گیاه خارخاسک( tribulus terrestris)، گیاهی با گستردگی جهانی است که در اکثر نقاط جهان و بخصوص ایران می روید. از گیاه کامل، بخصوص میوه های آن برای درمان بیماریهای مختلفی مانند؛ عفونت های ادراری و دیابت استفاده می شود. از این گیاه به عنوان یک داروی تقویت کننده جنسی در هر دو طب سنتی هندی و چینی استفاده می شده است. در این تحقیق، اثرات هیستوپاتولوژیک تجویز عصاره خارخاسک بر روی بافت بیضه، کبد و کلیه در رت مورد بررسی قرار گرفته است. 60 سر رت نر با وزن 250-270 گرم استفاده شد. سپس موش ها به طور تصادفی به 10 گروه مساوی تقسیم شدند ، هشت گروه درمان تحت تجویز خوراکی عصاره خارخاسک در نرمال سالین ، به میزان 10و20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 14، 28، 35 و 49 روز قرار گرفتند. گروه های کنترل شامل دو گروه کنترل گاواژ و کنترل صفر بودندکه کنترل گاواژ در طول مطالعه با نرمال سالین گاواژ در آن ها انجام می شد و کنترل صفر هیچ درمانی درآن صورت نمی گرفت. بعد از اتمام مطالعه رت ها کشته شده واز بافت های بیضه ، کبد و کلیه آنها مقاطع هیستوپاتولوژیک تهیه گردید. ادم، پرخونی و دژنراسیون لوله های سمینی فروس ضایعات هیستوپاتولوژیکی بود که در بیضه ها دیده شد. ضایعات هیستوپاتولوژیک کبد شامل پرخونی،هیپرپلازی مجاری صفراوی و دژنراسیون هیدروپیک بود و ضایعاتی که در کلیه مشاهده شد شامل تغییر گلومرولی، نفریت بینابینی، آتروفی گلومرولی، پرخونی و گلومرولو اسکلروز بود. تمام ضایعات مشاهده شده با افزایش دز و زمان تجویز شدید تر می شد. با توجه به نتایج فوق، علاوه بر اینکه مطالعات جامع تر در مورد اثرات سمی این گیاه مورد نیاز می باشد، باید از استفاده بی رویه از آن نیز پرهیز گردد.

مطالعه التراسونوگرافی آبستنی در اسبچه خزر

هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت بیضه موش صحرایی به دنبال دسترسی طولانی مدت مس و القاء مسمومیت مزمن مس بود. در این مطالعه تعداد 45 سر موش صحرایی در قالب سه گروه 15 تایی به شرح ذیل مورد آزمایش قرار گرفتند: گروه درمانی اول (گروه 100) و گروه درمانی دوم (گروه 200) که در طول هشت هفته ی مورد مطالعه به ترتیب میزان 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در روز محلول سولفات مس به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه کنترل که در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم مشابه دریافت کردند. در پایان هفته 4، 6 و 8 کالبد گشایی شدند و نمونه هایی از بیضه در فرمالین ده درصد برای آزمایشگاه هیستوپاتولوژی نگهداری شد. فاکتورهای ارتفاع اپی تلیوم لوله های منی ساز، قطر لوله های منی ساز، قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی، قطر هسته سلول های سرتولی، درصد اسپرماتوژنز در لوله های منی ساز و شاخص میوزی مورد بررسی قرار گرفت و تفاوت معنی داری در گروه های مورد مطالعه با گروه کنترل مشاهده شد. لذا می توان ادعا نمود که تجویز طولانی مدت مس با مقادیری که ایجاد مسمومیت می کند بر پارامتر های موثر بر فعالیت های تولید مثلی جنس نر در این گونه حیوانی اثر منفی و سوء دارد.

