواس یک گیاه خوراکی است که در طب سنتی به عنوان عامل ضد سرطان, ضد فشار خون و ضد باکتریایی استفاده می شود. این گیاه حاوی ویتامین های a,b,c , تانن ها, آنتراکوئینونها, کلسیم فیبر و فلاونوئیدها می باشد. به منظور تعیین برخی از اثرات آن بر روی سیستم قلبی _ عروقی مطالعه حاضر با روش زیر انجام شد: 10 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن حدود 250 گرم به 2 گروه آزمایش و شاهد تقسیم شد. سپس هر موش با تزریق صفاقی 60 میلی گرم بر کیلو گرم پنتوباربیتال سدیم بیهوش شد, بعد از تراکئوستومی ,سیاهرگ و سرخرگ رانی موش به ترتیب برای تزریق و اندازه گیری فشارخون کانول گذاری شدند. سپس کانول شریانی جهت ثبت فشار شریانی و ضربان قلب به ترنسدیوسر فشار مرتبط با دستگاه power lab مجهز به سیستم a-to-d متصل شد. و پارامترهای فشار خون ( فشار میانگین سرخرگی, فشار سیستول و فشار دیاستول) و ضربان قلب قبل و بعد از تزریق درون وریدی عصاره گل ریواس(45 میلی گرم بر کیلو گرم), حلال عصاره(45 میلی گرم بر کیلو گرم) , و همچنین اپی نفرین(04/0 میلی گرم بر کیلوگرم) و استیل کولین (2/0 میلی گرم بر کیلوگرم) به ترتیب به عنوان داروهای مقلد آدرنرژیک و کولینرژیک ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و تست paired samples t- test با در نظر گرفتن سطح معنی دار p?.o5 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دهنده کاهش فشار میانگین سرخرگی, فشار سیستول, فشار دیاستول و همچنین کاهش قابل ملاحظه ضربان قلب در مقایسه با حالت شاهد بود. همچنین بعد از تزریق استیل کولین در هر دو گروه شاهد و آزمایش ضربان قلب کاهش یافته است اما در گروه آزمایش بیشتر از گروه شاهد کاهش یافته است. می توان از مطالعه حاضر نتیجه گرفت که اثر کاهش دهندگی فشارخون بر موش صحرایی ممکن است از طریق اثر کرونوتروپیک قلبی باشد.

مطالعه ای در فصلهای تابستان، پاییز و زمستان در سال 1392 و بهار سال 1393 باغ ارم شیراز، سه قطعه رزستان، بوتانیک و باغ صخره ای انجام شد تا علف های هرز باغ، شناسایی، تراکم و پراکنش آنها تعیین شود. در مجموع 34 گونه علف هرز از 19خانواده گیاهی، 76/61% گونه یکساله و 24/38% گونه چندساله و 52/73% پهن برگ و 47/26% گونه باریک برگ در قطعات موردبررسی شناسایی شد. 30گونه در رزستان و 17گونه در باغ بوتانیک و 25 گونه در باغ صخره ای حضور داشتند. از 34 گونه شناسایی شده، 15 گونه (12/44%) به سه خانواده گرامینه، کاسنی و شب بو تعلق داشتند. این سه خانواده به ترتیب با 6، 5 و 4 گونه بیشترین تنوع در قطعات مورد بررسی در باغ ارم در این مطالعه را داشتند. تجزیه خوشه ای از نظر شاخص شانون-وینر (h?) قطعات رزستان و باغ صخره ای به ترتیب 37/2 و 25/2 دارای بیشترین تنوع گونه ای و قطعه بوتانیک با 02/2 دارای کمترین تنوع گونه ای بود. تجزیه خوشه ای از نظر یکنواختی گونه ای، رزستان و باغ صخره ای به ترتیب با عدد یکنواختی 91/0 و 96/0 در یک خوشه و باغ بوتانیک با عدد یکنواختی 89/0 در یک خوشه جداگانه قرار گرفت. بذرهای تاج خروس و خرفه در قطعات مختلف باغ ارم بیشترین تعداد بذر در بانک بذر را داشتند. همچنین بیشترین تعداد بانک بذر در مترمربع را گونه های دولپه نسبت به تک لپه ایها به خود اختصاص داده اند. تراکم علف هرز تاج خروس در مناطقی که محتوای پتاسیم بالاتر بود همبستگی بیشتری نسبت به نیتروژن و فسفر داشت. سایر گونه های غالب ارتباط معنی داری با نیتروژن و فسفر و پتاسیم خاک نداشتند.

