هدف تحقیق حاضر، توسعه روش های آماده سازی و پیش تغلیظ ترکیبات مختلف بر اساس میکرواستخراج های سه فازی مایع، جهت جداسازی و اندازه گیری بیشتر در سیستم hplc می باشد. در بخش اول فصل تجربی، آماده سازی شرایط لازم برای سیستم hplc بیان گردید. در بخش دوم، استخراج داروی دیکلوفناک، توسط قطره مستقیم آویزان مورد بررسی قرار گرفته است. فاکتور تغلیظ برای آنالیت، 102 می باشد. منحنی کالیبراسیون، با رسم سطوح زیر پیک محلول های استاندارد، از غلظت 1/0 تا2500 میکروگرم بر لیتر، در مقابل غلظت بدست آمد؛ که محدوده خطی روش، در گستره ی 2000- 5/0 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی 9997/0 می باشد. حد تشخیص روش (lod)، به طور عملی در نسبت (3 = s/n) با هفت بار تکرار آزمایش بدست آمد؛ که مقدار آن 1/0 میکروگرم برلیتر بود. تکرار پذیری یا دقت روش، به صورت انحراف استاندارد نسبی (rsd) برای پنج بار تکرار آزمایش بر روی محلول استانداردی از نمونه، که غلظت آن در محدوده وسط غلظت های مورد استفاده برای رسم منحنی کالیبراسیون قرار داشت مقدار 2/7 % محاسبه گردید. در بخش سوم فصل تجربی، استخراج و اندازه گیری 3- نیتروآنیلین، در نمونه های آبی با همان روش قبل و با استفاده از کراون اتر و سیستم hplc انجام گرفت. محدوده خطی روش، در گستره ی 1500- 5 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی 9983/0 = r می باشد. lod روش 1 میکروگرم بر لیتر بود. تکرار پذیری روش، مقدار 9/4 % محاسبه گردید. فاکتور تغلیظ بدست آمده نیز 6/148 می باشد. بخش چهارم نیز به استخراج کلروفنل ها از نمونه های زیست محیطی آب، با استفاده از روش جدید قطره می پردازد. در این کار، منحنی کالیبراسیون برای هفت محلول استاندارد از آنالیت های مورد نظر رسم گردید؛ که بر اساس آن، ضرایب همبستگی برای تمام آنالیت ها بیشتر از 9973/0 می باشد. حد تشخیص روش، دارای مقادیر 5 تا 10 میکروگرم بر لیتر بودند. تکرار پذیری روش کمتر از مقدار 4/7 % بدست آمدند و مقادیر فاکتور تغلیظ بین 115 تا 170 محاسبه گردید. در بخش پنجم فصل تجربی، یک روش جدید و بسیار سریع، با استفاده از فیبرهای توخالی و حلال های آلی فرار برای اولین بار معرفی گردیدند. در این تحقیق، دقت روش برای تمام آنالیت ها کمتر از 34/4 % گزارش شد. با رسم منحنی های کالیبراسیون، مقادیر r بیشتر از 9991/0 می باشد. حد تشخیص آنالیت ها دارای مقادیر 01/0 تا 1/0 میکروگرم بر لیتر بودند و آنالیت ها با مقادیر بیشتر از 250 تا 670 بار تغلیظ شدند. در بخش ششم، از مایعات یونی برای میکرواستخراج آمین های آروماتیک بر اساس قطره فروبرده شده در محلول، استفاده گردید. در این کار، از مایع یونی [c6mim][pf6]، به جای حلال های آلی سمی و خطرناک، استفاده شد. تحت شرایط بهینه با رسم منحنی های کالیبراسیون، مقادیر ضرایب همبستگی بدست آمده برای هر سه آنالیت، بیشتر از 9983/0 می باشد. حد تشخیص روش 1 و 5/2 میکروگرم بر میلی لیتر بودند. دقت روش، بین 9/4 % تا 8/6 % به دست آمد. فاکتورهای تغلیظ بین 132 تا 186 می باشد.

روش سل ژل برای ساخت فیبر میکرو استخراج فاز جامد، روشی است که برای تعیین pahs در نمونه آبی زعفران و بوسیله ی کروماتوگرافی گازی با دتکتور یونیزاسیون شعله انجام شده است . سه فیبر با پوششهای مختلف به کار رفته و مقایسه شده اند که با پلی دی متیل سیلوکسان، پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن گلیکول تقویت شده با نانوتیوب ، ساخته شده اند و به عنوان فاز پیوندی روی سطح فیبر مورد استفاده قرار گرفتند. پارامترهای موثر بر کارایی استخراج شامل : نوع پوشش فیبر spme ، زمان واجذب ، دمای محفظه تزریق ، زمان استخراج ، سرعت همزن و اثر نمک بهینه شده اند.انحراف استاندارد نسبی برای یک فیبر مشخص )5 (n=، انحراف استاندارد نسبی برای سه عدد فیبر از یک نوع (n=3) بدست آمده است. دامنه خطی بین 001/0 تا 500 نانوگرم در میلی لیتر ، حد تشخیص بین 001/0 تا 05/0 می باشد. کارایی جداسازی سه فیبر با یکدیگر مقایسه گردید که استفاده از کربن نانوتیوب همراه با پلی اتیلن گلیکول، باعث افزایش سطح زیر پیک حدود 3 برابر نسبت به پلی دی متیل سیلوکسان و پلی اتیلن گلیکول شد.

جیوه به دو صورت نمک های معدنی و ترکیبات آلی در نمونه های زیست محیطی وجود دارد. به علت اثرات جیوه بر روی سلامتی، شناسایی آن در این نمونه ها بسیار مهم می باشد. در این پروژه برای شناسایی جیوه (ii) در نمونه های آبی از فنیل بورانیک اسید به عنوان یک عامل مشتق ساز استفاده شده است. این پروژه امکان استفاده از یک روش میکرواستخراج مایع-مایع ساده، سریع و ارزان را در استخراج ترکیبات جیوه پیش از gc-fid بررسی می کند. ph محلول بافر استات در 5 ثابت نگه داشته شده است. شرایط بهینه: زمان مشتق سازی، 10 دقیقه؛ حلال استخراج کننده، 16 میکرولیتر کربن تترا کلرید؛ حلال پراکنده کننده، 1 میلی لیتر اتانول؛ حجم نمونه، 5 میلی لیتر؛ و هم چنین قدرت یونی محلول آبی بهینه شد. تحت شرایط بهینه، فاکتور تغلیظ برای دی فنیل مرکوری (931)، حد تشخیص روش (004/0 میکروگرم بر میلی لیتر)، انحراف استاندارد نسبی (1/5%) (6=(n، محدوده خطی بین 10-01/0 میکروگرم بر میلی لیتر) بود. روش پیشنهاد شده برای شناسایی جیوه در نمونه های آبی متفاوتی از جمله آب چاه و آب شهر به کار رفت. نتایج نشان دادند که مقدار جیوه در هر دو نمونه کمتر از حد تشخیص روش فوق بودند؛ بنابر این، محلول هایی با غلظت 02/0 میکروگرم بر میلی لیتر نسبت به جیوه در هر یک از نمونه ها تهیه شدند. فاکتور بازیابی برای دی فنیل مرکوری 88/108% و 57/92% برای آب شهر و آب چاه به دست آمد. روش پیشنهاد شده می تواند با روش های دیگر میکرواستخراج از جمله میکرواستخراج با قطره آویزان مقایسه شود. داده ها نشان می دهند که روش پیشنهاد شده حد تشخیص کم و فاکتور های تغلیظ و بازیابی استخراج بالا را نشان می دهد و همچنین این روش نیاز به زمان استخراج خیلی کمتر دارد.