عقیم سازی در سگ های نر با هدف کنترل جمعیت آنها و عمدتا با استفاده از روش های جراحی صورت می گیرد. این در حالی است که روش جراحی علاوه بر پر هزینه بودن، تهاجمی بوده و نیاز به بی هوشی دارد. برای رفع این مشکل محققین در جستجوی یافتن روش های عقیم سازی غیر جراحی شامل تزریق داخل بیضه ای موادی که باعث نکروز لوله های منی ساز بیضه شود برآمدند. میخک گیاهی دارویی است که از آن عصاره ای به نام اوژنول استخراج می شود. اوژنول دارای خواص متعددی از قبیل تب بر، آنتی اکسیدانی و ضد باکتری و تخریب نسج است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عقیم سازی اوژنول بر روی بیضه سگ می باشد. در این مطالعه 9 قلاده سگ نر بالغ انتخاب و بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه a میزان 1 میلی لیتر از محلول دی متیل سولفوکساید، درگروه b میزان 1 میلی لیتر از اسانس گل میخک با غلظت 25% و در گروه c میزان 1 میلی لیتر از محلول نرمال سالین در هر دو بیضه راست و چپ تزریق شد. 42 روز بعد از تزریق سگ ها بیهوش شده بیضه ها به منظور تهیه نمونه هیستوپاتولوژیک به روش جراحی خارج شدند. در مطالعه حاضر بدنبال تزریق اسانس گل میخک در بافت بیضه از لحاظ میکروسکوپیک نکروز کامل لوله های منی ساز در تمام نمونه های این گروه مشاهده شد، البته شایان ذکر است که بدنبال تزریق dmso نیز در بافت بیضه نکروز مشاهده گردید، بنابراین تصمیم گیری در مورد اثر تخریبی ترکیب اسانس گل میخک و dmso مورد اطمینان نبوده و برای نتیجه گیری نهایی بایستی از تزریق اسانس گل میخک به تنهایی در سایر تحقیقات استفاده شود.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی سولفات روی بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه موش سوری پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول ( گروه کنترل مس) 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در2/0 سی سی آب مقطر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه دوم ( گروه تیمار) 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در2/0 سی سی آب مقطر به صورت داخل صفاقی سولفات روی و200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در2/0 سی سی آب مقطر ، در روز محلول سولفات مس به روش گاواژ دریافت نمودند. گروه کنترل در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم و روش مشابه دریافت کردند. 5 موش از هر گروه آزمایشی در روزهای 14 ، 28 و 56 آزمایش به روش انسانی با جابجایی نخاع کشته شده و بیضه سمت چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت.از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های سمینی فروس ، هسته ی سلول سرتولی، ارتفاع اپی تلیوم ، شاخص میوزی و درصد اسپرماتوژنز در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه روی ومس ) بهبود جزئی در مورد درصد اسپرماتوژنز و شاخص میوزی دیده شد (05/0>p ). در حالیکه بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه پس از 56 روز نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری مکمل های حاوی روی تاحدی بهبود می یابند.

عقیم سازی در دامهای نر در گونه های مختلف حیوانی با اهداف گوناگون از قبیل کنترل جمعیت، بهبود کیفیت لاشه و مهار رفتارهای تهاجمی آنها صورت می پذیرد. این عمل به دو روش جراحی و دارویی صورت می گیرد، که روشهای جراحی شامل وازکتومی و اخته کردن است و روش دارویی شامل تزریق موادی به داخل بافت بیضه است که مانع از تولید سلول جنسی در لوله ی منی ساز می گردد. میخک گیاهی دارویی با نام علمی سیزیگیوم آروماتیکوم است که حاوی عصاره ای به همین نام می باشد. عصاره گل میخک دارای خواص بسیاری از قبیل آنتی اکسیدانی، ضد قارچی، ضد باکتریایی، تب بری، شل کنندگی عضلانی بوده و در دندان پزشکی برای آرام بخشی و ضد عفونی کنندگی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی اثر عقیم سازی عصاره گل میخک بر روی بیضه گربه می باشد. در این بررسی ?? قلاده گربه نر بالغ انتخاب و به صورت تصادفی به ? گروه کنترل، درمان و شاهد تقسیم شدند. در گروه کنترل ?/? میلی لیتر از محلول دی متیل سولفوکساید(dmso)، در گروه درمان ?/? میلی لیتر محلول عصاره گل میخک با غلظت 25% که در حلا ل دی متیل سولفوکساید رقیق شده بود و در گروه شاهد نیز میزان ?/? میلی لیتر محلول نرمال سالین در هر یک از بیضه های راست و چپ گربه ها تزریق شد. ?? روز بعد از تزریق، گربه ها به روش جراحی اخته شدند و بیضه ها به همراه اپیدیدیم به منظور نمونه گیری و ارزیابی اسپرمها به آزمایشگاه منتقل شدند. در آزمایشگاه میزان زنده ماندن و حرکت اسپرمها ارزیابی گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که فاکتورهایی مانند میزان زنده ماندن، تعداد و حرکت اسپرمها در دم اپیدیدیم در گروه درمان و کنترل به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود.

