این پایان نامه به بررسی راهکارهای تبلیغی ارتباطی موجود برای جهانی شدن فرهنگ اسلامی می پردازد. هدف آن رسیدن به روش های مناسب با شرایط امرز جامعه جهانی برای گسترش وتبلیغ اسلام است. جهانی شدن از مسائلی است که در دهه های اخیر در مجامع علمی مورد توجه قرار گرفته، هر چند ابتدای مطرح شدن آن با مسائل اقتصادی بوده اما وجه فرهنگی آن دارای اهمیت بسیاری است. اسلام به عنوان دین خاتم داعیه دار جهانی بودن و جهان گیر شدن دین الهی است، برای نزدیک شدن به جهانی شدن اسلام، می بایست راهکارهای جهان گیر شدن فرهنگ اسلامی را شناخت. امروزه بر سر راه جهانی شدن فرهنگ اسلامی موانع بسیاری به وجود آمده، قدرت های رقیب که خواستار به دست گیری قدرت بیشتر در جهان آینده هستند با اهتمام بر امر جهانی شدن سعی در قالب شدن فرهنگ خود بر جهان دارند، که برخی از آن با عنوان جهانی سازی یاد می کنند. در این زمینه رسانه نقش بسیار مهم و اساسی ایفا می کند، و یکی از مهمترین عوامل ضعف و تهدید در قبال جهانی شدن اسلام به حساب می آید. مهمترین عامل قدرت نیز رسانه ها هستند که برای برقراری جهانی شدن اسلامی باید از آن بهره برد، رسانه به عنوان پل ارتباطی جوامع بشری یک فرصت برای جهانی شدن اسلام است. از لحاظ محتوا اسلام دارای معارف انسانی والایی که مطابق فطرت بشری است وشناساندن صحیح آن سبب هدایت بشر خواهد بود. این عامل از ویژگی ها وعوامل تحقق جهانی شدن اسلام خواهد بود. پیامبر اکرم واهل بیت علیهم السلام راهکارهای تبلیغی متنوعی برای هدایت بشر به کار می بردند، شناخت این راهکارها می تواند ما را در تعامل صحیح با دنیای امروز یاری کند، از بررسی روش تبلیغی آنان علیهم السلام به این نکته می رسیم که باید از تمامی ابزارهای ممکن برای هدایت بشر یاری گرفت. یکی از روش های مهم تبلیغی ائمه علیهم اسلام بهره گیری از روش عاطفی و غیر برهانی است که استفاده از این روش هم سنخ و مشابه با شرایط هر عصر وزمان به ویژه دوران حاضر (به دلیل آشکار شدن امواج شکست مدرنیته و عقل گرایی صرف آن) است. مهمترین راهکارها برای تحقق جهانی شدن اسلامی، بالا بردن سطح آگاهی و فرهنگ جامعه اسلامی و شناخت و بهره گیری صحیح از رسانه های نوین است. همچنین ارتباط و همکاری با افراد و سازمان های مختلف فعال که می توانند در زمینه جهانی شدن اسلام راهگشا باشند. از دیگر نکات مهم بهره گیری از فرصت های موجود و مقابله با تهدیدهای پیش رو است.

چکیده ندارد.

تعابیری که در منقولات تاریخی از امام علی(ع) به چشم می خورد برخی به توصیف زن می پردازد و برخی دیگر حاوی فرمان های ویژه ای است در باب تعامل مردان با زنان از قبیل پرهیز از مشورت با زنان، پرهیز از اطاعت زنان و غیره و دسته سوم حقوق زنان را تبیین می کند اینها و مانند آن از دوره های نخستین ذهن شارحان نهج البلاغه و متفکران را به خود مشغول داشته که با آن چه باید کرد؟ در یک نگاه کلی سه گروه به تبیین این سخنان پرداخته اند: 1ـ گروهی این سخنان را مبنای زن شناسی و تعامل با زنان قرار داده و به تبیین و دفاع پرداخته اند. 2ـ گروه دیگر این سخنان را ستمی بر زن و ظلمی در حق او تلقی کرده که البته شرایط تاریخی آن را باعث شده است اینان جنگ جمل را بیشتر سبب صدور این سخنان دانسته اند و گفته اند این رای شخص امام علی(ع) است که نمی تواند مبنای احکام شرعی زن قرار گیرد. 3ـ گروه آخر به تاویل و توجیه این سخنان دست زده اند اینان از یک سو پذیرش ظاهر این سخنان و نسبت دادنش را به امام روا ندانسته و از دیگر سو آن حضرت را والاتر از آن می دانند که بر موجودی خواه زن یا مرد ستم روا دارد و ناعادلانه بر کسی بتازد. از این رو به بررسی و تاویل و توجیه این کلمات اقدام کرده اند. بعد از بیان این دیدگاهها ما معتقدیم که برای نشان دادن دیدگاه حضرت نسبت به زن توجه به سخنان آن حضرت آن هم فقط در نهج البلاغه صحیح نیست و نباید از سیره رفتاری ایشان غافل شد به این دلیل که ممکن است که سیره رفتاری ایشان بعضی از اقوال را نفی کند باید این دو بخش با هم در نظر گرفته و ما در این رساله بر آن هستیم که از طریق اقوال و سیره حضرت به بینش صحیحی از شخصیت زن برسیم.