در این تحقیق از روشی به نام میکرو استخراج با قطره مستقیم آویزان در محلول (dsdme)، قبل از سیستم کروماتوگرافی گازی – آشکار ساز یونش شعله ای (gc-fid)، در پیش تغلیظ جیوه (ii) و اندازه گیری مشتق آن، دی فنیل مرکوری در نمونه آب های طبیعی استفاده شد. در این روش در حالی که محلول در حال همزدن است، یک قطره چند میکرو لیتری از یک حلال آلی غیر قابل امتزاج با آب، به وسیله یک میکرو سرنگ در سطح محلول نمونه آبی قرار داده می شود. به طوری که قطره آلی در سطح نمونه آبی، به صورت معلق باقی بماند. پس از 30 دقیقه زمان لازم برای استخراج، حجم مشخصی از قطره چند میکرو لیتری حلال آلی به وسیله میکرو سرنگ برداشته شده و برای جداسازی و اندازه گیری بیشتر به سیستم گاز کروماتوگرافی تزریق می شود. متغییرهای تجربی نظیر نوع حلال آلی استخراج کننده، زمان استخراج، حجم حلال آلی، سرعت همزدن و اثر نمک در این کار بهینه شدند. که تحت شرا یط بهینه شده، فاکتور تغلیظ 200، محدوده خطی 5-005/0 میکرو گرم بر میلی لیتر، انحراف استاندارد نسبی (rsd% , n =5)( 27/3%) و حد تشخیص (lod) 001/0 میکرو گرم بر میلی لیتر به دست آمدند. به منظور بر آورد کاربرد عملی این روش، از آن برای اندازه گیری جیوه (ii)، در نمونه های حقیقی (آب شهر، رودخانه و چاه) استفاده گردید. مقادیر بازیافت نسبی با اضافه کردن جیوه به نمونه های حقیقی در سطح غلظتی 01/0 میکرو گرم بر میلی لیتر، در گستره 99-85 درصد به دست آمد.

چکیده در تحقیق حاضر، از یک روش میکرواستخراج دو فازی مایع با استفاده از فیبر توخالی، به همراه مشتق سازی، به عنوان تکنیکی برای خالص سازی و تعیین مقدار یون جیوه دو ظرفیتی، در نمونه های آبی پیش از کروماتوگرافی گازی و آشکارساز یونیزاسیون شعله ای، استفاده گردید. در این تحقیق، فنیل بورانیک اسید به عنوان عامل مشتق ساز، به منظور تولید دی فنیل مرکوری به کار برده شد. جهت افزایش بازده مشتق سازی، ph محلول، توسط بافر استات در 5ph تنظیم گردید. بیشترین بازده فرآیند استخراج، با به کارگیری حلال 1- اکتانول به عنوان حلال استخراج کننده و زمان استخراج 30 دقیقه، بدون افزایش نمک و با سرعت همزدن 1000 دور بر دقیقه به دست آمد. تحت این شرایط بهینه، حد تشخیص کیفی و کمی روش به ترتیب 02/0 و 05/0 میکرو گرم بر میلی لیتر بودند. انحراف استاندار نسبی در این روش، برای غلظت 1/0 میکرو گرم بر میلی لیتر و 5 بار تکرار آزمایش مقدار 07/7% محاسبه شد و نمودار کالیبراسیون در محدوده 5-05/0 میکروگرم بر میلی لیتر به صورت خطی به دست آمد. در نهایت، روش ارائه شده، به طور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری یون جیوه دو ظرفیتی در نمونه های حقیقی از آب های سطحی، در محدوده غلظتی میکرو گرم بر میلی لیتر به کار گرفته شد و نتایج رضایت بخشی بدست آمد.

تکنیک سل-ژل برای تهیه سه فیبر میکرواستخراج فاز جامد برای استخراج ترکیبات آلی فرار، متیل ترسیوبوتیل اتر، تترا هیدروفوران، بنزن، نرمال هپتان، متیل ایزوبوتیل کتون، تولوئن، تتراکلرواتیلن، اتیل بنزن و اورتو زایلن از نمونه های حقیقی آبی با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی با دتکتور یونیزاسیون شعله مورد استفاده قرار گرفت. این فیبرها با سه پوشش پلیمری مختلف ساخته شدند: پلی دی متیل سیلوکسان، پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن گلیکول تقویت شده با نانوتیوب. تمام پارامترهای موثر بر کارایی استخراج مانند دمای استخراج ، زمان استخراج، سرعت همزن، اثر نمک و دمای واجذب برای هر فیبر به طور جداگانه بررسی شده و بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، دامنه خطی برای ترکیبات آلی فرار با فیبر پلی دی متیل سیلوکسان، پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن گلیکول اصلاح شده با ذرات نانولوله های کربنی به ترتیب برابر 2000-05/0، 2000-004/0 و 2000-002/0 نانوگرم بر میلی لیتر بدست آمدند. همچنین حد تشخیص کیفی ( برای 3 بار اندازه گیری) برای این سه فیبر به ترتیب معادل 10-02/0، 1-002/0 و 5/0-001/0 نانوگرم بر میلی لیتر و تکرارپذیری ( برای 3 بار اندازه گیری) به ترتیب معادل 57/7-23/3% بدست آمدند. به علاوه تکرار پذیری در ساخت فیبرهای مذکور نیز ( برای 3 فیبر ساخته شده تحت شرایظ کاملا یکسان) نیز به ترتیب معادل 91/8-91/2% اندازه گیری شد. در کل فیبر پلی اتیلن گلیکول اصلاح شده با ذرات نانولوله های کربنی کارایی بهتری داشت به طوری که در شرایط بهینه، کارایی استخراج آن در مقایسه با فیبر پلی دی متیل سیلوکسان 7 برابر و نسبت به پلی اتیلن گلیکول 2 برابر بهتر بود. کلمات کلیدی : میکرواستخراج فاز جامد؛ ترکیبات آلی فرار؛ سل-ژل؛ نانولوله های کربنی چند دیواره؛ نمونه های آبی

در اولین بخش تحقیق توانایی روش میکرواستخراج فاز جامد بر پایه فیبر توخالی برای تعیین مقدار کافئیک اسید در نمونه گیاه دارویی سرخارگل (به عنوان یک گیاه دارویی) نشان داده شد. غشاء استخراج کننده سه فازی و شامل یک فاز آبی ( فاز دهنده)، یک فاز آلی از حلال آلی/جاذب نانو ( غشاء) و مجدداً یک فاز آبی (فاز گیرنده) بود که بطور مستقیم در نمونه قرار می گرفت. نانولوله کربنی چند جداره ای که در حلال آلی پراکنده شده بود توسط نیروهای موئینه و فراصوت درون منافذ غشاء متخلخل جای داده شدند. این غشاء با دو فاز آبی در تماس بود: فاز دهنده ( شامل نمونه) و فاز گیرنده ( بطور معمول یک محلول بافر). اندازه گیری نهایی آنالیت در این روش توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام گرفت. سپس به منظور دستیابی به تغلیظ بالا و کارایی استخراج مناسب در این تکنیک جدید، عوامل اصلی موثر بهینه سازی شدند. در شرایط بهینه شده این روش محدوده خطی بسیار خوب (0.0001 – 50 نانوگرم بر لیتر)، تکرارپذیری، حد تشخیص پائین (0.00005 میکروگرم بر لیتر) و فاکتور تغلیظ بالا (2108) را نشان داد. در بخش دوم تحقیق، یک جاذب کامپوزیتی بر اساس میکرو استخراج فاز جامد و با استفاده از تکنیک سل-ژل توسعه داده شد. نانولوله کربنی چند جداره به نانو کامپوزیت مذکور اضافه شد و یک کامپوزیت کاملاً یکنواخت به درون فیبر توخالی پلی پروپیلنی تزریق شد. این غشاء جاذب برای تعیین مقدار سه ترکیب نیترو آروماتیک شامل متا-نیترو آنیلین، نیترو بنزن و پارا نیترو تولوئن در نمونه آبهای محیط زیست مورد استفاده قرار گرفت. پس از غوطه ور سازی غشاء و انجام میکرو استخراج (hf-spme) در نمونه، اندازه گیری نهایی آنالیت توسط کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا انجام شد. یک قطعه الکتریکی پیش تغلیظ کننده حرارتی نیز برای انجام کار استخراج معکوس و انجام پیش تغلیظ آنالیت قبل از ورود به تزریق کننده hplc و بصورت کاملاً دست ساز، طراحی و ساخته شد. این تله حرارتی بطور قابل توجهی کارایی پارامترهای پیش تغلیظ را افزایش داد. در شرایط بهینه شده حد تشخیص روش برای انواع آنالیتها بین 0.1 تا 0.3 نانوگرم بر میلی لیتر (8n=)، دقت بین 0.41 الی 4.19 درصد (3n=)، و محدوده خطی از 0.5 تا 1000 نانوگرم بر میلی لیتر بود. این روش برای نمونه های آب های زیست-محیطی مورد استفاده قرار گرفت و بازیافت نسبی آن بین 87.9 الی 96.1 درصد بدست آمد. آخرین بخش این تحقیق مربوط به توسعه یک روش بسیار ساده بر اساس ساخت جاذبی بوده است که شامل پلیمر حک شده مولکولی قرار داده شده درون فیبر توخالی در میکرو استخراج فاز جامد (mip-hf-spme) می باشد و برای تعیین مقدار کلروژنیک اسید بکار گرفته شد. محلول پیش پلیمر شامل مولکول قالب قبل از انجام پلیمری شدن به درون قطعات مشخصی از فیبر توخالی وارد شد. شرایط تکنیک mip-hf-spme بر اساس جاذب mip بهینه سازی شد. سرانجام این وسیله برای استخراج انتخابی کلروژنیک اسید در عصاره گیاه echinacea purpurea به عنوان داروی گیاهی، بکار گرفته شد. عوامل اصلی و موثر بر سنتز این پلیمر هیبریدی آلی-معدنی و نیز عوامل موثر بر فرایند میکرواستخراج مورد بررسی و بهینه سازی قرار گرفتند. حد تشخیص با این تکنیک به 0.08 نانوگرم بر میلی لیتر رسید. محدود خطی و انحراف استاندارد نسبی به ترتیب 2/0 -1000 نانو گرم بر میلی لیتر و 0.38 (3n=) درصد بودند. متوسط بازیافت نسبی پس از وارد کردن آنالیت به نمونه در چهار سطح غلظتی بین 84.8 الی97.2 درصد بود.