چای سبز از برگ های جوان گیاه کاملیا سینسیس تهیه می شود که غنی از مواد آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد سرطان است. هر عاملی که باعث افزایش دمای بیضه ها شود، مانند دمای محیطی بالایا استرس حرارتی موضعی در ناحیه بیضه، می تواند باعث اختلال در اسپرماتوژنز و ناباروری ناشی از آزواسپرمی و الیگواسپرمی شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات درمانی حاصل از تجویز خوراکی عصاره گیاهی چای سبز بر روی اسپرماتوژنز در موش هایی است که بیضه آن ها تحت استرس حرارتی قرار گرفته است. بدین منظور تعداد 90 سر موش سوری نر بالغ انتخاب و به شش گروه، شامل دو گروه کنترل چای سبز، دو گروه درمانی با چای بعد از حرارت دادن، یک گروه کنترل حرارت و یک گروه کنترل عادی تقسیم شده و بیضه موش های مربوط به گروه های درمانی و کنترل حرارت، تحت استرس حرارتی موضعی ناحیه اسکروتوم توسط حمام آب گرم 42 درجه سانتی گراد بمدت 20 دقیقه قرار گرفت، سپس گروه های درمانی تحت تجویز خوراکی و روزانه با دوزهای mg / kg 500 و750 قرار گرفته و سرانجام در روزهای 14 و 28 و 42 با نمونه گیری از بیضه و اپیدیدیم آن ها چهار پارامتر درصد اسپرماتوژنز، شاخص میوزی ، قطر لوله های سمینی فروز، رتبه بندی جانسون ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد درحالیکه اثرات مخرب حرارت بر روی اسپرماتوژنز و باروری در نتایج حاصل از گروه حرارت کاملا پیداست، تجویز عصاره مذکور سبب کاهش محسوس اثرات مخرب حرارت می گردد. بعد از گذشت 28 روز با دوزmg / kg 500 باعث بهبود فاکتورهای مربوط به باروری و خصوصیات اسپرمی مذکور و تخفیف اثرات مخرب ناشی از حرارت بر روی بیضه ها می شود.

هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ویتامین ث بر کیفیت اسپرم اپیدیدیمی به دنبال مسمومیت با مس در موش سوری می باشد. بدین منظور 48 سر موش سوری نر بالغ، نژاد nmri و در قالب 4 گروه 12تایی به شرح زیر مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول (گروه نرمال): شامل موشهایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت می نمودند. گروه دوم (گروه کنترل مس): شامل موشهایی هستند که میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 2/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت می نمودند. گروه سوم (گروه کنترل ویتامین ث): شامل موشهایی هستند که 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 1/0 میلی لیتر ) به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و روزانه 2/0 میلی لیتر آب مقطر به روش گاواژ در یافت می نمودند. گروه چهارم (گروه تیمار): شامل موشهایی هستند که 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 1/0 میلی لیتر) به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 2/0 میلی لیتر) در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت می نمودند. نتایج مطالعه اخیر حاکی از کاهش معنا دار پارامتر های کیفیت اسپرم در گروه کنترل مس در مقایسه با گروه نرمال است که در گروه تیمار جبران گردیده است. بنابراین ویتامین ث به عنوان یک آنتی اکسیدان، باعث پیشگیری از اثرات مخرب دوز مسموم کننده مس بر روی کیفیت اسپرم می شود.

این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین ث بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (نرمال): شامل موش هایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (کنترل مس) : 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم( تیمار) : 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نمودند. 7 موش از هر گروه در پایان هفته های چهارم و ششم به روش انسانی کشته شدند. بیضه چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های منی ساز ، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه نرمال نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه ویتامین ث ومس ) بهبودی در پارامترهای ذکرشده پس از 42 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث تا حدی بهبود می یابند.

