چکیده: در اردیبهشت ماه 1388 سرشاخه های جوان پایهhs314 ( دورگه هلو× بادام ) چیده شدند و پس از ضدعفونی کشت گردیدند. کشت قلمه های تک جوانه در محیط کشت استقرار (محیط کشت ap همراه با 5/0 میلی گرم در لیتر bap و1/0 میلی گرم در لیتر (iba انجام شد. پس از یک ماه 96 درصد ریزنمونه های کشت شده دارای شاخه های به طول حدود 1 سانتی متر با 5/1 برگ بودند. نتایج آزمایشات بهینه سازی محیط کشت نگهداری نشان داد که محیط کشت dkw با 5 میلی گرم در لیتر ga3 و 5 /0 میلی گرم در لیتر iba و 5/0 میلی گرم در لیتر bap و200 میلی گرم در لیتر کازیین هیدرولیز شده برای رشد و پرآوری شاخساره ها مناسب می باشد. با انجام بازکشت های ماهانه تعداد زیادی شاخساره درون شیشه ای حاصل شد. قطعات برگی از قسمت پشتی روی سه محیط کشت ap ، ms وdkw حاوی سه غلظت tdz (9،12 و6 میلی گرم در لیتر) در ترکیب با 1/0 میلی گرم در لیتر naa کشت گردیدند. در همه تیمارها کالوس زایی مشاهده شد. محیط کشت ap, ms بالاترین کالوس زایی را داشتند و اختلاف معنی داری با dkw نشان دادند. در آزمایش دیگر جهت تعیین بهترین ترکیب هورمونی از محیط کشت ap حاوی چهار غلظت tdz (3، 6، 9، 12میلی گرم در لیتر) و دو غلظت iba (1/0 میلی گرم در لیتر) استفاده شد. در همه تیمارها کالوس زایی اتفاق افتاد و شاخه زایی فقط در محیط کشت ap دارای 12 میلی گرم در لیتر tdz و 1/0 میلی گرم در لیتر iba مشاهده گردید. در آزمایش آخر علاوه بر بررسی بهترین محیط کشت و مناسبترین سطوح هورمونی اثر نور قرمز نیز مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از دو محیط کشتms و wpm حاوی دو غلظت (1/0 و 0 ) میلی گرم در لیترiba در ترکیب با 12 میلی گرم در لیتر tdz و دو طیف نوری (سفید و قرمز) استفاده شد و مشخص گردید که در هر دو محیط کشت با 1 میلی گرم در لیتر iba شاخه زایی اتفاق می افتد. تعداد گیاه باززایی شده از اثر متقابل محیط کشت و طیف نوری و نیز مقدار 1 میلی گرم در لیتر متاثر شد. بنابراین استفاده از محیط کشت msدر شرایط نور قرمز و محیط کشت wpm در شرایط نور سفید و هر دو در حضور 1میلی گرم در لیتر iba و 12 میلی گرم در لیتر tdzبرای باززایی از قطعات برگی بهترین نتیجه را دادند.