هدف تحقیق حاضر، توسعه ی روشهای آماده سازی و پیش تغلیظ ترکیبات مختلف، براساس میکرواستخراج با فاز جامد بر پایه سُل- ژل می باشد و برای اندازه گیری آنها از روش کروماتوگرافی گازی با آشکارساز یونیزاسیون شعله ای استفاده گردید. این پایان نامه در دو فصل تنظیم شده است؛ درفصل اول، مروری اجمالی بر انواع روشهای آماده سازی و پیش تغلیظ نمونه های مختلف انجام گرفته است. درفصل دوم، که فصل تجربی است وشامل پنج بخش می باشد؛ از فازهای استخراجی تهیه شده، برای استخراج و پیش تغلیظ ترکیبات مختلف استفاده شد. در بخش اول فصل دوم، نانولوله های کربنی پوشش داده شده با پلی اتیلن گلیکول (peg-g-mwcnts) تهیه شد و از آن به عنوان فاز استخراج کننده استفاده گردید. نانولوله های کربنی پوشش داده شده با پلی اتیلن گلیکول از لحاظ سُل- ژلی فعال می باشند و می توانند با دیگر ترکیبات موجود در محلول سل پیوند شیمیایی برقرار کنند. در این بخش، دو نوع پوشش بر پایه سیلیسیم و تیتانیوم به روش سُل- ژل با نانولوله های کربنی پوشش داده شده با پلی اتیلن گلیکول، تهیه گردید. خصوصیات ترکیب peg-g-mwcnts به وسیله روش طیف سنجی مادون قرمز و روش تجزیه وزن سنجی حرارتی مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از میکروسکوپ الکترونی پویشی همگن بودن، تخلل و ضخامت فیبر مورد بررسی قرار گرفت. ضخامت پوشش فیبرهای ساخته شده با استفاده از این تکنیک حدود 20 میکرومتر تخمین زده می شود. این پوشش های تهیه شده دارای ساختاری بسیار متخلخل بوده که به طور بارزی می تواند باعث افزایش مساحت سطح فیبر گردد. همچنین در تصاویر با بزرگنمایی بالا، نانولوله های کربنی را می توان مشاهده کرد که باعث افزایش بیشتر مساحت سطح پوشش می گردند. در بخش دوم، میکرواستخراج با فاز جامد از فضای فوقانی، با فاز استخراجی تهیه شده از peg-g-mwcnts و روش سُل- ژل، برای استخراج ترکیبات btex از نمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. و برای اندازه گیری آن از دستگاه کروماتوگرافی گازی و آشکارساز یونیزاسیون شعله ای استفاده گردید. پوشش تهیه شده دارای مزیت های ممتازی است که به پایداری حرارتی و طول عمر بالای آن می توان اشاره کرد که علت آن پیوند شیمیایی بین پوشش و سطح بستر فیبر می باشد. پارامترهای موثر در استخراج مانند دمای استخراج، مدت زمان استخراج، غلظت نمک، سرعت هم زدن، دمای واجذبی آنالیت و زمان واجذبی آنالیت نمونه مورد بررسی قرار گرفتند و بهینه شدند. تحت شرایط بهینه منحنی کالیبراسیون برای ترکیبات btex با رسم سطح زیر پیک محلولهای استاندارد در مقابل غلظت بدست آمد؛ که مقادیرضرایب همبستگی (r) بدست آمده برای آنالیت ها بیشتر از 9961/0 می باشد. حد تشخیص روش، به طور عملی در نسبت سیگنال به نویز برابر3 و با پنج بار تکرار آزمایش بدست آمد، که مقادیر آن، 6/0 تا 3 پیکوگرم در میلی لیتر حاصل گردید. و حد کمی آن در نسبت سیگنال به نویز برابر10، بین 2 تا 10 پیکوگرم در میلی لیتر به دست آمد. تکرارپذیری روش به صورت انحراف استاندارد نسبی گزارش شده است. تکرارپذیری در جواب فیبر به آنالیت به صورت انحراف استاندارد نسبی حاصل از 5 بار اندازه گیری در غلظت 20 پیکوگرم در میلی لیتر نسبت به هریک از آنالیت ها، توسط یک فیبر محاسبه گردید که مقادیر آن در محدوده 4/4 تا 7/5 درصد به دست آمد. همچنین تکرارپذیری در ساخت فیبر به صورت انحراف استاندارد نسبی برای اندازه گیری غلظت20 پیکوگرم در میلی لیتر نسبت به هریک از آنالیت ها، توسط 3 فیبر تهیه شده تحت شرایط یکسان، به دست آمد که مقادیر آن 3/4 تا 5/6 درصد حاصل گردید. در نهایت روش پیشنهادی با موفقیت برای اندازه گیری ترکیبات btexدر نمونه های حقیقی مورد استفاده گرفت. در بخش سوم، فاز استخراجی تهیه شده از peg-g-mwcnts به روش سُل- ژل، برای میکرواستخراج با فاز جامد ترکیب mtbe از نمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. محدوده خطی روش، درگستره ی 500-07/0 نانوگرم در لیتر با ضریب همبستگی 9985/0 می باشد. حدتشخیص روش، به طور عملی درنسبت سیگنال به نویز برابر 3 و با پنج بار تکرار آزمایش بدست آمد، که مقدار آن، 01/0 نانوگرم در میلی لیترحاصل گردید. تکرارپذیری در جواب فیبر به آنالیت به صورت انحراف استاندارد نسبی حاصل از 6 بار اندازه گیری در در دو غلظت 1/0 و 100 نانوگرم در میلی لیتر توسط یک فیبر محاسبه گردید که این مقادیر به ترتیب، برابر 3/5 و 1/4 درصد می باشد. همچنین تکرارپذیری در ساخت فیبر به صورت انحراف استاندارد نسبی برای اندازه گیری غلظت 1/0 نانوگرم در میلی لیتر از mtbe، توسط 3 فیبر تهیه شده تحت شرایط یکسان، به دست آمد که مقدار آن 5/6 درصد حاصل گردید. در نهایت جهت بررسی اثر ماتریکس نمونه حقیقی، نمونه های آبی از قبیل فاضلاب شهری، آب آشامیدنی و آب چاه و آب یکی از رودخانه های محلی شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفت. درصد بازیابی نسبی به دست آمده برای نمونه های حقیقی نشان می دهد که صحت روش برای اندازه گیری ترکیب mtbe، مطلوب است و همچنین اثر ماتریکس قابل توجهی مشاهده نمی گردد. در بخش چهارم، از روش میکرواستخراج با فاز جامد به روش مستقیم، با پوشش peg-g-mwcnts بر پایه تیتانیوم ساخته شده به روش سُل- ژل، برای استخراج ترکیبات دارویی ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک درنمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. دمای استخراج، مدت زمان استخراج، اثر ph، غلظت نمک، سرعت هم زدن، دمای واجذبی آنالیت و زمان واجذبی آنالیت، نمونه از جمله پارامترهای مهمی هستند که در کارایی روش میکرواستخراج با فاز جامد به صورت مستقیم موثر می باشند. در شرایط بهینه، منحنی های کالیبراسیون مربوط به هر آنالیت در غلظت های مختلف مورد بررسی قرار گرفتندکه نشان می دهند که ضرایب همبستگی (r) بیشتر از 9985/0 می باشد. حد تشخیص روش، به طور عملی در نسبت سیگنال به نویز برابر3 و با پنج بار تکرار آزمایش بدست آمد، که مقادیر آن، 007/0 تا 03/0 نانوگرم در میلی لیتر حاصل گردید. تکرارپذیری روش به صورت انحراف استاندارد نسبی گزارش شده است. تکرارپذیری در جواب فیبر به آنالیت به صورت انحراف استاندارد نسبی حاصل از 5 بار اندازه گیری در غلظت 1/0 نانوگرم در میلی لیتر نسبت به هریک از آنالیت ها، توسط یک فیبر محاسبه گردید که مقادیر آن در محدوده 9/5 تا 1/8 درصد به دست آمد. همچنین تکرارپذیری در ساخت فیبر به صورت انحراف استاندارد نسبی برای اندازه گیری غلظت 1/0 نانوگرم در میلی لیتر نسبت به هریک از آنالیت ها، توسط 3 فیبر تهیه شده تحت شرایط یکسان، به دست آمد که مقادیر آن 2/7 تا 1/9 درصد حاصل گردید. برای بررسی کارآیی روش مذکور، دراندازه گیری مقادیرکم ترکیبات دارویی موردنظر درنمونه های حقیقی، چهار نمونه آب زیست محیطی شامل فاضلاب شهری، آب آشامیدنی و آب چاه و آب یکی از رودخانه های محلی شهر مشهد مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند. در بخش پنجم، روشی ارائه شد که در آن پوشش فیبر spme توسط یک غشای توخالی در برابر ماتریکس پیچیده نمونه محافظت می گردد و از این روش برای اندازه گیری ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک در نمونه های ادرار استفاده گردید. در واقع این روش از ترکیب مزیت های روش spme بر اساس سُل- ژل، نانولوله های کربنی و روش میکرواستخراج فاز مایع با فیبر توخالی برخوردار است. پوشش فیبر spme استفاده شده، پوشش peg-g-mwcnts بر پایه تیتانیوم با استفاده از روش سُل- ژل می باشد. حلال آلی، دمای واجذبی آنالیت، زمان واجذبی آنالیت، دمای استخراج، مدت زمان استخراج، اثر ph، غلظت نمک و سرعت هم زدن نمونه از جمله پارامترهای مهمی هستند که در کارایی روش میکرواستخراج با فاز جامد محافظت شده به وسیله غشای توخالی موثر می باشند. در شرایط بهینه، منحنی های کالیبراسیون مربوط به هر آنالیت را در غلظت های مختلف مورد بررسی قرار گرفت که نشان می دهد ضرایب همبستگی (r) بیشتر از 9996/0 می باشد. حد تشخیص روش، به طور عملی در نسبت سیگنال به نویز برابر3 و با پنج بار تکرار آزمایش بدست آمد،که مقادیر آن، 03/0 تا 15/0 نانوگرم در میلی لیتر حاصل گردید. تکراپذیری روش به صورت تکرارپذیری در یک روز و تکرارپذیری بین روزها در 3 سطح غلظتی مورد بررسی قرار گرفت تکرارپذیری در یک روز، بین 8/4 تا 9 درصد و تکرارپذیری بین روزها بین 9/4 تا 1/8 حاصل گردید. برای بررسی صحت روش نمونه های ادرار در سه سطح غلظتی از ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که درصد بازیابی نسبی آنالیت ها بین 2/80 تا 5/98 درصد می باشد. در نهایت روش پیشنهاد شده برای تعیین و اندازه گیری ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک در نمونه های ادرار افرادی که این ترکیبات دارویی برای آنها تجویز شده بود، مورد استفاده قرار گرفت.