چکیده: این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی سولفات روی بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در تخمدان پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 22 سر موش صحرایی ماده بالغ در قالب 2 گروه 6 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند.گروه اول )گروه کنترل( 0 میلی لیتر به روش گاواژ آب مقطر دریافت نمودند.گروه دوم / روزانه 1 )گروه مس( روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نمودند. گروه سوم )تیمار( روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نموده و هر 24 ساعت یکبار محلول روی به شکل داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه چهارم )گروه روی( طی دوره مطالعه هر 24 ساعت یکبار محلول سولفات روی به میزان 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند.هفت هفته بعد از شروع مطالعه موش ها به روش انسانی کشته شدند و هر دو تخمدان آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، تعداد فولیکول های اولیه، در حال رشد، حفره دار و اجسام زرد در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند >0/00( p (. ولی تعداد فولیکول های در حال تحلیل در گروه مس نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد >0/00( p ) . در گروه تیمار ( گروه روی ومس ( بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه)بجز فولیکول های در حال تحلیل( پس از 24 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید >0/00( p .) مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری مکمل های حاوی روی تا حدی بهبود می یابد. کلمات کلیدی: مس، سولفات روی، هیستوپاتولوژی، موش

چکیده : گیاه خارخاسک(tribulus terrestris)، گیاهی با گستردگی جهانی است که در اکثر نفاط جهان و بخصوص ایران می روید. از گیاه کامل ، بخصوص میوه های آن برای درمان بیماری های مختلف مانند؛ عفونت های ادراری و دیابت و نیز به واسطه وجود ساپونین های استروئیدی در ترکیب گیاه، به منظور افزایش قوای جنسی و درمان الیگواسپرمی و آزواسپرمی و ناباروری در جنس نر استفاده می شود. از طرفی هر عاملی که باعث افزایش دمای بیضه ها شود، مانند دمای محیطی بالا یا استرس حرارتی موضعی در ناحیه بیضه، می تواند باعث اختلال در اسپرماتوژنز و ناباروری ناشی از آزواسپرمی و الیگواسپرمی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثرات تجویز عصاره گیاه خارخاسک بر روی ضایعات پاتولوژی ایجاد شده برروی بیضه موش پس از حرارت دیدن می باشد. برای انجام این مطالعه از 60 سر موش نر بالغ استفاده می-شود. موشها به دو گروه حرارت دیده و کنترل تقسیم می شوند. یک هفته قبل از حرارت دادن موشهای هر گروه به دو زیر گروه تقسیم و به یک گروه بصورت روزانه و تا انتهای مطالعه عصاره ی متانولی خارخاسک به مقدار50 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن خورانده می شود(گاواژ) وگروه دیگر آب مقطر دریافت می کند. ناحیه اسکروتوم موش های گروه حرارت دیده بعد از بیهوشی داخل حمام آب گرم در دمای 43 درجه سانتی گراد به مدت 15 دقیقه حرارت داده می شود، در حالیکه اسکروتوم موشهای گروه کنترل در همین مدت در حمام 23 درجه سانتی گراد قرار داده می شود. موشها در فاصله 14،28و42 روز بعد از شروع مطالعه، بعد از وزن شدن به روش cervical dislocation کشته شده و بیضه آنها خارج شده و جهت تهیه اسلاید های پاتولوژی با استفاده از فرمالین تثبیت شدند. بعد از تهیه اسلاید ها فاکتور های درصد اسپرماتوژنز، اندیس میوزی، قطر لوله های سمینی فروس و رتبه بندی جانسون در روز های 14،28 و 42 مورد ارزیابی گردید. نتایج نشان می دهد درحالیکه اثرات مخرب حرارت بر روی اسپرماتوژنز و باروری در نتایج حاصل از گروه حرارت کاملا پیداست، تجویز عصاره مذکور سبب کاهش محسوس اثرات مخرب حرارت می گردد. تجویز عصاره خارخاسک با دوزmg / kg 50 باعث بهبود فاکتورهای مربوط به باروری و خصوصیات اسپرمی مذکور و تخفیف اثرات مخرب ناشی از حرارت بر روی بیضه ها می شود. کلمات کلیدی : خارخاسک، موش، اسپرماتوژنز، استرس حرارتی ، بیضه