به منظور شناسایی و تعیین غالبیت علف های هرز در 3 قسمت باغ ازگیل، انارستان و نارنجستان باغ ارم مطالعه ای در سال های 93- 1392 انجام گرفت. مشخصات گونه های مختلف علف هرز به تفکیک جنس و گونه مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام مطالعات میدانی، تراکم، فراوانی، یکنواختی و میانگین تراکم هر گونه و شاخص تنوع شانون- وینر ارزیابی شد. درهر قسمت طول و عرض جغرافیایی مکان های مورد اندازه گیری توسط دستگاه gps ثبت شد. با استفاده از این اطلاعات نقشه پراکنش گونه های مختلف علف های هرز هر قسمت در محیط gis تولید گردید. پهن برگ های غالب این 3 قسمت به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: شبدرترش (oxalis corniculata l.) غازیاغی (falcaria vulgaris l.) شاهتره (fumaria parviflora lam. ) تاج خروس (amaranthus retroflexus l.) و گندمک (stellaria media l) . و باریک برگهای غالب نیز به ترتیب اهمیت شامل: یولاف (avena fatua l.)، قیاق (sorghoum halepens l.)، پوآ (poa annua l.) و چسبک (setaria viridis l.) بود. شاخص تنوع شانون-وینر نیز نشان داد که بیشترین تنوع گونه ای مربوط به انارستان و باغ ازگیل بوده است. نتایج حاصل از آنالیز چند متغیره همبستگی معنی داری را بین تاثیر برخی ویژگی های خاک (اسیدیته خاک، هدایت الکتریکی، بافت خاک، ماده آلی، نیتروژن، فسفر و پتاسیم) بر شاخص تنوع گونه ای و تراکم علف های هرز نشان نداد.

پژوهش حاضر با هدف جداسازی پروتئاز از شیرابه گیاه فرفیون هترادنا و بررسی برخی خصوصیات بیوشیمیایی آن، انجام شد. گیاه فرفیون از یک مزرعه انگور در اطراف شهر شیراز واقع در استان فارس، جمع-آوری شد. این گیاه با شماره سند 25056 در هرباریوم دانشگاه شیراز نگه داری می شود. بخش پروتئینی شیرابه توسط بافر سدیم استات 0/5ph~ از بخش غیر پروتئینی آن جدا شد. به منظور خالص سازی، سوپ آنزیمی پس از دیالیز در بافر مشابه، بروی ستون تعویض کاتیونی sp-sepharose قرار گرفت. از این ستون چهار پیک پروتئازی با نام های f1، heteradenins2، heteradenins3، heteradenins4 جداسازی شد. پروتئین f1 به دلیل داشتن مقدار پروتئین و فعالیت بیشتر، برای مراحل بعدی تخلیص انتخاب گردید. به منظور خالص سازی بیشتر پروتئین مورد نظر، از ستون آبگریز phenyl sepharose استفاده شد. از این ستون دو پروتئاز به نام های heteradenins1p1 و heteradenins1p2 جدا سازی شدند. مقدار ph بهینه برای آنزیم-های جدا سازی شده از ستون sp-sepharose با نام های heteradenins2، 0/10 و برای دو آنزیم heteradenins3 و heteradenins4، 5/9 می باشد. بهینه دما برای دو آنزیم heteradenins2، heteradenins3، ?c 65 و برای آنزیم heteradenins4، ?c 60 تعیین شد. پایداری دمایی آنزیم heteradenins2، heteradenins3 و heteradenins4 در دمای ?c 65 بوده و در دمای ?c 70، به ترتیب 34%، 32% و 13% از فعالیت خود را پس از گذشت یک ساعت انکوبه، حفظ کرده اند. بر اساس نمودار هانس ولف km آنزیم های heteradenins2، heteradenins3، heteradenins4 به ترتیب µm 54/99، µm 52/54، µm 30/63 و vmax آن ها به ترتیب µm/min 0567/0، µm/min 0371/0، µm/min 0336/0 با استفاده از سوبسترای کازئین تعیین گردید. همچنین در این مطالعه خصوصیات بیوشیمیایی آنزیم های جداسازی شده از ستون آبگریز phenyl sepharose نیز مورد بررسی قرار گرفتند. آنزیم heteradenins1p1 در 0/11ph~ و آنزیم heteradenins1p2 در 5/10ph~ فعالیت بهینه دارند. همچنین آنزیم های heteradenins1p1 و heteradenins1p2 در دمای?c 65 از بیشترین میزان فعالیت برخوردار هستند. این دو آنزیم نیز در دمای ?c 65 پایدار بوده و پس از قرار دادن آن ها در دمای ?c 70 به مدت یک ساعت، به ترتیب میزان 97% و 63% از فعالیت آنها باقی مانده است. همچنین بر اساس نمودار هانس ولف km آنزیم های heteradenins1p1 و heteradenins1p2 به ترتیب µm 12/80 ، µm 70/98 و vmax آن ها µm/min 0510/0 و µm/min 0498/0 می باشد. بر پایه اطلاعات بدست آمده از حرکت الکتروفورتیک این دو پروتئاز بر روی ژل sds-page و native-page و همچنین خصوصیات بیوشیمیایی آن ها، به نظر می رسد که این دو پروتئاز به واسطه الگوی گلیکوزیلاسیون متفاوت، تاخوردگی مختلفی داشته و سطوح هیدروفوب در دسترس متفاوتی را از خود نشان می دهند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.