استخراج قارچ کش های تری آزول (پنکنازول، هگزاکنازول، دیکلوبوترازول و دینیکنازول) از نمونه های آب رودخانه، مزرعه و آب انگور توسط روش میکرواستخراج دو فازی با فیبر توخالی انجام گرفته و جداسازی و آنالیز ترکیبات با دستگاه gc/ms صورت پذیرفته است. شرایط استخراج برای این ترکیبات به این صورت بهینه شده است: حلال استخراج کننده: تولوئن، زمان استخراج: 20 دقیقه، سرعت همزدن: 720 دور در دقیقه، بدون افزایش نمک و بدون افزایش ph. نمودار کالیبراسیون برای این ترکیبات تحت شرایط بهینه با رسم نمودار نسبت سطح زیر پیک محلول های استاندارد به استاندارد داخلی بر حسب غلظت بدست آمده است که محدوده ی خطی روش برای پنکنازول و دینیکنازول بین 1 تا 5000 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی به تر تیب 997/0 و 998/0 می باشد و برای هگزاکنازول و دیکلوبوترازول محدوده ی خطی بین 2 تا 5000 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی به تر تیب 999/0 و 998/0 می باشد. حد تشخیص روش(lod) بطور تجربی )3=(s/n بدست آمده که برای آنالیتهای پنکنازول، هگزاکنازول ، دیکلوبوترازول و دینیکنازول به ترتیب برابر 3/0 ، 6/0، 8/0 و4/0 میکروگرم بر لیتر می باشد. تکرار پذیری روش یا دقت، به صورت انحراف استاندارد نسبی (rsd)، برای آنالیتهای مورد نظر با غلظتهای 50 میکرو گرم بر لیتر و برای پنج بار تکرار بین 0/6 تا 0/9 درصد می باشد. همچنین فاکتور تغلیظ های بدست آمده برای ترکیبات در محدوده 134 تا 239 می باشد. در ادامه کار استخراج و اندازه گیری داروهای اسیدی ضدالتهاب غیراستروئیدی (ناپروکسن، ایبوپروفن و دیکلوفناک) از نمونه های آبی با استفاده از روش ترکیبی جدید میکرواستخراج سه فازی ذکر گردیده است که این روش شامل روشهای میکرواستخراج با قطره و میکرواستخراج مایع-مایع پخشی می باشد. جداسازی و آنالیز این ترکیبات با دستگاه hplc-uv انجام پذیرفته است. بهینه کردن متغیرهای تجربی (نوع حلال، زمان استخراج، ph محلول های آبی دهنده و گیرنده، سرعت همزدن، حجم فاز آلی و آبی گیرنده، قدرت یونی محلول، نوع حلال پخش کننده و ...) مورد بررسی قرار گرفته است. نمودار کالیبراسیون برای این ترکیبات تحت شرایط بهینه با رسم نمودار سطح زیر پیک محلول های استاندارد بر حسب غلظت بدست آمده است که محدوده ی خطی روش برای دیکلوفناک و ایبوپروفن بین 1 تا 1000 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی 999/0 می باشد و برای ناپروکسن محدوده خطی بین 1/0 تا 1000 میکروگرم بر لیتر با ضریب همبستگی 999/0 می باشد. حد تشخیص روش(lod) بطور تجربی )3=(s/n بدست آمده که برای آنالیت های ناپروکسن، دیکلوفناک و ایبوپروفن به ترتیب برابر 03/0، 20/0 و 30/0 میکروگرم بر لیتر می باشد. تکرار پذیری روش یا دقت، به صورت درصد انحراف استاندارد نسبی (%rsd)، برای آنالیتهای مورد نظر با غلظتهای 100 میکرو گرم بر لیتر و برای پنج بار تکراربین 5/4 تا 8/8 درصد می باشد. همچنین فاکتور تغلیظ های بدست آمده برای ترکیبات مورد بررسی بین 70 تا 90 می باشد.