گیاه آویشن شیرازی یک گیاه بومی خاورمیانه و به خصوص ایران می باشد. یکی از ترکیبات اصلی تشکیل دهنده ی عصاره ی آویشن شیرازی، فلاونوئید ها می باشد که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثر عصاره ی گیاه آویشن شیرازی بر کیفیت اسپرم اپیدیدیمی به دنبال آسیب اکسیداتیو ناشی از مسمومیت تجربی با سولفات مس در موش سوری می باشد. برای این منظور تعداد 24 سر موش سوری به شکل تصادفی در 4 گروه مختلف تقسیم شدند. در گروه های کنترل و مس، آب مقطر و در گروه های آویشن و درمان عصاره ی آویشن شیرازی ( با غلظت 400ppm) در ظرف آب موشها ریخته می شد. موشهای گروه های مس و درمان روزانه 200 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن (با حجم 2/0 میلی لیتر) سولفات مس و در گروه کنترل و آویشن با همین حجم آب مقطر به روش گاواژ دریافت می نمودند. 42 روز بعد از شروع مطالعه تمام موشها بعد از بیهوشی و خونگیری از قلب، به روش انسانی کشته شده و اپیدیدیم آنها جهت بررسی کیفیت اسپرمی خارج و در محیط مخصوص و درون انکوباتور قرار داده شد. نتایج حاصل از مطالعه ی حاضر نشان داد که درمان با آویشن شیرازی می تواند موجب بهبود فاکتورهای کیفیت اسپرم اپیدیدمی، مانند تعداد اسپرم(14میلیون در مقایسه 67/7 میلیون)، درصد اسپرمهای دارای حرکت کلی (66/86% در مقایسه7/63%)، حرکت پیشرونده (66/76% در مقایسه 5/57%) و افزایش ثبات غشاء پلاسمایی (6/57% در مقایسه 7/33%) در مقایسه با گروه مس شود. بنابراین به نظر می رسد که عصاره ی گیاه آویشن شیرازی سبب پیشگیری از اثرات مخرب دوز مسموم کننده ی مس بر کیفیت اسپرم اپیدیدیمی می گردد.

آنتی اکسیدان های طبیعی خوراکی، به علت توانایی حفاظت سلول ها در برابر جراحات مختلف به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته اند. مرزنجوش یکی از اجزای خانواده نعناعیان و از جنس اوریگانو می باشد. این گیاه، یک ساله، پاپا و بوته ای است که در نواحی خاور میانه، آسیای غربی و اروپای شرقی بومی می باشد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثر عصاره ی گیاه مرزنجوش بر کیفیت اسپرم اپی دیدیمی متعاقب آسیب اکسیداتیو ناشی از مسمومیت تجربی با سولفات مس در موش سوری می باشد. برای این منظور 24 سر موش سوری به صورت تصادفی به چهار گروه مختلف تقسیم شدند. گروه نرمال و گروه کنترل مس آب مقطر به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند، این درحالی است که گروه کنترل مرزنجوش و گروه درمان، عصاره ی مرزنجوش با دوز ppm 400 را روزانه در طول مدت مطالعه به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند.گروه کنترل مس و درمان، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت گاواژ، محلول سولفات مس به مقدار 2/0 میلی لیتر را به مدت 6 هفته دریافت کردند و همچنین گروه های کنترل مرزنجوش و نرمال در طول مدت مطالعه، حجم مساوی از آب مقطر را به روش گاواژ دریافت می نمودند. نتایج بدست آمده نشان داد که تجویز مس در گروه کنترل مس، در مقایسه با گروه نرمال، باعث کاهش معنی دار غلظت، حرکت کلی، حرکت پیشرونده و ثبات غشاء پلاسمایی اسپرم بعد از 42 روز شده است و همچنین هیچ تغییر معنی داری بین گروه های درمان و نرمال مشاهده نشد. عصاره گیاه مرزنجوش باعث حفظ کیفیت اسپرم در برابر اثرات نامطلوب مسمومیت با مس می شود.

مطالعه حاضر، بررسی تاثیر گیاه چای سبز در جلوگیری از آثار مخرب ایسکمی، متعاقب چرخش بیضه را بررسی کرده است. در این مطالعه، از 40 راس موش صحرایی استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول، گروه کنترل نرمال می باشد که هیچ عملی روی آن انجام نشد. موش های گروه دوم وسوم، یک هفته قبل از زمان چرخش وتا 48 ساعت بعد از چرخش تحت درمان با عصاره متانولی چای سبز (به میزان 2 درصد در آب آشامیدنی) قرار گرفتند. دربین این دوگروه، گروه دوم، به عنوان کنترل چای سبز بیضه هاتحت چرخش قرار نگرفتند در حالیکه بیضه رت های گروه سوم (گروه درمان)، بعد از بیهوشی به مدت 2 ساعت تحت چرخش720 درجه (خلاف جهت عقربه های ساعت) قرار گرفتند. گروه چهارم، گروه کنترل چرخش بودکه در این گروه بدون استفاده ازچای سبز، بیضه ها مشابه گروه سوم تحت چرخش قرار گرفتند. چرخش بیضه باعث کاهش درصد اسپرماتوژنز، قطر لوله های منی ساز، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون در مقایسه با گروه کنترل نرمال وکنترل چای سبزگردید، هرچند افزایش پارامتر های فوق در گروه درمان دیده شد. در نتیجه به نظر می رسد تجویز یک آنتی اکسیدان مانند چای سبزدر جلوگیری از آثار ایسکمی موثر است.

