هدف از این مطالعه تعیین ارتباط برخی اختلالات اسکلتی-عضلانی با نحوه گذران اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی، میزان استفاده از رایانه و اینترنت در دانشجویان پسر بود. آزمودنی های این تحقیق 200 نفر دانشجوی غیر ورزشکار با مشخصات( میانگین قد5/11±1/174 وزن 2/14±2/68 سن 2/3±6/22) بودند. آزمودنی ها دو، یکی پرسشنامه اوقات فراغت و دیگری پرسشنامه اختلالات اسکلتی-عضلانی را پر کردند. در مرحله بعدی پرسشنامه های ناقص از رده خارج شد و در نهایت 140 پرسشنامه جمع آوری شد. پیش از تکمیل پرسشنامه ها توسط آزمودنی ها، توضیحات در مورد هدف تحقیق و نحوه تکمیل پرسشنامه به آنان داده شد. پرسشنامه اوقات فراغت مولفه ی سطح فعالیت بدنی (هرگز، روزی یکبار، هفته ای یکبار، ماهی یکبار، سالی یکبار)، همچنین استفاده از رایانه و اینترنت (هرگز، روزی یکبار، هفته ای یکبار، ماهی یکبار، سالی یکبار) داشت. پرسشنامه نوردیک نیز برای ارزیابی اختلالات اسکلتی-عضلانی نواحی گردن، شانه ، مچ و دست استفاده شد. اطلاعات آماری با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری من ویتنی، کندال مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه ارتباط معناداری بین میزان استفاده از کامپیوتر و اینترنت با اختلالات اسکلتی-عضلانی نواحی گردن(695/0 p<)، شانه (065/0 p<)، مچ و دست(821/0 p<)وجود ندارد. همچنین بین میزان فعالیت بدنی با اختلالات اسکلتی-عضلانی ناحیه گردن(533/0 p<)، ناحیه شانه(351/0 p<) و ناحیه مچ ودست (144/0 p<)وجود ندارد. نتایج این تحقیق نشان داد ارتباطی بین میزان استفاده از رایانه و اینترنت و میزان فعالیت بدنی با اختلالات اسکلتی-عضلانی نواحی گردن، شانه، مج و دست وجود ندارد. البته با توجه به مقالات یافت شده در این رابطه که ارتباط بین اختلالات اسکلتی-عضلانی و میزان استفاده از کامپیوتر و میزان فعالیت بدنی را معنی دار بیان کردند، به نظر می رسد تعداد کم نمونه ها و تفاوت در ساختارهای قامتی و همچنین تفاوت زیاد در میزان استفاده از کامپیوتر از دلایل عدم مشاهده رابطه معنی دار بین این متغیرها باشد، با این حال به تحقیقات بیشتری در این خصوص نیازمند است. کلید واژه ها: اختلالات اسکلتی-عضلانی، اوقات فراغت، فعالیت بدنی، استفاده از رایانه و اینترنت

ﻫﺪف از اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﺳﻨﺘﻲ و ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ وزن (bwst) ﺑﺮ ﺗﺮاﻛﻢ اﺳﺘﺨﻮان و ﺑﻴﻮﻣﺎرﻛﺮﻫﺎی ﺳﺮﻣﻲ ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺴﻢ اﺳﺘﺨﻮان در اﻓﺮاد ﭘﺎراﭘﻠﮋی ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻌﺪاد 17 ﻧﻔﺮ ﺿﺎﻳﻌﻪ ﻧﺨﺎﻋﻲ ﭘﺎراﭘﻠﮋی (ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی asia b,c)، ﺳﻦ 32/53±1/793 ﺳﺎل، ﻗﺪ 175/71±1/658 ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮ، وزن 71/59±2/442 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم و ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﻲ (bmi) 23/18±0/828 ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺑﻄﻮر دﺳﺘﺮس و داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آزﻣﻮدﻧﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﻳﻦ آزﻣﻮدﻧﻲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ n = 10) bwstt) و ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺳﻨﺘﻲ (n = 7) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ. آزﻣﻮدﻧﻲ ﻫﺎ در ﻳﻚ دوره 12 ﻫﻔﺘﻪای، 4 ﺟﻠﺴﻪ 60 دﻗﻴﻘﻪ ای در ﻫﻔﺘﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮدﻧﺪ. ﺗﻤﺮﻳﻦ bwst ﺷﺎﻣﻞ 15 دﻗﻴﻘﻪ ﮔﺮم ﻛﺮدن روی دوﭼﺮﺧﻪ ﺛﺎﺑﺖ و ﺳﭙﺲ 45 دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺎ 50% وزن ﺑﺪن روی دﺳﺘﮕﺎه ﻧﻮارﮔﺮدان و در آﺧﺮ 10 دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﺳﺮد ﻛﺮدن ﺑﻮد و در ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ 10% ﺑﻪ وزن ﺗﺤﻤﻞ ﺷﺪه اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ. ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﺳﻨﺘﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ زﻣﺎن 15 دﻗﻴﻘﻪ ای ﮔﺮم ﻛﺮدن روی دوﭼﺮﺧﻪ ﺛﺎﺑﺖ و 45 دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﻛﺸﺸﻲ و 10 دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺮد ﻛﺮدن ﺑﻮد. داده ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﻲ داری در ﻣﻴﺰان آﻟﻜﺎﻟﻴﻦ ﻓﺴﻔﺎت (p=0/000)، اﺳﺘﺌﻮﻛﻠﺴﻴﻦ (p=0/003)، ﻣﻴﺰان ﺗﻐﻴﺮات ﻣﺤﺘﻮای اﺳﺘﺨﻮان (bmc) ﮔﺮدن ران (p=0/000)، ﺗﺮاﻛﻢ اﺳﺘﺨﻮان (bmd) ﮔﺮدن ران (p=0/000)، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﻣﺤﺘﻮای اﺳﺘﺨﻮان (bmc) ﻣﻬﺮه ﻫﺎی ﻛﻤﺮی (p=0/000)، و ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺗﺮاﻛﻢ اﺳﺘﺨﻮان (bmd) ﻣﻬﺮه ﻫﺎی ﻛﻤﺮی (p=0/000)، ﺑﻴﻦ ﮔﺮوه bwstt و ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ﺳﻨﺘﻲ وﺟﻮد داﺷﺖ. ﺗﻤﺮﻳﻦbwstt ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺣﺮﻛﺘﻲ و ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻮﻛﻲ اﺳﺘﺨﻮان در اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻌﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺪاﺧﻠﻪ درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮﺛﺮ ﺟﻬﺖ درﻣﺎن ﭘﻮﻛﻲ اﺳﺘﺨﻮان ﺗﺠﻮﻳﺰ ﮔﺮدد.