در این تحقیق، روش میکرو استخراج فاز جامد از فضای فوقانی به همراه دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز یونیزاسیون شعله، به منظور آشکار سازی تعدادی از آمین های آروماتیک در نمونه های آبی و ادرار به کار گرفته شده است. برای آماده سازی فیبرهای میکرو استخراج فاز جامد از تکنیک سل-ژل بهره گرفته شده است و دو پوشش متفاوت پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلین گلیکول تقویت شده با نانو لوله های کربنی ساخته و با هم مقایسه شده اند. در شرایط یکسان، کارایی استخراج فیبر پلی اتیلن حاوی نانو لوله های کربنی بهتر از فیبر پلی اتیلن بود، لذا به منظور دستیابی به بیشترین کارایی استخراج، تعدادی از پارامترهای تجزیه ای همچون دما و زمان واجذب، دما و زمان استخراج، اثر نمک، ph و سرعت همزن برای این فیبر بررسی و بهینه گردید. تحت شرایط بهینه، حدود تشخیص از 0005/0 تا 05/0 نانوگرم در میلی لیتر و حدود کمی بین 001/0 تا 5/0 نانوگرم در میلی لیتر بود. تکرار پذیری یک فیبر (برای 5 بار اندازه گیری) در محدوده ی 1/5 تا 1/9 درصد قرار گرفت در حالی که تکرار پذیری در ساخت فیبر (برای 3 فیبر ساخته شده تحت شرایط یکسان) در محدوده ای از 8/7 تا 0/12 درصد به دست آمد. این روش به طور موفقیت آمیزی جهت بررسی و تحلیل نمونه های آبی و ادرار با مقادیر بازیابی بین 7/63 تا 0/97 درصد به کار گرفته شد.

در این تحقیق روش میکرواستخراج فاز جامد از فضای فوقانی بر پایه سل – ژل جهت تهیه فیبر پلی اتیلن گلیکول و پلی اتیلن گلیکول تقویت شده با نانو لوله های کربنی به کار برده شد. دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به دتکتور یونیزاسیون شعله ای برای تعیین فنول و کرزول ها در نمونه های آب و ادرار استفاده شده است. تحت شرایط بهینه محدوده خطی برای فنول وکرزول ها 100- 005/0 نانوگرم در میلی لیتر، حدتشخیص (ارتفاع پیک ترکیب سه برابر ارتفاع پیک نویز باشد ) 1/0- 001/0 نانوگرم در میلی لیتر، حدتشخیص کمی 5/0- 005/0 نانوگرم در میلی لیتر به دست آمد.انحراف استاندارد برای یک فیبر(تکرار پذیری برای 5 بار اندازه گیری) 1/7-4/5 درصد به دست آمد. به علاوه تکثیرپذیری درساخت فیبر فوق (برای 3 فیبر ساخته شده تحت شرایط یکسان) نیز 5/10-3/8 به دست آمد. این روش به طور موفقیت آمیز برای استخراج فنول و کرزول ها از بافت ها پیچیده مانند نمونه فاضلاب و ادرار به کار برده می شود. محدوده بازیابی نسبی 5/99-3/85 برای نمونه های آبی و 1/101 – 2/95 برای نمونه های ادرار به دست آمد.

هدف از این پژوهش، استفاده از یک جاذب ارزان قیمت و سازگار با محیط زیست و با فراوانی زیاد برای حذف متیلن بلو از نمونه های آبی است. جهت تعیین متیلن بلو از استخراج با فاز جامد خاک اره همراه با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا استفاده شد. در این مطالعه، برای توصیف عملکرد روش استخراج با فاز جامد خاک اره در شرایط عملیاتی مختلف، مدل شبکه عصبی مصنوعی ساخته شده است. ph، زمان، مقدار خاک اره و دما متغیرهای ورودی و درصد استخراج mb خروجی شبکه است. پس از آن شرایط عملیاتی بهینه با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک تعیین شد. تحت شرایط بهینه، حد تشخیص و انحراف استاندارد نسبی1 ?gl-067/0 و < 4/2% بودند. این روش برای تعیین و حذف متیلن بلو از نمونه های آب مورد استفاده قرار گرفت.

در این پروژه ابتدا از تلفیق روش میکرو استخراج در مایع یونی1- هگزیل 3- متیل ایمیدازولیوم هگزا فلورو فسفات از طریق ایجاد جریان گردابی در محلول و اسپکترومتری جذب اتمی با کوره گرافیت برای تعیین مقادیر ناچیز کادمیوم (ii) استفاده شده است. متغیرهای تجربی موثر بر فرآیند میکرواستخراج مانند ph، سرعت همزدن، غلظت آمونیوم پیرولیدین دی تیو کاربامات به عنوان لیگاند، حجم مایع یونی وفازآبی و زمان استخراج بهینه گردیدند.محاسبات مربوط به ارقام شایستگی نشان می دهد می توان کادمیوم(ii) را با حساسیت pgml-1 3، حد تشخیص-1 pg ml 10 و انحراف استاندارد نسبی 2/5 درصد در محدوده خطی pgml-1 800-400 با فاکتور تغلیظ 7/116 اندازه گیری نمود. روش فوق برای اندازه گیری کادمیوم در نمونه های حقیقی و ماده مرجع با موفقیت به کاربرده شد. در بخش دوم ازروش میکرو استخراج با قطره آلی شناور منجمد در تلفیق با اسپکترومتری جذب اتمی با کوره گرافیت برای تعیین مقادیر ناچیز سرب (ii) استفاده شده است. معرف کمپلکس دهنده یک لیگاند سنتزی جدید به فرمول اتیل(z2) -3-] (5-کلرو-7-متیل ]1 ،3 [ تیازولو]5 ،4- d [پیریمیدین-2-ایل) آمینو [-2-سیانو-3(متیل سولفونیل) پروپ-2-انوات با نام اختصاری tpas است. متغیرهای تجربی موثر بر فرآیند میکرواستخراج، ph، سرعت همزدن، غلظت tpas به عنوان ماده کمپلکس دهنده، حجم فاز آلی وآبی و زمان استخراج بهینه گردیدند.محاسبات مربوط به ارقام شایستگی نشان می دهد که می توان سرب(ii) را با حساسیت pgml-1 30، حد تشخیص pgml-1 20و انحراف استاندارد نسبی 6/5 درصد در محدوده ی خطی pgml-1 4500-100با فاکتور تغلیظ 100 اندازه گیری نمود. این روش برای اندازه گیری سرب در نمونه های حقیقی و ماده مرجع با موفقیت به کاربرده شد. در بخش سوم از روش ترکیبی استخر اج با فاز جامد و میکرو استخراج با قطره آلی شناور منجمد برای تعیین سرب در حد -1 pg ml استفاده گردید فازجامد به کار برده شده پلیمر قالب یونی سرب است. متغیرهای تجربی موثر بر فرآیند استخراج با فازجامدهمچون ph، زمان جذب، زمان واجذب،وزن پلیمرو حجم فازآبی بهینه گردیدند.محاسبات مربوط به ارقام شایستگی نشان می دهد که می توان سرب(ii) را با حساسیت -1 pg ml 2، حد تشخیص -1 pg ml 1 و انحراف استاندارد نسبی 5/6 درصد در محدوده خطی -1 pg ml 200-5 با فاکتور تغلیظ 5000 اندازه گیری نمود. این روش برای اندازه گیری سرب در نمونه های حقیقی و ماده مرجع با موفقیت به کاربرده شد.