این مطالعه به منظور بررسی اثرات مفید ویتامین ث بر بافت تخمدان به دنبال القاء مسمومیت با مس در رت انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 48 سر رت ماده نژاد ویستار آلبینو به 4 گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (گروه کنترل مس) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر با حجم 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم (گروه کنترل ویتامین ث) روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 2/0 سی سی آب مقطر به روش گاواژ دریافت نمودند. گروه چهارم (گروه درمان) روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن محلول سولفات مس در آب مقطر به صورت گاواژ دریافت نمودند. حیوانات پس از 49 روز مطالعه به روش انسانی کشته شده و ضایعات تخمدان آنها در مقایسه با گروه کنترل ارزیابی شد. از نظر هیستوپاتولوژی در گروه درمان ضایعات تخمدانی، فولیکول های در حال تحلیل به همراه تغییرات دژنراتیو و سلول های دچار آپوپتوز درمقایسه با گروه کنترل مس کاهش معناداری یافته بود (05/0≥p). مطالعه ی اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث بهبود می یابند.

مرزنجوش یکی از اجزای خانواده نعناعیان و از جنس اوریگانو می باشد، این گیاه، یک ساله، پاپا و بوته ای است که در نواحی خاور میانه، آسیای غربی و اروپای شرقی بومی می باشد. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی اثرات گیاه مرزنجوش در درمان ضایعات پاتولوژِیک ناشی از مسمومیت با مس در بافت تخمدان می باشد. برای این منظور 24 رت به صورت تصادفی به چهار گروه مختلف تقسیم شدند. گروه نرمال و گروه کنترل مس آب مقطر به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند، این درحالی است که گروه کنترل مرزنجوش و گروه درمان، عصاره ی مرزنجوش با دوز 200 ppm را روزانه در طول مدت مطالعه به عنوان آب آشامیدنی دریافت می کردند.گروه کنترل مس و درمان، 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به صورت گاواژ، محلول سولفات مس را به مدت 7 هفته دریافت کردند و همچنین گروه های کنترل مرزنجوش و نرمال در طول مدت مطالعه، حجم مساوی از آب مقطر را به روش گاواژ دریافت می نمودند. مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در تخمدان می شود که این ضایعات با به کارگیری عصاره ی اخذ شده از گیاه مرزنجوش بهبود می یابد. از لحاظ مورفومتریک، تعداد فولیکول های اولیه، در حال رشد، حفره دار و اجسام زرد در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند (05/0>p). ولی تعداد فولیکول های در حال تحلیل در گروه مس نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. درگروه درمان ( گروه مرزنجوش ومس) بهبودی کامل در سایر پارامترهای ذکرشده در این گروه پس از 49 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید.

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر گیاه چای سبز در جلوگیری از آثار مخرب ایسکمی، متعاقب چرخش بیضه بوده است. برای انجام این مطالعه از 20 رت سالم به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که هیچ درمانی را دریافت نکردند. گروه دوم و سوم یک هفته قبل از زمان چرخش و تا 2 ساعت بعد از آن تحت درمان با عصاره متانولی چای سبز قرار گرفتند. گروه دوم تحت چرخش قرار نگرفتند و بیضه رت های گروه سوم بعد از بیهوشی به مدت 2 ساعت تحت چرخش قرار گرفتند. گروه چهارم کنترل چرخش می باشند که در این گروه بدون استفاده ازچای سبز، بیضه ها فقط تحت چرخش قرار گرفتند. چرخش بیضه باعث کاهش درصد اسپرماتوژنز، قطرلوله های منی ساز، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون درمقایسه باگروه کنترل نرمال وکنترل چای سبزگردید، هر چند افزایش پارامترهای فوق درگروه درمان دیده شد. درنتیجه تجویز چای سبز در جلوگیری ازآثار ایسکمی موثر است.