در این تحقیق، روش میکرواستخراج فاز جامد از فضای فوقانی به همراه دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز یونیزاسیون شعله، به منظور آشکارسازی تعدادی از ترکیبات آروماتیک چند حلقه ای در نمونه های آبی و چند نوع آب میوه به کار گرفته شده است. برای آماده سازی فیبرهای میکرواستخراج فاز جامد از تکنیک سل-ژل بهره گرفته شده است. ساختار حفره دار ایجاد شده به روش سل – ژل سطح زیادی را برای یک استخراج کارامد فراهم می کند. سه نوع پوشش متفاوت پلی دی متیل سیلوکسان(pdms) و پلی دی متیل سیلوکسان در حضور دو مایع یونی متفاوت 1- متیل – 3- اکتیل ایمیدازولیوم تری فلوئورومتان سولفونات il1 و 1 - هگزیل 3- متیل ایمیدازولیوم هگزا فلوئوروفسفات il2 تهیه شده است . در دمالای بالاتر از دمای تجزیه مایعات یونی آماده سازی شده اند. مشخص شده است که مایعات یونی روی پوشش های ساخته شده به روش سل – ژل اثرگذار است. در شرایط یکسان، کارایی استخراج فیبر پلی دی متیل سیلوکیان آماده شده با مایع یونی 1 - هگزیل 3- متیل ایمیدازولیوم هگزا فلوئوروفسفات بهتر از بقیه پوشش ها است. لذا به منظور دستیابی به بیشترین کارایی استخراج، تعدادی از پارامترهای تجزیه ای همچون دما و زمان واجذب، دما و زمان استخراج، اثر نمک و سرعت همزن برای این فیبر بررسی و بهینه گردید. تحت شرایط بهینه، گستره خطی روش به ترتیب برای pdms-il1 و pdms-il2 300- 005/0، 300-003/0 و حدود تشخیص به ترتیب برای pdms-il1 و pdms-il2 005/0-003/0 و 003/0-0009/0 و حدود کمی به ترتیب برای pdms-il1 و pdms-il2 008/0-005/0 و 005/0-002/0 نانو گرم در میلی لیتر بود. تکرار پذیری یک فیبر (برای 5 بار اندازه گیری) برای pdms-il1و pdms-il2 به ترتیب در محدوده ی 5/8 تا 3/3 و1/8-7/4 درصد قرار گرفت در حالی که تکرارپذیری در ساخت فیبر (برای 3 فیبر ساخته شده تحت شرایط یکسان) برای pdms-il1 و pdms-il2 در محدوده ای از 9/9 تا 6/4 و9/8 تا 7/5 درصد به دست آمد. این روش به طور موفقیت آمیزی جهت بررسی و تحلیل نمونه های آبی و آب میوه ها با مقادیر بازیابی بین 80 تا 3/101 درصد به کار گرفته شد. کلید واژه ها: میکرواستخراج فاز جامد در فضای فوقانی، مایع یونی، تکنیک سل– ژل، کروماتوگرافی گازی، ترکیبات آروماتیک چند حلقه ای، نمونه های آبی، نمونه های آب میوه

هدف تحقیق حاضر، توسعه روش های آماده سازی و پیش تغلیظ ترکیبات مختلف، براساس میکرواستخراج فاز جامد می باشد. از معایب فیبرهای سنتی میکرواستخراج فاز جامد، می توان به پایداری حرارتی و شیمیایی نسبتا کم آنها اشاره کرد که ناشی از جذب فیزیکی پوشش جاذب بر روی سطح بستر می باشد. در این پروژه برای رفع این مشکل از روش سل- ژل برای ایجاد پیوند شیمیایی بین پوشش و سطح بستر سیلیکاتی استفاده شده است. یکی دیگر از معایب این فیبرهای سنتی، پایداری مکانیکی کم این فیبرها است که به دلیل استفاده از بسترهای شیشه ای می باشد. در بخش دیگری از این پروژه برای غلبه بر این مشکل از بسترهای فلزی جهت تهیه فیبرهای میکرواستخراج فاز جامد استفاده شده است. کلیه اندازه گیری ها با دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز یونیزاسیون شعله ای انجام گرفته است. این پایان نامه در دو فصل تنظیم شده است؛ درفصل اول، مروری اجمالی بر انواع روش های آماده سازی و پیش تغلیظ نمونه انجام گرفته است. درفصل دوم، که فصل تجربی است وشامل چهار بخش می باشد؛ از فازهای استخراجی تهیه شده، برای استخراج و پیش تغلیظ ترکیبات مختلف استفاده شد. در بخش اول فصل دوم، به بررسی اثر مایعات یونی بر روی کارایی استخراج فیبر pdms پرداخته شده است. برای بررسی این اثر، سه فیبر زیر تهیه و توانایی آنها برای استخراج ترکیبات btex در نمونه های آبی با هم مقایسه گردید. 1- فیبر تهیه شده از پلی دی متیل سیلوکسان (pdms). 2- فیبر تهیه شده از پلی دی متیل سیلوکسان در حضور مایع یونی که در دمایی بیشتر از دمای تجزیه مایع یونی، آماده سازی شده است (pdms-il-ht). 3- فیبر تهیه شده از پلی دی متیل سیلوکسان در حضور مایع یونی که در دمایی کمتر از دمای تجزیه مایع یونی آماده سازی شده است (pdms-il-lt). از این بین، فیبر pdms-il-ht دارای تخلخل بیشتری بوده و کارایی استخراج بهتری از خود نشان داد. هر سه نوع فیبر تهیه شده برای میکرواستخراج فاز جامد از فضای فوقانی ترکیبات btex از نمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. در بخش دوم، از نتایج بدست آمده از بخش اول استفاده گردید و با توجه به اینکه نتایج بخش اول نشان داد که فیبر pdms-il-ht بهترین کارایی استخراج را در بین سه نوع فیبر تهیه شده از خود نشان می دهد، بنابراین از این فیبر برای مطالعات بیشتر استفاده گردید. در این بخش از پروژه، اصلاحی بر روی فیبر pdms-il-ht صورت گرفت بدین صورت که نانولوله های کربنی با پیوند شیمیایی به پلی دی متیل سیلوکسان متصل شده و مشابه فیبر pdms-il-ht، در حضور مایع یونی با تکنیک سل- ژل بر روی بستر سیلیکای مذاب قرار گرفته و از آن به عنوان فاز استخراج کننده استفاده گردید. خصوصیات ترکیب pdms-mwcnts و پوشش تهیه شده از آن در حضور مایع یونی (il-mediated pdms-mwcnt) به وسیله روش طیف سنجی مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت و تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی آن ثبت گردید. از این فاز استخراجی تهیه شده، برای میکرواستخراج فاز جامد سه گونه از ترکیبات pahs شامل نفتالن، فلورن و فنانترن از نمونه های ادرار استفاده گردید. در بخش سوم، فاز استخراجی تهیه شده از il-mediated pdms-mwcnt به روش سل- ژل، برای میکرواستخراج فاز جامد از فضای فوقانی ترکیب mtbe از نمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. در بخش چهارم، برای غلبه بر مشکل شکنندگی فیبر spme، از یک بستر فلزی از جنس فولاد زنگ نزن به عنوان بستر استفاده شد. یک کامپوزیت از پلی پیرول- نانولوله های کربنی- نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به عنوان پوشش فیبر تهیه کرده و این پوشش را با استفاده از روش الکتروشیمیایی بر روی سطح بستر فولاد زنگ نزن نشانده و از فیبر تهیه شده برای میکرواستخراج فاز جامد از فضای فوقانی ترکیبات btex در نمونه های آبی زیست محیطی استفاده گردید. پوشش تهیه شده مزایای هر سه این ترکیبات تشکیل دهنده کامپوزیت از قیبل مساحت سطح ویژه و پایداری حرارتی بالا را با خود به همراه دارد بنابراین کارایی استخراج خوبی از خود نشان داد. فیبر تهیه شده از استحکام مکانیکی بالایی برخوردار بوده و پایداری دمایی بالایی از خود نشان می دهد به طوری که تا دمای 400 درجه سانتی گراد پایدار است.

در بخش اول تجربی، روش کارآمد و ارزان قیمت شبه میکرو استخراج مایع- مایع همراه با کروماتو گرافی مایع با کارآیی بالا-آشکارسازuv، به منظور خالص سازی و استخراج همزمان دو ویتامین a و e در نمونه های شیر خشک فرموله نوزاد ارائه شده است. ابتدا مرحله صابونی کردن نمونه ها و پس از آن مرحله استخراج با استفاده از یک بالن ژوژه 5 میلی لیتری انجام می پذیرد. برای استخراج، 4.5 میلی لیتر از نمونه صابونی شده به ظرف استخراج (بالن ژوژه) منتقل و سپس 300 میکرولیتر حلال آلی به وسیله یک میکروسرنگ به آرامی به سطح محلول صابونی شده که در گردن بالن ژوژه قرار گرفته، اضافه می گردد. سر بالن ژوژه بسته و محلول در طول استخراج به وسیله یک همزن مغناطیسی به هم زده می شود. بعد از اتمام زمان استخراج مقدار مشخصی از فاز آلی به درون همان میکروسرنگ کشیده شده و سپس تا نزدیک خشک شدن تبخیر می گردد. باقیمانده در مقداری متانول حل و برای تجزیه نهایی به hplc تزریق می شود. عوامل موثر بر دو مرحله صابونی کردن و استخراج مورد بهینه سازی قرار گرفت. تحت شرایط بهینه، روش پیشنهادی از تکرارپذیری خوب (5.1-3.9 %rsd)، دامنه خطی وسیع (80-0.006 و 400-0.1 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب برای ویتامین a و e ) و حد تشخیص پایین (0.003 و 0.08 میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب برای ویتامین a و e) برخوردار است. در بخش دوم تجربی، روشی حساس، ساده، و کم هزینه جهت مشتق سازی و استخراج همزمان ید از نمونه های شیر با استفاده از میکرواستخراج فاز مایع با هالوفیبر و با به کارگیری دستگاه کروماتوگرافی گازی و آشکارساز ربایش الکترونی ارائه شده است. در ابتدا یون های یدید تحت شرایط اسیدی و در حضور یک اکسیدان به ید آزاد تبدیل می شوند. ید آزاد شده با 3-پنتانون موجود که قبلاً به عنوان عامل مشتق ساز به محلول نمونه افزوده شده، واکنش داده و تولید 2-یدو-3-پنتانون می کند. این ترکیب به درون فاز آلی 1-اکتانول که درون خلل و فرج حفره مرکزی هالو فیبر قرار گرفته، استخراج می شود. انتخاب حلال آلی به صورت تک متغیره انجام و دیگر پارامترهای موثر بر مشتق سازی و میکرواستخراج با به کارگیری یک آرایه ارتوگونال تاگوچی l 16 مورد مطالعه قرار گرفت. تحت شرایط بهینه حد تشخیص 0.5 نانوگرم بر میلی لیتر، دامنه خطی 2000-1 نانوگرم بر میلی لیتر و انحراف استاندارد نسبی 4.6 % (n=5) به دست آمد. نهایتاً روش پیشنهادی با موفقیت در اندازه گیری میزان ید موجود در نمونه های حقیقی شامل شیر خشک فرموله نوزاد و شیر گاو با بازیابی نسبی قابل قبول (110.5-99.8 %) به کار گرفته شد.در بخش سوم تجربی، روش میکرواستخراج فاز مایع با غشای هالوفیبر و تقویت شده با سورفکتانت در ترکیب با کروماتوگرافی مایعی و آشکارساز ماوراء بنفش به منظور استخراج و اندازه گیری ملامین در نمونه های خاک به کار گرفته شد. در ابتدا سدیم دو دسیل سولفات (sds) به محلول نمونه با 1.9 ph اضافه می شود، تا بتواند با ملامین پروتونه شده در محیط اسیدی، یک زوج یون هیدروفوبیک تشکیل دهد. سپس زوج یون ملامین- دودسیل سولفات (mel-ds) از فاز آبی از طریق منافذ غشای هالوفیبر که با فاز آلی خیسانده شده بود، به درون فاز آلی درون حفره مرکزی هالوفیبر استخراج می شود. بعد از استخراج، فاز آلی اکتانولی غنی شده از آنالیت مجدداً به درون سرنگ کشیده شده و برای تجزیه به دستگاه hplc تزریق می شود. در آزمایشات مقدماتی از روش تک متغیره به منظور انتخاب حلال آلی بهینه استفاده گردید. سپس در مرحله غربال گری، سایر فاکتورهایی که ممکن بود بر راندمان استخراج تأثیرگذار باشند، با استفاده از طراحی فاکتوریال جزئی بررسی شدند. در مرحله بعد، طراحی ساختار مرکزی با هدف بهینه سازی فاکتورهای مهمی که بر راندمان استخراج اثر می گذارند، به کار گرفته شد. تحت شرایط بهینه روش از نظر کمی مورد ارزیابی قرار گرفت. حد تشخیص، انحراف استاندارد نسبی و محدوده خطی به ترتیب 0.005 میکروگرم بر میلی لیتر، % 4.0 و 8-0.01 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. کارایی روش در استخراج ملامین از نمونه های خاک با توجه به فاکتورهای بازیابی نسبی به دست آمده (%109-95) قابل قبول بود. در بخش آخر تجربی، از نانو ذرات مغناطیسی پوشش داده شده با همی مایسل هایی از تترادکانوات به عنوان ذرات جاذب و اندازه گیری با دستگاه کروماتوگرافی مایعی – اسپکترومتری جرمی به منظور خالص سازی و استخراج بیس فنول آ (bpa) از نوشیدنی های غیر الکلی استفاده گردیده است. هدف از این کار ارائه یک روش ساده ، سریع و ارزان قیمت برای ارزیابی میزان رویارویی یک فرد مصرف کننده هر یک از این نوشیدنی های پر مصرف با این آلاینده بوده است. ذرات جاذب به راحتی بوسیله مخلوط کردن نانو ذرات مغناطیسی آهن تجاری با تترادکانوات در دمای 85 درجه سانتیگراد و به مدت 30 دقیقه پوشش داده می شوند. روش خالص سازی و استخراج شامل هم زدن 3 میلی لیتر از محلول نمونه با 200 میلی گرم از ذرات mnps پوشش داده شده با تترادکانوات به مدت 20 دقیقه، جداسازی ذرات جاذب با استفاده از یک آهن ربای nd-fe-b و سپس شویش جاذب و استخراج bpa با استفاده از متانول است. راندمان استخراج در محدوده غلظتی 0 تا 1 مولار از نمک و همچنین ph بین 4 تا 9 تغییری نمی کند .bpa استخراج شده نهایتاً به وسیله کروماتوگرافی مایعی- اسپکترومتری جرمی با منبع یونیزاسیون الکترواسپری مورد تجزیه قرار می گیرد. اندازه گیری های کمی به روش کالیبراسیون استاندارد داخلی و با استفاده از bpa نشاندار با 13c انجام پذیرفت. حد اندازه گیری کمی روش 0.03 نانوگرم بر میلی لیتر به دست آمد که از غلظت های گزارش شدهbpa در نوشیدنی های غیر الکلی (3.4-0.1 نانوگرم بر میلی لیتر) بسیار کمتر است. روش پیشنهادی برای اندازه گیری میزان bpa در نمونه های متفاوت نوشیدنی که از سوپرمارکت های مختلف جنوب اسپانیا تهیه شده بود، به کار گرفته شد و میزانbpa موجود در آنها بین (1.08-0.066 نانوگرم بر میلی لیتر) اندازه گیری شد. میزان بازیابی بوسیله spike نمونه ها در سطح غلظتی 0.33 نانوگرم بر میلی لیتر بین 105-91 % و با انحراف استاندارد نسبی 8-3 % به دست آمد.

در این تحقیق فیبرهای میکرواستخراج فاز جامد مقاوم حرارتی براساس تکنولوژی سل- ژل ساخته شدند و به عنوان فاز استخراج کننده در میکرواستخراج فاز جامد، برای جداسازی تعدادی از آمین های آروماتیک از نمونه های آبی بکار رفتند. دو نوع پوشش پلی دی متیل سیلوکسان و پلی دی متیل سیلوکسان اصلاح شده با مایع یونی ساخته و باهم مقایسه شدند. به منظور دستیابی به بیشترین کارایی استخراج، تعدادی از پارامترهای تجزیه ای مانند: دمای استخراج، زمان استخراج، دمای واجذب، زمان واجذب، سرعت همزدن، اثر نمک و ph مورد بررسی قرار گرفتند. در شرایط یکسان، کارایی استخراج فیبر پلی دی متیل سیلوکسان اصلاح شده با مایع یونی بهتر از فیبر پلی دی متیل سیلوکسان بود.. تحت شرایط بهینه بدست آمده، حدود تشخیص 001/0 تا 1/0 نانوگرم در میلی لیتر و حدود کمی 005/0 تا 5/0 نانوگرم در میلی لیتربودند. تکرارپذیری یک فیبر و تکرار پذیری در ساخت فیبر به ترتیب بین 07/3 تا 2/12 درصد و 3/5 تا 4/12 درصد قرار گرفت. این روش به طور موفقیت آمیزی برای بررسی نمونه های آبی با مقادیر بازیابی نسبی 3/83 تا 0/95 درصد به کارگرفته شد.

در این تحقیق، روش استخراج فاز جامد مغناطیسی بر پایه نانولولههای کربنی و نانوفیبرهای کربنی عاملدار شده با نانو ذرات اکسید آهن (fe3o4) برای استخراج ترکیبات آروماتیک چندحلقه ای از نمونه های آبی و آنالیز آنها با دستگاه کروماتوگرافی گازی مجهز به آشکارساز یونیزاسیون شعله انجام شده است. در مرحله اول عاملدار کردن نانولوله های کربنی و نانوفیبر های کربنی تحت شرایط اسیدی انجام شد و در مرحله بعد ساخت جاذب اصلی cnt-fe3o4 و cnf-fe3o4 طی فرآیند هم رسوبی انجام گرفت. پارامترهائی که در این پروژه بهینه سازی شدند، عبارتند از: حلال استخراج کننده، زمان جذب و واجذب، حجم حلال استخراج کننده، اثر نمک و مقدار جاذب می باشد. تحت شرایط بهینه، برای آنالیت نفتالن به ترتیب با جاذبcnt-fe3o4 و cnf-fe3o4 گستره خطی روش 100-0.05، 100-0.025 نانو گرم در میلی لیتر و مقدار حد تشخیص به ترتیب برابر با 0.02، 0.008 نانوگرم در میلیلیتر و مقدار انحراف استاندارد نسبی 10.8-5.9, 4.8-9.8 نانو گرم در میلی لیتر بدست آمد. برای آنالیت فلورن به ترتیب با جاذبcnt-fe3o4 و cnf-fe3o4 گستره خطی روش 100-0.1، 100-0.04 نانو گرم در میلی لیتر و مقدار حد تشخیص به ترتیب برابر با 0.04، 0.01 نانوگرم در میلی لیتر و مقدار انحراف استاندارد نسبی 6.8-4.3, 8.4-3.2 نانو گرم در میلی لیتر و برای آنتراسن به ترتیب با جاذبcnt-fe3o4 و cnf-fe3o4 گستره خطی روش 100-0.2، 100-0.08 نانو گرم در میلی لیتر و مقدار حد تشخیص به ترتیب برابر با 0.07، 0.03 نانوگرم در میلی لیتر و مقدار انحراف استاندارد نسبی 12.6-3.6, 11.2-4.5 نانو گرم در میلی لیتر با سه بار تکرار در شرایط یکسان بدست آمد با توجه به نتایج بدست آمده جاذب cnf-fe3o4 دارای کارایی بالاتری در فرآیند استخراج ترکیبات آروماتیک چندحلقه ای می باشد. در نهایت، برای ارزیابی بهره وری از روش ارائه شده در نمونه واقعی، فقط جاذب cnf-fe3o4 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بازیابی نسبی ترکیبات آروماتیک چندحلقه ای از چهار ماتریس نمونه های مختلف (آب، آب رودخانه، چاه آب و فاضلاب) محدوده90.1تا 100.1 و (rsd) بین 3.2 و 9.8 بدست آمد.

در بخش اول این پروژه تحقیقاتی، ذرات سیلیکای مجزا و نانوذرات طلا به روش کاهش شیمیایی سنتز شده اند. نانو ذرات هسته/پوسته sio2@au بدست آمده با استفاده از پراش پرتوx، میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem)، میکروسکوپ الکترونی عبوری، اسپکتروسکوپی ftir و uv-vis مورد مطالعه قرار گرفتند. در بخش دوم این پروژه، یک الکترود اصلاح شده تحت عنوان fto/clay/ptآماده گردید. الکترواکسیداسیون اتانول در سطح الکترود fto/clay/pt با استفاده از روش های ولتامتری چرخه ای و کرونوآمپرومتری مورد بررسی قرار گرفت. در بخش سوم، با استفاده از نانوذرات sio2@au سنتز شده در بخش اول، یک الکترود اصلاح شده تحت عنوان fto/sio2@au/cnt/ptآماده گردید.الکترواکسیداسیون متانول در سطح این الکترود با استفاده از روش های ولتامتری چرخه ای و کرونوآمپرومتری مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین، اثر عوامل مختلف از جمله، ترکیب درصدپوشش، مقدار پلاتین بارگذاری شده، غلظت الکل به کاررفته و سنتیک اکسایش آنها در سطح الکترود مورد بررسی قرار گرفت.

چکیده ندارد.

فیبرهای میکرواستخراج فاز جامد مقاوم حرارتی براساس تکنولوژی سل- ژل ساخته شد و به عنوان فاز استخراج کننده در میکرواستخراج فاز جامد، برای جداسازی ترکیبات btex از نمونه های آبی بکار رفت. سه فیبر با پوشش مختلف ساخته شد: پلی دی متیل سیلوکسان(غیر قطبی)، پلی اتیلن گلیکول(قطبی) و پلی اتیلن گلیکول تقویت شده با نانوتیوب(قطبی تقویت شده) به عنوان فاز پیوندی روی سطح فیبر مورد استفاده قرار گرفتند. کارایی جداسازی سه فیبر با یکدیگر مقایسه شد که استفاده از کربن نانوتیوب همراه با پلی اتیلن گلیکول باعث افزایش سطح زیر پیک حدود 7 برابر نسبت به پلی دی متیل سیلوکسان و 2 برابر نسبت به پلی اتیلن گلیکول شد. پارامترهای تعیین کننده در کارایی استخراج از جمله زمان استخراج، دمای استخراج، سرعت همزن، اثر نمک، مقدار فاز استخراج کننده، دمای محفظه تزریق و زمان واجذب بهینه شدند. عمر فیبر پلی دی متیل سیلوکسان نیز مورد بررسی قرار گرفت که بعد از 100 بار استخراج، سطح زیر پیک ثابت ماند.ارقام شایستگی برای سه فیبر بدست آمد:انحراف استاندارد نسبی برای یک فیبر(n=3) بین 06/7-96/2 و انحراف استاندارد نسبی برای سه فیبر 04/9-26/2 بدست آمد. دامنه خطی و حد تشخیص سه فیبر نیز با یکدیگر مقایسه شد. حد تشخیص فیبر قطبی تقویت شده بین 8/0-001/0 نانوگرم در میلی لیتر و دامنه خطی آن نیز بین 2000-002/0 نانوگرم در میلی لیتر بود.اگرچه فیبر قطبی تقویت شده با نانوتیوب بهترین فیبر بود اما دو فیبر دیگر نیز دامنه خطی خوب، حد تشخیص کم و فاکتور تغلیظ بالایی داشتند. برای بررسی ساختار سطح از جمله همگن بودن، ضخامت فیبر و ... از میکروسکوپ پویشی الکترونی استفاده شد که ساختار سه فیبر بسیار متخلخل بود ضخامت فیبر غیرقطبی حدود 8 میکرومتر، ضخامت فیبر قطبی حدود 25 میکرومتر و ضخامت فیبر قطبی تقویت شده با نانوتیوب حدود 40 میکرومتر بود. همچنین فیبر قطبی تقویت شده با نانوتیوب ترکهای زیادی داشت که درون این ترکها مقدار زیادی نانوتیوب وجود دارد. برای بررسی صحت روش و همچنین کارایی روش در نمونه های حقیقی، 100 نانوگرم در میلی لیتر از btex را درون آب رودخانه گلستان مشهد مورد تزریق و درصد بازیابی نسبی محاسبه شد که از 106 تا 113 بود.